De container aan de sporthal is met deze derde kruiwagen al voor meer dan de helft gevuld. Het restafval dat wij vandaag verzamelden zou beter rechtstreeks in één van de talrijke groene vuilbakjes belanden. Maar dan moet iedereen zijn afval wel op de juiste plaats deponeren en niet zo maar in het park.
De beek achter de sporthal is intussen zijn uitgegroeid tot een metersbrede waterstrook die ook op de looppiste naast de muur aan de wijk Bordink, buiten zijn normale proporties is gegroeid. Als de riolering niet wordt hersteld en het regent nog wat bij, dan is een overstroming niet denkbeeldig.
Verder blijven de mensen van de groenploeg zich inzetten om het park in orde te houden, bijvoorbeeld door het gras te maaien.
Inderdaad, het gras moet nog steeds woorden afgereden. Een beetje vreemd voor deze tijd van het jaar maar gewoon een gevolg van de warme oktobermaand. Tegelijkertijd zijn Stan en François de klimop van de muur achter de sporthal aan het verwijderen.
Om het water toch een beetje te laten zakken, worden de pompen in het pomphuisje achter de sporthal gedurende een korte tijd in werking gesteld. Zoals je ziet zijn er drie pompen maar die kunnen alleen optimaal werken als de riolering vrij is. Het feit dat het water niet meer wegstroomt, toont aan dat dit niet het geval is: ergens moet de afloop van het water geblokkeerd worden zodat er twee mogelijkheden overblijven. Eén: de pompen in werking stellen en dan loopt het water naast de sporthal via het deksel op het voetpad en zo op de looppiste (zie foto's oktober). Twee de pompen stilleggen en dan loopt het water niet meer in de riolering maar..., de beek overstroomt en zowel piste als voetbalveld komen onder water te staan. Hopelijk wordt de verstopping zo snel mogelijk vrij gemaakt.
Tijdens onze sluikstortzoektocht kwamen wij ook langs de voormalige ijskelder van het kasteel, een ruimte onder de heuvel (achter de speelplaats Vijvervelden) waar vroeger de voorraden van het kasteel werden bewaard. Boven op de heuvel heb je een mooi uitzicht op het domein, beneden duik je weg in de donkere holte van de berg.
Omgezaagde bomen kunnen te zwaar zijn om te verwerken. Daarom doet onze school regelmatig beroep op een gespecialiseerde firma die het zware werk komt opknappen. Je zag deze mensen reeds aan het werk in het verslag van 1 december (klimmen in de bomen, takken afzagen, de boomkruin verstevigen...). Vandaag werden enkele boomstammen vakkundig in kleinere stukken gezaagd zodat ze verder kunnen verwerkt worden.
Van op de plaats waar dat gebeurde, merkten wij een gestage waterstroom, richting beek. Inderdaad, achter de hoek van de sporthal borrelde het water op uit een rioolpijp. Vermoedelijk een verstopping of een ingezakte buis waardoor het water zich een weg zocht en vond naar de looppiste...
Ondanks het late tijdstip van het jaar, moet Dré nog steeds het gras maaien. De warme temperaturen zorgen ervoor dat al wat groen is rustig blijft verder groeien, net alsof er geen herfst meer is. Maar de stilaan bruiner wordende bomen bewijzen het tegendeel... Om het gras af te rijden moeten er spijtig genoeg elke week vooraf een heleboel voorwerpen verwijderd worden. Bijna reed Dré de grasmaaier kapot op een lang en dik touw dat, uitgestrekt als een slang, in het gras verborgen lag. Constructies van vernielde doeltjes en stoelen behoren ook tot het bedenkelijk patrimonium dat ons voetbalveld siert...
De werken aan de piste schieten intussen goed op: vandaag maakten wij niet minder dan 17 meter vrij van groen: een nieuw record! Ook het riooldeksel werd van onder het gras gehaald zodat eventuele herstellingen vlotter kunnen verlopen omdat niemand op zoek moet naar de plaats waar zo'n deksel ligt.
Heel wat werk dat wij opknappen, moet elk jaar opnieuw worden uitgevoerd. Zo blijft gras maaien, afval opruimen (toch weer 11 plastieken flessen op het voetbalveld...), de atletiekpiste proper maken en dergelijke meer, een steeds terugkerende job voor onze groenploeg. Dat de grasmaaier al eens zijn verzamelbak verliest, is mooi meegenomen voor de fotograaf maar het geeft tegelijk weer hoe moeilijk het soms kan zijn om een karwei af te werken...
Wij hebben ons target voor deze namiddag bereikt. Aan dit paaltje houdt het (zware werk) vandaag op. Niet minder dan 5 volle kruiwagens mos en onkruid werden afgevoerd en vullen de put onder bank drie. Wij richten ons op het volgende paaltje: de aankomstlijn van alle sprintafstanden. Tijdens het terugkeren naar de materiaalloods nemen wij notie van het feit dat de netelplaag naast de sporthal volledig onder controle is. Wij stappen nog even langs het kasteel en vinden daar een grondplan en nog één souvenir aan het Groenendaal van bijna 100 jaar geleden.
François herstelde de aanhangwagen om daarna Stan te helpen bij het verwijderen van de brandnetels aan de sporthal. Ook Peter is vandaag van de partij: gewapend met de graskantmaaier trekt hij ten strijde tegen het hoog opschietende onkruid dat met de grasmaaier niet kan bereikt worden. Die grasmaaier is, met gewoontegetrouw Dré aan het stuur, volop bezig met het gras aan de achterkant van het kasteel weg te maaien. Dat is trouwens geen gemakkelijke klus vanwege de schuine helling en de aanwezige banken.
Ook het werk aan de piste wordt verdergezet. Eerst de zijkant zuiver maken van onkruid, daarna de piste afschrapen (vooral mos en muurblad), alles bij mekaar harken en de kruiwagen vullen.
Wat doen wij met het afval? Vandaag vullen wij er de putten mee op die ontstaan zijn onder de zitbanken, aan de rand van het voetbalveld. Een vorm van recyclage als het ware... Zo is weer een stukje van de looppiste in goede staat gebracht.
Onkruid wieden wordt een hele opdracht als dat te lang moest uitgesteld worden. Het brandnetelwoud dat het gras aan de sporthal overwoekert, wordt vakkundig aangepakt zodat ook de haag aan de binnenkant kan bijgeknipt worden. De tweede werkweek heeft al een mooi resultaat: twee van de drie grasperken zijn inmiddels onkruidvrij gemaakt. Stan, François en Hugo voeren het onkruid af en zorgen voor een nieuwe look, aan de zijkant van de sporthal.
Op de piste wordt verder gewerkt aan het verwijderen van mos en ander onkruid dat niet op een looppiste hoort. Voor de derde opeenvolgende week trekken Ludo en ik ten strijde met onze spade en kruiwagen. Afschrapen, bijeenharken en wegvoeren van de begroeiing vraagt heel wat energie. Dit is wel het moeilijkste stuk en wij hopen binnen een viertal woensdagen toch één lengte van de piste groenvrij te krijgen. Per beurt worden 4 tot 5 volle kruiwagens afgeschraapt en weggevoerd. Ongeveer 10 meter piste wordt hiermee vrijgemaakt. En dan te bedenken dat onze piste 350 meter lang is...
Wat het beste groeit in ons park is zeker het onkruid. Het gras ook natuurlijk maar dat wordt in deze periode elke week afgereden.
Naast de sporthal was er ooit een grasperk, omzoomd met een mooie taxushaag. Die haag is er nog steeds maar het gras? Wegens te veel andere taken in het park kon er achter de taxushagen een tijdlang niet gewerkt worden en je ziet het resultaat: metershoge brandnetels verhinderen elke grasmaaibeurt. Moedig trok Stan ten strijde tegen dit woekerend onkruid, zodat binnen enkele weken ook de binnenkant van de haag kan bewerkt worden.
