In het park wordt de stijgende waterstand stilaan problematisch. De beek achter het voetbalveld treedt stilaan buiten zijn oevers, een bocht van de looppiste staat onder water en ook de beek aan de buitenmuur aan de kant van de wijk Bordink loopt over. Stan heeft inmiddels de nodige stappen gezet om de riolering te laten nazien en eventueel herstellen. Het resultaat zag je bij het binnenkomen van het domein. Links van de dreef bevindt zich een put van meer dan 3 meter diep. Via deze put brengt men een camera in de riolering waarmee gecontroleerd wordt waar het probleem zich voordoet. Nadien probeert men via dezelfde weg met een robot de rioolpijp terug vrij te maken.
Als wij stoppen met werken, is ook de pompinstallatie buiten werking gesteld. Om ongelukken te vermijden wordt de put tijdelijk afgedekt met een afgedankte garagepoort.
Terwijl ik de piste verder onder handen nam (lees de neverending story...), bleef de rest van onze groenploeg bezig met het klimopvrij maken van de ommuring achter het doel. Het resultaat wordt hoe langer hoe beter zichtbaar. Om 16.00 uur tenslotte, brengt iedereen zijn tuingereedschap binnen in de garages (voor de ene is dat een tractor, voor de andere een snoeimes of een kruiwagen...) en dan: naar huis!
Om de verwildering van het park te bestrijden, zijn er heel wat activiteiten voorzien. Zo trekt een deel van onze ploeg naar de buitenmuur aan de achterzijde van het voetbalveld om de klimop te verwijderen. Die zit zo vastgegroeid dat er hier en daar stenen los komen. De verwijderde klimop wordt in de groene GFT-containers afgevoerd.
De aangroei van onkruid op de looppiste blijft een strijdpunt. Ondanks twee sproeibeurten met een sterke onkruidverdelger blijft de piste, vooral aan de buitenkanten, groen kleuren. Ook de bijeengewaaide bladeren moeten in dit seizoen worden samengeveegd en verwijderd. Een arbeidsintensief karwei én een zware belasting van de rugspieren, maar het resultaat loont de moeite.
Aan het einde van de namiddag zijn wij inmiddels aan de aankomstlijn van de sprint beland. Nog één week en deze lengte van de piste ziet er weer echt uit als een looppiste. Nog even genieten van de zon op de mooie herfstkleuren, dit park blijft zijn schoonheid bewaren door de seizoenen heen!
Omdat er te veel hanen in ons park zitten, worden de overtollige exemplaren opgevangen en overgeleverd aan de bevoegde instanties.
Vandaag starten wij met een sluikstortzoektocht in het park. Flesjes, drankkartonnetjes en andere rommel: te veel om op te noemen en ook te veel om in één kruiwagen te laden, zoals later op de middag zal blijken. Vandaag breken wij alle records: niet minder dan drie volle kruiwagens! Plastiek, brooddozen, het lange touw dat wij 2 weken geleden al verwijderden van het voetbalveld, een blauwe hoepel: kortom te veel om op te noemen en zeker te veel om zo maar weg te werpen.
Als je deze kruiwagen bekijkt vraag je, je werkelijk af wat dit allemaal rond en op het voetbalveld ligt te doen. Met deze kruiwagen is de restafvalcontainer al voor één derde gevuld. Een volgende lege kruiwagen wacht op een volgende lading sluikstort. Daaronder bevindt zich o.a. een fles frituurolie (?), een fietstas gevuld met lege flesjes, een fietsslot, een ketting met hangslot en uiteraard een hele hoop flesjes en drankkartonnetjes. Genoeg om de lege afvalcontainer aan de fietsparking voor een goed deel te vullen. Wij vertrekken van hier naar de scoutslokalen en het volleybalveld en opnieuw wordt onze kruiwagen in een minimum van tijd tot aan de rand gevuld. Als toemaatje rapen wij aan het kasteel nog een goed gevulde restafvalzak op die samen met de vorige lading de container tot halfweg vult.
De container aan de sporthal is met deze derde kruiwagen al voor meer dan de helft gevuld. Het restafval dat wij vandaag verzamelden zou beter rechtstreeks in één van de talrijke groene vuilbakjes belanden. Maar dan moet iedereen zijn afval wel op de juiste plaats deponeren en niet zo maar in het park.
De beek achter de sporthal is intussen zijn uitgegroeid tot een metersbrede waterstrook die ook op de looppiste naast de muur aan de wijk Bordink, buiten zijn normale proporties is gegroeid. Als de riolering niet wordt hersteld en het regent nog wat bij, dan is een overstroming niet denkbeeldig.
Verder blijven de mensen van de groenploeg zich inzetten om het park in orde te houden, bijvoorbeeld door het gras te maaien.
