Aangezien Cesar zijn dochter bij zich heeft moest een nieuwe slaapplaats gezocht worden.

Via de Ninja Turtle Leonardo, de kerel die ons het Rut nummer heeft bezorgd zijn we in 1 van zijn appartementen beland. Een overprijsd piepklein kamertje waar  zelfs die muis claustrofobie zou krijgen, daarom dat er geen zitten. Maar we zijn die kerel wat verschuldigd dus…
De andere bewoners maken het gebrek aan plaats goed.
Een Nederlandse Amerikaan die je al van verre ziet staan. Kleine kerel maar groots in humor. Lachen.
Een Andalousiër die de 1^e zijn partner in crime is. En een Australiër die zich een Chileense vriendin heeft aangemeten. Leuke bende.
Eergisteren een feestje gehouden waarbij de host 1 Valeska de toog in een soort wet T-shirt contest, zonder wet, op de bar-toog hield en de Ninja in een rondo aan het breakdancen was gegaan. Het was eerder uitleven dan dansen en gelukkige brak ie niets maar het feit dat ie zich zo gaf op de ‘’sterren van de dansvloer’’ was aandoenlijk.

Nu naar een auto gaan kijken van een Chileense grijsaard want de Duitsers waren niet tevreden met het bod op hun getransformeerde camper. Ze waren zelfs gedegouteerd. Grijns.

Bu-si-ness is bu-si-ness zou Balthazar Boma zeggen.

12-04-2015, 14:38 geschreven door Kenny  

Om in Chili dan maar ook iets te kunnen doen, heb je een RUT nummer nodig.
Dat gaat van naar de dokter gaan tot een bankrekening openen. Naar toilet gaan kan nog net en misschien had het beter geweest dat ook dit niet mocht want dan had ik me sneller kwaad gemaakt om dat nummer te bekomen.
Het is een schildpaddengangetje geweest.  Die gang zo smal dat die schildpad niet kan voorbijgestoken worden. Bureaucratie is hier nog lammer dan in den Belgique. Of is het de taal die ons ons parten speelt? Want ze spreken hier iets anders hebben we ondervonden. Iets Spaans-achtig en dat is niet overdreven.

Van de Registro Civil naar de Service Impuerto Interior. Naar de Belgische Ambassade geflipperd waar men zei dat men enkel Chilenen verder hielp. Van je landgenoten, een madam met Antwerps accent, moet je het hebben.
Want Antwerpen is ’T stad en de rest is parking.
Van Belgisch grondgebied naar de autorijschool getuft en daaropvolgend bij Buitenlandse Zaken geparkeerd waar we geen visum kregen en terug per turtle naar de SII. Nog is naar de registro en dan even bij de pakken gaan zitten.
Out of the box denken dus.
Het vreemdelingenlegioen ofzo.
Naar een hostel gaan om info te vergaren want daar spreekt men Inglès. Russische Anna verwijst ons door naar Leonardo.
We zoeken die Ninja Turtle op en 24 uur later staan we met alle paperassen via de notario als 2 hazen terug op het SII/ kantoor. Impuertos hielp ons nu fijntjes verder. Als je voorbij die versterkte burcht van een infobalie raakt dan lijken Chilenen opeens aardige mensen. Met wat op voorhand vertaalde zinnen bekomen we dat schild waarmee we onze reis  op eigen schildpadtempo kunnen verder zetten..
Dus,
die vooruitgang gevierd met een fles Stella op Plaza des Armes en dat ging niet zonder slag of stoot.

Van het terras weggejaagde Chilenen die het op ons Europees gerief gemunt hadden, duiven die hetzelfde plan met de pizza hadden

en daklozen die de halve pint van het meisje naast ons in het vizier hadden.
Scheelt dat ons een bal ?
Nope, want we hebben die RUT.
Waar een wil is, is een weg en daarvoor breek je hier een huis af.
Ons hazenpad komt er sowieso.

