|
Vroeger ging ik hier achteloos aan voorbij. Ik had gewichtiger dingen aan mijn hoofd.
Ik zag het gewoon niet.
Ziende blind.
Maar nu hou ik getroffen mijn pas in.
Buig me voorover, verwonderd, verrukt.
Een openbaring. Een wereldje van pure schoonheid.
Een lange weg moest ik gaan. Ouder en ouder worden moest ik worden.
Zoveel volwassen moest ik worden om weer te zien met de ogen van een kind.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
|
