Inhoud blog
  		• Buiknaad open gesprongen 21 december
  		• Vrijdag 18 december: deel Litteken buik rood
  		• Donderdag: 1 ste dag thuis': zo moeeeeee
  		• Woensdag 16 december: deze Avond naar huis, nog geen week na operatie
  		• Dinsdag 15 december : moet ik echt naar huis?
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Ga weg uit mijn lijf!
    Mijn strijd tegen borstkanker
    23-12-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik ga nu stralend de dagen door...
    Sinds vorige woensdag zijn mijn bestralingen gestart. Elke weekdag word ik bestraald. Bestraling op zich duurt maar 10 minuutjes maar de dagelijkse verplaatsingen en t wachten in de wachtzaal zijn wel tijdrovend. Tot en met 8 januari word ik bestraald.
    Tot nu toe ondervind ik er geen last van. Ik ben wel moe maar of dat door de bestralingen komt weet ik niet. Mijn weerstand is ook niet wat t moet zijn want heb een oogontsteking en mondslijmvliesontsteking. De voorbije 6 maand zijn al zwaar geweest en dat weegt steeds zwaarder door. Vermoeidheid en verminderde weerstand zullen wel een gevolg zijn van alle behandelingen, t slecht slapen, .. Maar vooral van de mentale belasting. Want dat weegt op deze moment t zwaarste door. Steeds terug de mentale kracht vinden om door te gaan, om behandeld te willen worden. Want nu heb k echt zoiets van: Laat me gerust en geef me mijn leventje van vroeger terug!

    Ik ben gisteren terug bij de psychologe geweest en zij heeft me wel eventjes met de voeten op de grond gezet. Ze zegt dat ik mentaal op ben en oververmoeid ben. Daardoor kan ik geen extra belasting meer verdragen en ben ik tegen savonds ongenietbaar. Ze zegt dat ik niet mag doen alsof ik niet meer in behandeling ben en nooit geen rust neem ( welke mama én vrouw van een zelfstandige heeft de tijd om te rusten? Ik alleszins niet, ook al moet ik nu niet geen werken. ).
    Ze vroeg welke leuke dingen ik doe,individueel, met mijn gezin of alleen met kris. Wel, ik moest even nadenken en ik zei: Niks eigenlijk. Nu toch niet meer.
    Of eens uitzonderlijk gaan eten met enkele vriendinnen die me ECHT keihard steunen in deze periode. Maar voor de rest geen ontspanning. Sporten wel maar echt ontspanning is dat niet want tijdens t lopen denk ik alleen maar na en begint mijn molen pas echt te draaien. Dus ontspanning kan je dat dan niet noemen.
    Om even op mijn beste vriendinnen terug te komen. Gelukkig heb ik hen nog want niet alle vrienden steunen ons nu nog even hard. En dat doet wel pijn maar kan ik hen dat kwalijk nemen? Kweet t niet... Ik ben er wel erg teleurgesteld door maar is dat niet gewoon t leven... Iedereen doet zijn ding, heeft t druk met werk en kinderen, gaat eens met vrienden op stap... En hoort kanker in dat rijtje? Neen, absoluut niet! Maar t hoort ook niet in mijn leven!! Ik ook liever nog eens uitgaan, geen shoppen,gaan werken, ...dan alle dagen in de kliniek door te brengen.

    Ik denk dat velen er ook van uitgaan dat ik een jaartje " out" ben en dat alles wel terug beter zal gaan binnenkort. Maar ik vraag me dikwijls af of diegenen er ook wel eens bij stilstaan dat t ook slecht kan aflopen. En gaan ZE me dan ineens wel terug zien staan om " afscheid " te kunnen nemen? Of t omgekeerde, gaan ZE me alleen terug zien staan als ik volledig genezen ben. Of zijn die vriendschappen nu al definitief verloren?
    Sowieso maakt deze ziekte zoveeeeeel kapot.

    Je ziet de psychologe heeft nog veel werk met mij want de positieve ingesteldheid en vechtlust zijn steeds verder te zoeken...Maar ZE zegt dat dat niet meer dan normaal is. Bijna alle kankerpatienten maken dit mee in een bepaalde fase van de behandelingen. En wat ik ook moet doen is praten,praten, praten,...en durven zeggen dat ik me niet goed voel, dat ik ongelukkig ben door de situatie , dat bepaalde vrienden me kwetsen door ons links te laten liggen,... Ik moet voor niemand doen alsof alles wel ok is met mij en dat k er me wel doorsla.
    Maarja, als iemand aan je vraagt hoe t met je gaat. Wie durft dan eerlijk te zeggen: Niet goed
    Iedereen zegt toch altijd: Goed hoor. Want als je zegt dat t niet goed goed volgt meestal de vraag: Waarom? En daar heb k nu net geen zin in om die steeds te beantwoorden. Want wie kan me begrijpen hoe ik me voel? Dus ik vind het dan meestal wel gemakkelijker om te zeggen dat t wel gaat met mij. Ook al is dat een beetje gelogen :)

    Wordt vervolgd
    Sofie

    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)
    Archief per week
  		• 04/01-10/01 2016
  		• 21/12-27/12 2015
  		• 14/12-20/12 2015
  		• 07/12-13/12 2015
  		• 30/11-06/12 2015
  		• 09/03-15/03 2015
  		• 02/03-08/03 2015
  		• 16/02-22/02 2015
  		• 26/01-01/02 2015
  		• 19/01-25/01 2015
  		• 12/01-18/01 2015
  		• 05/01-11/01 2015
  		• 29/12-04/01 2015
  		• 22/12-28/12 2014
  		• 08/12-14/12 2014
  		• 01/12-07/12 2014
  		• 24/11-30/11 2014
  		• 03/11-09/11 2014
  		• 27/10-02/11 2014
  		• 13/10-19/10 2014
  		• 06/10-12/10 2014
  		• 22/09-28/09 2014
  		• 08/09-14/09 2014
  		• 01/09-07/09 2014
  		• 25/08-31/08 2014
  		• 18/08-24/08 2014
  		• 11/08-17/08 2014
  		• 04/08-10/08 2014
  		• 28/07-03/08 2014
  		• 21/07-27/07 2014
  		• 14/07-20/07 2014
  		• 07/07-13/07 2014
  		• 30/06-06/07 2014
  		• 23/06-29/06 2014
  		• 16/06-22/06 2014
  		• 09/06-15/06 2014
  		• 02/06-08/06 2014
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs