Wie wil verspringen, zal dit niet in ons park kunnen. Kijk hoe de verspringbak eraan toe is na de winter!
Werk aan de winkel: eerst alle hout wegvoeren. Niet minder dan drie volle kruiwagens haal ik op. Jammer dat de mensen die dat hout hier dropten, hun energie niet nuttiger gebruikten...
Daarna het zwaarste werk: het zand omspitten en proberen om zo de bak terug klaar te maken voor gebruik. Dat is pas zwoegen... Maar uiteindelijk loont het resultaat. Als het nu enkele dagen droog wil blijven..., dan kunnen de turnleraars weer volop aan de slag met de atletiekproeven.
Altijd blijft er wel wat hout dat moet worden gekliefd of weggevoerd.
Werken geblazen dus: Stan, Dré en François houden zich heel de middag bezig met het verder vrij maken van het voetbalveld en de meest zuidelijke hoek van het park. Ikzelf trek weer ten strijde tegen het onkruid dat de rand van onze looppiste dreigt te overwoekeren. Jonge boomscheuten, gras en scherpe doorns groeien op de stenen die de bunker en het kippenhok afschermen van het voetbalveld. Zo komt de tweede stenen trap weer iets beter te voorschijn...
Wat gebeurt er intussen rondom het kasteel?
Aan de hoek die het dichtst bij de sporthal ligt, heeft men een vierkante, betonnen constructie aangelegd. Benieuwd waar dit voor zal dienen.
Een stapel ijzeren matten ligt klaar voor gebruik.
Langs de achterzijde valt onmiddellijk op dat het glazen raam van de kapel is afgedekt met hout. Als wij naar binnen gaan, merken wij dat dit glasraam (dat toch een grote waarde blijkt te hebben en waarop de acht zaligheden worden voorgesteld) ook in de kapel zelf is afgeschermd met houten platen. Dit is eveneens het geval voor de ramen en deuren tussen de lerarenrefter en de aanpalende lokalen (projectielokaal en fitclasslokaal).
Voorlopig wordt er vooral gewerkt aan het verwijderen van aanwezig asbest.
De houten trap is mooi afgedekt en het mooie beeldje dat de trapleuning versierde in de trapzaal op het gelijkvloers is verwijderd. Alles wijst er op dat de kostbare elementen die bewaard moeten blijven op een degelijke manier beschermd zijn tegen mogelijke beschadiging.
Wij verlaten het kasteel terug langs de open kelder (leerlingenrefter van vroeger).
De lente laat zich stilaan voelen, vandaag een stralend zonnetje om onze werkzaamheden te begeleiden!
Terwijl het merendeel van onze groenploeg zich bezig houdt met het verwerken van de recent omgezaagde bomen, hervat ik de werkzaamheden aan de piste. De bocht vrij maken van slijk en onkruid en vooral de wildgroei van doornstruiken en klimop verhinderen is het doel. De werken aan het kasteel hebben zo hun impact op die piste. De rechte lijn aan de kant van het kasteel zal anderhalf jaar niet meer gebruikt kunnen worden (vanwege een pad dat de leerlingen met droge voeten naar de sporthal leidt...). Benieuwd hoe het er dan zal uitzien!
Hopelijk zal het dumpen van leeggoed tegen die tijd dan ook wat verminderd zijn...
Maar niet alleen het groenteam is vandaag aan het werk! Onder leiding van Steve Dilewyns is een ploegje leerlingen druk bezig met het zandvrij maken van het handbalveld en het vroegere volleybalveld.
Tot verbazing van deze leerlingen wordt dit terrein één derde groter na het rooien van alles wat zich in de loop van de laatste jaren vast zette op de zijkant (richting vijver). Daarmee wordt weer een stukje speelterrein terug gewonnen op de natuur.
