Aldus laatste stop is safari. Hier hebben we lang getwijfeld waar we zouden gaan en uiteindelijk werd het Pumba, een all inclusive safari, verspreid over een gebied van 6,000 hectare.. We zijn benieuwd.
We komen net na 4 uur aan en blijkt dat de avondsafari net vertrokken is. Maar ze zijn nog niet ver dus men komt speciaal terug om ons op te pikken. We zien olifanten - beter gekend bij ons als folifanten - groot en klein, zebra (paden), aardvarkens (bij ons beter gekend als de Marcassou zwijn), kodu, antilopen (die lopen niet), bless goat (de niesgeit, die loopt constant te niezen, nie normaal), gemsbok en natuurlijk Bartje en Ine. De safari is best leuk want er wordt halverweg gestopt voor den apero!
We logeren met zicht op het meer en zien er de laaste dag de folifanten zwemmen en douchen! We mochten 's avonds niet alleen van onze hut naar het restaurant, kwestie dat we niet verorberd worden. Helaas regent het de tweede dag en de ochtendsafari wordt een 'scheet in een netzak' en blijkbaar zijn die diertjes net als ons geen ochtend mensen (de safari vertrok om 6 uur in de gietende regen). 's Avonds hebben we na lang rijden meer geluk en zien we neushoorn familie. Wat we niet van dicht hebben gezien is giraffen en de witte leeuw, jammer.
Na het uitchecken hebben we nog even stress want op weg naar de gate wordt de weg versperd door een familie folifanten en eventjes op je 'tutter' staan lijkt me niet zo een goed idee. Dus moter en wachten tot ze weg zijn. We vliegen van Port Elizabeth terug naar JNB voor onze laaste nacht in Zuid Afrika.
En raden maar wat al die beestjes zijn:
Dit zwijn kruipt altijd achteruit in zijn hol, geweldig grapig!
Het drinkvarken, zeer zeldzaam en met uitsterven bedreigd
Zwemles
Onze gids
Het regent
Je kan het niet zo goed zien maar deze apen hebben blauwe ballen en het is niet van de koude
Aldus wij aangekomen in Hermanus, hier zouden zich walvissen moeten bevinden. Blijkbaar komen die diertjes paren dicht bij de kust. Ofwel hadden ze geen goesting om te paren ofwel hadden ze geen zin om paar Amerikaanse Belgen tegen het lijf te lopen, soit geen walvis gezien. Maar gelukkig is hier voldoende te doen, we slapen in B&B met zicht op zee en directe toegang tot de cliff walk, een 15km weg die zich over de kliffen slingert langsheen de zee. De auto blijft hier op stal en we wandelen vanuit onze kamer naar Hermanus waar we zowat het lekkerst gegeten hebben tijdens onze trip. Hier vooral vis - neen geen walvis - en de schotels met allerhande varianten zijn geweldig vers en lekker. Niet goed voor ons gewicht.
Na 2 dagen gaan we verder en op aanraden van Margaux stoppen wij bij map of Africa. Dit is berg waar twee rivieren samen komen en als je goed kijkt lijkt het wel of je map van Afrika ziet. We overnachten in de beste B&B van onze trip, een geweldig grote kamer met zicht op strand en zee. Helaas veel zeer grote kwallen dus een duik in de Indische Oceaan zal er niet inzitten.
De volgende dag gaat het verder naar Krysna, Hier hebben we op aanraden van Basil - een zakenpartner in JNB - een adempauze ingelast en slapen we in Conrad hotel. Ligt beetje afgelegen maar wel zeer rustig. Volgens tripadvisor zit er hier een goede bakker dus wij op Zondagmorgen naar Ile de Pain en we waren niet de enige. Inderdaad brood en croissants zijn als in Frankrijk. De rest van de 3 dagen genieten we van niks doen want hotel heeft prive kasteel aan het strand en dus wij daar heen, wel vrij veel wind, jammer!
Op naar laaste stop van de garden route: safari hopelijk zien we veel beestjes!
Taartjes van Belgische bakker!
