Deze klas werd (niet ten onrechte) ' de visbak' of het 'aquarium' genoemd vanwege de blauwe muren en het vele glas.
Ooit kreeg ik daar wiskundelessen van de Heer M. Mertens. Tijdens de vroegere tuinfeesten was hier altijd de geluidskamer waar de micro werd bediend om alle activiteiten aan te kondigen.
Via de vroegere projectiezaal beland ik in hetgeen laatst nog de Fitclass was. Voorheen diende dit lokaal als klaslokaal, nog vroeger als muziekklas. Hier is het verval nog duidelijker, kijk maar naar de zoldering...
Het aangrenzende lokaal was vroeger de leerkrachtenrefter. Ontelbare keren hebben wij hier onze boterhammen gegeten, en niet alleen dat. Wat die rondslingerende trommels hier nog doen is mij een raadsel.
Naast die refter: de lege kapel waar alleen het glasraam nog herinnert aan het godsdienstige karakter van dit lokaal.
In de toren van het kasteel, naast de congiergewoning vinden wij allerlei kamertjes. De meeste zijn reeds ontmanteld maar hier en daar blijft er toch nog een vrij volledige kamer over. Langs de trap kom ik op de eerste verdieping waar je pas goed kan merken hoeveel ruimte werd geschapen (nu anderhalf jaar geleden) door het verwijderen van de tussenmuren. Voorzichtig wandel ik even rond om hier en daar een foto te trekken. Opletten is de boodschap!
Een blik in de trapzaal en dan naar beneden, richting kelders.
De keuken waar vroeger Jenny en Paul, het vertrouwde congiergepaar, woonden, is nu helemaal leeggehaald. Naast die keuken bevond zich één van de refters waar zoveel duizenden kinderen hun boterhammetjes verorberden. Heel lang geleden gaf oud-turnleraar Dré Vanaelst hier nog zijn turnlessen! Bij het verlaten van die refter (zijde voetbalveld) komen wij in het gangetje waar zich de voetbalkelders bevinden. De leuke muurschilderingen vrolijken de boel een beetje op. Ik moet onwillekeurig terug denken aan de tijd toen ik als tienjarige in deze kelders mij omkleedde voor de klassencompetitie voetbal (1963). Pas later werd de huidige infrastructuur met de individuele douchecabines aangelegd.
Heel luxueus en modern in die tijd: elke speler zijn eigen douchecel en voor de thuisploeg zelfs nog een voetbad extra, centraal in de kleedkamer. Nostalgie! Hoeveel maal hebben wij daar niet gezeten: eerst als leerling, later als leerkracht maar vooral als speler van Groenendaal...
Wij verlaten de kelder langs de refter en komen zo in de gang terecht. In een verloren hoekje vinden wij nog het erepodium dat ter gelegenheid van zoveel sportmomenten werd gebruikt om de medaillewinnaars te eren. Even binnenwippen in de kelderkeuken en via de gang wip ik nog even binnen in wat vroeger 'de voetbalkelder' was. In een ver verleden werden hier de voetbaltruitjes van de school weggeborgen. Dan de trap op naar het gelijkvloers en naar buiten.
Alhoewel het pas 3 februari is, kan je toch al de krokussen bewonderen die zich vlak over het kasteel komen tonen onder de oude beukenboom.
Meer dan veertig jaar bracht ik door in dit kasteel en nooit heb ik het veel zien veranderen maar nu staan er echt spectaculaire wijzigingen voor de deur. Van 1 maart af (jawel, 18 februari wordt 1 maart) start men met de volledige vernieuwing van ons oude, vertrouwde kasteel van Groenendaal!
Ook als het vriest, wordt er in het park gewerkt, en hoe! Vandaag wordt de bocht aan de verspringbak opgeruimd. De grote boomstronken die hier nog liggen, worden gekliefd. Stan, Hugo en François zorgen deze woensdag voor het verwijderen van de doorgezaagde boomstam die hier al sinds september ligt (eerste foto is van november). Na twee uur hard werken, blijft daar niet veel meer van over....
Omdat werken aan de piste bij deze koude niet mogelijk is, starten wij met het vrijmaken van de boord die vanaf het handbalveld loopt tot aan het kippenhok. Heel veel snoeiwerk, bladeren en klimop verwijderen, onkruid wieden en daar komt zowaar een stuk van de muur vrij! Vier kruiwagens verder kan je al beter zien waar de piste eigenlijk loopt. Het afval storten wij achter het voetbalveld in de bocht. Intussen is langs de muur ook al het kreupelhout verwijderd zodat de beek en de muur weer duidelijk zichtbaar zijn.