Week twee van de verbouwingen geeft al een kleine indicatie van wat er allemaal te gebeuren staat. De stapel balken aan de voorkant van het kasteel zegt nog niets maar aan de achterkant vinden wij de uitgegraven brandstoftank. Een grote put leidt ons probleemloos in de kelder van het kasteel waar vroeger de refter was. Heel lang geleden werden hier zelfs turnlessen gegeven (in de periode dat er nog geen sporthal was). Als je goed toekijkt, zie je pas hoe dik de muren (die dateren uit de negentiende eeuw) wel zijn. Benieuwd hoe het hier volgende week zal uit zien!
Als je het pad op de looppiste volgt, kan je alleen maar concluderen dat het inrichten van de jaarlijkse klassenveldloop en het lopen van de sprintafstanden voorlopig op een andere basis moeten ingericht worden. De verplaatsingen van en naar de sporthal door de klassen die L.O. hebben zal hier uiteraard ook wel de nodige gevolgen van ondervinden maar deze tijdelijke hinder weegt (hopelijk) niet op tegen de nieuwe lokalen in het verbouwde kasteel.
Ondertussen is ons groenteam bezig met het opruimen van het hout dat zich opgestapeld heeft langs de nieuwe ingang van het park. Een drietal grote bomen is daarbij omgezaagd en het resthout moet verwijderd worden.
Stan, François, Hugo en ikzelf werken daar een ganse namiddag aan voort.
Het aanleggen van een nieuwe inrijlaan heeft tot gevolg dat niet alleen een stuk van de omheining maar ook een aantal bomen uit het decor verdwenen zijn. Op de foto's zie je een deel van het al verwerkte hout(= bomen in stukken zagen, klieven en het kleine hout verhakselen) en de manier waarop alles vervoerd wordt. Uiteindelijk blijft er weer een berg houtblokken over die prima geschikt is voor je open haard!
Op dinsdag 1 maart begon de aannemer met de werken die van ons kasteel een modern, hedendaags schoolgebouw zullen maken. Daar komt heel wat bij kijken en de eerste aanpassingen gebeuren, duidelijk zichtbaar, in het park. Het verhaal van deze aanpassingswerken kan je volgen op deze blog.
Wij starten in de Ullenshofstraat waar plots een nieuwe straat wordt getrokken die rechtstreeks uitgeeft op het kasteel. Daarbij moesten helaas enkele bomen verwijderd worden (zie foto's).
Om de veiligheid van leerlingen, leerkrachten en bezoekers aan de sporthal te verzekeren, werd een omheining aangebracht die rondom het kasteel is opgesteld en die in feite de ganse bouwzone , afschermt.
De werken zullen ongeveer anderhalf jaar duren en zouden afgerond zijn op 1 september 2017.
Spannend wordt dat voor alle oud Sint-Janners of Groenendalers die het kasteel (dat al van 1867 dateert) zoals zij dat kenden, evolueert naar een nieuw schoolgebouw. Hierbij wordt wel de gevel bewaard! Het uitzicht van kasteel Groenendaal zal dus niet spectaculair wijzigen, het uitzicht van de omgeving daarentegen wel.
Verdere mededelingen kan je altijd terugvinden op de Facebookpagina van het Groenendaalcollege.
Om de sporthal te bereiken, dienen de leerlingen naast de omheining en via de looppiste naar de ingang te stappen.
De aannemer zal daarvoor de piste afdekken, zodat de verplaatsing niet door de modder hoeft te verlopen.
Uiteraard heeft de ganse verbouwing ook zijn invloed op de activiteiten van onze groenwerkers.
Een deel van het park zal voorlopig ontoegankelijk zijn, nog een ander deel zal ontbost worden om een parkeerzone te voorzien. Om van onze opslagplaats naar de toegankelijke zones van het park te komen, zullen wij voortaan af en toe een hek moeten verplaatsen maar de toekomst zal uitwijzen of dat een handicap is of niet.
