Daarna de nooduitgang achter de sporthal vrijmaken. Dat is meer het zware werk: boom doorzagen en verwijderen, klimop en onkruid afschrapen en alles wegvoeren.
Als besluit: de stukken plastiek die onder de (inmiddels verdwenen) puinhoop lagen in de kruiwagen en weg ermee. Dit oogt al heel wat beter!
Wat heeft de week van de poëzie met ons park te maken?
In overleg met de juffen van het zesde leerjaar bracht ik een bezoekje aan 6A, 6B en 6C van Groenendaal om een woordje uitleg te geven over het schrijven van gedichten. Na dat woordje trokken wij met die klassen (om beurt) het park in om ideeën op te doen voor een goed gedicht. een eerste halt werd gehouden op de brug: wat zie je, waar kan je een gedicht over schrijven? Wat verder gingen wij voorbij de parkklassen (waar iedereen in het eerste leerjaar had gezeten), de fietsenloods, het konijnenhok en zo naar het herinneringshoekje. Hier werden twee boompjes aangeplant: eentje voor Amal en een ander voor juf Tine.
Amal was een meisje van onze school dat na een ongeneeslijke ziekte, enkele jaren geleden overleed. Juf Tine was de juf van het vijfde leerjaar, een lieve collega die eveneens de strijd tegen haar ziekte moest opgeven. Alle kinderen waren heel stil op dit plekje.
Een laatste stop was gepland in de dreef naar het kasteel. Van hier kan je de vijver, de watervogels, het kasteel zelf en een groot deel van het park zien. Eén van de items was de vervuiling van het park door zwerfvuil. Of iemand daar een gedicht zal over schrijven? Wait and see...
Om het park en de gedichten die in het park zijn ontstaan samen te brengen, publiceren wij vanaf nu elke week een gedicht dat de juffen van het zesde naar mij doorsturen. Zo blijft gedichtendag iets langer in ons geheugen hangen.
Hier alvast het eerste gedicht, geschreven door Ilknur, een meisje uit 6 A. Een mooi maar verdrietig gedicht, opgedragen aan juf Tine naar aanleiding van ons bezoekje aan het herinneringshoekje...
Van heel de afvalberg die je op de voorlaatste foto nog eens terug kan zien, blijft uiteindelijk niets meer over op de laatste. Daarmee is de piste volledig vrijgemaakt van bouwpuin.
Tot grote opluchting van de ganse parkploeg, overigens want dit was echt wel heel zwaar werk. Bovendien ligt de beek er eigenlijk prachtig bij dank zij de architecturale talenten van Dré en François!
Het wegwerken van de puinhoop achter de sporthal werd vorige week onderbroken door de hevige regenval. Als het regent blijft de parkploeg namelijk binnen.
Gisteren (woensdag 22 januari) wachtte ons opnieuw het zware werk! Niet simpel om al dat puin los te kappen, in de kruiwagen te krijgen en te verwerken. De container van de stad was inmiddels al lang terug naar huis en daarom besloten de parkarchitecten onder ons om de kant van de beek, achter het voetbalveld, te versterken. Die beek is heel belangrijk want zij vangt het water op dat via de drainering van het voetbalveld bijeen stroomt. Vanuit die beek vloeit het naar het pompstation van de sporthal en zo verder naar de riolen.
Wel jammer dat wij regelmatig onze tijd moeten steken in het opruimen van zwerfvuil dat overal in het park rondslingert. Misschien kan de school daar een oplossing voor vinden?
Hetgeen je op de foto's ziet, is de oogst van één rondje rond het voetbalveld. Niet minder dan 22 flesjes en drankkartonnetjes die een plaatsje krijgen in het gras in plaats van in de vuilbak met als toemaatje een deel van een brooddoos in de (onder water gelopen) verspringbak en de blauwe brooddoos van Peter (?) naast het handbaldoel.
Vlak bij de parkklassen (eerste leerjaren) vinden drie konijnen (meestal) hun vaste stek.
Sommige konijnen schreven al een beetje geschiedenis...
Hier volgt het verhaaltje van Piet Konijn,
een zwartje dat wel eens vrij wilde zijn.
Hij ontsnapte een keer uit zijn hok
en wilde bij zijn buurman op stok.
Dat was gerekend zonder meester Jan!
Die dacht: "Ik hoop dat ik hem vangen kan."
Nu zit hij weer veilig achter slot
in zijn eigen Pietkonijnenkot!
Behalve de watervogels (o.m. de ganzen waaraan in deze blog al een hoofdstuk werd besteed) zijn die konijnen niet de enige bewoners. Er lopen namelijk verschillende soorten kippen rond, in allerlei formaten, zoals je op de foto's kan zien.
Bovendien wijzen de vele nestkastjes in de bomen er op, dat hoog boven de grond, nogal wat gevleugelde vriendjes zich hier thuis voelen. Er is dus heel wat leven in het park van Groenendaal!
8 januari 2014: de actualiteit op de voet gevolgd!
Tijdens de eerste week van het tweede trimester startte (eindelijk) het opruimen van de hoop steenpuin die achterbleef na het bouwen van de twee brandtrappen aan de achterzijde van de sporthal (nu bijna 4 jaren geleden).
Een echte puinhoop met veel stenen, betonresten, steenpuin, zand, betonijzer en plastiek. Daarvoor werd een container geplaatst die jammer genoeg een vijftiental meter te vroeg werd neergepoot. Extra meters lopen dus, helaas. Met drie kruiwagens, drie spades en een pikhouweel gingen wij aan de slag.
