Goud, zilver of brons ? In mijn recentste wijnles liet ik mijn cursisten een fles mousserende Belgische wijn ( Blanc de Noirs ) degusteren. Na hun te hebben gewezen op de mooie ondersteunde fruitstructuur afkomstig van de druif pinot noir, refereerde ik naar de zilver medaille die deze bubbel had bekomen op het Concours Mondial te Brussel in 2022 als beste Belgische schuimwijn. Een pientere cursist vroeg me wat de waarde van wijnmedailles is en of de uitverkoren wijnen echt beter smaken? Een zeer interessante vraag die mij de gelegenheid gaf om ter discussie de waarde van oorkondes, awards en medailles onder de loep te nemen.
Grote wijnconcoursen: zo werkt het over het algemeen.
Proeven gebeurt in panels van vijf of zes juryleden. Het concours duurt enkele dagen tot een week en meestal proeft men tussen de vijftig en honderd wijnen blind per dag. Je ziet dus niet wat er wordt ingeschonken, anders zou het oordeel kunnen gemanipuleerd worden. Vervolgens toetst men de wijn op een aantal criteria zoals concentratie, lengte en balans Met het gemiddelde van al die beoordelingen tezamen bekomt men een cijfer dat overeenkomt voor de toekenning van goud, zilver of brons.
Bij wijnliefhebbers heeft zon medaille natuurlijk een aantrekkingskracht, maar de vraag stelt zich of je als consument blind mag afgaan op medailles? Ja en Nee!
Wereldwijd bestaan er tal van wijnkeuringen. De grote internationale zijn bijvoorbeeld het Concours Mondial de Bruxelles (sinds 1994) en het Concours Général à Paris (sinds 1969). Zeg maar dat tegenwoordig in tal van grootsteden een concours wordt georganiseerd. We hebben ook talrijke lokale keuringen, zoals de Wijnkeuring der Lage Landen (Nederlandse en Belgische wijnen) of concoursen in specifieke Europese wijnregios. Ook zijn er wijnperiodieken die eigen keuringen organiseren zoals Decanter, World Wine Awards, het Proefschrift Wijnconcours en het Perswijn Wijnconcours
Twee voorname wijnconcoursen:
Mundus Vini is met meer dan 12.000 geteste wijnen de grootste wijncompetitie en wordt sinds 2014 tweejaarlijks georganiseerd in Duitsland door het tijdsschrift Meininger. De lenteproeverij valt samen met een van de grootste wijnbeurzen van het jaar: ProWein. De winnaars worden beloond met de bekende medailles in zilver (boven 85 en op 100 punten), goud (boven de 90) en Grand Gold (boven de 95 punten). De jury is een ensemble van hoog aangeschreven namen in de wijnwereld van verschillende expertise.
IWSC (The International Wine & Spirit Competition-London). Het concours bestaat uit blindproeverijen, laboratoriumtesten en het oordeel van een panel van wijnprofessionals. Ook deze beoordelingen vallen onder de bekende schaal tot honderd punten en voor de beste wijnen worden brons, zilver en goud uitgereikt, met toevoeging van Outstanding voor de buitencategorie. Het nadeel is dat de nadruk ligt op de eigen markt; in dit geval van Groot-Brittannië.
Laat me even toe om de simplistische grapjas uit te hangen door te stellen dat je als wijnmaker het wel heel slecht moet doen als je nergens een medaille hebt bekomen.
Critici claimen dat organisatoren van wijncompetities grof geld verdienen en dat wijnmedailles uitdelen gewoon een slim handeltje is. Des te meer medailles, des te meer commerce! Vergeet niet dat bij dergelijke prijskampen het inzenden van de te beoordelen wijnen geld kost aan de wijnproducent zonder te spreken over de bijkomende kosten voor stickers voor de gelauwerde wijnen enz. Sommige organisatoren van wijnconcoursen durven voor elke ingezonden fles grof inschrijvingsgeld vragen. Strijk op je winst als dat er zon 4000 tot 7000 flessen zijn, die al vlug zon 125 euro per stuk opbrengen. Na aftrek van de organisatiekosten blijft er nog een leuke zakcent over en komt het ernstige concoursniveau in het gedrang. Vervuiling, vriendjespolitiek en fraude zijn bij sommige concoursen niet uitgesloten. De stevigste kritiek las ik op de site van de Nederlandse wijnexpert Frank Jacobs, een ervaren jurylid bij wijnconcoursen. De man neemt geen blad voor de mond en zegt:
Juryleden moeten niet in een reizend circus gaan zitten! Het gaat erom dat vriendjes elkaar tijdig de bal toespelen als jij mij op je concours vraagt, kom je straks ook weer bij mij. En dan heb je nog van die quasideskundigen die jureren op hun snoepreis maar bijzaak vinden. Eerder een hinderlijke onderbreking van een compleet verzorgde vakantie (vrije reis en hotel, aardige ontspanningsprogrammas enz.). Van vriendjespolitiek en fraude (verzuring) blijven wijnconcoursen ook niet vrij. En het komt regionaal en plaatselijk ook voor dat wijnboeren de flessen van hun collegas worden voorgezet inteeltcultuur?
Als ik dit lees, zou ik wel durven denken: wat zijn dergelijke concoursen waard als 97% van de ingestuurde wijnen bekroond worden? Zon uitslag is volstrekt ongeloofwaardig! Feit is dat medailles de verkoop bevorderen en de flesprijs flink opdrijven!
Toch ben ik van mening dat de meeste wijnconcoursen ernstig zijn qua toekenning van punten door jurys met wijnexpertise. De waarde van elk wijnconcours staat of valt met de kwaliteit van de gekozen juryleden.
Terug naar onze fles mousserende pinot noir: wat mij betreft zn medaille zeker waard.
Een deel van de cursisten was het met me eens, een deel twijfelde. Medailles zeggen ook niet alles. Per slot van rekening moet je altijd je eigen smaak en voorkeur volgen. Iedereen was het volmondig eens met de visie: elimineer alle charlatanerie en laat ons pleiten voor een integer en eerlijk concoursverloop.
Georges De Smaele, wijncriticus.
Houder van WSET-Advanced Certificate in Wines and Spirits-London.
EEN AANGEDIKTE MARKETINGHYPE OF EEN ADEQUAAT
ALTERNATIEF?
Wijn heeft het in de loop der tijd allemaal meegemaakt en doorstaan als
het over wijngaardbeheer, vinificatie, opvoeding, verpakking en transport gaat.
Denken we maar aan de leren dierlijke zakken, de terracotta potten, de vaten,
de flessen, de BIBs (bag-in-box) en nu de marketinghype van blik en kartonnen
flessen. Handige management- strategen verkondigen graag hun missie en visie
over nieuwe verpakkingsmethoden die de koolstof op onze planeet fel zouden doen
afnemen. We bespreken hier een duurzame recycleerbare papierverpakking die vijf
keer lichter is dan glas en een zes keer lagere ecologische voetafdruk heeft.
Met de nodige excentriciteit bedacht de Engelse verpakkingsmaatschappij Frugalpac
een milieuvriendelijke oplossing die de traditionele wijnverpakkingstraditie
verstoort: een papieren fles, gemakkelijk te recycleren en met de mogelijkheid
om de hele fles te versieren en niet alleen het etiket. Technisch gezien gaat
het hier over een plastic voedselzak die in een kartonnen fles is geschoven. De
twee elementen zijn gemakkelijk van elkaar te scheiden, zodat het papieren
gedeelte kan worden gerecycled, en het plastic gedeelte zou 77% minder
materiaal gebruiken dan een gewone plastic fles. Er lopen al experimenten bij
enkele Franse wijnboeren, maar internationaal waren het de Italianen (Umbrië)
die als eersten voorzichtig in zee gingen met dit project. Ze gaven toe dat ze tot
hier- toe geen conservatieproblemen hebben ondervonden. Staan de schappen
van onze wijnwinkels straks vol met veelkleurige papieren flessen? De
Engelsen van de firma Frugalpac geloven erin en de toekomst zal uitwijzen of de
Europese wijnboeren en vooral de Fransen dat ook zullen doen.
Bij mijn laatste lokaal Belgisch supermarktbezoek vond ik zelfs geen
enkel petexemplaar (Frugal bottle) meer op het schap. Ik begon mij enkele
vragen te stellen over:
Wat met de smaak in de kartonnen fles? Blijft de smaak constant of kunnen er
zich negatieve effecten ontwikkelen?
