Inferno,  Canto 1, v. 1-12         

Dante (1265-1321)

Nel mezzo del cammin di nostra vita

mi ritrovai per una selva oscura,

ché la diritta via era smarrita.

Ahi quanto a dir qual era è cosa dura

esta selva selvaggia e aspra e forte

che nel pensier rinova la paura!

Tant’è amara che poco è piu morte;

ma per trattar del ben ch’i’ vi trovai,

diro de l’altre cose ch’i’ v’ho scorto.

Io non so ben ridir com’i’  v’intrai,

tant’era pien di sonno a quel punto

che la verace via abbandonai.

Commedia, Inferno, 1, 1-12

In het midden van mijn leven

belandde ik in een duister bos,

het juiste spoor bijster.

Moeilijk te vertellen hoe het er uitzag,

dat barse dichtbegroeide bos,

als ik eraan denk overvalt mij weer de angst!

Eng was het er,  zo eng bijna als de dood;

maar ook over het goede dat ik er vond vertel ik

en over tal van andere  dingen die ik  zag.

Hoe ik erin terecht kwam weet ik niet zo goed meer,

te slaperig was ik toen ik afweek van de ware weg.