Even kijken of jullie wat verbeelding hebben en de map van Afrika ontdekken
Tijd om te oefenen voor de safari: hop paardje hop
Het was een behoorlijke wandeling maar het eindresultaat is wel de moeite!
Vanaf Bolders gaat het verder naar de Kaap zelf waar we eerst en vooral moeten stoppen voor de Baboons, die zijn in Zuid Afrika een echte plaag en breken binnen in huizen voor eten, maar voor ons toeristen zien die apen er wel schattig uit. Eens geparkeerd beginnen we aan een pittige beklimming richting vuurtoren waar je prachtig zicht hebt - wat zeggen we adembenemend!
Zoals beloofd springen we op de terugweg nog binnen bij Margeaux. Maar dat doen we niet zonder aan te komen met een taartje. Zuid Afrika heeft tientallen bakkerijen met zeer goed gebak, iets wat wij Belgen wel missen in USA. Ine had de B&B nog niet gezien en gezien Margeaux en familie hebben besloten om terug naar Belgie te verhuizen was dit zowat onze laatste mogelijkheid om hun prachtig huis te bezoeken en nog wat verder bij te kletsen.
Dit was meteen dan ook einde van Stellenbosch en ging het verder naar volgende stop: Hermanus. Maar dit doen we niet zonder eerst te passeren bij Tante Wafel. Wie is tante Wafel, wel dit is Brugse die ik heb leren kennen tijdens mijn eerste verblijf in Kaapstad en een geweldig zotte muts is. Haar naam heeft te maken met een Belgisch wafelhuis die ze uitbaat met haar Zuid Afrikaanse vriend in een dorp die het Strand heet. Je kan dit het best vergelijken met Blankeberge: zo dood als een pier tenzij het verlofperiode is. Ze heeft er dus een wafelhuis en wij moeten da toch eens proeven, vooral omdat ze ook zoute wafels doet. Ik probeer dan ook de topper: wafel curry chicken, Ine houdt het braaf bij wafel met aardbeien. Onderweg passeren we ook nog tweede grootste township van Zuid Afrika. Hier rij je niet door want op een twintal vierkante km wonen de armsten onder de armsten opeen gepakt in blikken huisjes (dit township heeft naar schatting 4 miljoen inwoners) waarbij men illegaal electriciteit aftapt.
En dan gaan we dus verder naar Hermanus, waar we hopen walvissen te zien. Maar we hebben dorst dus eerst nog een ommeweg naar Iona. Had deze wijn al paar keer meegebracht en we wilden toch wel een keer estate bezoeken. Tot onze verrassing lag deze boven op een berg en naarmate we verder gingen werd de weg plotseling een zandwegel. Ik voelde me al helamaal in West Afrika onderweg naar een mijn-site. Na wat gehobbel arriveren we bij Iona. Hier geen bussen vol dagjestoeristen, we waren helemaal de enige en dus kregen we een 'prive' proefsessie. Gezien we speciaal naar hier zijn rondgereden, konden we de kans toch niet laten liggen om nog 12 flesjes aan te schaffen. Tussenstand: 36 flessen wijn en wij nog maar 4 dagen in Zuid Afrika...
Prachtige zichten vanaf Cape Point
Moeten er nog trappen zijn
Pepi en Koki zijn boven
Baboon
Bij Margeaux en Bram
Tante Wafel
De absolute bestseller: wafel met kip curry
Iona wine estate
Een van onze favorieten!
En deze wine estate is echt niet toeristisch, we waren de enigen!
Het zal vooral te maken hebben dat er niet echt een asfaltweg is naar de estate zeker?
