Gisterenmiddag mocht ik het ziekenhuis verlaten. Mijn laatste drain gaf geen wondvocht meer en mocht daarom verwijderd worden. Eens de drains eruit zijn mag men na zo n zware borstoperatie naar huis. Relatief snel is dat toch allemaal. Natuurlijk ben ik liever thuis maar in t ziekenhuis ben ik toch meer op mijn gemak voor in t geval ik pijn heb ofzo. Want ik ben nogal snel in paniek vanaf dat ik iets ongewoon voel.
Voor mijn vertrek kwam er nog een bandagiste. Zij had verschillende speciale bh s mee en zocht met mij naar de juiste vulling voor lege cup. Nu is dat een wattenvulling en na 7 weken ongeveer volgt er een definitieve prothese die bestaat uit siliconen. Die wordt dan in bh gestoken of op de huid gekleefd en bij bvb spannend truitjr zal niemand kunnen zien dat ik eigenlijk maar 1 echte borst heb. Ik kon dus uit het ziekenhuis vertrekken met mijn nieuwe bh en wattenborst :) Bijna niet te vatten dat ik 5 dagen geleden met 2 borsten het ziekenhuis binnenwandelde en nu met slechts 1 naar buiten ga.
Ik ben na mijn ontslag naar zee gereden met kris waar mijn mama met lauren verblijft. Nu kan mijn lieve mama mij verzorgen en ook voor lauren zorgen. Op die manier is lauren dan toch bij mij en kan ik rusten wanneer ik wil. Kris is intussen terug gaan werken. Dagelijks zal er een thuisverpleegster komen die mijn wonde zal verzorgen. Deze ochtend is ze al langs geweest. Lauren zat mooi te kijken en vroeg wat dat was als ze de naad zag. Ze zei': "bijna genezen he mama, borstje komt niet terug he " " Papa mooi vinden? " voegde ze eraan toe. " Ja, Lauren, papa vindt dat beetje mooi" zei ik. Ze was gerustgesteld dan.
Vandaag, dinsdag ben ik al eens gaan wandelen op de dijk. Ik heb terug een erg downgevoel. Ik zie overal mensen genieten van het zonnetje, lachen,.... En ik loop hier met een arm die ik amper kan bewegen en met pijn. Ik zie joggers en zou ook zo graag gaan lopen. Ik zie vrouwen met mooie decolletes en ik loop hier met een vullingske in. Pfffff tis toch hard hoor, mijn leven is niet meer hetzelfde als een maand geleden. Ik kan niet meer zorgeloos genieten en loop maar wat ongelukkig rond. E Qua pijn en qua beweeglijkheid van arm gaat t vandaag ook niet goed. Heb veel meer pijn als de voorbije 2 dagen, alles trekt meer tegen en mijn oksel, onderkant bovenarm en zone onder t sleutelbeen voelen pijnlijk aan en ook gevoelloos. Heel vervelend. Ik hoop dat t me morgen beetje beter afgaat...
Sofie wordt vervolgd
Reacties op bericht (4)
03-07-2014
Elaba
Hey Sofie,
hopelijk voel je je ondertussen al een beetje beter, en kan je je arm al wat beter bewegen en is dat ook al veel minder pijnlijk. Hoe was het pathologisch verslag gisteren? weet je nu iets meer over de hoeveelheid aangetaste cellen? veel succes morgen alvast bij de oncoloog. Ik denk aan je, en als je nood hebt aan een babbel...Dikke knuffel xxx
03-07-2014 om 22:30
geschreven door Kim
We denken aan je.
hey Sofie,
Met verslagenheid kwam ons Lauren(Egghe) het nieuws van Juf Sofie vertellen. We wensen jou een spoedig herstel en voldoende doorzettingsvermogen om deze zware periode te doorstaan. Jouw spontaniteit en vriendelijkheid stralen zoveel schoonheid uit, dat je steeds die lieve juf Sofie blijft hoor ! We denken aan je en duimen mee voor een vlot herstel. Mama Elke
03-07-2014 om 17:35
geschreven door mama Elke
27-06-2014
yes, you can!
Hoi Sofie,
hopelijk heb je nog een aantal betere dagen gehad afgelopen week, zal met ups & downs gaan, maar probeer de moed erin te houden hé!
Groetjes, Annemie
27-06-2014 om 15:57
geschreven door Annemie
25-06-2014
Kop op
Kop op Sofie!!! Tuurlijk ben je nog mooi... En hopelijk kan je sneller dan je denkt terug zelf genieten van het leven! Van Lauren, van Kris, van jezelf, van de zon, van het joggen,...
Ga weg uit mijn lijf!
