Woensdag 16 december: deze Avond naar huis, nog geen week na operatie
vandaag zal ik naar huis moeten. Er is voor de dokters niet echt een reden waarom ik nog langer zou moeren blijven. Slapen kan ik ook thuis en een pijnstiller nemen ook.
T klopt dat ik thuis ook kan rusten maar thuis doe je toch net iets meer dan dat je in t ziekenhuis ligt dus dan rust je sowieso minder.
Straf eigenlijk dat ik op nog geen week tijd al naar huis kan. Zelf dacht ik tegen t weekend thuis te zijn in t beste geval en t is nog maar woensdag...
Maar 100% gerust ben ik toch niet... Wat als ik vannacht dan opeens koorts krijg? Of een bloedklonter?
Ik bel naar kris dat k naar huis mag en die zal vroeger stoppen Met werken en me in de namiddag komen halen.
Kijk er wel naar uit om Lauren terug te zien want heb haar sinds zondag niet me gezien.
In de voormiddag probeer ik valies al beetje te maken. Af en toe leg ik er een paar spulletjes in , beetje bij beetje, want alles wat ik doe blijft zoveel energie vragen.
Ik voel dat ik redelijk veel pijn heb opzij van linkerborst. Had dit tegen dokter al gezegd dat dit hard aanvoelde maar kon nog beetje vocht zijn of opgestapeld bloed.
Vraag t toch nog eens aan een verpleegster. Zij roept een verpleger die daar specialist in is. Hij voelt en zegt dat hij zich daar geen zorgen over maakt. Moet t tijd geven .
Al bij al toch blij dat ik naar huis kan en dat er geen complicaties zijn. Goeie doorbloeding, geen ontsteking, geen bloedklonters,...gelukkig maar!
En nu herstellen. Als t elke dag beetje beter gaat zal ik me volgende week wel al redelijk ok voelen denk ik.
Kris is er, met de camionette,... Als ik daar maar in geraak...
We stappen naar de ingang en de mensen draaien echt hun hoofd om om naar mij te kijken. Ik wou dat t voor mijnen decolleté was maar dat is t niet 😉 tis omdat ik zo krom loop...
Dat krom lopen is wel erg pijnlijk voor de rug. Tussendoor moet ik eens stoppen om te steunen en rug even te ontlasten.
Kris gaat de camionette halen zodat ik toch niet té ver moet stappen. Al doet de buitenlucht me wel goed.
Instappen ... Dat duurt ongeveer 5 minuten. T lukte niet om er op een goeie manier in te geraken. Ik en kris moesten wel lachen maar lachen maakte t nog pijnlijker dus was blij dat k er dan toch nog ( niet op een erg fatsoenlijke manier) was ingemaakt.
De rit naar huis viel mee. Nie erg veel pijn.
Aaaaah home sweet home!!! T eerste wat ik thuis doe is proberen of ik zelf in en uit mijn bed kan. Want als dit niet zou lukken moet ik een ziekenhuisbed bestellen.
Ik probeer te gaan liggen maar lukt niet. Op verscheidene manieren maar niet simpel als je armen niet mag gebruiken en ook geen buikspieren.
Uiteindelijk laat ik me op mijn zij vallen. Hahaha daar lag ik dan , ik probeer me op rug te draaien. Na heel wat gedoe is dat gelukt. Maar zo helemaal plat liggen was helemaal niet comfortabel voor buik. Ik roep kris en zeg m dat k toch bed zal moeten bestellen.
Hij zei dat hij anders zou proberen om kussens ouders matras te leggen zodat deze iets schuiner komt te liggen.
Eerst er nog uit geraken...met beetje hulp van kris lukt t.
Kussens eronder en nog eens proberen... Dat is al veel beter. Zo zal ik wel kunnen slapen.
Samen met kris leeg ik de valies uit. Hij zegt dat ik moet gaan rusten maar ik help toch beetje.
Voel achteraf wel dat ik te veel heb gedaan. Vanavond vroeg in bed en hopen op een goede nacht.
Wordt vervolgd
Sofie
Ga weg uit mijn lijf!
