Als je het pad op de looppiste volgt, kan je alleen maar concluderen dat het inrichten van de jaarlijkse klassenveldloop en het lopen van de sprintafstanden voorlopig op een andere basis moeten ingericht worden. De verplaatsingen van en naar de sporthal door de klassen die L.O. hebben zal hier uiteraard ook wel de nodige gevolgen van ondervinden maar deze tijdelijke hinder weegt (hopelijk) niet op tegen de nieuwe lokalen in het verbouwde kasteel.
Ondertussen is ons groenteam bezig met het opruimen van het hout dat zich opgestapeld heeft langs de nieuwe ingang van het park. Een drietal grote bomen is daarbij omgezaagd en het resthout moet verwijderd worden.
Stan, François, Hugo en ikzelf werken daar een ganse namiddag aan voort.
Het aanleggen van een nieuwe inrijlaan heeft tot gevolg dat niet alleen een stuk van de omheining maar ook een aantal bomen uit het decor verdwenen zijn. Op de foto's zie je een deel van het al verwerkte hout(= bomen in stukken zagen, klieven en het kleine hout verhakselen) en de manier waarop alles vervoerd wordt. Uiteindelijk blijft er weer een berg houtblokken over die prima geschikt is voor je open haard!
Op dinsdag 1 maart begon de aannemer met de werken die van ons kasteel een modern, hedendaags schoolgebouw zullen maken. Daar komt heel wat bij kijken en de eerste aanpassingen gebeuren, duidelijk zichtbaar, in het park. Het verhaal van deze aanpassingswerken kan je volgen op deze blog.
Wij starten in de Ullenshofstraat waar plots een nieuwe straat wordt getrokken die rechtstreeks uitgeeft op het kasteel. Daarbij moesten helaas enkele bomen verwijderd worden (zie foto's).
Om de veiligheid van leerlingen, leerkrachten en bezoekers aan de sporthal te verzekeren, werd een omheining aangebracht die rondom het kasteel is opgesteld en die in feite de ganse bouwzone , afschermt.
De werken zullen ongeveer anderhalf jaar duren en zouden afgerond zijn op 1 september 2017.
Spannend wordt dat voor alle oud Sint-Janners of Groenendalers die het kasteel (dat al van 1867 dateert) zoals zij dat kenden, evolueert naar een nieuw schoolgebouw. Hierbij wordt wel de gevel bewaard! Het uitzicht van kasteel Groenendaal zal dus niet spectaculair wijzigen, het uitzicht van de omgeving daarentegen wel.
Verdere mededelingen kan je altijd terugvinden op de Facebookpagina van het Groenendaalcollege.
Om de sporthal te bereiken, dienen de leerlingen naast de omheining en via de looppiste naar de ingang te stappen.
De aannemer zal daarvoor de piste afdekken, zodat de verplaatsing niet door de modder hoeft te verlopen.
Uiteraard heeft de ganse verbouwing ook zijn invloed op de activiteiten van onze groenwerkers.
Een deel van het park zal voorlopig ontoegankelijk zijn, nog een ander deel zal ontbost worden om een parkeerzone te voorzien. Om van onze opslagplaats naar de toegankelijke zones van het park te komen, zullen wij voortaan af en toe een hek moeten verplaatsen maar de toekomst zal uitwijzen of dat een handicap is of niet.
Intussen werken wij verder met het opruimen van de houtafval op het voetbalveld: snoeien en verhakselen is de boodschap, zelfs bij deze maartse buien. Het overblijvende deel van de bocht zal de komende weken verder vrij worden gemaakt van onkruid en afval.
Volle zon: het moment om aan de slag te gaan met de opruim van het resterende houtafval achter en op het voetbalveld. Dat betekent hout aanvoeren, klieven tot brandhout en wegvoeren. Vier man volstaan om deze namiddag niet minder dan acht volle wagens brandhout naar de opslagplaats te voeren.