Het vullen van de container bleek een hele klus, vooral het inrijden en zo hoog mogelijk stapelen van het puin was niet simpel.
Dré, Hugo, Mark, ikzelf en twee leerlingen uit 4 ASO werkten gedurende bijna twee volle uren keihard aan het ruimen van al dat puin. Gelukkig kregen wij daarbij nog onverwachte maar welkome hulp van ASO-turnleraar Steve die ons het laatste halfuur hielp overbruggen. Daarmee was woensdag om 16.00 uur al de helft van de hoop verdwenen. Een pluim voor onze twee jeugdige helpers die meer dan een handje toestaken!
Het vallen van de bladeren brengt ieder jaar een overhoop aan dood materiaal.
Een zacht tapijt, jawel, maar niet bevorderlijk voor een goede parkhuishouding.
In deze tijd van het jaar wordt er dus met man en macht (nu ja, met 4 man klinkt dat misschien wat overdreven, wat helpende handen zijn zeker welkom!) gewerkt om dat bladertapijt bijeen te vegen en op te ruimen.
Intensief werk: verzamelen (bijeen harken dus), vervoeren en wegbergen.
In het park zie je hier en daar stapelplaatsen die door het groencomité werden vervaardigd. Binnen enkele weken zullen zij allemaal goed gevuld zijn. De dode bladeren vergaan in de loop van de seizoenen en vormen dan een mooie laag bladgrond die elders kan gebruikt worden. En zo kan de cyclus opnieuw beginnen: lente, zomer, herfst (met al die mooie kleuren) en winter...
Wie regelmatig buitenkomt, zal zeker al opgemerkt hebben dat de herfst een schitterend palet aan kleuren tovert.
Als je, in de namiddag, aan het voetbalveld van onze school staat, dan moet je eens kijken in de richting van de vijver. De bomen die op de bunker groeien en zo een rand vormen naar het kippenhok toe, staan op dat moment in volle zon (als die schijnt, natuurlijk). Dat geeft echt een prachtige kleurenfoto.
Op de bijhorende foto's kan je dat proces van verkleuring bewonderen van begin september tot nu (half december).
Inspiratie voor landschapsschilders en dichters...
Zoals je zelf kan zien, blijven er op dit moment niet veel bladeren meer over...
Uiteraard vallen die bladeren in dit seizoen en het is dus niet verwonderlijk dat onze kar, na een kwartiertje vegen, meer dan gevuld is.
De laatste drie foto's zijn genomen vanuit de dreef naar het kasteel toe (ingang cafetaria).
Aan de hoek van de sporthal groeit ook weer een boom waarvan de kruin zich splitst in drie takken. Daarom verstevigde de onderhoudsfirma die kruin met een versterkingsriem, net zoals de boom aan de ingang van het park (zie het bericht van vorige week).
Verslag van de werken van dinsdag en vandaag (28 november).
Dinsdag werden een aantal takken verwijderd van de bomen die vlak bij de ingangspoort aan de sporthal groeien.
Dit zijn heel oude bomen en het is daarom belangrijk dat zij voldoende steun krijgen.
Als dat niet gebeurt, bestaat de kans dat zo'n boom omvalt bij hevige wind en andere bomen of takken meesleurt.
In de eerste reeks foto's zie je het resultaat van de voorbereidende werken: heel wat takken werden verwijderd om donderdag, in een tweede fase, de bomen te verstevigen.
Om 8.00 uur stonden de mensen die dinsdag de takken hadden afgezaagd, al klaar voor een nieuwe klus.
het aanbrengen van versterkingskabels moet verhinderen dat enkele oude bomen afbreken!
Plaats van het gebeuren: de ingang van het park, vlak tegen de rechtse zijkant van de buitenmuur (als je voor de poort staat). Eén man in de boom, de tweede zorgt voor de veiligheid door middel van een zekeringssysteem dat je kan vergelijken met dat van wall-climbing (muurklimmen dus).
Hoog in de kruin wordt dan een sterke kabel (levensduur: ongeveer 5 jaar) aangebracht rond de stammen zodat zij elkaar ondersteunen. Dit verhindert het splitsen van de boom, onder aan de vertakkingen.
Een werkje dat echt niet voor iedereen geschikt is!
Deze week verwelkomden wij een zevende lid van het groencomité: Mark (Bouwen,oud-directeur ASO) die op de eerste foto, samen met Stan, hout aan het klieven is.
Maar laten wij het verhaal van de ganzen vertellen...
Dit wordt vergezeld met foto's van jaren terug: beelden uit zomers en winters die nog niet zo heel ver achter ons liggen. Zoals iedere bezoeker, oud-leerling, oud-leerkracht, oud-scout of -KSA'er wel weet, zitten er heel wat vogels in het park.
Ons verhaal begint met 4 ganzen die een heel strenge winter met veel sneeuw meemaakten.
Tijdens de daaropvolgende zomer kwamen er enkele gansjes bij.
Weer twee winters later hadden zij een bijna volledig elftal binnen de lijnen, klaar om een eerste wedstrijd te spelen.
Dit had zo zijn gevolgen voor het voetbalterrein...
Het ganzenteam liet na elke wedstrijd zo veel restmaterie achter dat het moeilijk werd om nog een leuke wedstrijd te spelen. De voetballers griezelden een beetje van al die shit want voetballen was echt heel moeilijk aan het worden.
Ook de atletiekpiste en de aanpalende omgeving (handbal- en volleybalveld) bleven niet gespaard van ganzenwedstrijdjes (en uitwerpselen).
