Eindelijk weer tijd om de blog wat bij te werken maar er werd wat afgereisd in Oktober. En neen het begon niet met mij maar Ine die naar de kaaskoppen moest (neen neen niet Nederland want ook hier hebben we kaaskoppen nl Wisconsin) en zo belanden we naadloos bij Ine en haar verhaal.
Hiervoor spoelen we even terug naar week van ons vertrek naar Europa. Ine had nl op een interne job gesolliciteerd en was er uiteindelijk als favoriet uitgekomen. Maar zoals altijd waren er nog een paar hindernissen want de job was een behoorlijke sprong voorwaarts in de organisatie en die sprong was eigenlijjk iets te groot tov wat toegelaten is. Aldus werd een extern persoon aangesteld om te kijken of dit wel kon. Dus Ine 2 dagen voor vertrek een telefonisch interview met HR consultant die natuurlijk als bedrijfspsycholoog van die gekke vragen stelt (moet je maar eens aan mijn pa vragen, zelfde 'gekke' opleiding). De volgende dag was het nog niet in kannen en kruiken en werd er een extra face to face interview gevraagd. Ine werkte die dag van thuis dus vlug training vervangen door deftige kleedjes en weg wezen. De dag daarop vlogen we dus naar Belgie en mocht Ine in spanning koffers maken. Het verlossende telefoontje kwam letterlijk toen we op het vliegtuig stapten richitng Brussel. Aldus spannend maar goed einde voor mijn madam die een nu meer global support rol heeft en aldus weekje naar de kaaskoppen mocht. Aldus ikke keer alleen thuis en van kattewacht. Toen Ine terug kwam was het mijn beurt om op vliegtuig te stappen, richting Zuid Afrika.
Tussendoor hebben we ook nog - voor het eerst - naar fondue huis geweest met collega's van Ine. Was heel speciaal: voorgerecht was kaasfondue, hoofdgerecht vleesje en afsluiten met chocolade fondue. Meer dan genoeg.
De week voor Halloween was er dan voor het eerst in Atlanta een hot balloon Halloween festival. Ook al was dit in Kennesaw zo een 15 minuten van ons huisje, we wisten natuurlijk van niets maar werden last minute uitgenodigd door paar oud collega's van Ine. Het was duidelijk dat de organisatie niet op zo een toeloop gerekend had en na een dik half uur aanschuiven en nog een dikke rij voor ons, hebben we er dan maar de brui aangegeven. Jammer want zag er wel leuk uit met al die hete lucht (of is het warme?) ballonnen. Ine en ik zijn dan maar naar de beste hamburgertent geweest: Fuddruckers (die ik natuurlijk een gans andere naam geef) voor een cheesburger met een vette milk shake.
En dan was het tijd voor mijn meest exotische trip van het jaar: Myanmar. We hadden daar een stand op de mining show samen met een leverancier. Vanuit Atlanta daar geraken is natuurlijk niet zo evident want een directe vlucht is er niet aldus werd het nachte kamperen in Bangkok vooraleer verder te vliegen en op de terugweg van hetzelfde maar dan via Singapore. De show was interessant en ook al was er een weekje ervoor een bom ontploft in het hotel waar we verbleven, Yangon (is de hoofdstad) was veilig en ik zou er zeker als toerist nog wel eens willen teruggaan. Veel tempels en het eten is er overheerlijk maar nu even geen rijs meer aub. Zoals gezegd grootste probleem is de afstand vanaf Atlanta en vooral 14 uur tijdsverschil hakt er behoorlijk in. We denken dan dat de verzamelde airmiles de pijn verzachten.
Wat ons nadeloos bij volgende brengt: Wat doen we als we voldoende miles hebben? Spenderen aan? Tja dat lezen jullie wel binnenkort.
Afscheidskado voor Ine van CI team
Fondue fondue fondue
Ine is weg dus mijn beste vriendjes zijn de diepvries en microgolf!
En we zijn niet alleen
Nog zeker uur aanschuiven, dan maar burger en shake
Tussenstop Bangkok en met Sheraton bootje naar metro
Tempels overal in Myanmar, vanaf ontbijt op verdiep 27
En 's nachts zijn ze nog mooier (al zie je dan niet zo op de foto)
Typisch voor Myanmar: veel verschillende schoteltjes maar alles in 1 keer op tafel, ook de soep
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