Intussen werken wij verder met het opruimen van de houtafval op het voetbalveld: snoeien en verhakselen is de boodschap, zelfs bij deze maartse buien. Het overblijvende deel van de bocht zal de komende weken verder vrij worden gemaakt van onkruid en afval.
Volle zon: het moment om aan de slag te gaan met de opruim van het resterende houtafval achter en op het voetbalveld. Dat betekent hout aanvoeren, klieven tot brandhout en wegvoeren. Vier man volstaan om deze namiddag niet minder dan acht volle wagens brandhout naar de opslagplaats te voeren.
Dré voert aan, Ludo klieft, Hugo bedient de machine en Stan voert af: teamwork van de bovenste plank!
Mijn hoofddoel blijft: het vrij maken van de atletiekpiste en de onmiddellijke omgeving ervan.
Als ik naar het handbalveld en de aanpalende bocht wandel, geniet ik van het resultaat van vorige werkbeurten. Ik hervat het verwijderen van de klimop en het onkruid op de plaats waar eigenlijk een stenen muur de bunker en omliggende afschermt. Snoeien, trekken, sleuren, harken: het levert een hele hoop afval op die met de kruiwagen wordt weggevoerd naar dieper liggende stukken van het park. De muur komt uiteindelijk ook terug te voorschijn.
Hier en daar komt een vroege regenworm van het zonnetje genieten (foto 3).
Volgende week weer gaan wij weer verder met het loopklaar maken van de piste....
Een stralende zon bij een vriestemperatuurtje: ideaal om het werk aan de piste te hervatten.
Onder de eeuwenoude beukenbomen prijken de krokussen weer volop in de zonneschijn.
Ook de ganzen zochten een plekje uit de schaduw. Wij kunnen onze medewerker Dré geruststellen: terwijl hij de takken snoeit, wandelen onze ganzen en eenden rond aan de overkant van de vijver. Moeilijk te traceren maar toch aanwezig...
Vandaag neem ik de buitenkant van de oostelijke bocht van de piste onder handen: klimop, onkruid en bladeren verwijderen én de jonge scheuten wegsnoeien zodat de stenen muur (hoe oud zou die wel niet zijn?) terug te voorschijn komt. Een werkje dat veel tijd in beslag neemt maar het resultaat valt mee.
Terwijl ik de buitenzijde van de bocht onder handen nam, was Ludo volop bezig met de binnenkant. Het gras dat de rand van de piste overwoekert, werd verwijderd en de binnenzijde van de piste afgeschraapt zodat je weer volop zicht hebt op de juiste bocht. Vier volle kruiwagens later mag het resultaat gezien worden!
Wat ook gezien mag worden is de zandbak van het verspringen. Nog maar enkele weken geleden werd die helemaal leeg gemaakt en werden de randen netjes afgestoken. Overijverige spelende individuen zorgden ervoor dat verspringen tijdelijk onmogelijk is. Houtstronken, planken en bakstenen werden in de ondergelopen zandbak neergesmeten en zorgen voor extra werk. Jammer...
Deze herfstige winterdag is echt niet geschikt om in het park te werken. Daarom help ik nog even mee aan het leeghalen van het kasteel dat op het einde van deze maand wordt onder handen genomen.
De inkomhal biedt een troosteloze aanblik. Ik stap langs de leegstaande toiletten naar de torenkamer die enkele jaren geleden nog zo mooi werd gerestaureerd door Joris Vangheluwe en Britt Smets. Wat zal hier nog van overblijven na de ingrijpende vernieuwingen! Door de projectiekamer beland ik in de klaslokalen die langs de vijverkant liggen. Intussen zijn deze lokalen zo goed al volledig leeggemaakt. Het is wel duidelijk dar hier veel werk aan de winkel is!
Deze klas werd (niet ten onrechte) ' de visbak' of het 'aquarium' genoemd vanwege de blauwe muren en het vele glas.
