Op de plek waar vorige week de verhakselaar stond, rest nog een berg houtafval. Dat wordt verspreid tussen de bomen (zie verder).
Vandaag maken wij kennis met een andere machine: de boomkliever. Als je de massa boomstronken bekijkt, die momenteel op de piste liggen, dan vraag je, je af: "Wat gaat daar mee gebeuren?". Het antwoord zie je op de volgende foto's. Eén boomstronk (met soms een diameter van zestig of meer centimeters) wordt onder de machine geplaatst. Hugo bepaalt de kracht, terwijl Stan de boomstronk onder de beitel houdt. Zo wordt er telkens een stuk van de stronk afgesplitst tot er nog enkel kleinere stukken overblijven: geschikt om in je open haard te steken! En dat telkens weer tot alle stukken van de twintig populieren gekliefd zijn. Een werk dat verschillende namiddagen in beslag zal nemen...
In deze tweede reeks foto's zie je hoe de boomstronk (een mooi afgezaagd stam van een heel oude populier) verder in stukken wordt gekliefd tot er enkel nog brandhout overblijft. Gelukkig beschikken wij over een tractor en bekwame chauffeurs om al dat brandhout te vervoeren. Het wordt netjes opgestapeld op een droge plek.
De oudere stronken die nog dienen gekliefd te worden, liggen vooral aan het pomphuisje. Terwijl oud-collega Jos eens poolshoogte komt nemen, is oud-directeur Marc verwoed bezig met het klieven van verse stronken. Met het hout dat uit de verhakselaar kwam, proberen wij de bodem tussen de bomen zoveel mogelijk te bedekken om het onkruid te verstikken. Eén oud zeer blijft: vlak bij de sporthal ligt een beschamende hoeveelheid lege flesjes. Sommige mensen leren het nooit. Anderen een beetje en zij leggen hun flesje toch al OP de container (terwijl die helemaal leeg blijkt te zijn). Er blijft nog veel werk aan de winkel in ons park...
Februari zal in 2015 in onze herinnering blijven als de maand waarin het park opnieuw een deel van zijn oude bomen verloor. Wij startten deze middag aan het handbalveld waar je onze medewerkers (Hugo, Stan, Mark, Ludo, François en Dré ) aan de slag ziet in het gezelschap van enkele professionele groenwerkers (Firma Van Cauwelaert). Grote, afgezaagde takken worden verzameld en in de verhakselaar fijn gemalen. Terwijl worden ook enkele omgezaagde bomen in kleinere stukken gezaagd met de kettingzaag. Deze stukken worden door Dré afgevoerd met ons aanhangwagentje (heel veel stukken boom en dus ook heel veel ritjes.
Als het kleine hout is opgewerkt, begeven Mark, François, ikzelf en de drie professionele groenwerkers zich naar de achterkant van het voetbalveld. Wat een ravage!
Op de eerstvolgende foto zie je de achterkant van het voetbalveld nog zoals die was tijdens de zomermaanden. Meer dan twintig heel oude populieren (al een keer gekortwiekt) houden de zon vakkundig tegen. Op de tweede foto kan je voor een laatste keer die populierenrij bewonderen, net drie weken geleden.
Maar op foto drie blijft daar niets meer van over: alle bomen liggen plat, takken afgezaagd, kortom heel onze looppiste kreunt onder een gigantische berg hout (zie daarvoor de volgende foto's!). Met Mark, François en de drie vakmensen trekken wij aan het werk om zoveel mogelijk hout te verwijderen zodat je al terug rond het voetbalveld kan lopen. Dat betekent weer: de dunnere takken in de verhakselaar (mens wat maakt die machine lawaai!!!) en de bomen verzagen in kleinere stukken. Wat achter blijft is nog een (heel) grote hoop hout én een kale muur.
Er werd heel hard gewerkt, deze namiddag. Negen man die in een tijdspanne van enkele uren al dat afgezaagde hout verwerkten en wegvoerden, liters zweet, maar het resultaat mag er best zijn. Jammer dat al die bomen moesten sneuvelen, al wordt er ook aan de toekomst gedacht! Voor elke boom die afgezaagd is, moet er een nieuwe geplant worden. Zo kunnen onze kinderen en kleinkinderen binnen enkele jaren terug genieten van een gezonde bomenpopulatie!
De doorstroming van de vijver naar de riolering lijkt niet meer verzekerd, vandaar de plaatsing van twee pompen om het vijverwater af te leiden en zo te voorkomen dat het waterpeil te hoog komt. Om dat op te lossen stapt Dré de vijver in en haalt een hoop vuil weg dat de rooster van de riolering afsluit. Dat het water ijskoud is, moet hij er bij nemen maar na een kwartiertje stroomt het water behoorlijk snel via de normale weg naar de afvoerbuis. Missie geslaagd!
