Sinds een 2/3 tal weken groeien er donshaartjes op mijn hoofd. Men zei me in t uz dat ik die haartjes moest afscheren zodat er dan stevige haartjes konden groeien,
Maar aangezien ik blij was dat er terug wat meer haar stond op mijn hoofd ( helemaal kaal ben ik nooit geweest, ik had geen blinkende biljartbal als hoofd, er zijn steeds meerdere broshaartjes blijven staan . ) wou ik die donshaartjes niet afdoen. Maar ik merkte dat er niet veel verandering kwam in de haarstructuur. Het blijft dons.
Daarom heb ik vandaag voor de eerste keer in mijn leven, mijn scheermesje gebruikt op mijn hoofd. Alle donshaartjes heb ik eraf gedaan. Nog noooooit ben ik zo kaal geweest, zelfs niet bij mijn geboorte want dan had ik heeeel veel haar.
Ik hoop dat t haar nu begint te groeien en dat ik tegen de feestdagen een broskopje heb.
Nu is de vraag of ik met mijn korte kopje buiten zal durven komen....
Nu is iedereen mijn pruik gewoon maar als ik die weglaat zal men pas echt zien dat ik ' ziek' ben. Dan zal men pas echt kijken naar mij en zal ik t etiket dragen van kankerpatiƫnt.
Sowieso zal ik toch eens de stap moeten zetten om met kort haar naar buiten te komen want die pruik ga ik alleszins niet lang meer dragen. Ik ben ze zooo beu en ik vind ze hoe langer hoe lelijker. Bovendien is t haar waar er de meeste wrijving plaatsvindt ( in mijn nek, waar ik nu mijn sjaal draag) al goed versleten, dat is precies stro. Heb er gisteren nog beetje in geknipt maar al t stro krijg k er niet uit of er schiet niks meer van over.
Ik zal straks mijn kopje nog wat water moeten geven, misschien dat t haar dan sneller begint te ' schieten' ;)
Wordt vervolgd
Sofie