Ooit kreeg ik daar wiskundelessen van de Heer M. Mertens. Tijdens de vroegere tuinfeesten was hier altijd de geluidskamer waar de micro werd bediend om alle activiteiten aan te kondigen.
Via de vroegere projectiezaal beland ik in hetgeen laatst nog de Fitclass was. Voorheen diende dit lokaal als klaslokaal, nog vroeger als muziekklas. Hier is het verval nog duidelijker, kijk maar naar de zoldering...
Het aangrenzende lokaal was vroeger de leerkrachtenrefter. Ontelbare keren hebben wij hier onze boterhammen gegeten, en niet alleen dat. Wat die rondslingerende trommels hier nog doen is mij een raadsel.
Naast die refter: de lege kapel waar alleen het glasraam nog herinnert aan het godsdienstige karakter van dit lokaal.
In de toren van het kasteel, naast de congiergewoning vinden wij allerlei kamertjes. De meeste zijn reeds ontmanteld maar hier en daar blijft er toch nog een vrij volledige kamer over. Langs de trap kom ik op de eerste verdieping waar je pas goed kan merken hoeveel ruimte werd geschapen (nu anderhalf jaar geleden) door het verwijderen van de tussenmuren. Voorzichtig wandel ik even rond om hier en daar een foto te trekken. Opletten is de boodschap!
Een blik in de trapzaal en dan naar beneden, richting kelders.
De keuken waar vroeger Jenny en Paul, het vertrouwde congiergepaar, woonden, is nu helemaal leeggehaald. Naast die keuken bevond zich één van de refters waar zoveel duizenden kinderen hun boterhammetjes verorberden. Heel lang geleden gaf oud-turnleraar Dré Vanaelst hier nog zijn turnlessen! Bij het verlaten van die refter (zijde voetbalveld) komen wij in het gangetje waar zich de voetbalkelders bevinden. De leuke muurschilderingen vrolijken de boel een beetje op. Ik moet onwillekeurig terug denken aan de tijd toen ik als tienjarige in deze kelders mij omkleedde voor de klassencompetitie voetbal (1963). Pas later werd de huidige infrastructuur met de individuele douchecabines aangelegd.
Heel luxueus en modern in die tijd: elke speler zijn eigen douchecel en voor de thuisploeg zelfs nog een voetbad extra, centraal in de kleedkamer. Nostalgie! Hoeveel maal hebben wij daar niet gezeten: eerst als leerling, later als leerkracht maar vooral als speler van Groenendaal...
Wij verlaten de kelder langs de refter en komen zo in de gang terecht. In een verloren hoekje vinden wij nog het erepodium dat ter gelegenheid van zoveel sportmomenten werd gebruikt om de medaillewinnaars te eren. Even binnenwippen in de kelderkeuken en via de gang wip ik nog even binnen in wat vroeger 'de voetbalkelder' was. In een ver verleden werden hier de voetbaltruitjes van de school weggeborgen. Dan de trap op naar het gelijkvloers en naar buiten.
Alhoewel het pas 3 februari is, kan je toch al de krokussen bewonderen die zich vlak over het kasteel komen tonen onder de oude beukenboom.
Meer dan veertig jaar bracht ik door in dit kasteel en nooit heb ik het veel zien veranderen maar nu staan er echt spectaculaire wijzigingen voor de deur. Van 1 maart af (jawel, 18 februari wordt 1 maart) start men met de volledige vernieuwing van ons oude, vertrouwde kasteel van Groenendaal!
Ook als het vriest, wordt er in het park gewerkt, en hoe! Vandaag wordt de bocht aan de verspringbak opgeruimd. De grote boomstronken die hier nog liggen, worden gekliefd. Stan, Hugo en François zorgen deze woensdag voor het verwijderen van de doorgezaagde boomstam die hier al sinds september ligt (eerste foto is van november). Na twee uur hard werken, blijft daar niet veel meer van over....