We verleggen ons naar Stellenbosch en zo zitten we in de wijnroute. Het leuke is dat dit slechts dik half uur rijden is en gelukkig maar. Hier hadden we voor 2 nachten geboekt en verblijven we op een wine estate waardoor we uitzicht hebben op de wijnvelden. We worden getrakteerd op een upgrade en krijgen een suite. Tja we hebben al wat hotelkamers gezien in ons leven maar dit was echt wel een mega-kamer. Aparte living, aparte zithoek, een mega badkamer en een balkon om U tegen te zeggen, net als het zicht op de wijnvelden. Ine komt al vlug tot de vaststelling dat er nog iets in de safe in Kaapstad hotel ligt en wij dus blij dat we niet zo ver terug moeten. Gelukkig werd de ketting gevonden en Ine opgelucht dat ze deze niet kwijt is. Daar moeten we op drinken en hoe kan dat beter dan hier in de wijnroute. Je komt er de ene wijnboer na de andere tegen en kan er voor een vriendenprijs proeven (ongeveer 3 EURO als je niets koopt en gratis als je wel koopt). Op aanraden van Margeaux gaan we naar de iets minder toeristische estates die iets dieper in het binnenland liggen. Prachtig zicht, mooi weer en dus gaan de wijnkenners aan de slag. En tja ool al heb je thuis al dik 50 flessen staan, als de drank in de man is, blijf je kopen (vooral omdat shipping naar ons kantoor in JNB gratis is). 24 flessen later besluiten we dat we honger hebben en verleggen we richting Stellenbosch centrum.. Een klein centrum (1 straat) maar vol charme en leuke bistros.
De tweede dag in Stellenbosch zijn we redelijk vroeg uit de veren want vandaag geen wijn maar gaan we naar Kaap de Goede hoop, zowat meest Zuidelijke punt in Afrika. Dit is een dik uur rijden vanuit ons hotel en brengt ons langs de kust tot de Kaap. De zichten zijn geweldig en de weg slingert zicht rondheen de bergen en de zee naar ons doel. Onderweg stoppen we bij bolders eiland, nog een must do als je in Kaapstad bent. Hier lopen de pin-pins (pinguins voor de niet ingewijden) op het strand. Blijkbaar zijn er hier 2 aangespoeld en hadden blijkbaar veel goesting want er lopen er toch wel groot aantal rond.
Zicht vanop ons terras over de wijnvelden
De kenners aan het werk, tja nie slecht denkt Ine
Nie overtuigd zegt de echte kenner, waar is die bak om dit uit te spugen
En na aantal stops is het van: Kopen die handel en we gaan nog niet naar huis
Eens bekomen van de ervaringen op robben island, gaan we meteen door naar de tafelberg. Dit is een van de 7 natuurwonderen en voor ons tick in de box (nadat we vorig jaar Izazu falls hadden bezocht). Het probleem met de tafelberg is dat het weer zeer snel kan veranderen en dus best maar naar boven gaat wanneer de kabelbaan open is. Wij dus naar boven maar net toen we boven kwamen sloeg het weer om en begon het er verschrikkelijk te waaien. Hierdoor kwamen er ook behoorlijk wat wolken over de berg te hangen (prachtig om te zien, maar helaas verdween Kaapstad volledig onder het wolkendek).
Terug beneden ging het naar de overkant waar een 'kleinere' berg een prachtig uitzicht brengt over de omgeving en waar blijkbaar veel lokalen ook 'kamperen' om er Zonsondergang te zien. Wij vonden het een beetje te druk en wilden ook nog de 12 apostels bekijken, gezien dit onze laatste dag Kaapstad was. Aldus naar Camp Bay, een van de vele baaien die je er rond Kaapstad vindt. Elk heeft er zijn strand, wandel- promenade en restaurantjes. Hier bewonderen we de zonsondergang en een geweldig lekker Indische maaltijd.
Op Zaterdag doen we het zeer rustig, kwestie van de 7 uur tijdsverschil te overbruggen en ook het weer is nog steeds zeer nat. Aldus doen we eerste verkenning en boeken we ticket voor Robben Island en bezoeken we ook lokale crafts market. Door het weer is er niet veel volk en dus kunnen we flink afbieden op wat nieuw lokale kunst, ons huisje is zowat langzaam in een Afrikaans museum aan het veranderen. 's Avonds hebben we afgesproken in Den Anker, het Belgisch restaurant op het Waterfront met Margeaux en Bram. Je weet wel de ex collega van ons die nu Bed&Breakfast hebben in Kaapstad (was helaas volboekt). Gezellig wat bijpraten.
