Binnen een aantal maanden is het weer zover, verkiezingen. Iedereen kan weer zijn zonnige zondag vrijhouden om ergens in een school in een bouwvallig houten hokje zijn bolletje rood te kleuren of op een computer van in de oude tijd wat te staan klooien. Dit moet gebeuren na een studie die wel ergens op TV of in een blaadje zal verschijnen. Het leukste is eigenlijk dat het wel eens kan voorkomen dat je in je eigen school moet gaan stemmen. De herinneringen vallen als een plensbui in volle zomer over je heen. Je ziet in je verbeelding die oude schoolmeester terug staan, boven op het kleine verhoogje, voor het zwarte schoolbordje. Je ziet terug de witte krijtstrepen op zijn zwarte broek, zowat ter hoogte van het kruis. Boudewijn en Fabiola bekijken je terug vanuit hun uniforme kaders. Sluit je ogen en je ruikt terug de geur van drogende turnpantoffels onder de radiator waarmee je in de regen het turnen had moeten volmaken.

Maar ik wou het over vertrouwen hebben. De maanden die vooraf gaan aan die verkiezingen komen politieke partijen en hun boegbeelden, van welke strekking dan ook, met hun kop op de beeldbuis. En telkens doen ze hun raison en vragen het vertrouwen van de kiezer. Ze hebben ook vertrouwen in de partij, het programma en de medewerkers. In het woord vertrouwen zit het woord “trouw” verscholen. Er zijn veel oorlogen begonnen voor eer en trouw en trouwens in deze tijden wordt meer gescheiden dan getrouwd. Al snel zal blijken dat de graaicultuur terug zijn kop zal opsteken, en de gouden handdruk, de ontslagpremies en de benoemingen weer heel belangrijk zullen zijn.

En toch heb ik het grenzeloos vertrouwen gezien. Zo mooi. Het was in Blanes, Spaanse costa, aan de rand van het zwembad. Een lief, klein meisje dat haar eerste stapjes in de wereld zette. Aangelokt door de helblauwe kleur van het water, klawierde ze met houterige stapjes naar de rand. Haar moeder nam haar heel liefdevol op en liet haar voelen aan het koude water. Langzaam ging ze met het kleintje de trapjes af. Je zag de schrik in de bruine oogjes van het haar; het was misschien de eerste maal dat ze dit deed. Ze sloeg haar armpjes rond de hals van haar moeder. Na een minuutje schaterde ze het uit van de pret, trappelde en spetterde in het rond, wetende dat ze veilig was in de armen van haar moeder. Toen werd ze moe, kreeg ze het een beetje koud. Moeder wikkelde haar in een warm badlaken en legde het kindje op haar buik. De oogjes sloten zich langzaam en ze sliep in met een gelukzalige glimlach om haar mondje.

Dit is vertrouwen. Toch maar eens aan denken in het stemhokje.

**************************
Vertrouwen wordt gelost per container
en aangebracht per kruiwagen