Wat het beste groeit in ons park is zeker het onkruid. Het gras ook natuurlijk maar dat wordt in deze periode elke week afgereden.
Naast de sporthal was er ooit een grasperk, omzoomd met een mooie taxushaag. Die haag is er nog steeds maar het gras? Wegens te veel andere taken in het park kon er achter de taxushagen een tijdlang niet gewerkt worden en je ziet het resultaat: metershoge brandnetels verhinderen elke grasmaaibeurt. Moedig trok Stan ten strijde tegen dit woekerend onkruid, zodat binnen enkele weken ook de binnenkant van de haag kan bewerkt worden.
Ludo en ikzelf vielen het mos en ander onkruid aan dat onze piste een groen kleurtje probeert te geven. De sproeibeurt met onkruidverdelger in juli heeft zeker geholpen maar intussen hebben de natte augustusweken gezorgd voor een heropleving van mos en diverse grassoorten. Wij schrapen de piste af en nadien krijgt het behandelde stuk nog eens een extra anti-mossproeibeurt. Hopelijk raken wij rond alvorens de winter begint...
Gras maaien is een opdracht die elke week terugkeert: na enkele heel regenachtige weken rijdt de grasmaaier een hele namiddag over het voetbalveld om het weer bespeelbaar te maken. Om vier uur is die klus geklaard.
Ook de atletiekpiste is dringend aan een opknapbeurt toe. Vol goede moed beginnen Ludo en ik aan het afschrapen van de bovenlaag, kruiwagen na kruiwagen wordt afgevoerd en na twee uren hard labeur is er een strook van ongeveer 10 meter groenvrij. Ons streven is: de hele piste terug zuiver tegen de winter. Hoeveel kruiwagens dat worden?
De laatste loodjes wegen het zwaarste en kruiwagen nummer 5 en 6 worden al iets trager weggevoerd dan nummer 1. Wij houden nog even halt bij Stan die de brandnetels verwijdert achter het voetbalveld en dan stoppen wij even bij het kasteel. De inkomhal oogt kaal, wij stappen de trap op naar boven en belanden op de eerste verdieping. De muren zijn volledig gestript en het interieur is weg: een bevreemdende indruk maar het kasteel lijkt plots veel ruimer. Benieuwd wat dit gaat worden na afloop van de werken!
Op de eerste verdieping blijken heel wat tussenmuren verdwenen te zijn. Wie vroeger regelmatig op deze (en de hogere) verdieping kwam, vindt niet dadelijk zijn weg terug. Alles lijkt veel ruimer en hoger. Het licht dat binnenstraalt geeft deze kamers van het kasteel een andere dimensie. Toch vallen de kleine kamertjes aan de voorzijde nog op door hun beperkte afmetingen. Dit deel van het vroegere internaat is duidelijk aan een update toe!
Wij kijken door een raam op de tweede verdieping: een prachtig uitzicht op het voetbalveld, zeker sinds de twee rijen paardekastanjebomen daar verwijderd werden. Een kleine rondwandeling brengt ons in de torenkamer (vijverzijde) waar wij een smalle gaanderij opmerken die naar de andere toren leidt. Jammer genoeg ontbreekt de trap naar die gaanderij zodat wij onze ontdekkingsreis niet verder kunnen zetten. Bewonder de knappe dakconstructie langs de binnenkant! Wij dalen de trappen weer af naar het gelijkvloers en nemen afscheid van het kasteel aan het mooie houten beeldje dat al zolang de trapleuning siert.
Eindelijk weer zon! De grasmachine rukt uit want op veel plaatsen wacht het gras op een maaibeurt.
Op andere plaatsen in het park, zoals in de dreef naar de school, wordt onkruid gewied. Onkruid is ook het onderwerp van deze namiddag: de speelplaats Kluizeveldenstraat bevat nog 2 bergen groenafval en takken die tegen 1 september moeten verdwijnen (zie vorige week). Bovendien wacht de fietsparking van de lagere school op een grondige schoonmaakbeurt. Ook de doorgang naar de fietsgarage is hier en daar overwoekerd. Verbazingwekkend hoeveel fietsen achter blijven tijdens zo'n grote vakantie. Een aantal fietsjes wordt bijeengezet voor de fietslessen (gemarkeerd met groene verf) maar daarenboven tellen wij nog 12 fietsen die, niet afgesloten, hier geparkeerd staan. Het vele groen verwijderen lukt enkel door de fietsen te verplaatsen. Daarna kan er onkruidverdelger gesproeid worden.