De Zondag klaart het weer al behoorlijk op en gaan we naar Robben Island. Een 4 uur durende trip naar het eiland waar Nelson Mandela in gevangschap leefde. Eerst gaan het met de boot richting eiland (prachtig zicht vanaf zee op Kaapstad) en na rondrit met de bus over het eiland, is er een rondleiding door de gebouwen waar Mandela zat. Het interessante aan deze rondleiding is dat dit gedaan wordt door ex-gevangenen waardoor je nog meer aangegrepen wordt door het verhaal.
Bartje mag kiezen, Ine mag afdingen
Een keer aan zijn staart trekken, misschien stopt het dan met regenen....
Thanksgiving nadert en dat betekent traditioneel 'ons groot verlof' met een niet Belgen trip. Maar voor het zover is werd het nog best aardig druk.
Eerst en vooral had Ine genoeg van haar lang haar (een fles shampoo per wasbeurt tja daar was P&G wel blij mee) en op verlof zou het dus toch maar veel tijd en energie kosten. Dus na zowat 3 jaar sparen was het de tijd om er de schaar in te zetten. Knip knip en de lange lokken werden netjes in een ziplock zakje gestoken want Ine wilde dit doneren aan een organisatie die hiermee pruiken maakt voor jonge kankerpatientjes. De Zaterdag voor ons vertrek hadden we ook nog de buren uitgenodigd en zoals altijd was het weer een gezellige boel.
De airmiles van Bartje vlieg-al-over in economy werden door de expert netjes gespendeerd aan 2 business tickets naar Zuid Afrika. Stond eigenlijk al lang op onze verlanglijst (nog toen we in Europa woonden, maar het was er dus niet van gekomen) en gezien we vanuit Atlanta non-stop naar JNB kunnen vliegen, leek het ons dus now or never. Na een 'snelle' vlucht (het was slechts 14 uur en 10 minuten op de heenreis) en een doorverbinding naar Kaapstad, arriveren we op vrijdagavond laat op onze bestemming. En dat valt al niet meteen mee: het waait er alsof het herfst is (terwijl het eigenlijk begin van de zomer zou moeten zijn) en de regen valt er met bakken uit de lucht. Vlug de huurauto opgehaald (meneer: wil je even rond auto lopen om te kijken of alles ok is, ben je gek in dit weer? Zal wel goed zijn) en precies 28 uur na ons vertrek in Woodstock staan we op de stoep van ons hotel, klaar voor 14 dagen Zuid Afrika.
Ine klaar om 'geknipt' te worden
Viola, nieuwe Ine
Met de buren, links Fred en Jim, rechts op de voorgrond Jim's echtgenoot Phyllis en daarnaast Mitra. Geen idee wie aan de kop van de tafel zit
Voila Ine is klaar voor vertrek: kunnen we, ben helemaal gefocust!
Eindelijk weer tijd om de blog wat bij te werken maar er werd wat afgereisd in Oktober. En neen het begon niet met mij maar Ine die naar de kaaskoppen moest (neen neen niet Nederland want ook hier hebben we kaaskoppen nl Wisconsin) en zo belanden we naadloos bij Ine en haar verhaal.
Hiervoor spoelen we even terug naar week van ons vertrek naar Europa. Ine had nl op een interne job gesolliciteerd en was er uiteindelijk als favoriet uitgekomen. Maar zoals altijd waren er nog een paar hindernissen want de job was een behoorlijke sprong voorwaarts in de organisatie en die sprong was eigenlijjk iets te groot tov wat toegelaten is. Aldus werd een extern persoon aangesteld om te kijken of dit wel kon. Dus Ine 2 dagen voor vertrek een telefonisch interview met HR consultant die natuurlijk als bedrijfspsycholoog van die gekke vragen stelt (moet je maar eens aan mijn pa vragen, zelfde 'gekke' opleiding). De volgende dag was het nog niet in kannen en kruiken en werd er een extra face to face interview gevraagd. Ine werkte die dag van thuis dus vlug training vervangen door deftige kleedjes en weg wezen. De dag daarop vlogen we dus naar Belgie en mocht Ine in spanning koffers maken. Het verlossende telefoontje kwam letterlijk toen we op het vliegtuig stapten richitng Brussel. Aldus spannend maar goed einde voor mijn madam die een nu meer global support rol heeft en aldus weekje naar de kaaskoppen mocht. Aldus ikke keer alleen thuis en van kattewacht. Toen Ine terug kwam was het mijn beurt om op vliegtuig te stappen, richting Zuid Afrika.