Wat met transport en stockage? Zijn ze vergeleken met hun glazen
concurrenten niet enorm fragiel en hypergevoelig voor vochtigheid bij opslag?
Wat met de productiekosten? Bij het consulteren van de Frugalpac-site
vond ik geen duiding over de productiekost, noch over de investering van een
papieren bottellijn. Wat is het kostenplaatje voor een kleinschalig domein?
Kortom: voor velen blijft dergelijke omschakeling een zwart gat!
En nu over blik
Ingevolge een Franse wijngebruikersenquête begin dit jaar kwam men tot
volgende reacties: 72% van de Fransen zou bereid zijn om wijn in blik te
proberen. Er is wel een groot verschil tussen er klaar voor zijn en daadwerkelijk
doen. Vergeten we niet dat de Europese consument sterk gehecht is aan zijn
fles met de lange kurken dop wat voor hen nog altijd wijst op de hoogste
kwaliteit. De doorsnee Franse consument blijft volgens mij koppig in het
verdedigen van waarden en het afwijzen van innovaties. Onze landgenoten zijn
naar mijn mening ruimdenkender. Toch werd de Franse consument verleid om meer
BIB-wijn te consumeren naar het voorbeeld van wijnen uit de nieuwe wereld.
Twee verleidelijke elementen tot BIB-gebruik bij de Fransen waren de
kleine kraan, bij elke gelegenheid te gebruiken en de overschakeling van kwaliteitsvolle
wijngebieden naar het BIB-systeem. Vandaag kiest 62% van de wijnkopers in een
ander formaat dan de fles voor BIB wat totaal verbluffend is voor een land met
flestradities. En er komt nu nog een nieuwe kandidaat sterk naar voren namelijk
het recycleerbare blikje. Aluminium kan gemakkelijk en zo vaak als gewenst
worden gesmolten met heel weinig energieverbruik.
Merk ook op dat het ontwerp zelf van blik zorgt voor een perfecte
luchtisolatie. Zo zal de wijn in de loop van de tijd niet bewegen en het risico
op kurksmaak is nihil.
De zuurstofvoorziening zoals bij de fles die nodig is voor veroudering
kan niet meer plaatsvinden en het blijft dus zinloos om oude blikken te
bewaren. Het blikje is dus duidelijk bedoeld voor snelle consumptie! Daarom
raden de producenten aan om de wijnen binnen de 2-3 jaar na het bottelen te
drinken. Let op: nergens op de blikjes wordt een deadline opgegeven. Enkele
voorbeelden van wijn in blik: FRENCH CANCAN, WINESTAR, VIGNOBLES RAGUENOT, AOP
BORDEAUX, ROUGE/ LE STAR, BUBBLES BLANC/ ELIA PLAIMONT, CÔTES GASCOGNE, BLANC/
LE STAR, MERLOT, ROUGE/Ô JOIE, LES VINS DE VICKY, ROUGE
Gezien de voor- en nadelen kan ik je alleen maar aanraden om wijn in
blik te ontdekken maar natuurlijk mag je geen wijn van hoog niveau verwachten.
Wijn in blik is minder charmant dan de traditionele wijnfles maar waarom zouden
we niet eens trachten te innoveren in onze wijncultuur in plaats van ons vast
te klampen aan ons classicisme? Worden we niet meer en meer gemotiveerd om ons
milieu te beschermen?
Mijns inziens is de weg naar de château Petrus in kartonnen fles of
blik nog onbestaande, zelfs onwaarschijnlijk!
OVER EEN VAN DE GROOTSTE WIJNDOMEINEN IN WALLONIÃ
OVER EEN VAN DE GROOTSTE WIJNDOMEINEN IN WALLONIË
Twee van de grootste wijndomeinen van België, Ruffus, Vignoble des Agaises en Domaine Chant dÉole, situeren zich in Wallonië. Beiden hebben meer dan dertig hectare aan wijngaarden en opvallend, de twee domeinen produceren uitsluitend mousserende wijn.
In 2002 werd de wijngaard opgericht in Haulchin (grondgebied Estinnes), in de buurt van Binche, op een plaats die de naam
« Les Agaises » draagt. Hij ligt op een kalkrijke helling die zuidelijk georiënteerd is. De wijngaard is het resultaat van een partnerschap tussen een wijnhandelaar (Raymond Leroy), een landbouwer (Etienne Delbeke), een wijnbouwer uit Champagne (Thierry Gobillard) en twee ondernemers (Michel Wanty en Joël Hugé). Met 285.000 wijnstokken, chardonnay, pinot noir en pinot meunier, verdeeld over 28,5 hectare. De cuvée Ruffus, vele malen bekroond over heel de wereld, wordt er op de traditionele methode (2de gisting op fles) gemaakt.
De wijngaard ontleent zijn naam aan de lieu dit les Agaises, lokaal ook gekend als les Terres Blanches. Het terroir is rijk aan kalk en kalksteen en zou zijn oorsprong kennen aan een warm meer miljoenen jaren geleden. Dit warm meer maakt deel uit van het Bassin de Mons wat een verlengde is van het Bassin Parisien.
De witte poreuze stenen slagen water en warmte op overdag en geven dat af s nachts wat optimaal is voor de wijngaard.
Raymond Leroy: vertegenwoordigt de vierde generatie van een wijnhandelaarsfamilie en is afgestudeerd als oenoloog bij de École Nationale Supérieure Agronomique in Montpellier. Toen hij in ons landje aan zijn wijnavontuur begon, stootte hij op heel wat scepticisme. Maar daardoor liet hij zich allerminst ontmoedigen...
In 2002 ging Leroy aan de slag, want hij geloofde rotsvast in de mogelijkheden ervan. In de champagnestreek is namelijk dezelfde soort grond te vinden!
Met de hulp van zijn zonen Arnaud en John en onder het waakzame oog van Thierry Gobillard, een specialist in de wijnbouwmethoden van de champagnestreek oogst Raymond zijn druiven met de hand.
Over het oogstgebeuren en de technische fiche van Seigneur Ruffus en tegenhanger Brut Sauvage:
BUBBELS MET MILLÉSIME, MAAR ZONDER TITEL
De oogst op de wijngaard is steeds beperkt en daarom worden alle druiven van het oogstjaar verwerkt tot wijn. Raymond Leroy koopt geen druiven van andere domeinen bij.
Deze Belgische bubbels zijn dus steeds millésimes, zelfs al dragen ze die titel niet officieel. Het pronkstuk van deze wijngaard is Seigneur Ruffus, een brut blanc de blancs met een licht geroosterd aroma en subtiele toetsen van appel en citrusvruchten. In de mond is deze schuimwijn van 100% chardonnay heerlijk vet met een aangenaam volume (alcoholgehalte).
Zijn niet-gedoseerde tegenhanger ('brut sauvage') spreekt de meer ervaren liefhebbers aan omdat deze wijn geen toegevoegde suikers bevat. De wijn heeft een krachtiger karakter.
Een aanrader is de brut rosé die wordt verkregen door pinot noir en pinot meunier te macereren. Deze wijn is natuurlijk fruitiger dan zijn twee grote broers!
In een van mijn vele proeverijen mocht ik de cuvée Ruffus degusteren. Mijn bijgehouden persoonlijke proefnotities geven mij volgende kenmerken:
een geelgouden schijn met fijne pareling in het glas. Een fijne neus van getoast brood, groene appeltjes en wit fruit. Een elegante fruitigheid in de mond (overwegend gele en witte vruchten) aangevuld door de frisse mineraliteit die zo typerend is voor deze wijn. De mineraliteit komt voor uit de krijt- en kalksteen die hier in het terroir terug te vinden is, iets wat zelden voorkomt in België! De schuimwijn is van 100% chardonnay, daarom « blanc de blancs » genoemd. De ietwat drogere wijn ondergaat gedurende 12 maanden een tweede gisting in de fles, waardoor de aromatische intensiteit ontwikkelt.
Laat ons chauvinistisch zijn met volgende slogans:
De traditionele champagnemethode bij Ruffus: opdracht geslaagd !
Seigneur Ruffus, een fles die zich laat begeren!
Zo lekker als champagne!
Overtuig je en proef!
Wil je een dichtbijvakantie of -weekendjeweg in de wijngaard kies dan voor Wallonië.
Bronnen: www.rufus.be , www.vindeliege
Belgian Wines, periodiek Wijnkennis, importeur bogavino.be, persoonlijke notities.
ZIJN ALCOHOLVRIJE WIJNEN BELANGRIJK OF BELANGLOOS ?