Het werk aan de piste is nog lang niet af. Wij halen het kreupelhout weg en snoeien al het wild hout op de berm. De afgevallen bladeren, takken en het zand dat van die berm op de piste is gevloeid: alles wordt verwijderd en afgevoerd.
Even een blik werpen in het openluchtbad, pardon de verspringbak. Water, water en nog eens water. Aanlopen is onmogelijk, springen al helemaal niet. Dus werken wij maar verder aan de piste. Kijk even hoe de bocht er uit ziet voor en na de arbeid. Elk jaar groeit het voetbalveld zo ongeveer 10 cm over de rand van de piste. Kruiwagentje vol en dan ziet dit stuk er weer heel wat beter uit.
Wij stoppen met de afstootcirkel van het kogelstoten. Hier is de wildgroei van klimop en gras nog iets gemakkelijker in toom te houden. Hopen maar dat er in de lente gebruik van gemaakt wordt...
Op deze eerste woensdag van het nieuwe jaar trekt de sporthal onmiddellijk onze aandacht. Heel veel bedrijvigheid naast en op het dak. De turnleraars zullen tevreden zijn: eindelijk wordt er een nieuw dak gelegd op dit gebouw dat al van in 1979 in gebruik is. Gedaan met massa's emmers te plaatsen bij een toevallige regenbui! Bovendien zal de rekening van de verwarming serieus dalen dank zij de isolatie, gelukkig maar.
Aan de voorkant van het kasteel worden alle plassen opgevuld met steenslag zodat ook daar een massa minder water de voorbijgangers zal hinderen. Dit werkje wordt (bijna jaarlijks) uitgevoerd door onze parkploeg die zo letterlijk een steentje bijdraagt om iedereen droog voorbij het kasteel te loodsen.
Nog meer water in de vijver zorgde afgelopen week voor het ontwortelen van een grote boom achter het KSA-lokaal. Op de foto's zie je de aangerichte (en onherstelbare) schade...
Maar naast die werken blijft er ook nog onze looppiste. Wij zijn intussen gevorderd tot in de helft van de eerste bocht voorbij de aankomst van de zestig meter. Er wacht ons nog een hele hoop bladeren die moet worden afgevoerd. Alle kreupelhout dient weggesnoeid te worden en ook de laaggroeiende takken moeten weg. Na anderhalf uur en tien volle kruiwagens ziet onze piste er al heel wat beter uit. Nog even de lijnen van het handbalveld vrijmaken en onze woensdag-werkdag zit er alweer op. Bij onze terugkeer werpen wij nog een blik in de vijver (figuurlijk dan) boven op het vele plastiek. Jammer toch, die eeuwig terugkerende vervuiling...
Water genoeg in de vijver. Te veel eigenlijk. Door een verstopping aan één van de roosters wordt het water dat in de vijver stroomt niet meer weggepompt naar de riolering. De medewerkers van de parkploeg waren daarom al in de voormiddag aan het werk in ons park om het euvel op te lossen. Niet eenvoudig.
In de namiddag kwam Peter nog een extra pomp activeren, je ziet op de foto hoe het water (dat nog nooit voorbij de moeraswilgen kwam) via een rode en een blauwe darm in de put wordt gepompt. Niet vergeten dat het smeltwater van de daken en de speelplaatsen naar de vijver wordt afgeleid wat de hoeveelheid aanzienlijk vergroot.
Terwijl vorderen de werken aan de piste langzaam maar zeker. Een eerste bocht is nu onkruid- en bladvrij.
Jammer dat de vuilbakjes buiten de schoolpoort zo misbruikt worden...
Als het gesneeuwd heeft, zijn er altijd mooie plaatjes te schieten in het park van Groenendaal!
Wij vertrekken aan de ingang en volgen de weg van het joggingparkoers. Mooi toch, die start. Van hier heb je ook een uniek zicht op de frontzijde van het kasteel. Het vervolg van onze weg lijkt in niets op de gewone weg die de kinderen elke maand verschillende keren afleggen: alles ademt schoonheid en rust uit. Zo komen wij tot op de speelplaats van de lagere school die er maagdelijk blank bij ligt. Verder in het park steeds weer die mooie rustgevende plaatjes, zelfs het voetbalveld ligt er prachtig bij. Enkel voor het kasteel lijkt er een reus door de sneeuw gewandeld te hebben...
Eens kijken wat deze winterprik al teweeg bracht...
Aan de parkklassen is een struik door het gewicht van de sneeuw, gewoon afgebroken. De speelplaats van ASO lijkt wel een schaatsbaan: één grote plek ijs. Het peil van de vijver is verbazingwekkend hoog gestegen, ongetwijfeld een gevolg van het defecte pompsysteem. Dat heeft verregaande gevolgen: het KSA-lokaal heeft nog nooit zo dicht bij de vijverrand gelegen (die is op dit moment bijna drie meter verder dan normaal op deze plek). Daardoor zijn enkele bomen met wortel en al losgekomen en (gelukkig maar) in de vijver gekanteld. Tja, die romantiek van sneeuw en ijs heeft toch ook zijn nadelen...
Winter in het park, dat geeft altijd weer een ander verhaal. Sneeuw, ijs maar ook de bewoners die moeten overleven. Daarbij kunnen wij natuurlijk een handje toesteken, bijvoorbeeld door de mondvoorraad wat aan te vullen. De kippen en de watervogels genieten volop van het brood dat Stan uitdeelt en wij betrappen hem bij de konijnen van 4 A waar hij ook al voor een hapje zorgt. Omdat meester Dirk mij had gevraagd om af en toe eens een blaadje witte kool en een worteltje op het menu te zetten, ben ik toevallig op hetzelfde moment daar. Bevroren drinkwater natuurlijk maar dat lossen wij op door wat vers water met een beetje suiker in te serveren. Hiermee moeten onze langoren het weer een tijdje stellen. Nog even langs de ganzen en dan maar snel naar huis om onze voeten te warmen!
Mooi weer, ondanks de slechte weersvoorspellingen. Ideaal dus om het werk aan de looppiste en de verhoogde rand aan het kippenhok wat meer onkruidvrij te maken. Daarbij moeten er uiteraard ook heel wat bladeren worden weggevoerd. Vergelijk telkens de eerste, derde en vijfde foto met de volgende en je ziet wat ik bedoel. Na vier volle kruiwagens is het resultaat best bevredigend.
Het einde van de herfst nadert nu snel. Met de winter voor de deur worden overal in het park zoveel mogelijk de afgevallen bladeren geruimd. Om sneller te kunnen werken, heeft ons groenteam een speciale kar in mekaar gestoken. ook dat behoort al jaren tot ons takenpakket...
De lage temperatuur van deze week houdt de groenwerkers niet thuis. Er wordt gewerkt aan de herindeling van de materiaalloodsen en uiteraard ook aan het vrijmaken van de looppiste. Werk is er altijd dus iedereen aan de slag!
Een nieuwe medewerker is ons deze week komen vervoegen met name een gemotoriseerde bladveger! Dit supernieuw model zal vanaf nu de bladeren van de speelplaats, de dreef, de atletiekpiste en waar ook maar mogelijk, op een snelle en efficiënte manier verwijderen. Bij deze machine hoort uiteraard een goede bestuurder maar die was rap gevonden. Na een eerste proefrit naast de garages van onze groenploeg, trok Mark ervandoor met de nieuwe aanwinst. Liefde op het eerste gezicht want ik heb beiden niet meer terug gezien die dag.
De laatste loodjes van de rechte lijn aan de piste blijken trouwens de zwaarste: voor die overblijvende tien meter had ik een hele namiddag en drie volle kruiwagens nodig. Niet voldoende want er blijft helaas nog een strook groen over. Toch is er dus weer een massa onkruid verwijderd als je de vijfde foto (einde van deze werkdag) vergelijkt met de zevende (begin van deze werkdag).
Intussen kleurt onze startplaats opnieuw groen dank zij de milde herfst.
Jammer genoeg vonden enkele slordigaards alweer niet de vuilbak die zich op nog geen vijf meter van hun bank bevond. Het resultaat zie je op de laatste twee foto's...
De vervuiling van ons park zal niet meteen opgelost worden, maar ook het pleintje voor de school is aan deze vorm van verloedering onderhevig. Heel jammer is dat: wat best een gezellige ontmoetingsplek kan zijn, wordt door de bezoekers regelmatig als een stortplaats achtergelaten, ondanks de permanente aanwezigheid van een plaatselijke vuilbak.
In het park wordt de stijgende waterstand stilaan problematisch. De beek achter het voetbalveld treedt stilaan buiten zijn oevers, een bocht van de looppiste staat onder water en ook de beek aan de buitenmuur aan de kant van de wijk Bordink loopt over. Stan heeft inmiddels de nodige stappen gezet om de riolering te laten nazien en eventueel herstellen. Het resultaat zag je bij het binnenkomen van het domein. Links van de dreef bevindt zich een put van meer dan 3 meter diep. Via deze put brengt men een camera in de riolering waarmee gecontroleerd wordt waar het probleem zich voordoet. Nadien probeert men via dezelfde weg met een robot de rioolpijp terug vrij te maken.