Tussendoor hebben we ook nog - voor het eerst - naar fondue huis geweest met collega's van Ine. Was heel speciaal: voorgerecht was kaasfondue, hoofdgerecht vleesje en afsluiten met chocolade fondue. Meer dan genoeg.
De week voor Halloween was er dan voor het eerst in Atlanta een hot balloon Halloween festival. Ook al was dit in Kennesaw zo een 15 minuten van ons huisje, we wisten natuurlijk van niets maar werden last minute uitgenodigd door paar oud collega's van Ine. Het was duidelijk dat de organisatie niet op zo een toeloop gerekend had en na een dik half uur aanschuiven en nog een dikke rij voor ons, hebben we er dan maar de brui aangegeven. Jammer want zag er wel leuk uit met al die hete lucht (of is het warme?) ballonnen. Ine en ik zijn dan maar naar de beste hamburgertent geweest: Fuddruckers (die ik natuurlijk een gans andere naam geef) voor een cheesburger met een vette milk shake.
En dan was het tijd voor mijn meest exotische trip van het jaar: Myanmar. We hadden daar een stand op de mining show samen met een leverancier. Vanuit Atlanta daar geraken is natuurlijk niet zo evident want een directe vlucht is er niet aldus werd het nachte kamperen in Bangkok vooraleer verder te vliegen en op de terugweg van hetzelfde maar dan via Singapore. De show was interessant en ook al was er een weekje ervoor een bom ontploft in het hotel waar we verbleven, Yangon (is de hoofdstad) was veilig en ik zou er zeker als toerist nog wel eens willen teruggaan. Veel tempels en het eten is er overheerlijk maar nu even geen rijs meer aub. Zoals gezegd grootste probleem is de afstand vanaf Atlanta en vooral 14 uur tijdsverschil hakt er behoorlijk in. We denken dan dat de verzamelde airmiles de pijn verzachten.
Wat ons nadeloos bij volgende brengt: Wat doen we als we voldoende miles hebben? Spenderen aan? Tja dat lezen jullie wel binnenkort.
Afscheidskado voor Ine van CI team
Fondue fondue fondue
Ine is weg dus mijn beste vriendjes zijn de diepvries en microgolf!
En we zijn niet alleen
Nog zeker uur aanschuiven, dan maar burger en shake
Tussenstop Bangkok en met Sheraton bootje naar metro
Tempels overal in Myanmar, vanaf ontbijt op verdiep 27
En 's nachts zijn ze nog mooier (al zie je dan niet zo op de foto)
Typisch voor Myanmar: veel verschillende schoteltjes maar alles in 1 keer op tafel, ook de soep
De tijd gaat snel... reeds Oktober !! En eind September, de 26ste om precies te zijn, vierden wij ons 4de Jaar in de VS !
Bij deze nog een paar foto's van het Gouden Jubileum.
In het stadhuis voor de Gouden Jubileum ceremonie
De ganse familie samen !
Daarna kleinkinderen met oma en opa op de foto!
Aangekomen in de feestzaal kunnen we zalig buiten genieten van een hapje en een drankje !
Terwijl de kinderen naar hartelust konden spelen !
Daarna tijd voor de speech ! Deze wordt gevolgd door allerlei lekkere gerechten !
Moment supreme : de dessert !! Ons ma ziet het vuurwerk niet echt zitten :)
Jawel, bij deze foto kan iedereen beginnen watertanden, terwijl ik nu de blog aan het aanvullen ben zou ik met plezier zo een bordje veroberen, helaas, t zal ijscreme alleen worden !!
