Ik ben Johan Kindt
Ik ben een man en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is logopedist, maar ben nu gepensioneerd..
Ik ben geboren op 10/10/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, koken, muziek beluisteren, lezen, fietsen en naar mensen kijken, ook in de spiegel.
Met toevallig gekozen woorden schrijft hij een gedicht dat handelt over een droom waarin hij zelf optreedt als de glorieuze uitvinder van een vreemde machine die dromen voortbrengt waarin hij voorkomt schrijvend aan een gedicht waarin hij met toevallig gekozen worrden handelt over een droom waarin hij zelf optreedt als de glorieuze uitvinder van een vreemde machine die dromen voortbrengt waarin hij voorkomt schrijvend een gedicht met toevallig gekozen woorden.
(uit Al wie omkijkt is gezien. Gedichten 1974-1987, Amsterdam, 1988)
Ik kende dit gedicht niet, maar schreef zelf al eerder het volgende gedicht dat qua vorm een zekere gelijkenis vertoont.
UN HOMME ET UNE FEMME 4
Kijk!
In een film heeft
iemand,
ooit,
een man en een vrouw,
dicht bij elkaars afstand,
voor een beeldscherm neergezet.
Dit toestel heeft zichzelf ongemerkt
naar een andere zender gezapt
waar,
opnieuw,
midden in een andere film
iemand
een man en een vrouw
ver van elkaars nabijheid
voor een ander beeldscherm heeft neergezet.
En zie!
Ook dit apparaat zapt zichzelf weer op zoek
naar een andere zender
waar,
weer in een andere film,
iemand
een man en een vrouw
ver van elkaars nabijheid,
dicht bij elkaars afstand
voor weer een ander beeldscherm heeft neergezet.
Maar
Op dit late uur is
stilaan
alles,
overal,
sneeuw en witte ruis en kleurenbalk en mozaïek.
Een spiegel komt naar voor
en bekijkt
de man en de vrouw
die langzaam lomer worden.
Nog voor ze zich in slow motion van kledingstukken hebben ontdaan,
naderen ze naakt.
Uit de spiegel treden ze de kamer binnen.
Daar omhelzen ze elkaar
op muziek van Henri Mancini.
Nooit eerder zette
iemand,
ergens,
ooit,
een man en een vrouw
voor het beeldscherm,
zo ver van elkaars nabijheid, zo dicht bij elkaars afstand.
HET LIEVELINGSBOEK VAN ELSCHOT: MIDDERNACHT van GEORGES DUHAMEL
HET LIEVELINGSBOEK VAN ELSCHOT: MIDDERNACHT van GEORGES DUHAMEL
Kuierend door de Antwerpse straten sta ik stil voor een boekenantiquariaat. Tegen de voorgevel staat een grote kartonnen doos met daarin boeken die schijnbaar nog antiquarischer zijn dan de boeken binnen, of misschien eerder omgekeerd, boeken die het antiquarisch niveau van de geselecteerde boeken binnen niet eens meer halen en daarom voor bijna niets de deur uit mogen.
Uit die doos haal ik tot mijn verwondering MIDDERNACHT van GEORGES DUHAMEL (CONFESSIONS DE MINUIT uit 1920, uitg. Athenaeum Polak & Van Gennep, 2006, Amsterdam). Op de achterflap staat dat dit boek geschreven is in 'een humoristische stijl die in elke zin een sterk, maar bedwongen gevoel laat zien: die karakteristiek geldt voor Willem Elschot, en al evenzeer voor zijn Franse tijdgenoot Georges Duhamel. Niet vreemd dat diens MIDDERNACHT Elschots lievelingsboek was.'
In dit boek (de eerste van vier romans over het leven van L. Salavin) zien we hoe de jonge Louis Salavin maatschappelijk aan het afglijden is, maar het wordt beschreven in een eenvoudige, heldere taal, met veel humor en veel mededogen.
