Amal was een meisje van onze school dat na een ongeneeslijke ziekte, enkele jaren geleden overleed. Juf Tine was de juf van het vijfde leerjaar, een lieve collega die eveneens de strijd tegen haar ziekte moest opgeven. Alle kinderen waren heel stil op dit plekje.

Een laatste stop was gepland in de dreef naar het kasteel. Van hier kan je de vijver, de watervogels, het kasteel zelf en een groot deel van het park zien. Eén van de items was de vervuiling van het park door zwerfvuil. Of iemand daar een gedicht zal over schrijven? Wait and see...

Om het park en de gedichten die in het park zijn ontstaan samen te brengen, publiceren wij vanaf nu elke week een gedicht dat de juffen van het zesde naar mij doorsturen. Zo blijft gedichtendag iets langer in ons geheugen hangen.

Hier alvast het eerste gedicht, geschreven door Ilknur, een meisje uit 6 A. Een mooi maar verdrietig gedicht, opgedragen aan juf Tine naar aanleiding van ons bezoekje aan het herinneringshoekje...

Verdriet voor onze juf

Juf Tine, onze juf.

U was erg lief.

Juf Tine, onze juf.

U was een kleine hartendief.

Juf Tine, onze leukerd.

Uw blonde haren wapperden in de wind.

Juf Tine, onze leukerd.

U was lief voor elk kind!

Juf Tine onze mooierd.

We zullen U nooit wissen.

Juf Tine, onze mooierd.

We zullen je elk moment missen!