Op deze eerste woensdag van het nieuwe jaar wordt er voortgewerkt aan de karweien waar wij vorig jaar (lees vorige week...) mee bezig waren. Dat betekent: de omgezaagde boomstammen achter het voetbalveld in kleinere stukken klieven, die stukken vervoeren naar de opslagplaats, de beek achter het voetbalveld weer vrij maken en de oevers van deze beek versterken. Na de gebruikelijke nieuwjaarswensen werken Stan, François, Dré, Hugo en Ludo verder om zoveel mogelijk hout te verwijderen.
Intussen is er ook een afvaardiging van het college aan de slag om het handbalveld en het (voormalige ) volleybalveld vrij te maken van zand, bladeren en takken. Onder leiding van Steve Dilewyns (turnleerkracht ASO) worden deze twee terreinen zo goed mogelijk bespeelbaar gemaakt.
De zandbak van het verspringen ligt er (na twee jaar ) troosteloos bij. Tijd om hier wat aandacht aan te besteden. Vier volle kruiwagens afval later ziet deze zandbak er al veel beter uit: de zijkanten zijn opnieuw zichtbaar, het groen dat welig tierde is verwijderd en de afstootbalk komt weer te voorschijn. Een laatste goedkeurende blik en dan is het tijd om alles op te ruimen. Volgende week werken wij verder...
Vandaag was onze laatste werkdag van 2015, volgend jaar beginnen wij opnieuw aan een werkjaar waarin het park centraal staat. Een hele opdracht maar onze groenwerkers doen dit met veel plezier en het resultaat mag best gezien worden. Vele helpende handen maken het werk licht: er is nog plaats genoeg om met ons samen het onderhoud van dit mooie schoolpark van Groenendaal ter harte te nemen!
Zoals je op de eerste foto kan zien, werd er weer heel wat hout gekliefd (Peter en Hugo), dat door François naar Dré wordt gevoerd. Deze stapelt de houtblokken (goed voor je houtkachel!) netjes in het park, tegen een vrije muur. Onze bergruimte is inderdaad volledig benomen met hout, goed voor consumptie, dus wordt van de nood een deugd gemaakt. Op foto 4 zie je het begin van de stapel, op foto 6 merk je dan weer dat zo'n middagje hout klieven een enorme stapel brandhout opbrengt. Nadien trok het team, o.l.v. Stan, de beek in om nog even de doorstroming naar de riolering vrij te maken.
Dat de winter nog moet beginnen, kan je wel merken aan de laatste foto: niet normaal dat er eind december nog rozen bloeien!
De binnenrand van de piste (die helaas hier en daar ontbreekt...) wordt nog verder vrij gemaakt. Verbazingwekkend hoeveel slijk en onkruid deze rand bedekken, ondanks twee sproeibeurten met onkruidverdelger. De eerste twee foto's tonen de nog onafgewerkte rand, op foto drie zie je wat er allemaal wordt weggehaald en foto vier en vijf tonen het afgewerkte product. Tijdens deze werkzaamheden kregen wij onverwacht bezoek: een reiger die alles in zweefvlucht kwam controleren, om zich daarna in een boomtop te nestelen.
Vorige week was het weer zo slecht dat er niet buiten kon gewerkt worden, vandaag was het lente! Iedereen aan de slag dus en François werkte heel de namiddag met de boomkliever en met Hugo om de restende boomstronken tot brandhout te klieven. Dré bracht dat brandhout met de kruiwagen naar de opslagplaats.
Terwijl trok Ludo er op uit met de bladzuiger om de afgevallen bladeren te verzamelen en op de juiste plaats te dumpen.
Stan tenslotte, hield zich bezig met het ruimen van dood hout dat zich opstapelde aan de vijverkant, achter de bunker.
Heel veel activiteit op diverse plaatsen, dus trok ondergetekende naar de looppiste (na de nodige foto's te hebben getrokken).
Werken aan de piste, het blijft een terugkerend item. Deze woensdag werd een hele strook van de binnenrand van de piste terug blootgelegd (wat nog maar twee jaren geleden ook al gebeurde). Dat betekent de stenen rand bloot leggen, het aangespoelde zand en het daarin woekerende gras en onkruid verwijderen, de binnenkant van de piste afschrapen en alles zoveel mogelijk terug gelijk trekken. Vandaag was dat goed voor vijf volle kruiwagens afval en 40 meter vrije piste. Foto 1 is mét onkruid, foto 2 zonder.
Op de derde foto zie je reeds de eerste margrietjes die bloeien: een verschijnsel dat zich normaal pas in maart voor doet.
