Na mijn verblijf bij de familie was ik behoorlijk blij om een hostel te vinden met veel sociale mensen. Al de eerste avond zijn we met een internationaal gezelschap de stad gaan verkennen en ik moet toegeven dat de naam “Salta la linda” niet gelogen is. Een zeer mooie stad, me heel wat interessante uitstappen.

De eerste uitstap begon met een verrassende stop na 5 minuten om cocbladeren te kopen. We gaan naar meer dan 4000 meter boven zeeniveau en cocabladeren helpen tegen de hoogteziekte. Het werkte; ik werd niet ziek. De uitstap bracht ons langs ruïnes, een oud mijndorpje, zoutvlaktes (foto 1) en de berg met zeven kleuren. Een vermoeiende dag, maar zeer de moeite waard.

Op amper een half uur van Salta gingen we wandelen in een natuurpark, dat mij sterk aan het regenwoud deed denken (foto 2). Dolle pret en goedkoop: een prima combinatie.

Een derde uitstap ging richting Cafayate, een wijndorp in de bergen. De weg naar daar was werkelijk adembenemend. Uitgestrekte berglandschappen (foto 3)  en vreemde rotsformaties (foto 4: het amfitheater) volgeden elkaar in een snel tempo op.

Tussendoor was er tijd om af te spreken met een vriendin die hier woont en samen enkele gebouwen en musea te bezoeken, uiteraard afgesloten met een frisse “Salta negra”, het plaatselijke bier (foto 5).

Nieuwjaar werd in heet hostel gevierd met een traditionele asado. Massa’s vlees! Tegen twaalf uur trokken we de stad in en hier kwam het gedeelte dat ik mij iets anders had voorgesteld. Het regende spreekwoordelijke oude wijven en we waren quasi alleen op de Plaza, op 20 politieagenten (die massaal vuurwerk afstaken) en een dakloze na. Neemt niet weg dat we goed vierden in de patio (foto 6) en nadien in een plaatselijke discotheek. We eindigden in het hostel en zoals het hoort was iedereen op het einde voldaan.

Voor de eerste keer in mijn reis moest ik hier mijn plannen gedwongen aanpassen. De eerstvolgende bus met vrije plaatsen naar San Pedro de Atacama was op 8 januari en een hele week wachten lijkt mij net iets te veel. Bijgevolg besliste ik om op 1 januari samen met enkele anderen naar het noorden te reizen. Christine en Jack (USA, maar momenteel vrijwilligers in Paraguay), Damian (geboren in Argentinië, maar woonachtig in Israel), Elaine (USA) en ik reisden met een lichte nieuwjaarskater langs Jujuy naar Tilcara.

In Tilcara hebben we twee dagen gewandeld in een gezonde 35 graden en brandende zon. Prachtie wandelingen langs grotten (foto 7), een cactusbos (foto 8), kloven (foto 9), opnieuw prachtige berglandschappen (foto 10) en een plaatselijk schooltje met speeltuintje (foto 11: laat het kind in je los!). Niet evident, wandelen op een hoogte van meer dan 3000 meter boven zeeniveau, maar we hebben ons rot geamuseerd!

Uiteraard werd ook hier maté gedronken (foto 12), een voornamelijk Argentijnse traditie. Aangezien we hierna naar Bolivia gaan, genieten we van onze laatste maté en een superlekkere asado in het hostel. We leren een Argentijn kennen die een hotel heeft in Tilcara en worden pompt uitgenodigd om de volgende morgen gratis in het hotel te komen ontbijten. Een ontbijt met vers brood, verse croisants, fruit, ontbijtgranen, vers appelsiensap en thee. Een verademing na weken met “brood” met confituur.

We nemen afscheid van Christine en Jake, en daarenboven ook van Argentinië. Goedkoop Bolivia, here we come!