Dré voert aan, Ludo klieft, Hugo bedient de machine en Stan voert af: teamwork van de bovenste plank!
Mijn hoofddoel blijft: het vrij maken van de atletiekpiste en de onmiddellijke omgeving ervan.
Als ik naar het handbalveld en de aanpalende bocht wandel, geniet ik van het resultaat van vorige werkbeurten. Ik hervat het verwijderen van de klimop en het onkruid op de plaats waar eigenlijk een stenen muur de bunker en omliggende afschermt. Snoeien, trekken, sleuren, harken: het levert een hele hoop afval op die met de kruiwagen wordt weggevoerd naar dieper liggende stukken van het park. De muur komt uiteindelijk ook terug te voorschijn.
Hier en daar komt een vroege regenworm van het zonnetje genieten (foto 3).
Volgende week weer gaan wij weer verder met het loopklaar maken van de piste....
Een stralende zon bij een vriestemperatuurtje: ideaal om het werk aan de piste te hervatten.
Onder de eeuwenoude beukenbomen prijken de krokussen weer volop in de zonneschijn.
Ook de ganzen zochten een plekje uit de schaduw. Wij kunnen onze medewerker Dré geruststellen: terwijl hij de takken snoeit, wandelen onze ganzen en eenden rond aan de overkant van de vijver. Moeilijk te traceren maar toch aanwezig...
Vandaag neem ik de buitenkant van de oostelijke bocht van de piste onder handen: klimop, onkruid en bladeren verwijderen én de jonge scheuten wegsnoeien zodat de stenen muur (hoe oud zou die wel niet zijn?) terug te voorschijn komt. Een werkje dat veel tijd in beslag neemt maar het resultaat valt mee.
Terwijl ik de buitenzijde van de bocht onder handen nam, was Ludo volop bezig met de binnenkant. Het gras dat de rand van de piste overwoekert, werd verwijderd en de binnenzijde van de piste afgeschraapt zodat je weer volop zicht hebt op de juiste bocht. Vier volle kruiwagens later mag het resultaat gezien worden!
Wat ook gezien mag worden is de zandbak van het verspringen. Nog maar enkele weken geleden werd die helemaal leeg gemaakt en werden de randen netjes afgestoken. Overijverige spelende individuen zorgden ervoor dat verspringen tijdelijk onmogelijk is. Houtstronken, planken en bakstenen werden in de ondergelopen zandbak neergesmeten en zorgen voor extra werk. Jammer...
Deze herfstige winterdag is echt niet geschikt om in het park te werken. Daarom help ik nog even mee aan het leeghalen van het kasteel dat op het einde van deze maand wordt onder handen genomen.
De inkomhal biedt een troosteloze aanblik. Ik stap langs de leegstaande toiletten naar de torenkamer die enkele jaren geleden nog zo mooi werd gerestaureerd door Joris Vangheluwe en Britt Smets. Wat zal hier nog van overblijven na de ingrijpende vernieuwingen! Door de projectiekamer beland ik in de klaslokalen die langs de vijverkant liggen. Intussen zijn deze lokalen zo goed al volledig leeggemaakt. Het is wel duidelijk dar hier veel werk aan de winkel is!
Deze klas werd (niet ten onrechte) ' de visbak' of het 'aquarium' genoemd vanwege de blauwe muren en het vele glas.
Ooit kreeg ik daar wiskundelessen van de Heer M. Mertens. Tijdens de vroegere tuinfeesten was hier altijd de geluidskamer waar de micro werd bediend om alle activiteiten aan te kondigen.
Via de vroegere projectiezaal beland ik in hetgeen laatst nog de Fitclass was. Voorheen diende dit lokaal als klaslokaal, nog vroeger als muziekklas. Hier is het verval nog duidelijker, kijk maar naar de zoldering...