De lezers van deze blog stellen zich vaak de vraag: "Hoe gaat het met het kasteel"?
Wij proberen U op de hoogte te houden van alle activiteiten. Uit welingelichte bron (Wilfried Van Damme) kunnen wij meedelen dat de verbouwingswerken hervatten 'medio februari' (sic). Of dat lukt, zal de toekomst uitwijzen maar de aannemer zou in die periode moeten kunnen starten.
Intussen zijn er op de bovenverdiepingen al enkele ruiten gesneuveld (zie foto's) en bestaat de vrees dat binnenkomend vocht voor bijkomende schade zorgt. Regelmatig lijken er ook 'bezoekers' in het lege gebouw rond te lopen, alhoewel er zich eigenlijk niets van waarde bevindt....
De konijntjes (intussen heeft 4 A terug 2 diertjes in de schoolzoo zitten) moeten ook verzorgd worden. Om te vermijden dat deze twee exemplaren weer ontvoerd worden, zoals tijdens de grote vakantie, heeft meester Dirk hen een plaatsje gegeven in de fietsgarage. Hier zitten ze in ieder geval veilig en je moet ook niet meer het slot van de ijzeren poort (in de Ullenshofstraat) openen om eten en drinken te geven.
Onder een schitterend zonnetje zetten wij de werken aan de looppiste verder. De binnenzijde wordt verder groen- en slijkvrij gemaakt, aan de buitenrand wordt het overbodige hout gesnoeid en tegelijk moeten ook de overwoekerende klimopranken en wortels worden kort gehouden. Een steeds terugkerend werkje overigens want die klimop is werkelijk onuitroeibaar... Zes volle kruiwagens later (een nieuw persoonlijk record) is twee derde van de stenen rand van onze looppiste weer zichtbaar.
De omheining van het grasperk, voor het kasteel, wordt vandaag hersteld. Heel wat geparkeerde wagens reden net dat ietsje te ver, waardoor de staalkabels niet meer echt opgespannen raakten. Dat wordt vandaag weer goed gemaakt. Op de eerste drie foto's zie je de omheining vóór de werken, op de volgende drie erna.
Eindelijk nog eens een droge dag! De berg ijzerafval van vorige week is volledig opgeruimd en als je in de brommerloods komt, zie je dat ook hier alle ijzeren resten verdwenen zijn. Veel plaats dus en daarvan maken Hugo, Stan, François en Dré gebruik om deze loods netjes te herschikken met aandacht voor ons machinepark. Daarna trekken zij het park in om bladeren te ruimen: die worden verzameld in enkele composthopen, vlak bij de parkklassen.
Terwijl begeven Ludo en ik ons naar de piste met hetzelfde doel als anders: zorgen dat het terug een looppiste wordt. Wij beginnen aan de binnenzijde, vlak bij de sporthal. Eerst het slijk en de bladeren verwijderen en dan de stenen rand vrijmaken: goed voor twee overvolle kruiwagens afval. Daarna stappen wij naar de overzijde waar ik dezelfde opdrachtuitvoer: modder, bladeren en overwoekerend gras verwijderen. Ludo neemt de buitenrand onder handen: klimop en wild groeiende takken zijn hier het doelwit.
Of het nu mooi of minder mooi weer is, in het park vinden wij altijd wel werk dat moet worden uitgevoerd. Ondanks de dreigende regenbuien trekt Hugo ten strijde tegen de vallende bladeren. Stan en Dré verzamelen het oud ijzer (een mooie stapel, toch?) terwijl Ludo en ik zelf naar de piste trekken. Al enkele weken proberen wij de binnenrand van deze piste vrij te maken. De meeste stenen steken al meer dan een halve eeuw in de grond en blijken niet altijd even gemakkelijk terug te vinden.
Even terugblikken naar de maand mei leert ons dat er achter het voetbaldoel (zijde sporthal) een bijna nieuwe omheining stond: een metershoge ijzerdraad over de volledige breedte van de grote backlijn. De volgende foto toont dezelfde omheining, volledig vernield door de zomerstorm die tijdens de grote vakantie door het park raasde. Verdere foto's tonen hoe de toestand vandaag was: de ganse omheining is weg, Stan, Dré en François zijn bezig met het opruimen van de laatste resten draad die zich nog op het voetbalveld bevonden. Opgeruimd staat netjes. Waar blijven wij dan met die resten?
Neen, foto 8 is geen kunstwerk van Jan Fabre! Het is een deel van de resterende ijzerdraad dat met het oud ijzer zal verdwijnen.