ZIJN ALCOHOLVRIJE WIJNEN BELANGRIJK OF BELANGLOOS ?
Met verwondering en nieuwsgierigheid stel ik vast dat op vele grote wijnbeurzen 1/5 van de beurs in het teken staat van dranken met weinig of geen alcohol (cf. London Wine Fair).
Vele wijnpuristen vragen zich dan ook af of men dit brouwsel nog steeds wijn mag noemen. Tijd om de voor- en nadelen op de balans te leggen.
In mijn wijnopleiding leerde ik dat een traditionele wijn minimaal 8,5% volume moet bevatten wat duidelijk en goed is omkaderd door onze Europese regelgeving. Officieel dus mag alcoholvrije wijn eigenlijk geen wijn worden genoemd en staat er bij veel alcoholvrije wijnen alcoholvrije drank op het etiket. Pas op, eind 2023 zou hier echter verandering kunnen komen door een nieuwe Europese basisverordening die de termen gedealcoholiseerd en gedeeltelijk gedealcololiseerd zal introduceren. In afwachting blijft wijn een drank van vergiste druiven van minimaal 8,5% tot maximaal 15% volume, behalve bij een beschermde oorsprongbenaming waar een uitzondering in de reglementering is opgenomen.
Stellen we ons nu eerst de vraag: hoe maak je alcoholvrije wijn? Er zijn wijnboeren die de keuze maken om vroeger te oogsten zodat er minder suiker in de druiven zit waardoor men minder alcohol krijgt. Alcohol uit de wijn halen zal een lastig proces blijven. Tot hiertoe zij drie veelgebruikte manieren van toepassing.
Distillatie onder vacuüm. Dit is eenzelfde techniek zoals het maken van likeuren. De wijn wordt verhit waarna de alcohol wordt verdampt. Dat komt doordat het kookpunt van alcohol lager ligt dan bij wijn en water. Je houdt dus wijn zonder alcohol over. Omdat alcohol pas bij 78° verdampt en dat is veel te veel voor wijn, wordt dit proces onder vacuüm gedaan. Deze methode verdampt de alcohol al tussen de 28 en 38° met behoud van de smaken in de wijn.
Spinning cone. Dit proces heeft veel weg van een distillatieproces. De alcohol wordt bij 40° naar boven gestuwd. Dit heeft als nadeel dat sommige smaken eerder verdampen dan de alcohol. De wijnmaker kan achteraf weer smaken toevoegen, maar het resultaat zal nooit hetzelfde zijn.
Omgekeerde osmose-micro filtratie. De wijn wordt 3 à 4 keer door een extreem fijne filter gehaald waar de alcohol achterblijft. Een groot voordeel hierbij is dat de wijn zijn smaak behoudt. Nadeel is structuurverlies en wat restalcohol.
Uit wat vooraf blijkt concludeer ik dat bij elke methode de basiswijn, de kennis van de wijnmaker en de techniek een grote invloed zal hebben op het eindresultaat.
Tijd om de voor- en nadelen van alcoholvrije wijn op de balans te plaatsen?
VOOR
Laten we met onze tijd mee zijn! Alcoholvrij bier is tegenwoordig zeer populair aan het worden. Zou het niet een beetje snob zijn, zelfs chauvinistisch om er een punt van te maken als het nu om wijn gaat? Alcoholvrije wijn verenigt: het laat niet-drinkers (zwangere vrouwen, automobilisten, diabetici, enz.) toe om te klinken met anderen op gezellige momenten zonder de spelbreker te zijn. Behalve niet-drinkers maken wij ons allemaal zorgen over de wens om alcohol te reguleren. Kijk maar eens naar het groeiende succes van Dry Januari (jaarlijkse Volksgezondheidscampagne) op wereldvlak.
Met de opwarming van de aarde worden wijnen steeds rijker aan alcohol. De druiven rijpen veel sneller en proppen zich vol met suiker. De wijn is van gemiddeld 11,5° in de jaren 80 naar 14 en soms 15° gegaan. Genoeg om bij twee glazen positief te zijn! In de toekomst zal desalcoholisatie, hoe miniem ook, deel uitmaken van de wijnproductie. Minder alcohol betekent ook minder calorieën. Onderzoek leert ons dat alcoholvrije wijn tot driemaal minder calorieën aanmaakt voor diegenen die op hun figuur letten of gewoon een gezondere levensstijl willen aangaan.
TEGEN
Desalcoholisatie verandert het organoleptisch profiel van de wijn en het evenwicht in de mond. Alcohol speelt een essentiële rol bij de perceptie van smaken en zachtheid, en het helpt ook om het gevoel van zuurgraad te temperen. De smaak van alcoholvrije wijn ligt zeker in de buurt van die van de basiswijn maar kan daar nooit tegenop. Pas op voor ideeën: wijn zonder alcohol is niet per se beter voor de gezondheid. Net als traditionele wijn kan het veel sulfiet bevatten. Hoewel het minder calorieën bevat, kan het eindproduct paradoxaal zoeter zijn. Vergeet ook niet dat alcoholvrije drank een valse vriend is voor alcoholisten die zichzelf proberen te ontwennen. Een zogenoemde alcoholvrije wijn bevat 0% alcohol maar heeft heel vaak iets meer dan 0,3%. Het risico is dus dat de smaak voor alcohol bij deze mensen ze wakker maakt en ervoor zorgt dat ze terug willen gaan naar stevig alcoholgebruik.
IN DE PRAKTIJK
Momenteel zijn er in Frankrijk ongeveer tien merken die alcoholvrije wijnen zowel in wit, rood, rosé of mousserend op de markt gooien zoals Petit Béret, La Côte de Vincent, Pierre Zéro,
Sindsdien hebben enkele grote spelers in de wijnsector ook wijnen gelanceerd met een laag alcoholgehalte om in te spelen op nieuwe consumententrends zoals de gebroeders Grassa, eigenaars van Domeine TARIQUET die de Imprévue cuvée creëerden, een lichte wijn uit de cépage riesling met een alcoholgehalte van 9,5% volume (vergeleken met de 11% volume van de Tariquet classic). Of het Spaanse Cavahuis Freixenet dat zijn cuvée Negro bewerkte in een alcoholvrije versie. Keuze genoeg, probeer eens Le Pétitot Champagne; Kolonne Null; Carl Jung-rode shiraz; Pas du Tout-mousseux; NOA%-chardonnay; Vendôme Mademoiselle Classic Rosé; LArjolle Côtes de Thongue Equilibre Zéro-merlot/grenache; .
Ook de grootwarenhuizen zien financieel potentieel met verkoopsprijzen aan minder dan 8 Euro zoals bij Delhaize
(Espagne, schuimwijn rosé zonder alcohol; Australië, South West-chardonnay; Vintense-merlot; Night Orient-schuimwijn zonder alcohol enz. Idem bij Albert Heijn met zijn merlot Free Feather en zijn Lindemans wit. Zelfs Aldi scoort met zijn saivignon blanc, alcoholvrij uit Duitsland.
Als je nu naar mijn persoonlijke mening vraagt moet ik toegeven dat rode niet alcoholische wijnen nog wat structuur behouden dankzij de aanwezigheid van tannine. Zij worden vaker door de professionele proever als beter bestempeld en lijken wat meer op gewone wijn. Toch best niet te veel vergelijken met gewone wijn. Het is simpelweg een andere soort drank. En jij, beste lezer, klaar om de sprong te wagen?
Stel je nu eens proefondervindelijk op met de vraag of alcoholvrije wijn nog steeds wijn voor jou is?
In vele wijnboeken en wijnmagazines wordt aangegeven dat de wijngaard van Donald Hess, Bodegas Colomé in de stad Salta (Argentinië, stad gelegen dicht tegen het Andes-gebergte) met zijn 3.111 meter boven zeeniveau het hoogterecord in handen heeft qua wijnaanplant.
Neen, volgens het Guinness Book of Records 2019 is de hoogstgelegen wijngaard ter wereld gelegen in Tibet op 3770 meter boven de zeespiegel.
De Pazhu Vinyard is gelegen in de Tibetaanse autonome Chinese regio Sangri Counti, Shannan Prefecture, niet ver van de rivier Lhasa(*) en in de omgeving van het beroemd boedhistisch klooster Densatil dat 800 jaar geleden werd gesticht. Deze wijngaard van 720 hectare heeft een uitzonderlijke zuivere omgeving op een spectaculaire hoogte tussen de 3505 en 3770 meter. De kenmerken van deze locatie zijn doorslaggevend optimale zonneschijn met intense ultraviolette straling. Klimatologisch spreekt men van een gemiddelde temperatuur van 7,5° Celcius, gekenmerkt door een behoorlijk dag- en nacht
temperatuurverschil. De locatie kent een vorstvrije periode van 150 tot 180 dagen. Er is een gemiddelde jaarlijkse neerslag van 445 mm. Vergeten we ook niet de unieke biodiversiteit en de ondergrondse waterbronnen die rijk zijn aan mineralen. Een wist-je-datje is dat de Tibetaanse beschermde hert (Thoroldÿs hert) een dagelijkse bezoeker is in de wijngaard. De geologie van deze wijngaard bestaat uit alluvium en morene gemalen zand en grind. Druppelirrigatie systemen zorgen voor de nodige aanvulling op de zeer lage locale regenval. De druivenaanplant begon in 2010, toen Pazhu Vinyard 54 experimentele druivensoorten introduceerde. Men experimenteerde acht jaar en de eigenaar kwam tot de conclusie dat veel aangeplante cépages last hadden van hoogteziekte. Ze groeiden traag en kregen gebrek aan zuurstof. Toch ontwikkelde men een unieke technologie voor de aanplant van druivensoorten op zeer grote hoogte. De keuze viel uiteindelijk op de cépages vidal, chardonnay, merlot, syrah, cabernet sauvignon, pinot en één inheemse variëteit hongxim, het rode hart, uniek voor de Pazhu Vinyard.
Spijtig vind ik nog altijd geen importeur in onze contreien om deze wijn organoleptisch te kunnen beoordelen. Aangewezen op het internet vraag ik me af of mijn bestelling uit het verre en huidige onzekere China wel terecht zal komen.
Toch blijf ik nieuwsgierig om de overtreffende stap ‘hoog, hoger, hoogstÿ op oenologisch vlak te kunnen ervaren.
(*)Lhasa rivier: bijrivier van de Brahmaputra rivier welke de meest waterrijke rivier in Azië is die uitmondt in de Indische Oceaan. Hij wordt beschouwd als de hoogst gelegen rivier ter wereld die stroomt door China, Indië en Bangladesh met een lengte van ongeveer 3100 km tot aan de samenvloeiing met de Ganges.
VERRASSENDE WIJNEN OM VAN DE
GENIETEN BIJ EEN KNETTEREND HAARDVUUR IN DE MATCH MET MUZIEK
Enkele persoonlijke favorieten!
Onderzoek leert ons
dat we in de herfst- en winterperiode andere wijnen prefereren dan in de
lente-zomerperiode. De lichte fruitige roses, de witte terraswijntjes en de piepjonge lichte rode
wijnen maken nu plaats voor ronde witte wijnen, voor stevige tanninerijke rode
wijnen of voor belegen bubbels. Dit bewijst dat de weersomstandigheden een
grote invloed hebben op onze stemming en consumentengedrag. We kiezen voor
wijnen die op kunnen tegen de grauwe, grijze herfst- en winterperiodes die we
soms noodgedwongen in eigen huis aan het haardvuur doorbrengen. Is dit nog een
nasleep van de Covid-periode of is dit ten gevolge van de uitdrukking blijf in
uw kot ?
Ik zie het iets
leuker en positief en zeg have a glass of class at home with music !
Dergelijke wijnen die
de winterkou verjagen omschrijven we als stevige wijnen die ons binnenste
verwarmen en die in combinatie met spijs rijke seizoengerechten aankunnen. Even
denken aan bijvoorbeeld zinfandel, nebbiolo, Châteauneuf-du-Pape, tawny port,
houtgelagerde chardonnay, Duitse riesling, belegen champagne of andere goed
gerijpte mousserende wijnen
Enkele van mijn
persoonlijke favorieten:
Zinfandel uit
Californië-VS: matig gekleurde rode wijn met medium intense aromas van
pruimen- en frambozenjam, tabak, thee, kaneel, vanille en toast. Lage zuren,
zeer hoog alcohol en lage tannine. Volle body. Met spijs: pasta, paprikas,
krachtige gekruide gerechten.
(In de Zinfandel-stijl: Amarone della Valpolicella-Veneto-Italië,
Primitivo uit Puglia-Italië).
Châteauneuf-du-Pape uit
de Rhône-Frankrijk: deze matig gekleurde rode wijn heeft aromas van pruimen,
kers, vijgenpasta, specerijen, garrigue en toast. De wijn is droog met lage
zuren, hoog alcohol, matige tannine maar toch aan de drogende kant. Volle body
met grenache overwicht. Met spijs: wild en stoofschotels, met Roquefortkaas.
(In dezelfde stijl: Gigondas, Vacqeyras en
Lirac-Rhône-Frankrijk en Priorat-Spanje en canonnau-Sardinië-Frankrijk).
Riesling
Kabinett, Mosel-Duitsland: lichtgekleurde witte wijn met intense aromas van
appel, citroen en limoen. Deze wijn is fundamenteel droog (maar niet beendroog,
want de hoge zuren worden iets getemperd door een klein beetje restzoet), medium
alcohol en minerale, appel en citrusachtige smaak. Lichte body. Met spijs:
zuurkool, asperges, varkensvlees.
(In dezelfde stijl: riesling uit Wachau-Oostenrijk.
Riesling uit de Elzas-Frankrijk en riesling uit Luxemburg).
Ikzelf kraak wel eens
graag een flesje aan de haard bij het luisteren naar een nostalgisch liedje
gevonden op Yo Tube. Als wijnliefhebber vroeg ik me dan ook af welke invloed
muziek heeft op ons waarnemend vermogen bij het degusteren van een fles wijn.
Ik ging grasduinen op internet en in mijn cursussen wijnopleiding.
Proefondervindelijk interessant en inderdaad de muziek die je beluistert kan
invloed hebben op hoe je de wijn smaakt. Zij het nu klassieke, uptempo of
rustige melodieën, wetenschappelijk onderzoek heeft de connectie tussen de twee
aangetoond. Uit onderzoek blijkt dus dat muziek onze beleving van wijn sterk
kan veranderen, in hoeverre we ervan genieten, hoe het smaakt, hoe snel we het
drinken en hoeveel geld we eraan uitgeven. Ik begon te brainstormen over de
vragen:
§zorgt opzwepend ritme ervoor dat we graag
bewegen op muziek?
§koppelt ons brein muziek aan herinneringen?
§activeert muziek je motorische en creatieve
hersengebieden?
Muziek helpt bij de sfeer van
het drinken van wijn.
De manier waarop we
onze gevoelens interpreteren heeft een grote invloed op hoe we ons voelen. Dit
kan gerust vergeleken worden met het aansteken van een kaars om een bepaalde
sfeer te creëren. Rustgevende muziek is datgene wat we nodig hebben om tot
onszelf te komen. Hoe het ook zij: hoe meer je geniet van de muziek die je
hoort, hoe beter de wijn zal smaken die je erbij drinkt.
Muziek beïnvloedt hoe wijn
smaakt.
Terug toont de
wetenschap aan dat mensen de aanleg hebben om bepaalde smaken aan bepaalde
geluiden te koppelen. Wetenschappelijk onderzoek bewees dat hierdoor zoete,
soepele of zure smaken in wijn beïnvloed worden door de muziek die we erbij
beluisteren. Hou rekening met:
·De
beleving van zoete smaken in wijn wordt versterkt door muziek met een gelijkluidend, vloeiend en zacht
tempo met hoge, vrolijke piano-accenten erin. De proever-luisteraar van zachte
muziek proeft duidelijke fruitige kenmerken in de wijn.
·De
beleving van de soepele smaken in wijn wordt versterkt door muziek waarbij harmonieuze
majeurakkoorden gespeeld worden. De proever-luisteraar ervaart meer diepgang en
robuuste accenten in zijn wijn.
·De beleving
van de zure smaken in wijn wordt
versterkt door muziek met een krachtig staccato tempo en hoge schelle
tonen. De
proever-luisteraar van deze muziek proeft duidelijk frisse en kruidige tonen. Wanneer
we de muziek die we beluisteren omschrijven als krachtig en gewaagd, dan is de
kans groot dat we de wijn die wij erbij drinken ook met organoleptische
overeenstemmende termen zullen omschrijven. Tedere en zachte muziek zal ook
meer zo smaken. Experimenteer eens met een sauvignon blanc of een chenin blanc
bij lichte klassieke muziek van Mozart?
