Als
er verhalen worden verteld over de toenmalige grenzen is het
opvallend dat de meeste histories zich afspelen rond of in cafés,
in het streekjargon ook wel ijzerwinkels genoemd. Dit is niet te
verwonderen. Het kantoor was meestal omsloten door verkopers van de
edele gele vochten. En wie zonder zonde is werpe de eerste steen
Meer
zelfs, het was zelfs noodzakelijk om deze oorden op te zoeken. Waar
moest je immers zijn om het zo fel begeerde volg-briefje te
overhandigen ? Juist daar ! De chauffeurs waren soms al uren onderweg
en snakten naar hun kopje koffie. Uit puur contentement om het
zojuist verkregen ge kunt het afbollen, verdween plots de
natuurlijke vete tussen de vrachtrijder en de tollenaar. Het eindigde
in de verbroederingswoorden : en geft diën doewaan ook iet.
Zeg nu zelf wie kan zon vredespijp weigeren. Geloof me vrij er
zijn meer vredesconferenties doorgegaan in de Putse kroegen dan de
Verenigde Naties ooit zullen kunnen organiseren.
De
grote tegenstanders van deze Pax-missies waren de bazen (althans de
meeste). Controleurs en Luitenanten hadden nu eenmaal de slechte
gewoonte meer aandacht te besteden aan de dienstuitvoering dan aan de
toenaderingspogingen tussen de commerce en de tol. Op de meest
ongepaste momenten doken ze dan op uit het duister, om vervolgens te
zwaaien met formulieren 491 een blad waarop de zondaar zich in
allerlei bochten kon wringen om toch maar een uitleg te geven aan
zijn begane doodzonde. Vele pure stukjes litteratuur zijn zo
ontstaan. Alle argumenten werden naar boven gehaald gaande van het
achtervolgen van een smokkelaar (die eigenlijk een goede buurman
was), over de aankoop van een pakje tabak (waar vind je nog zo laat
een winkel open) en als het niet anders kon waren het plots opkomende
maagklachten (niet moeilijk na al dat bier).
Het
hoeft dan ook geen verwondering te baren dat om aan het alziende oog
van het opperhoofd allerlei routes werden gebruikt waar de mannen van
secret army een puntje konden aan zuigen.
Zo
waren er eens drie ambtenaren op velddienst. Ze hadden op eigen
initiatief een bijkomende observatiepost ingelast. Dat op dat punt
toevallig een biljarttafel stond en grote pinten werden getapt, werd
als een toevallige speling van het lot er graag bijgenomen. De
overste die de drie fietsen broederlijk tegen de gevel had zien staan
oordeelde bij zichzelf dat dit geen voorgeschreven dienst kon zijn en
maakte zich op om de nodige uitleg te vragen. De inmiddels
verwittigde tollenaars gebruikten de normale route via de tuin van de
kroegbazin. Ongelukkig werd een van hen hij betrapt boven op de
hofmuur waar hij door hoogtevrees niet meer af durfde te komen.
De
oversten hadden ook de onhebbelijke gewoonte om die stukjes proza
nooit te geloven. Zelfs al schreef de boosdoener een roman waarvoor
de Nobelprijs een te geringe beloning zou zijn geweest, het werd
opzij geschoven als een goedkoop stationsromannetje. En de straf kwam
altijd een paar weken later, licht of zwaar, de zaak werd gesloten en
het leven ging gewoon verder. Ergens in de Antwerpse ivoren toren
bleef er wel een aantekening over op één of andere individuele
fiche. Maar wie ligt daar nu wakker van ? Het werd enkel nog gebruikt
in de speech die gehouden werd bij de pensionering. Konden ze nog
straffere verhalen vertellen en eens goed lachen.
Zon
verhaal ging over het tot stilstaan brengen van een voertuig van een
vermeende smokkelaar. Het lijkt voor een leek eenvoudig maar het is
een kunst op zich. Het moet namelijk op tijd gebeuren. Doe je het
teken te vroeg dan kan de fraudeur eventueel op zijn stappen
terugkeren. Doe je het te laat dan krijg je gierende banden. Zo
gebeurde het eens met een bestuurder van een R 4ke. Deze gooide de
remmen van zijn wagentje volledig dicht waarop de banden reageerden
met schrille tonen. Helaas had de carrosserie toch de onweerstaanbare
drang om België binnen te rijden. Het karretje zakte pal op de
grens door zijn pootjes. Beetje pech.
Bij
de bazen, ook wel goudvinken genoemd, waren er ook er meegaande types
( ik ben de meest meegaande mens, t is enkel te zien waar je naar
toe gaat ). Zon braaf heerschap kwam na een toenaderingspoging
eens tot de vaststelling dat zijn stuur van de dienstwagen was
gestolen. Dat maakte hij dan ook hoorbaar aan de hele gemeenschap.
Helaas was hij aan de verkeerde kant van zijn auto ingestapt. Een
kleine vergissing.
