|
Van Cochabamba naar La Paz.
En ze gaan ons niet meer liggen hebben!
Dat is de doelstelling met de vorige 11uur durende rit in het achterhoofd.
Een doelstelling die evenveel waard is als een voornemen die ge maakt op 30 december voor datzelfde jaar.
Deze duurt nog korter.
2 km onderweg en blokkades doorheen heel de stad.
Boze taxichauffeurs deze keer.
Na veel gewurm, gekeer en GPS- misbruik komen we aan de péage voor de ruta 4 naar La Paz.
En dat boeltje is hier..
Tadaaa..
Dicht.
Andere wegen zijn er niet. Of het is die voor monstertrucks door de bergen heen.
Wachten loont, want hoe plots die stakingen beginnen, even snel kunnen ze gedaan zijn.
En dat gebeurt ook na 3uur geduld.
Lege Boliviaanse auto´s voorbijsteken want de inzittenden staan allemaal te lameren en reclameren aan de betaalpost.
En hopla, wijle weg voor een ritje van 374 km.
Zwijgend over de resterende files want die Bolivars zijn die hards wat staken betreft.
Brandende autobanden, een buldozer die een ton zand de weg op gooit.
Vooral genietend van de steile, kronkelende wegen tot 5041 meter hoog.
U afvragend hoe mensen hier overleven.
Wel, door patatten te verkopen aan de péageposten.
Of maïssnoepjes. Of benzine aan woekerprijzen.
En ze doen dat goed, want ze zijn er nog steeds.
Diezelfde vraag over man´s best friend.
Tussen 2 dorpjes in ligt 50 km en dubbel zoveel honden liggen langs de weg.
Wachtend op iets,
maar geen idee op wat.
Smijt er, in het voorbijrijden, een lekkernijtje naar.
Die veroeren geen vin. Die weg lijkt een hondenweeshuis.
En 95 % zwartkleurig. Waarom zwart?
Was het zo´n Genghis Khan hond die het Boliviaanse gebergte overheerst(e)?
Ge weet wel, de Genghis.
Die Khan der Mongolen die zijn tegenstanders alle kleuren van de regenboog liet zien en erna
zoals een konijn op het Mongoolse plein is tekeer gegaan. Vooral met de vrouwen dan.
Zo fel dat er tegenwoordig zo´n 16 miljoen mannen met zijn genen rondlopen.
Die vent had ook zwart haar.
Zwart is geen kleur.
In de duisternis La Paz binnenrijden.
Overal flikkerende kermislichten van de microbussen die mensen oppikken en afzetten.
Een wespennest, toeterend naar elke andere die probeert voorbij te steken.
Microbus vs. trufi´s, de kleinere versies van de 1e.
De schildpad-Subaru daartussen.
Politie die de zijwegen naar rechts met kegels afbakent zodat er tenminste iets van orde wordt gecreëerd.
Agenten die worden uitgekafferd vanuit de met frengels versierde zijruiten.
Een uur wachten tussen 2 kruispunten in.
Empanadas vanuit de zijruit kopend, avondeten achter het stuur tijdens de spits.
"Die hel, nooit meer!" maak ik mezelf wijs.
Bedenk het en het is in La Paz.
Begin met de meest bizarre dingen eerst.
Laag zuurstofgehalte als voorgerecht.
Vervolgens Mercado de Hechicería, de heksenmarkt waar ge kunt pingelen voor de best gedroogde lama-embryo.
Niet om te lachen. Begraaf het net voor uw deur en boze geesten zijn uit de boze.
Los Cholitas, een bende worstelende vrouwen in traditionele klederdracht.
Word wat minder veeleisend en het Museo des artes temporario is er 1tje de het Niemeyer museum in Brazilië uit zijn sokken blaast.
Ga met de teleferique naar El Alto, op de rand van de kloof waarin La Paz centrum ligt, en uw kousen blijven daar ook alleen achter.
Als gij al niet verdwijnt, dan tenminste uw portefeuille wanneer ge de toerist uithangt.
De gigantische markt van geuren en kleuren.
Dronkelappen die slaag krijgen van hun vrouw of minnares.
Schoenen passen met een plastiek zakje rond uw rechtervoet.
Kwakzalvers die u a happy life beloven met een tros knoflook in de hand.
Eetkraampjes die overbevolkt zijn. En terecht. Voor een appel en een ei is de buik rondgegeten.
Als toetje, net uit de drukte, vind je dat wat Bolivia mooi maakt.
Verkopen om te overleven. Niet om winst te maken. Om net rond te komen.
In alle vriendelijkheid en goedaardigheid.
De Ghengis dáárvan is hier net op bezoek geweest.
Paus Franciscus heeft hier wat coca-bladeren gekauwd en wat prison- pippo´s amnes(t)ie verleend.
Groot nieuws, een hoogdag.
En alle agenten lopen hier nog rond met het regenboogkleurtje op de mouw gespeld.
Vooreest verkeerdelijk gedacht dat men hier pro-homoseksualiteit was.
Hier word je nog steeds gelyncht, al wordt dat officiëel ont/verkracht.
Dus de kleurtjes van de paus.
Verwarrend in een land waar de president ervan verkondigt dat het eten van kip en Nederlandse aardappel van een man een homo maakt.
Lachwekkend en triest.
La Paz..
Elke dag kermis in de hel.
04-08-2015, 00:00 geschreven door Kenny 
|