10-04-2015, 00:42 geschreven door Kenny  

Cesar is een man van zijn woord.
Zijn familie ontmoet op de weg naar het hart van de Andes, de vallei van de Maipu.
Gustavo, Felipe, en Isabel tot de 4^e macht.
Want zowel zijn moeder, zus, nanny en ex-vrouw heten zo.
Leuk,  zo´n familiefeestje waar steeds 4 hoofden draaien wanneer de naam door het huis schalt.
Zo´n gezellig huis waar het een constant binnen- en buitengeloop is.
Elk om z´n eigen redenen:
Cesar om de wijnkelder van vader te plunderen,
Gustavo doet hetzelfde met de frigo,
Zus Isabel omdat ze mensen rondom zich heen wil.
Maar ook 1 gemeenschappelijke; La mama.
Een crème van een vrouw die er veel jonger uitziet dan doet vermoeden. Die Chileense zon..
Een hippie moeder met alle benodigde attributen om aan die levensstijl te voldoen.

Met de 4x4 doorheen 100 km smalle wegen, naar het begin van de vallei.
Een krachtige raftrivier die wat lager staat dan normaal.
Uitzonderlijk mooie taferelen onderweg.
Een uur hobbelen later staan we aan banos de Morales. Hot Springs, een toeristische trekpleister,  waar de boel net sloot. Wij zouden wegens gebrek aan kennis Spaans gewoon zijn teruggekeerd.
Cesar wist een onbekend plaatsje een paar kilometer verderop waar het heet water gewoon uit de grond borrelt.  Na nog meer gehobbel en gewiebel doemen de kalkterrassen omgeven door stoom voor ons op. Geur van zwavel en hete aarde kruipen in je neus. De relaxerende modder zorgt ervoor dat ge helemaal opstijft en gewoon begint in te dutten zonder dat te beseffen.
Tam ritje terug naar Santiago. 

Daags nadien, naar de zee, via Valparaiso naar Vina Del Mar en Concon. Ook maar een dik uur vanuit Santiago waar het drukker is dan in pakweg Blanki Bergen. Achteraf gezien was de vallei van Casablanca, een wijngaard onderweg, best mooier dan dat plaatsje aan zee maar de trip ernaar was belangrijker. Al was het maar om die handige kennis van de Chileense wegen te ontdekken. Tis hier met péage te doen. Zoals eerder verteld, ‘’goeie ideeën´´ worden overgenomen vanuit het buitenland. In dit geval, La douce France al worden hier de tolhuisjes bezet  door een aangenamer volkje.

’S avonds de stad gaan ontdekken, Cesar is een voorzichtig man. Ervoor zorgend dat we niet in louche bars terecht kwamen hebben we gewoon rondgelopen. Was al prettig op zich.. En toch de kriebel van de dansbenen die ik mezelf had aangemeten. Andere keer. Waar het veiliger is. In de rimboe ofzo. 

Zondag, Paasdag, megamarkt op Franklin Avenida. Ge kunt u niet voorstellen wat daar verkocht wordt. Alles dus.
Nieuw badkamer gerief, wc´s, lavabo´s en dàt even duur  als het nieuwste paar nike voetbalschoenen.
De allereerste spelconsole waar generatie jaren 80 de kiem legden voor de 1^e grijze haren.

Alles om je nieuwste marihuana plantage in mekaar te knutselen.
Zelfgemaakte, artisanaal vervaardigde hakenkruisen en andere nazi- memorabilia.  
Uw eigen folterkamer met de teletijdmachine rechtstreeks vanuit 1302 geteleporteerd.
En dat maar voor een prikje.
Van welk tuigje, mag zelfs zelf gekozen worden.

 
Tof om die gedachten op te rakelen, want er staat saaie boel te wachten. Deze week trachten dat RUT nummer te bekomen. Die auto te kopen en verder te trekken..
Genoeg van Santiago en haar bureaucratie gezien.

06-04-2015, 12:17 geschreven door Kenny