Net terug van een rondje Antwerpen: 'snuisteren' in de bakken met 'koopjes - cd 's' in diverse winkels. Geen grote oogst. Wel: Munir Bashir en L 'art du 'ûd (Collection Ocora Radio France, 1971, 1998, 41') met 8 schitterende improvisaties op de Ud. Munir Bashir is (was) één van de bekendste Ud-spelers ter wereld, zo niet de beste.
Hij werd geboren in Irak in 1930, maar moest vluchten voor verschillende regimes. Naast zijn vele 'wereldconcertreizen', leefde hij vooral in Budapest waar hij studeerde aan het Franz Liszt Conservatorium en er doctoreerde onder Zoltan Kodaly. Bashir (bijgenaamd De Emir van de Oud) improviseert ingetogen volgens zeer oude en authenthieke speeltechnieken over zeer oude toonladders. Hij bereikt daarbij een perfecte balans tussen vurigheid, melodische inventies en klassieke principes. Je zou het een soort tot muziek omgezette meditatie kunnen noemen. Munir Bashir stierf in 1997.
In 'De Kunstenaar en de Tsaar' schetst Solomon Volkov een fascinerend beeld van de conflictueuze en explosieve verhouding tussen Stalin en Shostakovitch in de jaren '30 en '40 van vorige eeuw. De auteur toont hoe de cultuurpolitiek van Stalin het werk van Shostakovich heeft beïnvloed en in welke intimiderende sfeer Shostakovich moest werken. Na lezing luister je met een ander oor naar de muziek van Shostakovich en besef je meer de vele lagen die hij in zijn muziek heeft ingebouwd: een boeiend werk voor de liefhebber van deze op alle terreinen complexe muziek. (De Kunstenaar en de Tsaar, Solomon Volkov, De Arbeiderspers, Amsterdam, 2005)
Een boekenketting (bestaat er een beter woord voor) is een rijtje boeken dat je leest, waarbij het ene boek via een hint in dat boek leidt naar een volgende boek.
Het begon met het vinden in een tweedehandsboekenzaak van het boek 'Cowboy in de psychiatrie' van de Nederlandse psychiater Bram Bakker (Rainbow Delphi, uitg. Maarten Muntinga, Amsterdam, 2003-2005).
Dit boek bevat twee boeken: 'Te gek om los te lopen' en 'Te zot voor woorden'. Beide boeken zijn hoofdzakelijk verzamelingen columns die Bakker schrijft in een Nederlandse krant en waarbij hij zeer algemeen een kritische blik werpt op de Nederlandse psychiatrie. In dit boek vond ik een verwijzing naar de roman van de Californische schrijver-psychiater Irvin D. Yalom: 'De Therapeut' (Balans, Amsterdam, 1997, twaalfde druk 2008).
In dit zeer vlot lezend werk en met heel natuurlijke dialogen schrijft Yalom zeer boeiend over de opvattingen, twijfels en zwakheden van de therapeut. In deze roman vond ik een hint naar een roman uit 1944: 'Op het scherp van de snede (The razor's edge) van de in Frankrijk geboren Brit W. Somerset Maugham (1874-1965), een roman over de zoektocht naar de waarden van het leven en naar innerlijke rust.
Deze drie werken leidden me vervolgens tot weer drie nieuwe boeken:
De Schopenhauerkuur, Irvin D. Yalom, Balans, Amsterdam, 2004, 2009.
Nietsches tranen, Irvin D. Yalom, Balans, Amsterdam, 1992, 2008, een bijzonder knap boek waarbij je als lezer zeer sterk met jezelf geconfronteerd wordt en waarbij je in het bijzonder de keuzes die je al dan niet maakt in je leven in vraag stelt. Schitterend boek! En tenslotte:
Gekluisterde levens (Of human Bandage, 1915), W. Somerset Maugham, een autobiografische roman, over de ongelukkige periode tijdens zijn jonge jaren en zijn ervaringen als medisch student: het meesterwerk van Somerset Maugham!