Asuncion, hoofdstad van Paraguay.
Burger King en MacDonalds voorradig.
Maar nog belangrijker, de mensen..
We worden geregeld als apen nagestaard. Dat vind ik niet zo erg.
Apen zijn de slechtsten nog niet heb ik kunnen merken op die camping-zoo waar we een week gebleven zijn.
Maar men is hier dan nog niet veel toerisme gewoon. En dat merk je in die kleine dingen.
Het vergeten land van Zuid- Amerika. Of het moet dit nationaal icoon zijn waardoor je die kleuren en gsm nog wel herinnert van een voor de rest vergeten voetballand op een wereldbeker.

De mensen lijken hier ook bepaalde zaken “vergeten” te ontwikkelen zijn.
De zaken die mensen andere mensen kunnen doen haten.
Hypocrisie is er zo eentje die mensen uit elkaar drijft.
Niet hier, oprechte vriendelijkheid van de Paraguayanen zorgt voor het tegenovergestelde effect.
We zijn in la fabrica terecht gekomen.
Een bont allegaartje van een bende apen gebundeld op deze plaats. Alle soorten en rassen. Van Belgische tot Paraguayaanse en alles daartussen. Elkeen met z´n eigen charmes en gebreken.
Een couchsurfiing- hostel- drukkerij.
Een mix van gasten, toerisme en werk. Iedereen loopt door elkaar, elk met zijn eigen bezigheid, elk in zijn eigen wereld die op tijd en stond met elkaar wordt gedeeld.

De locals die hier werken krijgen de kans om met buitenlanders te praten en te delen. Weinigen die ooit de kans hebben gehad om te reizen, dus brengt deze plaats de reizigers tot bij hen.
De andere Zuid Amerikanen die hier op doorreis zijn moeten hun reis bekostigen door het verkopen van streetfood en “artisanal”. 1001 armbandjes en juwelen worden hier vervaardigd. Maar het geeft de Paraguayaan een andere kijk op reizen.
Dat ook zij kansen hebben als je ze maar grijpt of durft te grijpen.

Het andere gezicht van een fabriek. In vergelijking met de fabriek van een luchthaven, waar ik mijn job heb opgegeven ,bewijst deze plek  dat het wel mogelijk is om iets constructiefs, en vooral duurzaam, op te zetten tussen mensen zonder dat neveneffecten en verborgen agenda´s een rol spelen.
3 mannen die die ding op poten hebben gezet.
Adrian, de eigenaar die de fabriek van vader heeft geërfd.
Eric, de reiziger die hier is beland en het idee van “een hostel integreren” heeft doorgevoerd.
En de alternatieve andere Adrian , de katalysator tussen de vriendschap van de vorige 2 en die voor de rest geen vinger uitsteekt tenzij brandjes blussen en kortverhalen schrijven.
Terwijl we enkele dagen geleden nog totale vreemden voor elkaar waren is er na het spelen van een felbevochten voetbalwedstrijd Paraguay vs. The 11 Monkey´s toenadering ontstaan tussen de verschillende culturen.
Want vergis je niet. In het paria- land Paraguay en een hostel dat vooral is samengesteld uit leden uit een samenleving met iets minder geluk dan ons, word je vreemd bekeken wanneer je met een gekochte auto La Fabrica komt binnengereden.
En dan wordt je attitude een belangrijk gegeven om aanvaarding van een groep te bekomen.
Dat is hetzelfde gegeven als in een groep apen.
Alleen is hypocrisie hen niet bekend.
Misschien was het handig geweest indien de mensheid die 2% genetisch verschil en tegelijk onze “suprematie” nooit had kunnen bewerkstelligen.
Maar het is nu eenmaal zo:
En dat maakte dat we Belgische frieten met de rest van de wereld hebben kunnen delen op een feestje waarbij het boven beschreven thema de exponent ervan was.

 

22-06-2015, 20:55 geschreven door Kenny