Ludo en ikzelf vielen het mos en ander onkruid aan dat onze piste een groen kleurtje probeert te geven. De sproeibeurt met onkruidverdelger in juli heeft zeker geholpen maar intussen hebben de natte augustusweken gezorgd voor een heropleving van mos en diverse grassoorten. Wij schrapen de piste af en nadien krijgt het behandelde stuk nog eens een extra anti-mossproeibeurt. Hopelijk raken wij rond alvorens de winter begint...
Gras maaien is een opdracht die elke week terugkeert: na enkele heel regenachtige weken rijdt de grasmaaier een hele namiddag over het voetbalveld om het weer bespeelbaar te maken. Om vier uur is die klus geklaard.
Ook de atletiekpiste is dringend aan een opknapbeurt toe. Vol goede moed beginnen Ludo en ik aan het afschrapen van de bovenlaag, kruiwagen na kruiwagen wordt afgevoerd en na twee uren hard labeur is er een strook van ongeveer 10 meter groenvrij. Ons streven is: de hele piste terug zuiver tegen de winter. Hoeveel kruiwagens dat worden?
De laatste loodjes wegen het zwaarste en kruiwagen nummer 5 en 6 worden al iets trager weggevoerd dan nummer 1. Wij houden nog even halt bij Stan die de brandnetels verwijdert achter het voetbalveld en dan stoppen wij even bij het kasteel. De inkomhal oogt kaal, wij stappen de trap op naar boven en belanden op de eerste verdieping. De muren zijn volledig gestript en het interieur is weg: een bevreemdende indruk maar het kasteel lijkt plots veel ruimer. Benieuwd wat dit gaat worden na afloop van de werken!
Op de eerste verdieping blijken heel wat tussenmuren verdwenen te zijn. Wie vroeger regelmatig op deze (en de hogere) verdieping kwam, vindt niet dadelijk zijn weg terug. Alles lijkt veel ruimer en hoger. Het licht dat binnenstraalt geeft deze kamers van het kasteel een andere dimensie. Toch vallen de kleine kamertjes aan de voorzijde nog op door hun beperkte afmetingen. Dit deel van het vroegere internaat is duidelijk aan een update toe!
Wij kijken door een raam op de tweede verdieping: een prachtig uitzicht op het voetbalveld, zeker sinds de twee rijen paardekastanjebomen daar verwijderd werden. Een kleine rondwandeling brengt ons in de torenkamer (vijverzijde) waar wij een smalle gaanderij opmerken die naar de andere toren leidt. Jammer genoeg ontbreekt de trap naar die gaanderij zodat wij onze ontdekkingsreis niet verder kunnen zetten. Bewonder de knappe dakconstructie langs de binnenkant! Wij dalen de trappen weer af naar het gelijkvloers en nemen afscheid van het kasteel aan het mooie houten beeldje dat al zolang de trapleuning siert.
Eindelijk weer zon! De grasmachine rukt uit want op veel plaatsen wacht het gras op een maaibeurt.
Op andere plaatsen in het park, zoals in de dreef naar de school, wordt onkruid gewied. Onkruid is ook het onderwerp van deze namiddag: de speelplaats Kluizeveldenstraat bevat nog 2 bergen groenafval en takken die tegen 1 september moeten verdwijnen (zie vorige week). Bovendien wacht de fietsparking van de lagere school op een grondige schoonmaakbeurt. Ook de doorgang naar de fietsgarage is hier en daar overwoekerd. Verbazingwekkend hoeveel fietsen achter blijven tijdens zo'n grote vakantie. Een aantal fietsjes wordt bijeengezet voor de fietslessen (gemarkeerd met groene verf) maar daarenboven tellen wij nog 12 fietsen die, niet afgesloten, hier geparkeerd staan. Het vele groen verwijderen lukt enkel door de fietsen te verplaatsen. Daarna kan er onkruidverdelger gesproeid worden.
Terwijl de weg van de fietsgarage naar de fietsenrekken wordt besproeid, tracht ik zoveel mogelijk onkruid te verwijderen op de plaats van de fietsenrekken. Hier is veel werk dat moet opgeknapt worden: de aanwezige fietsen verplaatsen, het onkruid uit trekken of los maken, bijeen vegen en in de groencontainer steken. Daarna de fietsrekken en de fietsen weer op hun plaats en klaar is kees. Dit ziet er toch al heel wat beter uit, zelfs de leerkrachten kunnen hun fiets plaatsen op een deftige manier.
Wij keren terug langs de dreef zodat Ludo nog even een sproeibeurt kan geven aan het onkruid dat langs de zijkant telkens weer opnieuw opschiet.
Het is vandaag 20 augustus maar de temperatuur voelt aan als die van november. Als wij langs het kasteel passeren, merken wij dat er hier al hard wordt gewerkt. Een aannemer is bezig met het afstrippen van de muren op de eerste verdieping (die helemaal wordt leeggehaald). Het puin wordt in grote containers verzameld en daarna afgevoerd.
Maar dat is vandaag niet onze opdracht. Wij vertrekken naar de speelplaats Kluizevelden om deze in orde te brengen voor de start van het snel naderende schooljaar. De haag is geknipt en heel wat onkruid wordt gerooid. Een berg afval die moet verwijderd worden en daar beginnen wij dus aan. Het moet gezegd: na een klein uurtje ziet deze kant er al heel wat beter uit. Misschien kunnen milieuvriendelijke leerlingen daar ook eens een handje bij toesteken? Het is duidelijk dat onderhoud van het park én de speelplaatsen plus nog diverse opruimactiviteiten iets te veel hooi op de vork worden voor ons, nochtans hard werkend, groencomité.
Speelplaatsen dienen ook onkruidvrij te zijn. Daarom trekt Ludo opnieuw ten strijde met de onkruidbesproeier, gevuld met 2,5 liter onkruidverdelger en 100 liter water. Een zwaar karwei maar eenmaal per jaar goed voor een volledig onkruidvrije speelplaats. Aan de overkant van die speelplaats bevindt zich een wildgroei van planten en takken die vandaag wordt aangepakt. Snoeien, bijeen vegen en dan alles samen op een hoop zodat de ruimte plots heel wat groter lijkt. Bedankt Jef en Ludo, deze klus maakt de speelplaats toch al iets aantrekkelijker...
Benieuwd als ik was naar het resultaat van de onkruidverdelgende sproeibeurt van vorige week, wandel ik eerst naar het voetbalveld. Op de eerste foto zie je de piste zoals ze vorige week was. De tweede foto is van vandaag, je merkt duidelijk dat het onkruid een gele kleur heeft gekregen: het verdelgingsmiddel heeft zijn werk goed gedaan! Dat geeft moed. Zo is ook de aanlooppiste van het verspringen met onkruidverdelger bewerkt wat duidelijk zijn effect heeft.
Intussen werken de verhakselaars weer op volle toeren: takken en bladeren fijn malen en het restafval wegvoeren, één van de meest urgente taken.
De speelplaatsen zijn na één maand inactiviteit, langzaam maar zeker, stilletjes groen aan het kleuren. Een prima gelegenheid om onze nieuwe medewerker, Ludo, aan het werk te zetten. Met de goed gevulde onkruidsproeier in de hand wandelt hij bijna twee uren onafgebroken heen en weer. Het resultaat zien wij volgende week. Met Ludo er bij, bestaat onze parkploeg nu uit 8 personen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugde en vooral: hoe meer werk er kan geleverd worden en dat blijft zeker nodig om ons mooie park en de omgeving van de school netjes te houden.
