Vandaag , zondag 6 juli, zie ik smorgens dat ik terug een beetje een kleine zwelling heb op de plaats waar vrijdag gepuncteerd is. Voor de rest  niet echt veel pijn.

Tegen smiddags begin ik toch wel meer pijn te krijgen, vooral aan mijn ribben. Omdat ik zoveel pijn heb en me ook ziek begin te voelen check ik savonds nogmaals het litteken.

Oh nee, mijn huid ter hoogte van het litteken staat gespannen en opgezwollen en ziet erg rood. Het voelt ook warm aan. Allemaal signalen van een ontsteking dus. Ik neem mijn temperatuur en 38 gr, koorts dus.

Ik besluit naar Uz te bellen. Ik moet onmiddellijk langskomen zodat men dit kan nakijken. Uit voorzorg neem ik al pyjama, tandenborstel,... enz mee, voor in het geval ik moet blijven overnachten.

Eenmaal ter plaatste bekijkt de gynaecoloog van wacht de zwelling. Hij neemt ook een echo. Hij zegt dat er wel wat vocht in zit maar dat hij niet terug gaat puncteren omdat er onsteking zal zijn. Die zal waarschijnlijk het gevolg zijn van de punctie van

de voorbije vrijdag.

Angst schiet door mijn hoofd: ziekenhuisbacterie? Ik heb ooit eens gelezen dat zo"n bacterie op elk moment op een naald kan springen (kans is natuurlijk wel klein) en als er dan met die naald wordt geprikt kan je besmet raken.

Ik vraag of dit mogelijk is (Sofieke paniek zoals Kris zegt )  Hij zegt dat dit wel niet het geval zal zijn, gewoon infectie. Hij schrijft me erg zware antibiotica voor en komende dinsdag moet ik terug op controle.

Ik voel dat de pijn nu al iets beter is door pijnstilling dus ik ga proberen slapen.

Hopelijk doet de antibiotica zijn werk en ben ik snel van de pijn en ontsteking vanaf.

Sofie

wordt vervolgd

Lieve Sofie,

Ik volg je blog op de voet en ik begrijp maar niet dat er steeds slecht nieuws bij komt. Het is zo oneerlijk dat een jonge, gezonde, sportieve vrouw als jij dit moet meemaken. Het houdt gewoon niet op! Ik hoop echt uit het diepste van mijn hart dat de zegswijze 'na regen komt zonneschijn' zeer snel op jou van toepassing zal zijn. Je kan echt wel eens wat goed nieuws gebruiken hé.

Ik vind het ongelooflijk knap dat je dit dagboek bijhoudt, hopelijk ervaar jij het als een vorm van verwerking waaruit je kracht put, en voel je je nadien wat beter. Door jouw verhaal te lezen, besef ik in ieder geval dat we elke dag als een cadeau moeten verwelkomen, dat we moeten genieten van elkaar en van de kleine dingen. We maken ons soms toch zo druk om onbenulligheden dat we vergeten wat echt belangrijk is in het leven.

Ondertussen blijven wij jou hier allemaal steunen. We laten regelmatig een kaarsje voor jou branden en ons Kaat zegt vaak dat ze wil dat haar juf Sofie snel terug genezen is!

Veel sterkte en dikke knuffel!

Nele

08-07-2014 om 21:26 geschreven door Nele