Inhoud blog

	Buiknaad open gesprongen 21 december
	Vrijdag 18 december: deel Litteken buik rood
	Donderdag: 1 ste dag thuis': zo moeeeeee
	Woensdag 16 december: deze Avond naar huis, nog geen week na operatie
	Dinsdag 15 december : moet ik echt naar huis?

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Ga weg uit mijn lijf!

Mijn strijd tegen borstkanker

08-07-2014

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Dinsdag 8 juli: Pijn en koorts,

De anribiotica slaat voorlopig nog niet aan... Gisteren is de opgezwollen zone verdubbeld in omvang. Ik maakte me toch wel wat zorgen. De pijn verminderde niet met pijnstillers. Ik belde naar uz maar een dokter kon ik niet spreken ( verlofperiode) . Enkel een verpleegster. Zij zegt dat een ontsteking idd wel pijnlijk kan zijn . En als de pijnstilling niet werkt is het best om huisdokter op te bellen en voorschrift voor zwaardere pijnstillers te vragen. Mja, met dit antwoord was ik niet echt gerustgesteld. Ik bel dan toch maar huisdokter op. Hij komt langs en bekijkt zwelling. Hij zegt dat er idd wel vocht onder zit en de roodheid en koorts wijzen op ontsteking. De antibiotica heeft toch wel 2 dagen nodig alvorens deze begint te werken. Dus ik moet t tijd geven, Hij schrijft me wel zwaardere pijnstillers voor met maagbeschermer (omdat die medicatie nogal zwaar op de maag kan vallen). Ik lees de bijsluiter maar durf die medicatie niet te nemen. Zo n erge mogelijke bijwerkingen. Ik hou me toch maar gewoon bij dafalgan. De voorbije nacht bijna niks geslapen van de pijn ( mja, had ik andere pijnstillers genomen was t Miss beter ) . De momenten dat ik toch even in slaap geraak heb ik nachtmerries. Ik droom over de chemo, over de operaties die nog moeten komen, over de zwelling die ze opensnijden..... Ik voel ook regelmatig aan de zwelling als ik wakker schiet. Ik voel dat die toch blijft toenemen in volume. Ik hoop dat de nacht snel voorbij is. Ik.voel me ook terug koortsig en sta op om mijn koorts te nemen. Koorts blijft stijgen, snel terug dafalgan nemen en toch nog beetje proberen slapen. Na de slapeloze nacht eindelijk op controle. Voor de zekerheid neem ik terug pyjama en tandenborstel enzo mee want je weet maar nooit.... De gynaecoloog die me zondag al had behandeld vroeg of t al beter is. Ik zei dat het eigenlijk veel erger was. Hij keek en schrok een beetje van de zwelling en roodheid. Hij haalde er een specialist borstgynaecoloog bij. Die zei dat hij me wou opnemen om dan de zwelling onder volledige narcose open te snijden. Ik schrok. Toch niet weeral opereren. Ik zei dat er in augustus al bijkomende resectie moet gebeuren. Hij twijfelde even en zei dan dat hij t onder plaatselijke verdoving zou doen. Oef!!! Ale ja, toch ook wel angst. Ik kreeg de tranen in mijn ogen, waarom moet dit er nu ook nog bijkomen?? Is het nog niet erg genoeg dan? Waarom is het mij zelfs nog niet gegund dat ik tot aan de volgende operatie even "geniet"? Ik moet een half uurtje wachten want het steriele materiaal enzo moet nog klaar gelegd worden. Mijn papa en lauren zitten nog in de wachtzaal. Ik ga eventjes terug bij hen. Lauren wijst naar mijn geamputeerde borst en vraagt of t bijna genezen is? Elke dag vraagt ze dat verschillende keren. Ze zegt ook veel: dat mag niet he! Daarmee bedoelt ze dan dat haar mama niet ziek mag zijn. En gelijk heeft ze! Ik vind ook dat dat niet mag!! "Mevrouw Verbeken" hoor ik opeens ! De borstchirurg in groen steriel pakje komt me halen. Lauren begint te wenen omdat ik wegga. "Mama, mama, mama, ikke meegaan" ! Mijn papa probeert haar te troosten. Met haar gehuil op de achtergrond ga ik op de 'operatietafel' liggen. Dan hoor ik het gehuil niet meer omdat ik afgeleid ben door het 'werkmateriaal dat klaar lag. ( bleek later dat mijn papa met haar was gaan wandelen voor afleiding, dan kon ik t gehuil ook niet horen ) Een verpleegster spuit met een spray op de gezwollen zone. Het spat tot in mijn gezicht. " Dit is een verdovende spray" zegt ze. Oei, denk ik, straks is de helft van mijn gezicht ook verdoofd. Ik draai mijn hoofd helemaal naar andere kant. " Oei mevrouw, gaat t niet?" "Ja, t gaat " zeg ik met een halve verdoofde kaak :) Ik blijf met mijn hoofd gedraaid liggen zodat ik niet zie welke instrumenten chirurg allemaal boven haalt. Volgens mij gaf hij me eerst nog spuitje om bij te verdoven ( dat spuitje had ik toch klaar zien liggen ). Maar ik heb dat prikje alleszins niet gevoeld. Wat een goeie spray. Wil ik ook wel voor thuis , je weet nooit waarvoor t van pas kan komen :) Ik vraag of er van t vocht een staal wordt genomen en of t eventueel toch een ziekenhuisbacterie kan zijn ( door over ziekenhuisbacteries te lezen heb ik daar nu ook wel schrik van). Hij zegt dat de kans klein is omdat de operatie al bijna 3 weken geleden is en dat er enkel punctie is gebeurd. En daarbij is de kans op besmetting nog kleiner. Maar hij gaat toch een kweekje aanmaken van het vocht om te kijken welke soort bacterie voor deze miserie zorgt. Hij geeft sneetje, wat ik voel maar t doet geen pijn. Dan voel ik het warm worden ter hoogte van mijn ribben, en dan op mijn zij, tot aan mijn rug. de chirurg vraagt aan de verpleegster voor extra groot absorberend compres te nemen zodat mijn broek niet nat zou worden. Die warme vloed die ik voel is dus vocht dat eruit loopt :) Chirurg zegt dat het geen etter is dus dat is goed. Wel heeeeel veel vocht. Dat bleef er precies uit stromen. Toen duwde hij er de laatste resten uit. Dat was erg pijnlijk. Hij zei dat de wonde moet open blijven zodat vocht dat nog gevormd wordt eruit kan. Hij steekt er wiekte in en deze zal door thuisverpleegster dagelijks moeten vervangen worden. De antibiotica moet dan ook verder zijn werk doen en dan zal t wel genezen. Indien ik vannacht nog meer dan 38 gr koorts zou hebben moet ik direct naar spoed en zal ik opgenomen worden. Dat moet men antibiotica intraveneus toedienen. Deze avond 38 gr, net op de grens. ik voel me wel echt ziek, zo grieperig ook. Er zit 6 uur tussen dus ik mag terug dafalgan nemen. Dan zal k me straks wel even beter voelen. Maar Koorts mag dan vannacht absoluut stijgen want dan moet ik mijn bedje terug ruilen voor een ziekenhuisbed Wordt vervolgd Sofie

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (2)

23-09-2014

shuaishushu

23-09-2014 om 05:30 geschreven door shuaishushu

09-07-2014

(L)

Is moeilijk om te reageren maar wou even zeggen dat ik hoop uit de grond van mijn hart dat je nog even met je dochter, familie, vrienden kan genieten vooraleer de zware strijd terug begint.
Duim alvast voor je! En als je het even niet meer ziet zitten denk dan aan het mooie gezin dat je hebt en hoe die achter jou staan. xxx

09-07-2014 om 11:11 geschreven door Nathalie

Archief per week

	04/01-10/01 2016
	21/12-27/12 2015
	14/12-20/12 2015
	07/12-13/12 2015
	30/11-06/12 2015
	09/03-15/03 2015
	02/03-08/03 2015
	16/02-22/02 2015
	26/01-01/02 2015
	19/01-25/01 2015
	12/01-18/01 2015
	05/01-11/01 2015
	29/12-04/01 2015
	22/12-28/12 2014
	08/12-14/12 2014
	01/12-07/12 2014
	24/11-30/11 2014
	03/11-09/11 2014
	27/10-02/11 2014
	13/10-19/10 2014
	06/10-12/10 2014
	22/09-28/09 2014
	08/09-14/09 2014
	01/09-07/09 2014
	25/08-31/08 2014
	18/08-24/08 2014
	11/08-17/08 2014
	04/08-10/08 2014
	28/07-03/08 2014
	21/07-27/07 2014
	14/07-20/07 2014
	07/07-13/07 2014
	30/06-06/07 2014
	23/06-29/06 2014
	16/06-22/06 2014
	09/06-15/06 2014
	02/06-08/06 2014

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs