Ik ben Johan Kindt
Ik ben een man en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is logopedist, maar ben nu gepensioneerd..
Ik ben geboren op 10/10/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, koken, muziek beluisteren, lezen, fietsen en naar mensen kijken, ook in de spiegel.
Vader en zoon lopen langs straten en pleinen en in café 's van de stad Praag en praten met elkaar op scherpzinnige, humoristische manier over koetjes en kalfjes, zijnde onder andere: vliegtuigen, vrouwen, allerlei gebeurtenissen uit het leven, kortom het leven. Dat gebeurt op een heel gewone manier, zonder zwaarwichtigheid. En toch krijgt de lezer een mooi beeld van de beide figuren en van het leven zoals het is. Dit is een schijnbaar luchtig boek dat lekker wegleest, in een iets te nadrukkelijke hollandse vertaling. Een aanrader! Het boek kreeg in 2002 de titel van beste boek in Tsjechië.
Weiss schreef zijn meest bekende werk voor een prijsvraag in 1938. Maar door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kwam de roman toen niet uit. Dat gebeurde pas veel later in 1963, 23 jaar na zijn dood.
Hoofdpersoon in het boek is een arts-psychiater die (na enkele hoofdstukken over zijn jeugd en zijn ouders) terecht komt in een soort psychiatrisch legerziekenhuis, waar hij gefascineerd wordt door een patiënt, een zekere A. H., die lijdt aan een vorm van hysterische blindheid. Hij besluit de patiënt te behandelen en geneest hem, op zijn beurt blind voor de gevolgen van zijn therapie.
Dit boek, dat gaat over een delicaat onderwerp, gezien ook de actualiteit (de begrijpelijke gevoeligheden van de Joodse gemeenschap), fascineert en beangstigt van begin tot einde en verdient m. i. veel meer aandacht dan het tot nu toe heeft gekregen.
Zoals zo vaak levert het bezoek aan de rommelmarkt mij op zijn minst weer eens een interessant boek-(je) op.
Martin Kaaij is van huis uit gitarist, maar schrijft ook muziekbijdragen voor de VPRO-gids. In dit boekje stelt hij zich de vraag waarom we eigenlijk naar Bach, Beethoven of Brahms luisteren en niet naar bijvoorbeeld Zelenka, Fuchs of Varèse. Het echte antwoord heb ik niet kunnen terugvinden, maar dat neemt niet weg dat dit een zeer lezenswaardig boekje is, niet in het minst vanwege het soms grappige taalgebruik. Zelf moet ik niet overtuigd worden. Ik luister vaak naar muziek van Zelenka (probeer de Lamentaties eens) en ik ben een liefhebber van Varèse (Arcana). Het pianokwartet op. 75 van Robert Fuchs of het Stabat Mater van Franz Ignaz Beck ken ik echter niet. Werk aan de winkel dus. En... dit is een leuk lekker weglezend boek!
Van schrijfster Lut Ureel kreeg ik jaren geleden dit gedicht van de Zweedse dichter Lars Gustafsson toegestuurd. Ik vind het nog steeds meesterlijk en het is al die tijd één van mijn favorieten gebleven. Pas onlangs zag ik de originele dichtbundel in een boekhandel en ik kon het boek niet laten liggen.
Er moet een wereld bestaan hebben voor de Triosonate in D, een wereld voor de Partita in a mineur, maar hoe zag die wereld eruit? Een Europa van grote lege vertrekken zonder weerklank, overal onwetende instrumenten waar Musikalisches Opfer en Das Wohltemperierte Klavier nooit over een claviatuur waren gegaan. Eenzaam gelegen kerken waar de sopraanstem uit de Johannes-Passion zich nimmer in hulpeloze liefde slingerde rond de mildere windingen van de fluit, weidse zachtmoedige landschappen waar alleen oude houthakkers met hun bijlen te horen zijn het gezonde geluid van sterke honden in de winter en - als een slingerklok - schaatsen klauwend in glansijs; zwaluwen zwermend in de zomerlucht, schelp waar het kind aan luistert en nergens Bach, nergens Bach, schaatsstilte van de wereld voor Bach. (De stilte van de wereld voor Bach, Lars Gustafsson, Hoogland & Van Klaveren, 2007)
Een toeval komt nooit alleen. Nadat ik op mijn omzwervingen door het 'tweedehands' circuit van de Antwerpse binnenstad tegen een klein prijsje het boek 'De muziek van een leven' van A. Makine had opgepikt, vind ik een paar winkels verder voor een schijntje een dubbelcd met de strijkkwartetten van P. I. Tchaikovsky.
Het moeten niet altijd zijn overbekende symfonieën zijn of zijn viool- of pianoconcert die we in de cd-lader stoppen. De 3 strijkkwartetten en het mooie strijksextet 'Souvenir de Florence' zijn het perfecte geluidsdecor voor de roman van Makine en passen wonderwel bij deze donkere dagen.
Het label Brilliant Classics (93998) heeft deze opnamen overgenomen van het label CRD. Er wordt schitterend gemusiceerd door het Endellion String Quartet. De opname is erg mooi!
ONBEKENDE COMPONISTEN: LADISLAV VYCPALEK en OTAKAR OSTRCIL
ONBEKENDE COMPONISTEN: LADISLAV VYCPALEK en OTAKAR OSTRCIL
Dit is muziek van de minder bekende Tchechische componisten Ladislav Vycpalek en Otakar Ostrcil.
Van Ladislav Vycpalek is de 'Cantata of the Last Things of Man'. Vycpalek leefde van 1882 tot 1969. Hij schreef deze cantate bij het overlijden van zijn zus (1920-1922). De tekst is gebaseerd op twee Moravische volksliederen en begint met de woorden
'Wie op vrijdag ziek wordt, hem vermag geen mens te helpen'
en is geschreven voor sopraan, bariton, koor en groot orkest, maar volgt qua tonaliteit en melodie vrij dicht de gevolgde volksliederen. De melodieën klinken nobel en, religieus geïnspireerd als ze zijn, troostend en bemoedigend.
Het werk is in 4 delen en duurt 44'. Het werd in mono opgenomen in 1957, maar het oor went snel.
Van Otakar Ostrcil is de 'Suite voor groot orkest'. Ostrcil leefde van 1879 tot 1935. Hij was een modern georiënteerd componist en dirigent. Hij leidde in Praag ondermeer een modelproductie van Wozzeck van Alban Berg. In zijn composities richtte hij zich op de meer neoclassicistische stijl zoals later ondermeer ook Martinu. De suite voor groot orkest schreef hij in 1912. Deze bevat 5 delen: mars, scherzo, variaties, serenade en fuga. Het werk werd, eveneens in mono, opgenomen in 1954. Maar ook hier went het oor snel: mono is geen beletsel.
Gegevens: (Cantata of the Last Things of Man) en Otakar Ostrcil (Suite for Large Orchestra), Drahomira Tikalova (sopraan), Ladislav Mraz (bariton), Prague Philharmonic Choir, Czech Philharmonic Orchestra, Conductor KAREL ANCERL (Supraphon Karel Ancerl Gold Edition SU3695-2 901). Over deze dirigent zal ik het later nog eens uitvoerig hebben.