Old Vines Chenin
(wit) van de Kaap: ingetogen wijn met medium intensiteit van de oogstaromas
van guave, gele appel, limoen, kweepeer, honing en ananas. Kelderaromas van
vanille, toast en boter. In de mond is de wijn droog met hoge zuren. Vettig
mondgevoel, medium tot hoog alcohol en een minerale ingetogenheid. Medium tot
volle body, stevig. Met spijs: varkenswangetjes.
(in dezelfde stijl: een chardonnay uit Zuid-Afrika,
uit Mendoza-Argentinië of uit Chili).
Probeer eens een
lichte fruitige shiraz geschonken bij zwaardere klassieke muziek en je zult
merken dat je beoordeling van de wijn meer powerful zal klinken?
Barossa Shiraz
uit Australië: diepgekleurde rode wijn met een uitgesproken neus van bramen,
blauwe bes, zwarte kers, munt en eucalyptus, vanille en kokos. Droog met matige
zuren. Veel maar rijpe tannine en een hoog alcoholgehalte. Volle body, krachtig.
Met spijs: groente stoofpot met pesto.
(in dezelfde stijl: shiraz uit Chili, Argentinië en
uit Washington State).
Doe de test eens met
een Italiaanse rode Montalcino of Chianti Classico uit Toscane-Italië waarvan
de volle complexe smaak zeer goed coördineert met een mooie sfeervolle
instrumentale fusionjazz?
Chianti Classico uit
Toscane-Italië: mediumgekleurde rode wijn met kenmerken van rode en zwarte
kers, pruimen, thee, tabak en leer. Medium zuren, alcohol en tannine. Stevige
volle body. Met spijs: ossobuco, lamsbout, wilde eend, hert, rosbief met
madeirasaus.
(in dezelfde stijl: Vino Nobile di Montepulciano,
Brunello di Montalcino en Carmigrano).
Muziek beïnvloedt hoe snel we
wijn drinken.
Zowel het tempo als
het volume van de muziek kunnen invloed hebben op hoe snel het wijnglas leeg
is. Hoe sneller de beat, hoe sneller men drinkt. Deze truc wordt vaak gebruikt
in de horeca om het tempo van de drankbestellingen op te drijven.
Muziek beïnvloedt het
winkelgedrag.
Muziek beïnvloedt ook
hoe we geld uitgeven aan wijn en welk type wijn we dan uitkiezen.
üde
culturele achtergrond van de muziek heeft invloed op welke wijn je koopt. Hoor je Franse muziek in je
wijnhandel, dan ben je sneller geneigd om Franse wijn aan te kopen.
Hetzelfde voor Duitstalige muziek, Italiaanse en ga zo verder.
ühet
muziekgenre beïnvloedt onze
voorkeur voor rode of witte of rosé wijn. Rockmuziek met een stevige bas zal
consumenten eerder verleiden om voor rode wijn te kiezen, terwijl vrolijke
popmuziek eerder aanzet tot het aanschaffen van witte of rosé wijn.
üde
muziekstijl heeft invloed op
het totale bedrag wat je uitgeeft aan wijn. Klassieke muziek moedigt het meest
aan om dieper in de portemonnee te tasten. Als er dus opzwepende klassieke
muziek opstaat willen we onszelf belonen en hebben we een associatie met luxe,
dus kopen we eerder een duurdere fles wijn. In wetenschappelijke termen noemt
men dit aanmaak van dopamine wat dan weer invloed heeft op het beloningscentrum
van onze hersenen.
Uit al deze
bevindingen leren we dat :
·wijn en muziek goed bij elkaar passen en ons
een positief effect nalaten.
·muziek maakt ons blij, wijn dus ook!
Zo besloot ik dan ook
een volgende keer bij het wijndrinken meer aandacht te schenken aan de passende
achtergrondmuziek. Hop naar je wijnhandelaar en
Als freelance wijnjournalist verblijf ik jaarlijks enkele weken in la douce France om mijn wijnkennis te verfijnen en om de wijnboeren beter te leren kennen én te begrijpen. Normaliter hebben we het over de werken in de wijngaard, de valorisatie van oude druivenrassen, het vinificatieproces, de conversie naar biologische wijnbouw enzovoort
Bij een recent bezoek aan een jonge wijnbouwer in de Languedoc, niet ver van Pézenas, maakte deze wijnboer mij warm voor zijn businessplan gebaseerd op een investering in wijnaandelen. Een vloeibare investering ? Ons 3- uur durende gesprek, gepaard gaande met het nodige wijnvocht scherpte mijn nieuwsgierigheid aan. Zonder mij onmiddellijk in dit menselijk investeringsavontuur te storten luisterde ik met volle interesse naar zijn verhaal over een wijnminnende Parisiën die had geïnvesteerd in drie Franse wijngebieden namelijk in Nairaud-Suberville (Centrum Loire), in Château Crois de Labrie (Saint-Emilion) en in Vignoble Amira (Saint-Joseph in de noordelijke Rhône). Deze enthousiaste wijnliefhebber had geïnvesteerd onder de vorm van een GFV (Groupement Foncier Viticole), een maatschappij dat tot doel heeft percelen met wijnstokken te verwerven die zijn verhuurd aan een wijnboer die verantwoordelijk is voor de exploitatie ervan. Bijzonder aan deze investering is dat de intekenaars meestal worden gecompenseerd met een aantal flessen. Er is ook een vergoeding in contanten voorzien omdat een 100% lease niet legaal is. De meeste medewerkers geven de voorkeur aan flessen.
Bij het elektronisch grasduinen in deze problematiek constateerde ik dat GFVs een belangrijk financieel instrument zijn geworden in de wijnwereld. Dit wordt bevestigd door Hélène CORRE, directeur van BACCHUS CONSEIL, een bedrijf dat gespecialiseerd is in dit soort investeringen. Ze worden in uitvoering gebracht wanneer een wijnboer de mogelijkheid heeft om grond te verwerven, maar ook in het geval van overdracht van activa om de koper in staat te stellen de andere begunstigden te compenseren ( erfeniskwesties), of ter ondersteuning van jonge wijnboeren die zich willen vestigen. Instappen in zon investering vraagt bijzondere oplettendheid. In dat investeringswereldje is mond tot mondreclame of contact met wijnboeren tenzij bij hen thuis of op wijnbeurzen van groot belang.
Een andere directe manier is contactname met adviesbureaus die zich in deze niche hebben gepositioneerd. Via elektronische weg wordt dan gevraagd om gratis en vrijblijvend een zoekmandaat te ondertekenen waarin men de geïnteresseerde regios aangeeft. Zodra er een dossier ontstaat, wordt er contact opgenomen. Eens de akte is ondertekend én het geld is gedebiteerd ben je eigenaar van een paar rijen wijnstokken en voor liquide dividenten per jaar.
Is deze investering rendabel ? Het blijft een plezierinvestering met een rentabiliteit van 4 à 5 procent winst, wat niet slecht is ! Buiten de schenking van wijn, voor het leven of voor een periode van 18 jaar, afhankelijk van het contract, bestaat de mogelijkheid van een meerwaarde bij een exit of bij doorverkoop van de aandelen aan de wijnboer zelf of aan andere collega partners. Bij Bacchus Conseil wordt de prijs van de wijnstokken berekend met SAFER, de openbare instantie die toezicht houdt op de transacties van landbouwgrond.
Een andere manier om een wijnboer te ondersteunen, zonder een ingewikkeld investeringsplan te starten is Crowdfunding. Deze aanbiedingen zijn tegenwoordig in bij alle sectoren in onze samenleving en de wijnwereld is daarop geen uitzondering. In dit geval gaat het om het bijdragen in een welbepaald wijnproject met als tegenhanger het ontvangen van een aantal flessen wijn. Volgens Maxime DEBURE, oprichter van winefunding.com, willen echte wijnfanaten betekenis geven aan hun donatie. Als dit platform ook kapitaalsinvesteringen biedt, dienen crowdfundingsprojecten als een showcase en kunnen ze een breder public bereiken. Renovatie van een oude schaapsstal omgebouwd tot wijnmakerij, aankoop van een elektrische tractor, omschakeling naar biologische landbouw enzovoort. De voorstellen zijn soms zeer gevarieerd. Als voorbeeld stelt Maxime Debure een overeenkomst voor van ongeveer 150 tot 300 Euro met ontvangst van 3 tot 6 flessen per jaar met een duurtijd van 3 jaar. Soms bestaat de mogelijkheid om de wijnen vooraf te proeven.