Inderdaad, het gras moet nog steeds woorden afgereden. Een beetje vreemd voor deze tijd van het jaar maar gewoon een gevolg van de warme oktobermaand. Tegelijkertijd zijn Stan en François de klimop van de muur achter de sporthal aan het verwijderen.
Om het water toch een beetje te laten zakken, worden de pompen in het pomphuisje achter de sporthal gedurende een korte tijd in werking gesteld. Zoals je ziet zijn er drie pompen maar die kunnen alleen optimaal werken als de riolering vrij is. Het feit dat het water niet meer wegstroomt, toont aan dat dit niet het geval is: ergens moet de afloop van het water geblokkeerd worden zodat er twee mogelijkheden overblijven. Eén: de pompen in werking stellen en dan loopt het water naast de sporthal via het deksel op het voetpad en zo op de looppiste (zie foto's oktober). Twee de pompen stilleggen en dan loopt het water niet meer in de riolering maar..., de beek overstroomt en zowel piste als voetbalveld komen onder water te staan. Hopelijk wordt de verstopping zo snel mogelijk vrij gemaakt.
Tijdens onze sluikstortzoektocht kwamen wij ook langs de voormalige ijskelder van het kasteel, een ruimte onder de heuvel (achter de speelplaats Vijvervelden) waar vroeger de voorraden van het kasteel werden bewaard. Boven op de heuvel heb je een mooi uitzicht op het domein, beneden duik je weg in de donkere holte van de berg.
Omgezaagde bomen kunnen te zwaar zijn om te verwerken. Daarom doet onze school regelmatig beroep op een gespecialiseerde firma die het zware werk komt opknappen. Je zag deze mensen reeds aan het werk in het verslag van 1 december (klimmen in de bomen, takken afzagen, de boomkruin verstevigen...). Vandaag werden enkele boomstammen vakkundig in kleinere stukken gezaagd zodat ze verder kunnen verwerkt worden.
Van op de plaats waar dat gebeurde, merkten wij een gestage waterstroom, richting beek. Inderdaad, achter de hoek van de sporthal borrelde het water op uit een rioolpijp. Vermoedelijk een verstopping of een ingezakte buis waardoor het water zich een weg zocht en vond naar de looppiste...
Ondanks het late tijdstip van het jaar, moet Dré nog steeds het gras maaien. De warme temperaturen zorgen ervoor dat al wat groen is rustig blijft verder groeien, net alsof er geen herfst meer is. Maar de stilaan bruiner wordende bomen bewijzen het tegendeel... Om het gras af te rijden moeten er spijtig genoeg elke week vooraf een heleboel voorwerpen verwijderd worden. Bijna reed Dré de grasmaaier kapot op een lang en dik touw dat, uitgestrekt als een slang, in het gras verborgen lag. Constructies van vernielde doeltjes en stoelen behoren ook tot het bedenkelijk patrimonium dat ons voetbalveld siert...
De werken aan de piste schieten intussen goed op: vandaag maakten wij niet minder dan 17 meter vrij van groen: een nieuw record! Ook het riooldeksel werd van onder het gras gehaald zodat eventuele herstellingen vlotter kunnen verlopen omdat niemand op zoek moet naar de plaats waar zo'n deksel ligt.
Heel wat werk dat wij opknappen, moet elk jaar opnieuw worden uitgevoerd. Zo blijft gras maaien, afval opruimen (toch weer 11 plastieken flessen op het voetbalveld...), de atletiekpiste proper maken en dergelijke meer, een steeds terugkerende job voor onze groenploeg. Dat de grasmaaier al eens zijn verzamelbak verliest, is mooi meegenomen voor de fotograaf maar het geeft tegelijk weer hoe moeilijk het soms kan zijn om een karwei af te werken...
Wij hebben ons target voor deze namiddag bereikt. Aan dit paaltje houdt het (zware werk) vandaag op. Niet minder dan 5 volle kruiwagens mos en onkruid werden afgevoerd en vullen de put onder bank drie. Wij richten ons op het volgende paaltje: de aankomstlijn van alle sprintafstanden. Tijdens het terugkeren naar de materiaalloods nemen wij notie van het feit dat de netelplaag naast de sporthal volledig onder controle is. Wij stappen nog even langs het kasteel en vinden daar een grondplan en nog één souvenir aan het Groenendaal van bijna 100 jaar geleden.
François herstelde de aanhangwagen om daarna Stan te helpen bij het verwijderen van de brandnetels aan de sporthal. Ook Peter is vandaag van de partij: gewapend met de graskantmaaier trekt hij ten strijde tegen het hoog opschietende onkruid dat met de grasmaaier niet kan bereikt worden. Die grasmaaier is, met gewoontegetrouw Dré aan het stuur, volop bezig met het gras aan de achterkant van het kasteel weg te maaien. Dat is trouwens geen gemakkelijke klus vanwege de schuine helling en de aanwezige banken.
Ook het werk aan de piste wordt verdergezet. Eerst de zijkant zuiver maken van onkruid, daarna de piste afschrapen (vooral mos en muurblad), alles bij mekaar harken en de kruiwagen vullen.
Wat doen wij met het afval? Vandaag vullen wij er de putten mee op die ontstaan zijn onder de zitbanken, aan de rand van het voetbalveld. Een vorm van recyclage als het ware... Zo is weer een stukje van de looppiste in goede staat gebracht.
Onkruid wieden wordt een hele opdracht als dat te lang moest uitgesteld worden. Het brandnetelwoud dat het gras aan de sporthal overwoekert, wordt vakkundig aangepakt zodat ook de haag aan de binnenkant kan bijgeknipt worden. De tweede werkweek heeft al een mooi resultaat: twee van de drie grasperken zijn inmiddels onkruidvrij gemaakt. Stan, François en Hugo voeren het onkruid af en zorgen voor een nieuwe look, aan de zijkant van de sporthal.
Op de piste wordt verder gewerkt aan het verwijderen van mos en ander onkruid dat niet op een looppiste hoort. Voor de derde opeenvolgende week trekken Ludo en ik ten strijde met onze spade en kruiwagen. Afschrapen, bijeenharken en wegvoeren van de begroeiing vraagt heel wat energie. Dit is wel het moeilijkste stuk en wij hopen binnen een viertal woensdagen toch één lengte van de piste groenvrij te krijgen. Per beurt worden 4 tot 5 volle kruiwagens afgeschraapt en weggevoerd. Ongeveer 10 meter piste wordt hiermee vrijgemaakt. En dan te bedenken dat onze piste 350 meter lang is...
Wat het beste groeit in ons park is zeker het onkruid. Het gras ook natuurlijk maar dat wordt in deze periode elke week afgereden.
Naast de sporthal was er ooit een grasperk, omzoomd met een mooie taxushaag. Die haag is er nog steeds maar het gras? Wegens te veel andere taken in het park kon er achter de taxushagen een tijdlang niet gewerkt worden en je ziet het resultaat: metershoge brandnetels verhinderen elke grasmaaibeurt. Moedig trok Stan ten strijde tegen dit woekerend onkruid, zodat binnen enkele weken ook de binnenkant van de haag kan bewerkt worden.
Ludo en ikzelf vielen het mos en ander onkruid aan dat onze piste een groen kleurtje probeert te geven. De sproeibeurt met onkruidverdelger in juli heeft zeker geholpen maar intussen hebben de natte augustusweken gezorgd voor een heropleving van mos en diverse grassoorten. Wij schrapen de piste af en nadien krijgt het behandelde stuk nog eens een extra anti-mossproeibeurt. Hopelijk raken wij rond alvorens de winter begint...
Gras maaien is een opdracht die elke week terugkeert: na enkele heel regenachtige weken rijdt de grasmaaier een hele namiddag over het voetbalveld om het weer bespeelbaar te maken. Om vier uur is die klus geklaard.
Ook de atletiekpiste is dringend aan een opknapbeurt toe. Vol goede moed beginnen Ludo en ik aan het afschrapen van de bovenlaag, kruiwagen na kruiwagen wordt afgevoerd en na twee uren hard labeur is er een strook van ongeveer 10 meter groenvrij. Ons streven is: de hele piste terug zuiver tegen de winter. Hoeveel kruiwagens dat worden?
De laatste loodjes wegen het zwaarste en kruiwagen nummer 5 en 6 worden al iets trager weggevoerd dan nummer 1. Wij houden nog even halt bij Stan die de brandnetels verwijdert achter het voetbalveld en dan stoppen wij even bij het kasteel. De inkomhal oogt kaal, wij stappen de trap op naar boven en belanden op de eerste verdieping. De muren zijn volledig gestript en het interieur is weg: een bevreemdende indruk maar het kasteel lijkt plots veel ruimer. Benieuwd wat dit gaat worden na afloop van de werken!
Op de eerste verdieping blijken heel wat tussenmuren verdwenen te zijn. Wie vroeger regelmatig op deze (en de hogere) verdieping kwam, vindt niet dadelijk zijn weg terug. Alles lijkt veel ruimer en hoger. Het licht dat binnenstraalt geeft deze kamers van het kasteel een andere dimensie. Toch vallen de kleine kamertjes aan de voorzijde nog op door hun beperkte afmetingen. Dit deel van het vroegere internaat is duidelijk aan een update toe!
