|
Vanuit San Gil vertrekkend naar El Cocuy.
El Cocuy is een nationaal natuurpark.
En geen kleintje.
Zo is ook de aanmaning van de Zwitserse hosteleigenaar.
Het weer is er slecht op dit moment.
En ge gaat er alleen zijn.
En er zijn zonet 20 militairen vermoord door de rebellen rond Guica.
Het is er gevaarlijk!
Jaja, ben levend uit een rivier geraakt.
Dees varkie is gewoon een ander om te wassen.
E kleintje in 3000 vierkante kilometer natuur.
Gewoonweg omdat iédereen zegt dat het óveral áltijd gevaarlijk is.
"Er zijn 3 wegen die naar het park leiden.
Gij.. Gij neemt den deze": vertelt Señor Suisse.
"Maar, maar.. Dat is een omweg. Ne grote."
Via Tunja is dat 400 km ofzo, draaien en keren, met gaten in de weg.
Zijn Colombiaanse vrouw bevestigt de uitgestippelde weg.
Die wil ik wél geloven.
Altijd de locals vertrouwen.
Via Tunja dus.
Fijne weg.
Tranquillo.
Ezels bepakt met suikerriet die me passeren.
Ocharme, want een ezel kijkt altijd triest.
Is het omdat ze onbeheerd naar ´huis´ lopen?
De weg kennende omdat ze die elke dag een paar keer doen.
En dat lot hen voor de rest van hun dagen beschoren is?
De radio doet vreemd.
Of net niet.
Radio Jesus es un señor.
Dios, Jesus en corazon. Dat laatste betekent ´hart´.
Meer woorden komen er niet doorheen het krakende ruis.
Hard om te bemerken dat het de enige zender is in dit diepe dal.
Maar content dat er van hogerhand bijstand verleend wordt.
Want het is hier kei-super-maf-levensgevaarlijk enzo.
Ironie van hogerhand.
Wat later hoor ik op ra-di-ooo Tunjaaa dat de Belgen op nummer 1 staan op de FIFA ranking.
Dat is fijn om dat in het Spaans te horen.
Benieuwd of ik daarmee is kan uitpakken.
België is hier door pakweg 30% van de mensen gekend.
Nu, zullen er dat een pak meer zijn.
Voetbal is religie hier.
De rest kan hen bijna worst wezen.
Ah ja, de linkerpinker gebruiken betekent hier:
Ge kunt mij voorbijsteken, als ge snel bent.
Dat heb ik pas na 8 maanden op Zuid Amerikaanse wegen door.
Of..
Niet iedereen is zo consequent met het gebruiken van die pinker on die reden.
Is er bij uitzondering een 2- of meer baanvak?
Iedereen rijdt links.
Zelfs de slakken onder de bestuurders.
Slalommen dus.
Rechts voorbij steken?
Dubbele gele lijnen, dat zijn de Belgische witte, kruisen?
Geen haan die ernaar kraait.
Als kiekens zonder kop.
Men is hier creatief in het verkeer, ook met signalisatie enzo.
De fans blijven maar komen.
Een hongerke in Tunja.
De geur van een saucisse in 1 van de straatstandjes brengt water in de mond.
De oude moemoe, tegen de 75, verkoopt die worsten als zoete broodjes.
Ik geef 20 000 pesos. 8euro.
Zuchtend vraagt ze of ik niets kleiners op zak.
Moeite om te zoeken en als mijn blik zich weer naar haar richt staat ze daar met
miljarden, wat zeg ik, tril- biljoenen in haar hand te wapperen.
En met evenveel moeite wisselgeld voor mij te zoeken in die bundel..
Geld is het slijk der aarde, zegt men.
Voor die modder wil ik tijdens mijn pensioen ook worsten verkopen in zo´n gezellige buurt.
De weg naar het park is nog eens 200 km.
Al wat minder vrolijk. Donkere wolken bundelen zich.
Met veel gedonder in het hostel Hacienda La Esperanza aankomend.
Jonge eigenaar Guillermo is een chef van opleiding.
Geweldig eten bij die kerel.
De rest van het hostel is basic.
´S avonds geeft ie mij een warmwaterkruik.
Zo´n rubberen voor aan de voetjes.
" Eej Guille, niet nodig, gij kent het weer in België niet zeker?"
Al lachend geeft ie die toch aan mij.
Blij kind in bed, daar ´s nachts..
"Ge bent hier alleen in het park": vertelt hij ´s morgens.
Hier is de gids die je gevraagd hebt.
80 000 lappen. Dat is 25 euro.
1.5 km stijgen tot 4600meter over 11 kilometer.
Dat is zo´n 4 uur naar Laguna Grande de la Sierra.
Dalen in 3uur.
Tot straks.
Die snotter van 19, den Giovanni, denkt dat ik even oud ben.
Dat vraagt ie niet.
Dat bedenkt hij stilzwijgend bij zichzelf.
Of hij wil net iets vroeger terug zijn voor Sesamstraat op tv.
Want hij knalt naar boven.
We doen het in 3uur en 20 minuten.En mijn longen halen me een half uur later weer in.
Mooi, daar ginds..
Watervallen, vreemde planten,...
Ongerepte natuur.
Geleden van in Ushaia.
Te veel mist aan de laguna.
Het weer verandert er razendsnel.
Nog even stijgen naar de gletsjer.
Zo´n 500 meter omhoog naar de top El pulpito del Diablo..
Maar halverwege terug moeten dalen.
En maar goed ook.
Daar op 5000 meter wordt regen al snel hagel.
En de zwarte vlekken voor mijn ogen die ik te zien krijg maken het er ook niet makkelijker op.
De hoogte zorgt ervoor dat ik geen hap door mijn keel krijg.
En nochtans nodig.
Maar neen.
Het is mooi en fijn, en weer is flink afgezien.
Uitkijkend naar een saucisse en een warmwaterkruik..
11-11-2015, 16:00 geschreven door Kenny 
|
