Ga weg uit mijn lijf!

Inhoud blog

	Buiknaad open gesprongen 21 december
	Vrijdag 18 december: deel Litteken buik rood
	Donderdag: 1 ste dag thuis': zo moeeeeee
	Woensdag 16 december: deze Avond naar huis, nog geen week na operatie
	Dinsdag 15 december : moet ik echt naar huis?

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Mijn strijd tegen borstkanker

20-12-2015

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Zaterdag 12 december, dag 2 na operatie

we zijn nu zaterdag, dankzij de inslaper toch een aantal uren goed kunnen slapen. Van pijn in de borsten of buik werd ik niet echt wakker maar wel omdat ik me wou verleggen. Mijn rug deed om den duur meer pijn. Als je al 3 dagen in zelfde positie ligt dan wordt dat lastig. Geen andere optie om te slapen. Zal proberen om vandaag al eens iets meer uit mijn bed te komen , dat zal mijn rugje deugd doen. Na t ontbijt komen de verpleegkundigen om me te verzorgen. De blaassonde mag eruit en ook 1 drain. En ook 1 infuus want heb er twee in linkerhand. Ik werd wel beetje angstig want een drain laten verwijderen doe je echt niet voor je plezier. Men begon met de blaassonde, dit zou niet pijnlijk zijn. Een stagiaire moet onder begeleiding van de verpleegster alles doen. Als dat maar goed komt... Voor het verwijderen van de blaassonde onttrekt met vloeistof uit de sonde. Dan wordt dat balonnetje dat de sonde op plaats houdt plat gemaakt en dan kan men deze verwijderen. Is idd pijnloos verlopen. Oef, dat is al 1 ding minder... Nu nog 1 van de drains uit buik. Ik begon te Wenen. Ik was bang dat t zoveel pijn zou doen. Ik vroeg aan de stagiaire of ze dat toch kon . Ze zei, jaja, heb dat al 1 keer gedaan... Amai dat was erg geruststellend 😉 was dan toch niet de eerste bij wie ze t moest doen... Eerst wordt t ontsmet, dan worden draadjes met mesje doorgesneden en dan volgt het uittrekken.. De verpleegster zei dat ik diep moest inademen en bij het uitademen zal stagiaire drain eruit trekken. Ik vroeg om even te wachten want ik was aan t Wenen. Ik werd een beetje gerust gesteld. " adem diep in mevrouw". Ik ademde en zei dan : " neenee, nog niet" Even op adem komen en dan mocht t gebeuren. Ik ademde diep in en bij t uitademen werd de drain verwijderd. Het gevoel dat ik verwachtte had ik ook. Ik werd er misselijk van. Je voelt dat door je lichaam schuiven en dat was pijnlijk en raar tegelijkertijd. Maar Hey, de drain was eruit. Oef!! ( nog 3 te gaan de volgende dagen) Ik werd daarna proper gewassen. Zelfs de steunkousen mochten even uit en mijn benen werden gewassen. Dat deed deugd. Verzorging had toch wel een tijdje geduurd. Ik was al terug zo moe. Ik besloot te rusten tot aan t middageten. Normaal gezien zouden er vrienden op bezoek komen in de namiddag maar ik voelde dat dit nog niet zou lukken. Heb gevraagd of ze op een ander moment konden komen want ik was zooooo moe! Ik werd wakker en had me al verlekkerd op een lekkere warme maaltijd, mijn eerste in 3 dagen. Dat zou smaken.. Alleeeen was dat een grote tegenvaller.... Ik ben helemaal niet kieskeurig en ik lust werkelijk alles. Maar in dat eten zat gewoon geen smaak. Niks. De soep smaakte als water waaronder 1 wortel onder gemixt was. De aardappelen waren uitgedroogd en de groenten smaakten zelfs niet naar groenten. Om nog maar over t vlees te zwijgen... maar honger is de beste saus dus ik at er wel wat van. Maar ging met honger van tafel. Ik at aan tafel en dat vroeg weeral veel energie, na t eten heb ik alweer nood aan een dutje. Ik leg me in bed. Zelfs voor even tv te kijken heb ik geen energie meer. Ik zet mijn oogmaskertje op tegen t licht en slaap. Na een 3 tal uur geslapen te hebben voel ik me fitter. Kris zou er bijna zijn... Kris verschiet ervan dat ik toch wel al redelijk kan rondstappen. Nog steeds