En hoe zit het in Vlaanderen?
Dat crowdfunding in alle markten van nut kan zijn hoeft niet langer te worden bewezen. Ook in onze contreien heeft men aandacht voor de studie en publicatie van de American Association of Wine Economist (AAWE) waarbij de studie aangeeft dat vooral voor een reward crowdfunding wordt gekozen met de voorkeur van een fysische beloning in de vorm van de wijn zelf. De investeerders verkiezen dus enkele flessen wijn boven een portie aandelen. Daarbij blijken de investeerders vooral jong en mannelijk te zijn. Ze zijn dicht bij het project te vinden.
Aan alle wijnliefhebbers, ook vrouwelijke, doen !!
Enkele verduidelijkingen:
Voorbeeld: VZW-domein Laagland te sleidinge (sedert 2014 wijnliefhebbersproject met ongeveer 150 leden)
1500 wijnranken (domeinlaagland.be)
GFA (Groupement Foncier Agricole) : verhuurder van landelijk onroerend goed. Maakt het mogelijk om een landerfgoed te organiseren, de eenheid ervan te bewaren, de overdracht ervan te verzekeren, uit een erfenis te komen.
Kies een project uit de wijndomeinen geselecteerd door wijnexperten in aankoop van wijngaarden, bouw van een wijnmakerij, aankoop en uitrusting enzovoort.
Jij financiert en kiest tussen 3 aangeboden modellen
-Wine Pay-Back (volledige terugbetaling in wijnen met korting van 15 tot 30%
-Wine Bond (je kapitaal wordt terugbetaald in euros en je ontvangt 6 tot 8% rente in wijn)
-Wine Equity (je wordt aandeelhouder van de inboedel)
Enkele voorbeelden: Château Carpe Diem (Provence), Château Cazebonne (Saint Pierre de Mons-Bordeaux)
De stijging van de consumptie, de steeds meer aankopen op internet en de snelle verwestering in levenswijze zijn de voornaamste oorzaken van de snelle evolutie op de wijnmarkt in China. Zij drinken steeds meer wijn, vooral rood. Dit geeft nieuwe perspectieven voor exporteurs terwijl lokale producenten zich vooral zorgen maken. Dit gegeven leert ons dat China een grootmacht in wording is in wijnconsumptie. We stellen ons dan ook de vraag of China zelf niet genoeg wijn produceert en waarom de import van buitenlandse wijn zo hippe is.
China heeft een gigantische oppervlakte van 9.571.300 vierkante kilometer. Het bevindt zich tussen de 20ste en de 50ste breedtegraad. De belangrijkste wijngebieden zijn Xinjiang (in het noordwesten), Dongbei (noordoosten), Shaangaan (centraal), Singjintong (ten oosten van Beijing) en Huangbehei (ten noordoosten van de provincie Shandong). Door zij grootte bevat China verschillende klimatologische verschillen. Van zeer warme subtropische temperaturen in het zuiden tot hele korte zomers en barre winters in het noorden. De vochtigheidsgraad die enorm hoog is het hele jaar door vormt dan ook de ideale voedingsbodem voor bacteriën en schimmels. Een huzarenwerk om dus druiven te telen. China is dus nooit een erg populair wijnland geweest maar door de moderne technologieën (klonen, DNA-onderzoek enz.) kan daar wel eens vlug verandering in komen. Tegenwoordig houden Chinese wijngaarden rekening met Europese smaken en kiezen dan ook voor meer droge wijnen. Bekende rode druivensoorten die in China worden gebruikt zijn merlot, pinot noir, cabernet franc en cabernet sauvignon. Enkele witte druivensoorten zijn chardonnay, sauvignon blanc en riesling. Ook enkele autochtone druiven doen het goed zoals beichum en longyan.
Te vermelden is dat reeds in 1892 een Chinese diplomaat een wijnhuis opstartte in Yantai. Eerst produceerde hij wijn uit eigen inheemse druivenrassen maar al vlug bleek dat de wijnen niet echt in het smaakprofiel van de consument lagen en dus importeerde hij 500.000 wijnstokken uit vooral de Verenigde Staten en Europa. Het is dan ook van die tijd dat beroemde Franse druivenrassen hun intrede deden in China. Zijn wijnhuis ChangyU Pioneer Wine bestaat nog steeds en is bij benadering het negende grootste wijnhuis in de wereld. Hoe het nu komt dat we zo weinig Chinese wijn in onze contreien aantreffen heeft vooral te maken met het feit dat de Chinezen zelf hun wijn consumeren en dat er dus weinig wijn overblijft voor export.
De meeste Chinese wijnen zijn echter erg zoet en aromatisch. De rode zijn tanninerijk en krachtig en zijn geïnspireerd op Bordeaux wijnen. Het beste is om ze te belichten voordat ze worden geconsumeerd, dit om hun smaak beter te waarderen.
En nu terug naar onze titel ! Wist je dat ? China is het 5e wijn consumerend land in de wereld, verrassend maar waar. Het is de 4e wereldimporteur en er wordt aangekondigd dat het land sterk zal bijdragen aan de groei van de wereldimporteurs. In de afgelopen jaren is het aantal consumenten van geïmporteerde wijnen verdubbeld wat blijkt uit een onderzoek in 2020. De wereld drinkt steeds meer wijn, behalve in Frankrijk.
Een bloeiende markt
De wijnmarkt in China is in volle expansie en vooral in volle evolutie. Terry Xu (*1), Chinese consultant en wereldwijde blogger vertelde onlangs: ´ vergeet alles wat je weet over de Chinese markt !¡ Als in het begin wijn in China werd beschouwd als geschenk voor een verjaardag of een feestdag dan is er nu de mentaliteit geëvolueerd en kopen de Chinezen wijn voor zichzelf, dit om plezier te hebben alleen of met vrienden na het werk om zich te ontspannen. Mensen kopen dus wijn om zelf te drinken bevestigde onlangs Grégory Perret (*2), marketing directeur van Paradox (*3) French Wine en Frans importeur gevestigd te Shanghai en gespecialiseerd in massadistributie.
Wie drinkt de meeste wijn in China?
Veel studies hebben aangetoond dat jongeren uit de hogere middenklasse meerdere keren per week wijn consumeren. Hun consumptie verandert de markt! Dit door de vele reizen naar het buitenland naar regioÿs die wijn produceren, zoals voornamelijk Frankrijk en Italië. Dank zij sociale netwerken volgen de Chinezen de reizen van diegenen die de wijngaarden van de wereld gaan bezoeken, wat hen reisideeën geeft enzovoort ! Daarom diversifieert de markt snel, zowel qua herkomst als prijs van flessen en wijnsoorten.
Wat zijn nu de favoriete wijnen in China?
In China drinken ze graag rode wijn. Ze houden ook van de witte Italiaanse muscat (*4), erg zoet en bij hen succesvol. Stilaan is dus ook droge witte wijn in trek bij de jongeren. Volgens Aline Bao (*5), inkoopdirecteur van de agrovoedingsgigant COFCO (*6) is er een groeiende vraag naar klinkende witte wijnnamen.
Consumenten, altijd meer gespecialiseerd
Vanaf nu is het in China goed om iets te weten over wijn om een maatschappelijke discussie te voeren. Het is voor de Chinezen beter om het onderwerp te kennen voordat men aan een proeverij begint, want de gesprekspartner zal ongetwijfeld vragen naar de fles die men drinkt. Vroeger kochten ze goedkopere wijnen of grote merken maar sedert enkele jaren is de consumptie verschoven naar mid-range producten. De Chinees is nu specialist die informatie inwint op internet of op sociale media.
Op internet exploderen de bestellingen
Als het gebruikelijk is om een fles in de winkel te kopen, heeft volgens Wine Intelligence (*7) in het afgelopen jaar 48% van de Chinese consumenten die wijn uit het buitenland dronken hun fles op internet gekocht. Er zijn talrijke gespecialiseerde sites op internet om kopers advies te geven. Èen jaar terug ging men naar Google om alles uit te vissen, vandaag kan je naar Tmall (*8) voor wijnadvies en recensies.
Concurrentie met lokale productie?
De invoer van buitenlandse wijnen is zorgwekkend voor China omdat er steeds meer concurrentie is met de lokale productie. De meeste geïmporteerde wijnen komen uit Europa, meer bepaald uit Frankrijk vanwege hun prestigieuze luxe imago aanbeden door de Chinezen. Ik kan je meegeven dat in 2010 de geïmporteerde wijnen goed voor 20% van de consumptie waren. In 2020 is er sprake van een verdubbeling. Frankrijk is in deze marktleider met 2,3 miljoen hectoliter. Ook zijn Chileense en Australische wijnen zeer succesvol omdat hun toegang wordt vergemakkelijkt door zeer lage douanerechten en door de voordelige handelsovereenkomsten met deze landen.