Het aangrenzende lokaal was vroeger de leerkrachtenrefter. Ontelbare keren hebben wij hier onze boterhammen gegeten, en niet alleen dat. Wat die rondslingerende trommels hier nog doen is mij een raadsel.
Naast die refter: de lege kapel waar alleen het glasraam nog herinnert aan het godsdienstige karakter van dit lokaal.
In de toren van het kasteel, naast de congiergewoning vinden wij allerlei kamertjes. De meeste zijn reeds ontmanteld maar hier en daar blijft er toch nog een vrij volledige kamer over. Langs de trap kom ik op de eerste verdieping waar je pas goed kan merken hoeveel ruimte werd geschapen (nu anderhalf jaar geleden) door het verwijderen van de tussenmuren. Voorzichtig wandel ik even rond om hier en daar een foto te trekken. Opletten is de boodschap!
Een blik in de trapzaal en dan naar beneden, richting kelders.
De keuken waar vroeger Jenny en Paul, het vertrouwde congiergepaar, woonden, is nu helemaal leeggehaald. Naast die keuken bevond zich één van de refters waar zoveel duizenden kinderen hun boterhammetjes verorberden. Heel lang geleden gaf oud-turnleraar Dré Vanaelst hier nog zijn turnlessen! Bij het verlaten van die refter (zijde voetbalveld) komen wij in het gangetje waar zich de voetbalkelders bevinden. De leuke muurschilderingen vrolijken de boel een beetje op. Ik moet onwillekeurig terug denken aan de tijd toen ik als tienjarige in deze kelders mij omkleedde voor de klassencompetitie voetbal (1963). Pas later werd de huidige infrastructuur met de individuele douchecabines aangelegd.
Heel luxueus en modern in die tijd: elke speler zijn eigen douchecel en voor de thuisploeg zelfs nog een voetbad extra, centraal in de kleedkamer. Nostalgie! Hoeveel maal hebben wij daar niet gezeten: eerst als leerling, later als leerkracht maar vooral als speler van Groenendaal...
Wij verlaten de kelder langs de refter en komen zo in de gang terecht. In een verloren hoekje vinden wij nog het erepodium dat ter gelegenheid van zoveel sportmomenten werd gebruikt om de medaillewinnaars te eren. Even binnenwippen in de kelderkeuken en via de gang wip ik nog even binnen in wat vroeger 'de voetbalkelder' was. In een ver verleden werden hier de voetbaltruitjes van de school weggeborgen. Dan de trap op naar het gelijkvloers en naar buiten.
Alhoewel het pas 3 februari is, kan je toch al de krokussen bewonderen die zich vlak over het kasteel komen tonen onder de oude beukenboom.
Meer dan veertig jaar bracht ik door in dit kasteel en nooit heb ik het veel zien veranderen maar nu staan er echt spectaculaire wijzigingen voor de deur. Van 1 maart af (jawel, 18 februari wordt 1 maart) start men met de volledige vernieuwing van ons oude, vertrouwde kasteel van Groenendaal!
Ook als het vriest, wordt er in het park gewerkt, en hoe! Vandaag wordt de bocht aan de verspringbak opgeruimd. De grote boomstronken die hier nog liggen, worden gekliefd. Stan, Hugo en François zorgen deze woensdag voor het verwijderen van de doorgezaagde boomstam die hier al sinds september ligt (eerste foto is van november). Na twee uur hard werken, blijft daar niet veel meer van over....
Omdat werken aan de piste bij deze koude niet mogelijk is, starten wij met het vrijmaken van de boord die vanaf het handbalveld loopt tot aan het kippenhok. Heel veel snoeiwerk, bladeren en klimop verwijderen, onkruid wieden en daar komt zowaar een stuk van de muur vrij! Vier kruiwagens verder kan je al beter zien waar de piste eigenlijk loopt. Het afval storten wij achter het voetbalveld in de bocht. Intussen is langs de muur ook al het kreupelhout verwijderd zodat de beek en de muur weer duidelijk zichtbaar zijn.
Op deze eerste woensdag van het nieuwe jaar wordt er voortgewerkt aan de karweien waar wij vorig jaar (lees vorige week...) mee bezig waren. Dat betekent: de omgezaagde boomstammen achter het voetbalveld in kleinere stukken klieven, die stukken vervoeren naar de opslagplaats, de beek achter het voetbalveld weer vrij maken en de oevers van deze beek versterken. Na de gebruikelijke nieuwjaarswensen werken Stan, François, Dré, Hugo en Ludo verder om zoveel mogelijk hout te verwijderen.
Intussen is er ook een afvaardiging van het college aan de slag om het handbalveld en het (voormalige ) volleybalveld vrij te maken van zand, bladeren en takken. Onder leiding van Steve Dilewyns (turnleerkracht ASO) worden deze twee terreinen zo goed mogelijk bespeelbaar gemaakt.
De zandbak van het verspringen ligt er (na twee jaar ) troosteloos bij. Tijd om hier wat aandacht aan te besteden. Vier volle kruiwagens afval later ziet deze zandbak er al veel beter uit: de zijkanten zijn opnieuw zichtbaar, het groen dat welig tierde is verwijderd en de afstootbalk komt weer te voorschijn. Een laatste goedkeurende blik en dan is het tijd om alles op te ruimen. Volgende week werken wij verder...
Vandaag was onze laatste werkdag van 2015, volgend jaar beginnen wij opnieuw aan een werkjaar waarin het park centraal staat. Een hele opdracht maar onze groenwerkers doen dit met veel plezier en het resultaat mag best gezien worden. Vele helpende handen maken het werk licht: er is nog plaats genoeg om met ons samen het onderhoud van dit mooie schoolpark van Groenendaal ter harte te nemen!
Zoals je op de eerste foto kan zien, werd er weer heel wat hout gekliefd (Peter en Hugo), dat door François naar Dré wordt gevoerd. Deze stapelt de houtblokken (goed voor je houtkachel!) netjes in het park, tegen een vrije muur. Onze bergruimte is inderdaad volledig benomen met hout, goed voor consumptie, dus wordt van de nood een deugd gemaakt. Op foto 4 zie je het begin van de stapel, op foto 6 merk je dan weer dat zo'n middagje hout klieven een enorme stapel brandhout opbrengt. Nadien trok het team, o.l.v. Stan, de beek in om nog even de doorstroming naar de riolering vrij te maken.
Dat de winter nog moet beginnen, kan je wel merken aan de laatste foto: niet normaal dat er eind december nog rozen bloeien!
De binnenrand van de piste (die helaas hier en daar ontbreekt...) wordt nog verder vrij gemaakt. Verbazingwekkend hoeveel slijk en onkruid deze rand bedekken, ondanks twee sproeibeurten met onkruidverdelger. De eerste twee foto's tonen de nog onafgewerkte rand, op foto drie zie je wat er allemaal wordt weggehaald en foto vier en vijf tonen het afgewerkte product. Tijdens deze werkzaamheden kregen wij onverwacht bezoek: een reiger die alles in zweefvlucht kwam controleren, om zich daarna in een boomtop te nestelen.
Vorige week was het weer zo slecht dat er niet buiten kon gewerkt worden, vandaag was het lente! Iedereen aan de slag dus en François werkte heel de namiddag met de boomkliever en met Hugo om de restende boomstronken tot brandhout te klieven. Dré bracht dat brandhout met de kruiwagen naar de opslagplaats.
Terwijl trok Ludo er op uit met de bladzuiger om de afgevallen bladeren te verzamelen en op de juiste plaats te dumpen.
Stan tenslotte, hield zich bezig met het ruimen van dood hout dat zich opstapelde aan de vijverkant, achter de bunker.
Heel veel activiteit op diverse plaatsen, dus trok ondergetekende naar de looppiste (na de nodige foto's te hebben getrokken).