krom maar tenslotte toch nog maar 2 dagen na operatie. Veel praten doe ik niet met Kris want zelfs daarvoor heb ik geen energie. Als ik praat word ik kortademig en voel ik me direct nog meer moe. Regelmatig krijg ik pijnstilling en dat is wel nodig. Als t bijna uitgewerkt is voel ik me steeds terug een stuk slechter. Naar de avond toe komen er toch nog vrienden op bezoek. Ik voelde me toen wel redelijk maar wel moe. Nog even rusten en dan kwam t bezoek toe. Was leuk maar merkte dat dat toch zo zwaar was. Nooit gedacht dat bezoek krijgen zo vermoeiend kon zijn. Daarna blijft kris nog even bij mij. Ik voelde me toen niet zo goed. Ik gloeide in gezicht en voelde me koortsig. Ik belde een verpleegster. Zij kwam eens kijken, ik had geen koorts maar ze zag dat ik zo bloosde. Waarschijnlijk door de vermoeidheid. Bij t controleren van de borsten zag k ook dat mijn bovenramen vuurrood zagen en gloeiden. Ik panikeerde beetje...verpleegster zei dat dit allicht zou kunnen komen door allergische reactie op lijm. De lijm die men gebruikt heeft om borsten dicht te maken. Dit is niet genaaid maar gelijmd. Allergische reactie hierop gebeuren vaak maar zijn niet gevaarlijk. Ale hopelijk gaat dit snel voorbij. De verpleegster is heel erg vriendelijk en praat met ons. Het gaat over mijn angsten. Ze merkt aan mij dat ik snel in paniek ben en uit eigen ervaring weet ze dat angsten je leven kunnen beheersen. Ze vroeg of ik psychologische hulp had ingeschakeld. Ik zei dat ik een tijdje bij psychologe ging maar dat mindfulness me geen stap vooruit hielp. Ze vertelde over haar privéleven en over haar angsten voor tunnels en kleine ruimtes. Een jaar lang heeft ze intensieve begeleiding gehad om die angsten leefbaar te maken. Ze zei dat ik echt zo niet verder mocht. Kris vertelde dan ook hoe erg t soms met mij en mij angsten gesteld is. Dit was eigenlijk de eerste persoon die me volledig begreep. Kris steunt me en is lief voor mij maar als ik angstig ben dan wordt hij boos omdat ik hem meetrek in mijn angsten. Maar zij begreep ook dat dit kris kon kwaad maken. Want haar vriend had t er ook moeilijk mee. Dus zij begreep ons beiden. Ik heb toen echt beslist dat ik op zoek ga gaan naar een psychologe die intensief met mij zal werken. Die angsten moet ik onder controle krijgen om terug gelukkig te kunnen worden. Als ik beetje hersteld ben thuis ga ik eens zoeken.... Eerst bezoek . Een babbel met verpleegster... Ik ben kapot. Mijn ogen vallen bijna toe. Kris vertrekt en ik ga slapen... Voor even dan toch want als de nachtverpleegsters toekomen doen ze eerst hun ronde en komen ze alle parameters zoals bloeddruk, temperatuur ,... Nog eens checken. Het is dan ook dat ik een inslapertje krijg. Rond 24u kan ik dan echt slapen. Ik val als een blok in slaap... Oef, weeral een dag voorbij en de doorbloeding in de borsten is nog steeds goed. Het risico dat er nog een stukje afsterft wordt steeds kleiner... En morgen komt Lauren voor t eerst op bezoek... Sofie Wordt vervolgd

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Archief per week

	04/01-10/01 2016
	21/12-27/12 2015
	14/12-20/12 2015
	07/12-13/12 2015
	30/11-06/12 2015
	09/03-15/03 2015
	02/03-08/03 2015
	16/02-22/02 2015
	26/01-01/02 2015
	19/01-25/01 2015
	12/01-18/01 2015
	05/01-11/01 2015
	29/12-04/01 2015
	22/12-28/12 2014
	08/12-14/12 2014
	01/12-07/12 2014
	24/11-30/11 2014
	03/11-09/11 2014
	27/10-02/11 2014
	13/10-19/10 2014
	06/10-12/10 2014
	22/09-28/09 2014
	08/09-14/09 2014
	01/09-07/09 2014
	25/08-31/08 2014
	18/08-24/08 2014
	11/08-17/08 2014
	04/08-10/08 2014
	28/07-03/08 2014
	21/07-27/07 2014
	14/07-20/07 2014
	07/07-13/07 2014
	30/06-06/07 2014
	23/06-29/06 2014
	16/06-22/06 2014
	09/06-15/06 2014
	02/06-08/06 2014

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs