Smokkelverhaal.

Kort na mijn huwelijk kochten we een stuk bouwgrond dat ik zo snel mogelijk wilde afbetalen. Ik woonde kort aan de Nederlandse grens en met smokkelen werd menig grensbewoner een beetje rijk.

Hoezeer ik mezelf ook aanprees , contacten proberen te leggen , de zwijgplicht werkte. Ik kreeg bij geen enkele smokkelbende voet aan wal.

Dan maar op eigen houtje aan de slag !!!.

In enkele cafés mocht ik sigaren en jenever leveren en in enkele Belgische kruidenierswinkels boter. Eén kg boter kocht ik in Nederland aan voor 54 frank en in België kon ik diezelfde kilo verkopen voor 108 fr.

Ik begon mijn smokkelcarrière als “pungelaar “ Pungelaars verslepen hun smokkelwaar te voet of op de fiets in pungels. Het zijn grote sterke zakken.

Ik liep langs veldwegeltjes door weide en heide en op de rand van het bos of weide D loerde ik alle bewegingen uit. Als de auto’s niet moesten stoppen , betekende dit dat er geen controlepost van de komiezen was, zoals we de douaniers noemden. Af en toe hield ik halt om naar de geluiden van de nacht te luisteren. Een koe die in de verte loeide , een paard dat hinnikte , of een hond die blafte , waren allemaal tekenen van onheil.

Op een kille mistige avond trok ik met 16 flessen jenever op mijn rug vanuit Nederland, door het bos, de Belgische grens over. Plots gekraak in het bos. Ik dook plat op mijn buik in het natte gras en verroerde geen vin. Met tussenpozen herhaalde zich het gekraak.

Hadden de douaniers mij opgemerkt ? Slopen ze dichterbij ?

Maar er gebeurde niets . Na enige tijd was ik doorweekt, onderkoeld en stokstijf.

Ten einde raad kroop ik recht , sloop verder en botste op vier smokkelcollega’s die vier koeien bij hadden. Na eens goed te hebben gelachen vervolgde ieder zijn eigen pad.

Al vlug schakelde ik over naar de fiets waarmee ik tot 60 kg boter kon versassen. En omdat vele handen ook zwart werk lichter maakten, ronselde ik een bende van vier smokkelaars. Eén van hen laadde slechts 10 kg en reed voorop om te kijken of de kust veilig was, ik en de andere twee hadden elk 60kg boter bij.

Tijdens een smokkelnacht met volle maan reed Jef voorop om de omgeving te verkennen . Hij keerde die nacht op zijn passen terug om ons te waarschuwen dat er een auto van de vliegende brigade verscholen stond in een bospad achter de volgende bocht.

Doch de douaniers hadden Jef opgemerkt en vermoedde wel dat er iets gaande was.

Vlug verstopten wij onze fietsen en lading in het bos en trokken langs een ander bospad naar huis met de bedoeling de lading de volgende op te halen.

Toen we de volgende dag fiets en lading wilde gaan ophalen , waren die verdwenen .

De douane was nadien blijkbaar toch nog komen rondneuzen of was getipt door een rivaliserende bende. Het was de eerste maal dat ik mijn lading aan de douane kwijt speelde.