Je leest de krant, kijkt naar het journaal of luistert naar
de radio. Heb je dan ook telkens het gevoel van : de nieuwjaarsconférence van
Geert Hoste zal dit jaar weer de moeite waard zijn. Hij hoeft het nieuws enkel
op te nemen en het op die avond terug voor te lezen.
Neem nu de reflecterende nummerplaten vooraan, de fluo
hesjes, de apotheek en de brandblusapparaten in je auto. Allemaal uitgevonden
door ministers waarvan je toch zou kunnen veronderstellen dat zij gestudeerd
hebben en wijze mannen of vrouwen zijn. Alleen slagen ze er niet in om de
kraters te dichten die een beetje winter in het asfalt heeft geslagen. Rij
gewoon eens van Nederland naar Frankrijk over België. Met je ogen dicht kan je
precies zeggen wanneer je de grens overgaat. Alleen op het gevoel.
De Fyra is ook zon geval. De spoorwegen moeten moderniseren
en het moet vooral sneller. Althans dat was de bedoeling. Je zou, in ruil voor
een duur ticket, wel twintig minuten sneller in Amsterdam zijn. Mag je
natuurlijk geen rekening houden met de obligate vertragingen. Dat daardoor
duizenden pendelaars hun vertrouwde Amsterdammer kwijt zijn is maar een
bijkomstigheid. Maar helaas, pindakaas. Hij rijdt niet (meer). Er waren een
paar mankementjes. De deuren gingen niet dicht, de remmen werkten niet, de accu
ontplofte, de bekabeling lag open en bloot en af en toe viel hij gewoon stil
tussen de verbaasde koeien in de middle of nowhere. Wie heeft dat in hemelsnaam
allemaal beslist ? De uitleg van de Italianen was nog de beste mop. Zonder
blikken of blozen vertellen ze dat we er te rap met hebben gereden. Ik kan me
vergissen, maar is dat niet de uiteindelijke bedoeling van een
hogesnelheidstrein. In ware comedia del arte stijl gaan ze echter nog verder.
Als het sneeuwt mag je maar twintig per uur rijden staat in de handleiding.
Mijn kleinzoon van drie jaar was zo fier als een pauw dat zijn papa met de slee
sneller kon dan dit trein. In Antwerpen zeggen ze: niet fier op A
Hebben we natuurlijk ook de jaarlijkse besparingen die op
Europees bevel moeten doorgevoerd worden. Waar zullen we dat geld gaan halen ?
Na grondig overleg in de beide Kamers hebben ze een slachtoffer gevonden bij
ons arme Fabi. Wij noemen Fabiola altijd Fabi, want ze is als een derde oma
voor ons. Meer dan één miljoen euro moet ze per jaar inleveren, miserie,
miserie. Dat wordt een sociaal bloedbad daar in Laken. Een werknemer van Ford
of Opel kan nog wel aan werk geraken. Maar waar moeten die 25 mensen naar toe
die ze in dienst heeft. Vervroegde
opruststelling is in dit geval onmogelijk want de meeste zijn reeds voorbij de
pensioenleeftijd. En geeft toe, de kapper heeft slechts één coupe in de
vingers. Ik stel voor dat ze wat kleiner gaat wonen of eventueel een
serviceflat. Mogelijk aan Laurent vragen om het gras te komen afrijden. Voor
een rijke suikertante doe je al eens iets.
Benieuwd wat Geert Hoste er gaat van maken. Het wordt in
ieder geval lachen geblazen.
