Nog maar juist wakker en ik voel me ellendig. Zoals de vorige dagen, spierpijn en geen kracht... Na een tijdje betert dat wel mits pijnstilling.
Ik moet me vandaag helemaal zelf wassen. Ik mag douchen maar dat zag k niet zitten omwille van de naden. Ik doe het wel in deeltjes.
Eerst mijn haar wassen en dat lukt. Dan mijn benen afsproeien. Dat was zalig. Ik bleef maar sproeien. Ik hoorde opeens dat er volk in de kamer kwam. " mevrouw Verbeken?"
" euhm jaaaa"( shit dat is de assistent -chirurg en ik sta hier in mijn blootje..)
Gelukkig kwam er niemand binnen. " we komen binnen 5 minuutjes terug" "ok" zeg ik
Oh nee, 5 minuten, lukt me nooit om dan klaar te zijn. Alles gebeurt nogal aan een traag tempo doordat alles tegen trekt...
Me snel nog met washandje verder wassen en dan kleren aan. Nog maar net onderbroek aan of ik hoorde terug meerdere personen binnen komen...
" mevrouw Verbeken, nog niet klaar?" " jaaaaa , momentje duurt allemaal wat langer"
Ik hoorde dat ze bleven wachten op de kamer. Half aangekleed kom ik uit de badkamer..
" amai jij ziet er goed uit , zo mooi kleurtje, onlangs op reis geweest? " krijg ik als complimentje ( van een dokter die ik nog niet gezien had, alhoewel ja, ik denk gezien als ik op de recovery lag) " euhm dank u, beetje bruinen zonder zon en ne mens ziet er direct beetje beter uit he" Iedereen moest lachen... " ja jij ziet er echt goed uit "zegt de assistent...
Leuk te horen maar zo voel ik me alleszins niet ... Voel me echt ellendig.
Er stond 7 man rond mij. Dokter ( chirurg) , assistent chirurg, borstverpleegkundige, 2 verpleegsters en nog stagiaires,..
" mogen we eens kijken?" Juist mijn kleren aan en moet ze alweer uit doen 😊 Het went wel om den duur om je uit te kleden voor jan en alleman... Die mannen zien me toch als werkobject he en veel moois om naar te kijken is er toch niet ... Dat scheelt wel. Allemaal nog eens aan de borsten komen... ( niemand zoveel betast aan de borsten zoals ik denk k t voorbije anderhalf jaar...) " Ziet er mooi uit" krijg ik te horen. " das relatief he " antwoord ik met een knipoog ,...
"mevrouw dat komt wel hoor na de 2 de ingreep"
Vandaag mogen de 2 drains aan de borsten er ook uit, er is niet veel wondvocht meer uit gekomen dus verpleegkundigen mogen deze straks verwijderen.
" morgen mag de laatste drain eruit en dan mag u van mij naar huis" " héh, naar huis? 5 dagen na zo n zware ingreep? Dat zie ik echt niet zitten hoor..."
" we zien dan morgen wel " zegt assistent
Gans t team verlaat de kamer. Verpleegster zegt dat er straks iemand komt voor de drains...
De angst schiet me door t lijf. 2 drains!!! Mja, t moet he...
Ik ben angstig . De oudere verpleegster stelt Me gerust en de stagiaire moet ze verwijderen.
De pijn viel mee. De drains waren iets korter dan de vorige drain in de buik. Daardoor minder gevoeld ofwel iets minder gespannen ...
Yesss, slechts nog 1 drain die er dan allicht morgen uit mag. Mijne pot moet ik dan wel nog overal mee naartoe sleuren... Ik steek m altijd in een zakje, dan valt dat zo niet op dat t een pot met bloed is...
In de voormiddag rust ik nog beetje want in namiddag bezoek. In de namiddag voel ik me toch redelijk.
Ik laat nu ook al minstens 6u tussen 2 pijnstillers... Dan voel ik wel dat t terug verslecht. Maar ale, een 3 pijnstillers dafalgan per dag is niet zo veel he.
De dag passeert snel met t bezoek. Ben wel erg moe maar kan lang bezoek al iets beter verdragen.
Zoals men zei, elke dag iets beter...
Sofie
Wordt vervolgd
Ga weg uit mijn lijf!