Wat management in de sector economie ons allemaal kan leren !
Bronnen:
(*1) Terry Xu (diploma WSET)-Wine&Spirit Education Trust-medeoprichter van wijnadvies- en marketingsbureau AROMA. Hij is een van de meest invloedrijke wijnbloggers in China.
(*2) Grégory Perret-directeur marketing PARADOX ASIA
(*3) Paradox: Franse company dat import van Spirits en Wines verricht in Azië met standplaats in Shanghai
(*4) Italiaanse muscat: druif die over het algemeen gebruikt wordt voor het maken van zoete dessertwijnen, maar ook voor mousserende wijnen zoals de Italiaanse Moscato dÿAsti
(*5)(*6) Aline Bao – COFCO Wine&Wine- COFCO is een Chinese staatsholding voor voedselverwerking (Beijing)-Agro Voedingsgigant
(*7) Wine Itelligence (opgericht in 2002)-wereldleider in onderzoek en inzichten over wijnconsumenten
(*8) Tmall: Internationale online marktplaats van het Chinese Alibaba (Chinese e-commercereus). Biedt westerse merken de kans om zich online te presenteren aan miljoenen Chinese shoppers. Grootste retail website in China
Periodieken Passion Vin en La Revue du Vin de France
Krijgen we een zomer 2022 in het teken van rosé
champagnes ?
Om het met een cliché te benoemen: langzaam
komen lente en zomer terug . Dit klimatologisch verschijnsel doet ons verlangen
naar het mooie rosé gekleurde bruisende druivensap. Chique en verfrissende
rosé-champagnes zijn al een paar jaar in opgang en daarom selecteerde ik een
aantal gourmetflessen rosé-champagnes voor bij het aperitief en wat meer
gestructureerde rosé champagnes voor op tafel. Deze trend wordt al jaren niet
meer ontkend: rosé champagnes blijven in opgang. Kenners hebben een oogje op
cuvées die heel verschillende kleuren en weergavestijlen kunnen aannemen die
soms radicaal tegengesteld zijn. Onthoud
dat er in champagne in tegenstelling tot andere regios twee methodes zijn
om rosé champagnes te maken. De meest voorkomende is blenden, wat
bestaat uit het mengen van witte wijn met een kleine hoeveelheid rode wijn om
tenslotte over te gaan tot het maken van de prise de mousse. Het gebruikte
aandeel rode wijn geeft zijn kleur aan de wijn en beïnvloedt het smaakprofiel.
Van de kleur van een licht rozenblad tot het sterkere gekleurde karmijnrood
wordt bepaald door het champagnehuis. Een hele reeks blended rosés zijn
afhankelijk van de stijl van het champagnehuis.
De tweede methode, bloeden (saignée methode), komt minder voor
doordat het veel moeilijker is voor de wijnbouwer voor vinificatie van grote
volumes. Net als bij klassieke rosé wijn blijft het sap in contact met de schil
die er een tint zal aan geven. Deze maceratie (schilinweking) kan enkele uren
duren met als gevolg dat naast de kleur ook de tannine extraheert. Deze
maceratie geeft krachtige en gestructureerde rosé champagnewijnen.
De Oosterse keuken en zijn kruiden passen bijvoorbeeld perfect bij de
meest elegante champagne rosé wijnen en bepaalde rode vleessoorten, alsook eend
en duif zijn niet bang voor meer gespierde champagne rosé wijnen op basis van een
overwicht van de druivensoort pinot in
blend.
Ik wou hier een selectie aanbieden van de meest betaalbare klasse
rosé-champagnes in termen van prijs (rond de 50 Euro) en stijl die de recepties
en tafels zullen bekoren deze zomer, waarbij ik opzettelijk grote cuvées of
jaargangen uitsluit.
Les
rosés gourments (gastronomische )
Joseph Perrier Cuvée Royale-Marne
Klein familiaal huis, gesticht in 1825 door Joseph Perrier. De
eigenaars verbouwen 21 hectare wijngaarden die ideaal zijn gelegen aan de
oevers van de Marne. De samenstelling van deze rosé champagne bestaat uit 25%
chardonnay, 75% pinot noir en pinot meunier met ongeveer 12% rode wijn uit
Cumières. Rijping: 3 tot 4 jaar.
Deze zalmroze champagne met goede concentratie
geeft in onze neus kleine rode vruchten zoals frambozen, rode bessen en
bosaardbeien samen met een toetje vanille en peper. Deze cuvée is klassiek en
harmonieus met een verteerbare afdronk. Past uitstekend bij aardbeien of bij
een kaas uit Langres.
Moët & Chandon Rosé
Imperial ÉPERNAY
Moët was de eerste die met het idee kwam voor een champagne te
ontwikkelen die met fruit en ijs gedronken moet worden.
Schitterende roze kleur met oplichtende gouden reflecties. Het
levendige, fruitige bouquet opent met aromatische rode bessen ( Morello zure
kersen, lingon bosbessen , cranberry-veenbes) met nuances van sappige
zomervruchten (vijg, nectarine) en een smaakvolle noot van grenadine;
Les
rosés structurés (gestructureerde)
Benoit Lahaye
(Bouzy)-biologische teelt-100% pinot noir Rosé de maceration
Dit huis is één van de snelst rijzende sterren in de Champagne en geldt
als de beste champagnemaker van Bouzy en omstreken.
Een rosé champagne met een sterke persoonlijkheid en een uniek
karakter. Zeer opwindend om te proeven. Ontvouwt zich in de mond met tonen van
bloemen en fruit. Buitengewone complexiteit met een perfecte integratie van de bubbels.
Jean-Pierre Fleury is gevestigd in Courteron, een gemeente in de Aube
(meest zuidelijke regio van Champagne). Fleury beschikt over 15 ha wijngaard en
de productie bedraagt ca. 200.000 flessen per jaar.
Kenmerken van rood zomerfruit (aardbei, framboos). Deze niet gedoseerde
rosé champagne beschikt over volume, breedte en kracht. Het is ongetwijfeld
gemaakt voor op tafel. Een zeebarbeel of bij gevogelte haalt deze kanjer het
beste uit zichzelf.
(*) récoltant-manipulant
Het viel mij op dat ..
Bij het proeven van deze rosé champagnesmaar weer eens bewezen werd dat de bediening
van deze wijnen bepalend is om van al hun kwaliteiten te kunnen genieten. De
temperatuur mag om te beginnen niet te koud zijn omdat het de aromas zou
blokkeren. Ze mag ook niet te hoog zijn want het zou de wijn te soft maken.
De ideale temperatuur ligt dus tussen de 9 en 11° C wetende dat champagne
ongeveer twee graden wint wanneer het in het glas wordt gegoten. Decanteren is
vaak gunstig voor champagne dat aan complexiteit wint wat het verliest aan
bruis. Het decanteren moet gebeuren bij het serveren. Tenslotte is een geschikt
glas essentieel om van de aromas te kunnen genieten. Ik kies voor een wit
wijnglas met een heel dunne rand en niet voor een coupe of flut glas.
Grasduinen in alles wat wijn aangaat was en is zoal mijn dagelijkse kost in deze blijf in uw kot periode. Onlangs ontdekte ik een site waarin men berichtte dat twee wijnvrienden uit de streek van Nantes (Fr) na drie jaar experimenteren een wijn hadden gemaakt die naar hop smaakt. Na de fermentatie van de cépage blend melon de Bourgogne en chardonnay wordt hop toegevoegd. Volgens mij geen nieuwe uitvinding daar wijnmakers elders in Frankrijk en zelfs in België al lang bezig zijn met bieraromas te fabriceren. Het nieuwe zit hem waarschijnlijk in de volgorde binnen het vinificatieproces. Echte wijnliefhebbers en radicale wijnprofessionelen vinden dit een inbreuk op de natuurlijke presentatie van het druivennat. Ik dacht daarbij terug aan een van mijn eerste wijnlessen waarbij de docent verwees naar het Franse decreet uit 1907 waarbij druivenwijn werd beschreven, namelijk dat wijn een product is dat uitsluitend tot stand komt door gehele of gedeeltelijke vergisting van druiven of van druivenmost.
Klopt deze stelling nog ?