Terwijl de weg van de fietsgarage naar de fietsenrekken wordt besproeid, tracht ik zoveel mogelijk onkruid te verwijderen op de plaats van de fietsenrekken. Hier is veel werk dat moet opgeknapt worden: de aanwezige fietsen verplaatsen, het onkruid uit trekken of los maken, bijeen vegen en in de groencontainer steken. Daarna de fietsrekken en de fietsen weer op hun plaats en klaar is kees. Dit ziet er toch al heel wat beter uit, zelfs de leerkrachten kunnen hun fiets plaatsen op een deftige manier.
Wij keren terug langs de dreef zodat Ludo nog even een sproeibeurt kan geven aan het onkruid dat langs de zijkant telkens weer opnieuw opschiet.
Het is vandaag 20 augustus maar de temperatuur voelt aan als die van november. Als wij langs het kasteel passeren, merken wij dat er hier al hard wordt gewerkt. Een aannemer is bezig met het afstrippen van de muren op de eerste verdieping (die helemaal wordt leeggehaald). Het puin wordt in grote containers verzameld en daarna afgevoerd.
Maar dat is vandaag niet onze opdracht. Wij vertrekken naar de speelplaats Kluizevelden om deze in orde te brengen voor de start van het snel naderende schooljaar. De haag is geknipt en heel wat onkruid wordt gerooid. Een berg afval die moet verwijderd worden en daar beginnen wij dus aan. Het moet gezegd: na een klein uurtje ziet deze kant er al heel wat beter uit. Misschien kunnen milieuvriendelijke leerlingen daar ook eens een handje bij toesteken? Het is duidelijk dat onderhoud van het park én de speelplaatsen plus nog diverse opruimactiviteiten iets te veel hooi op de vork worden voor ons, nochtans hard werkend, groencomité.
Speelplaatsen dienen ook onkruidvrij te zijn. Daarom trekt Ludo opnieuw ten strijde met de onkruidbesproeier, gevuld met 2,5 liter onkruidverdelger en 100 liter water. Een zwaar karwei maar eenmaal per jaar goed voor een volledig onkruidvrije speelplaats. Aan de overkant van die speelplaats bevindt zich een wildgroei van planten en takken die vandaag wordt aangepakt. Snoeien, bijeen vegen en dan alles samen op een hoop zodat de ruimte plots heel wat groter lijkt. Bedankt Jef en Ludo, deze klus maakt de speelplaats toch al iets aantrekkelijker...
Benieuwd als ik was naar het resultaat van de onkruidverdelgende sproeibeurt van vorige week, wandel ik eerst naar het voetbalveld. Op de eerste foto zie je de piste zoals ze vorige week was. De tweede foto is van vandaag, je merkt duidelijk dat het onkruid een gele kleur heeft gekregen: het verdelgingsmiddel heeft zijn werk goed gedaan! Dat geeft moed. Zo is ook de aanlooppiste van het verspringen met onkruidverdelger bewerkt wat duidelijk zijn effect heeft.
Intussen werken de verhakselaars weer op volle toeren: takken en bladeren fijn malen en het restafval wegvoeren, één van de meest urgente taken.
De speelplaatsen zijn na één maand inactiviteit, langzaam maar zeker, stilletjes groen aan het kleuren. Een prima gelegenheid om onze nieuwe medewerker, Ludo, aan het werk te zetten. Met de goed gevulde onkruidsproeier in de hand wandelt hij bijna twee uren onafgebroken heen en weer. Het resultaat zien wij volgende week. Met Ludo er bij, bestaat onze parkploeg nu uit 8 personen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugde en vooral: hoe meer werk er kan geleverd worden en dat blijft zeker nodig om ons mooie park en de omgeving van de school netjes te houden.
Maar er is meer! Als je over de speelplaats van de lagere school wandelt, valt de plantengroei in het midden van de speelplaats wel erg op. Daar waar het water afloopt in een rioolput (afgedekt met een ijzeren rooster) groeit zowaar een soort tomaten! Bij nader inzien zit deze afvoerput bijna tot boven vol met zand, takken, papier, plastiek en ander afval. Het openen van de rooster en het verwijderen van de plantengroei verliep vlot. De toevoer naar de rioolpijp die het water in de vijver laat vloeien, daarentegen... Na meer dan een uur graven en scheppen ligt die opening eindelijk terug vrij zodat het regenwater van de speelplaats weer vlot kan wegstromen naar de vijver. Als afscheid laat ik één vrucht achter op de rooster, een bewijs van de vruchtbaarheid van de Groenendaalse bodem...
Terwijl is Ludo al begonnen met het besproeien van de speelplaats ASO (vijvervelden) want ook hier neemt het groene onkruid stilaan bezit van de oppervlakte. Volgende week meer onkruidverdelging!
Grote vakantie in het park, dat betekent rust en stilte. Niet zo op woensdagnamiddag of zaterdagvoormiddag want dan is onze parkploeg steeds aanwezig om de nodige onderhoudswerken op te knappen. Terwijl een slaperige kip zich languit in het zonnetje neer vleit is François druk bezig met het aan de praat krijgen van onze nieuwste aanwinst: een stroomgenerator. Dit toestel laat ons toe om overal in het park met elektrische toestellen (snoeimachine, haagschaar, grasmaaier) te werken.
Een beetje verderop staat de tractor klaar om betonblokken te vervoeren.
En tenslotte zie je op foto 4 de onkruidsproeier. Met bijna 4 maanden vertraging kan ik eindelijk het welig tierende onkruid te lijf dat onze looppiste dreigt te overwoekeren. Vergelijk foto 5 (nu) even met foto 6 (genomen in de winter) en je begrijpt wat ik bedoel. Het grasveld heeft zich uitgebreid van het voetbalveld naar de looppiste, gewoon door het steeds maar moeten uitstellen van een sproeibeurt (te nat, te druk, te weinig sproeimiddel, te weinig medewerkers). Hopen dat de piste er na deze sproeibeurt weer iets minder groen uit ziet, maar dat zien wij volgende keer wel weer...
Als de vakantie begint, valt nog niet meteen het doek over de drukte in ons park. Je hebt de jaarlijkse Groene Zone, de opruimwerken in de school en natuurlijk de mensen van het groencomité die hun activiteiten blijven verder zetten.
Eén van die activiteiten is het recycleren van alle vormen van metaal uit voorwerpen die worden afgedankt. Stan, Cois en Hugo waren ook vandaag weer bezig met het verzamelen van die metalen om op deze manier het verzamelde materiaal terug ten gelde te maken. Bergen afval worden zo verwerkt, geselecteerd en verder gebruikt.
Ook het voederen van de vogels op de vijver vraagt enige aandacht. In één van onze garages wordt brood verzameld dat later wordt uitgedeeld aan de rand van de vijver. Ik hoef niet te vertellen wie daar op af komt...
Foto 9 toont de piste zoals ze was in januari. Het vervolg lees je bij de volgende fotoreeks.
Na de winter leek onze piste volledig vrijgemaakt van onkruid, mos en gras. Jammer genoeg werd die toestand niet behouden door een gebrek aan onkruidbestrijding. De ene keer was het (biologisch ) verdelgingsmiddel niet voorradig, de andere keer was het te vochtig of kon er niet gesproeid worden omdat er te weinig dagen tussen het besproeien van de piste en het betreden door bezoekers (minimum drie dagen!). Daardoor overweldigde de natuur onze looppiste en bedekte alles opnieuw met een groen tapijt.
Na twee winters hard werken is dit wel een ontmoedigend resultaat maar vanaf volgende week zal er gepoogd worden om minstens 3 momenten te voorzien waarop de piste kan besproeid worden met onkruidverdelger, zodanig dat dit probleem onder controle kan gebracht worden. Zoals je ziet, is er na twee uren hard werk, ongeveer 15 meter van de rand van het voetbalveld onkruidvrij gemaakt. Reken zelf maar uit hoe lang het duurt vooraleer de ganse omtrek (350 meter) van het veld terug proper is...
De laatste foto's tonen leerlingen van het zesde en vijfde leerjaar die deelnemen aan de Groene Zone, een speelpleinwerking van de school die al meer dan 40 jaar bestaat en nog steeds leerlingen aantrekt om de eerste week van de grote vakantie in de school door te brengen. Met een woordje van dank aan de stichter: Jan Aertssen, oud-leraar en bezieler van deze Groene Zone!
Meer dan een week na de hagelstorm blijven er nog heel wat bladeren te ruimen in het park van Groenendaal. Mark en François trachten zoveel mogelijk bladeren door de verhakselaar te krijgen maar helaas. De machine heeft er echt geen zin in en daarom voegen beide helpers zich bij Hugo om de bladeren aan de ingangspoort bij mekaar te vegen. Ongetwijfeld een taak die ons de volgende weken nog meer zal bezig houden...
Eén van de gevolgen van die storm, bleek een massale vogelsterfte. Zoals je op de foto's kan zien, zijn het vooral duiven die het slachtoffer werden van de grote hagelbollen. Vorige week werden 26 kadavers opgeruimd en deze week kwamen daar nog eens 24 bij.