Zoals er bij alle voedingsproducten een evolutie in de tijd is waar te nemen is dit ook te plaatsen bij deze twee Wine Hop gamma wijnmakers.
Wat is er verkeerd bij het toevoegen van hoorntjes of pellets aan de tank na fermentatie en deze jus enkele dagen te laten trekken ?
Om dit proces te vervolledigen worden deze gehopte wijnen op hun droesem gerijpt alvorens tot de botteling over te gaan.
Als wijnproever wilde ik meer duiding. Reeds meer dan 40 jaar hou ik notities bij van wijnen die mijn tong en keel passeerden en ik herinner mij dat ik soms als aroma kenmerk witbier, geuze Lambiek of Stoutbier noteerde. Ik raad jullie aan om de hierna opgegeven wijntjes eens te proeven om te zien of de aroma beschrijving klopt. Natuurlijk zullen de bierdrinkers het hierbij een stuk gemakkelijker ervaren.
Zonder toevoeging van hop na de fermentatie zoals hierboven beschreven analyseerde ik volgende wijnen op de aanwezigheid van aromas van bier:
Henri Marie, vin jaune uit de Jura (Frankrijk):
Deze witte wijn (Savagnin druif) heeft een ingetogen geur van appel, citrusvrucht, deeg, brood, geuze Lambiek, walnoten, hazelnoot en gedroogd fruit ..
Prosecco (Glera druif) uit Valdobbiadene (Italië)
Deze bubbelwijn geeft mij de primaire aromas van meloen, perzik, peer, bloesem en witbier......
Bier- en wijnliefhebbers zullen bijvoorbeeld Stoutbier gemakkelijk terugvinden in cabernet sauvignon. CS is droog en zoetig en het stoutbier is terug te vinden in de geroosterde koffiesmaak.
Witbier en chardonnay bevatten samen fruitige tonen. Chardonnay heeft dezelfde smaken die vaak als bitter worden gevonden in witbier.
Pils en riesling hebben beiden een fris zuurtje en een ongecompliceerde smaak. Wijnen van riesling passen dan ook perfect bij de echte pils drinker.
Houdt u ook van Fruitige bieren, dan geniet pinot noir u voorkeur.
Persoonlijk heb ik geen bezwaar tegen deze wijnevolutie en het mengen van wijn met biergist. Biergist is trouwens gezond doordat het rijk is aan een verscheidenheid aan proteïnen, vitamines en mineralen. Laat ons bescheiden zijn in deze nieuwe evolutie in het wijndrinken. De nieuwe generatie wijnproevers zal zich moeten aanpassen en zal het zeker moeilijker hebben bij het detecteren van deze mengwijnen. Wat mij betreft huldig de leuze blijf matig bij het drinken van alcoholische dranken, zo kan je voluit genieten !
Kan men zich terugvinden in de wijnwetgeving wat betreft de Herkomstbenaming ?
Kan men zich terugvinden in
de wijnwetgeving wat betreft de Herkomstbenaming ? (*)
De wijnwetgeving met zijn bijhorende
regelgeving, alsook de soms verwarrende termen in de herkomstaanduidingen ( AOP
is AOC, DOP is DOC, IGP is VDQS of VdP ), vragen ons soms enig gewen als
consument. De oorsprong van dit alles zijn in eerste instantie ontwikkeld om
vervalsing en fraude tegen te gaan. Ook de authenticiteit van een wijn speelt
hier een belangrijke rol.
Enerzijds is er de herkomstbenaming uitgaande
van het land zelf en anderzijds kwam er sedert 2009 een Europese aanduiding.
Geraken we er nog uit? (*)
In Europa worden er voor alles wat wijn
betreft afspraken gemaakt door het Europese Parlement. Een speciale
EU-commissie controleert of de regels worden nageleefd. Alle lidstaten kunnen
de regels zelf strenger maken. Buiten de EU is elk land vrij om zijn eigen
regels te maken, maar zodra hun wijnen in de EU worden ingevoerd en verkocht,
moeten ze wel voldoen aan de EU-regels. Naast Europese richtlijnen voor het
behandelen en bewerken van wijn bestaat er ook een Europese bescherming welke
tot uiting komt op het etiket. De producent mag van alles met zijn etiket doen
en er allerlei teksten op vermelden, maar er zijn een aantal regels waaraan hij
een verplichting heeft. Er zijn ook verboden regels. Het is bijvoorbeeld
verboden om te vermelden dat het drinken van twee glazen wijn per dag goed zou
zijn om hart- en vaatziekten te voorkomen. Geen gezondheidsclaims dus !
Wat moet in België en de rest van de EU-landen
verplicht op het wijnetiket staan?
§Alcoholgehalte
§Allergenen
of de wijn sulfiet, ei-en of melkbestanddelen bevat
§Inhoud
van de fles
§Naam van
de bottelaar
§Producent,
importeur of verkoper
§Land van
herkomst
§Lotnummer
§En verder
bijvoorbeeld als het om een kwaliteitswijn gaat BOB* of BGA*, met daarbij het
gebied van herkomst (voorbeeld voor België, Nederland)
Dit mag
op het etiket of op het tegenetiket van de fles staan en is dus facultatief:
§Naam van de wijn en/of wijnhuis
§Oogstjaar
§Extra kwaliteitsaanduidingen (mise en
bouteille au chateau )
§Extra smaakaanduidingen, bijvoorbeeld Barrique
(lagering en opvoeding)
§Druivenras(sen)
§Eigenaar van het wijnhuis
§Logos van bijvoorbeeld sulfiet
§Zwangere buik, glasbak .enz.
VOORDELEN BIJ EEN HOGERE KLASSIFICATIE
üDe
classificatie van wijn wordt beschreven in wetten en normen van individuele
wijnlanden om hun wijn ten behoeve van de consument bepaalde garanties te
bieden.
üEen geklasseerde wijn voldoet aan zekere wijnbouw-technische
eigenschappen. Belangrijke criteria zijn o.a. de herkomstbenaming, gebruikte
druivenrassen, opbrengst per hectare, alcoholgehalte, plantdichtheid, snoeiwijze,
vinificatiemethode,
Daarbij
stellen we ons vragen en brainstormen we over:
üIs een
grand cru altijd een betere wijn?
Grand Cru (met of zonder
toevoeging van classé) staat goed op het etiket van de wijnfles, maar is het
zon vermelding waard? Om te beginnen verschilt de waarde van zulke eretitel
van streek tot streek.
üIs een
herkomstbenaming of een hogere kwalificatienorm een garantie voor een betere
wijn ?
Een
hogere kwalificatienorm is niet altijd een garantie voor een betere wijn, dit
weet men pas nadat elk jaar de nieuwe oogst wordt beoordeeld door middel van
een wijnbeoordelingssysteem. In alle wijnlanden zijn er wijnboeren/wijnmakers
die van eenvoudige druiven toch goede wijn kunnen maken.
STIJGENDE
TENDENS
Meer
Vrijheid en Groei voor IGPs en lager.
Meer vrijheid om druivenrassen te gebruiken
die van oorsprong niet in het gebied thuishoren.
Prijsbepaling ten opzichte van een hogere
kwalificatie.
Meer gelegenheid tot experimenteren.
Verandering van de bestaande regelgeving vergt
veel bureaucratie om in een hoger niveau te geraken.
De reële reden dat het aantal IGPs in Europa
groeit (cf. Italië) is dat ze de wijnproducenten meer mogelijkheden bieden.
Denk maar aan de aanplant van meerdere variëteiten of aan andere snoeiwijzen
die soms beter passen bij de klimaatsverandering.
Besluit:
GOEDE WIJN BEHOEFT GEEN KRANS = iets
wat goed is hoeft naar mijn persoonlijke mening niet geprezente worden. Zelf oordelen is de boodschap !
Georges De Smaele, wijnjournalist.
januari 2021.
(*) ENKELE LANDEN MET HERKOMSTAANDUIDINGEN IN
EUROPA
Ik beperk mij hier tot de voornaamste drie
namelijk Frankrijk, Italië, Spanje + België/Nederland, Duitsland en (Brexit) Engeland
als Cool Climate en opkomende wijnlanden ingevolge de klimaatsverandering.
BELGIE EN NEDERLAND
FRANKRIJK
ITALIË
SPANJE
DUITSLAND
ENGELSE AANDUIDING
BOB = Beschermde
Oorsprongs-
benaming
Traditionele termen die nog veel worden gebruikt en ook wettelijk
zijn toegestaan