Tenslotte werd ook voor de cafetaria nog een berg bladeren geruimd zodat de fietsers op een deftige manier hun stalen ros weer kunnen stallen.
Afsluiten doen wij opnieuw met twee gedichtjes die ter gelegenheid van de dag van de poëzie werden gemaakt.
Het park
In het park is er een brug. Maar geen één mug.
Er zijn ook zwanen en veel verschillende hanen.
Het kasteel is gemaakt van steen en veel kinderen voelen zich alleen.
Er is niemand om hen heen...
Een beetje een droevig gedichtje van Matias Sliskovic uit 6 B.
Als laatste: een groet van Darlysha Medina Pires aan Amal, een vriendinnetje van vroeger.
De hagelstorm van zondagavond richtte in Merksem een ware ravage aan. Het park van Groenendaal leek wel in herfststemming, zoveel bladeren bedekten de grond. Jammer genoeg lieten daar ook heel wat vogels het leven bij: vooral kauwen, bosduiven en merels werden het slachtoffer en ongetwijfeld zullen wij in de komende weken nog heel wat lijken vinden.
Bladeren ruimen was dus het ordewoord voor 11 juni en daar begonnen wij samen aan: 3 man aan de brug bij de speelplaats vertrokken in de richting van het kasteel, Stan nam het stuk tussen kasteel en sporthal voor zijn rekening en ikzelf startte aan de sporthal zelf (een beetje historische misvorming waarschijnlijk...). Daarbij hadden wij nog de pech dat onze tractor het liet afweten zodat de kruiwagen met momenten een beetje overvol leek. Gelukkig scheen het zonnetje en werden wij regelmatig aangemoedigd door toevallige voorbijgangers (bedankt Zoë, voor je vriendelijke groetjes...).
Na een uurtje werd het terras rond de cafetaria opnieuw zichtbaar, de zijkanten van de dreef kwamen terug te voorschijn.
Als de kruiwagen vol is, dan blijkt er toch al een heel deel van de vloer rond de cafetaria bladvrij te zijn. Verder werken aan de dreef dus, zowel in de richting van het kasteel als in de richting van de ijzeren poort. Het bedankje en de aanmoedigingen van de directrice van de lagere school staken zeker een hart onder de riem maar uiteindelijk stopten wij naar goede gewoonte om 16.00 uur. Niet alle bladeren zijn weg, er komen nog woensdagen genoeg om verder te werken... Terloops ontdekten wij nog een appelboom in de dreef die niet al te veel van zijn vruchten had verloren. Gelukkig maar!
Ik wandel langs de speelplaatsen van de lagere school en ASO. Veel oud-leerlingen zouden aan de hand van de volgende foto's hun vroegere school niet terug kennen. Dank zij de hedendaagse ramen die pas geplaatst werden heeft de gevel een veel moderner uitzicht gekregen. Enkel de tweede verdieping vraagt nog om een ingreep. het is ook duidelijk dat de Rode Duivels naar Brazilië gaan: kijk maar naar de ramen van 4 A en 4 C!
Als het regent, wordt er uiteraard niet gewerkt in het park. Toch waag ik mij tussen 2 buien in naar het herinneringshoekje dat zoveel gedichten opleverde tijdens de gedichtendag.
Ik blijf even mijmeren bij de foto van juf Tine en ook Amal die ik amper gekend heb. Ondanks de geleverde moeite om hier wat bloemetjes te planten en te zaaien, blijft het resultaat wat miniem. Gelukkig geeft de geranium al wat kleur, maar de viooltjes en de afrikaantjes maken weinig indruk. De oorzaak? Het droge weer van de maand mei, ongetwijfeld. En natuurlijk het dichte bladerdek rond de 2 boompjes: veel licht komt hier niet tot op de grond. Na enig opknapwerk (onkruid verwijderen dus) en wat extra-aanplantingen kunnen wij alleen maar hopen dat het er volgende keer iets fleuriger uitziet. Daarom maar snel de gedichtjes van Mohamed, Brajan en Tristan, poëzie om de regenwolken te verdrijven...
In de maand mei draait de natuur op volle toeren: bomen, hagen, gras, alles groeit tegen een hoog tempo. Ook het dierenleven in ons park volgt die stroming. De ene eend loopt met 4 kleintjes door de dreef, de canadese ganzen pronken met hun drie telgen en ook onze oude ganzen lopen met hun kleintjes (al wat groter intussen) door het gras.
In sommige bomen vind je zelfs leven in de stam: een opening in één van de bomen achter het doel verbergt een hele nest insecten. Even proberen te fotograferen, dat lijken mij wel wantsen.
Misschien past daar wel het gedicht van Athar bij...
