Inhoud blog
  		• Buiknaad open gesprongen 21 december
  		• Vrijdag 18 december: deel Litteken buik rood
  		• Donderdag: 1 ste dag thuis': zo moeeeeee
  		• Woensdag 16 december: deze Avond naar huis, nog geen week na operatie
  		• Dinsdag 15 december : moet ik echt naar huis?
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Ga weg uit mijn lijf!
    Mijn strijd tegen borstkanker
    20-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eerste confrontatie met litteken geamputeerde borst
    De lastigste dag zit er bijna op. De dag na de operatie is meestal de pijnlijkste omdat de verdoving dan uit het lichaam is. Vanaf morgen zou de pijn beter moeten zijn. Vandaag toch wel meer pijn gehad als gisteren. Vooral last van de drains die uit de oksel en borst komen. Uit die drains komt bloed en wondvocht. Als dat zuiver lymfevocht is mogen de drains verwijderd worden. Deze middag had ik met kris de slappe lach omwille van een mopje van mij. Ik moest lachen en Wenen tegelijk want door het lachen had ik zoveel pijn. Ik heb zelfs een verpleegster moeten roepen om mijn drains eens na te kijken. Ik had t gevoel dat die door t lachen waren los gekomen. Ze zaten er gelukkig nog goed in. Ik moet dus opletten met mijn grapjes want dit kan pijnlijke gevolgen hebben :) Bij de verzorging moest de pleister van mijn wonde vervangen worden. Ik was hiervoor erg zenuwachtig. De verpleegster zei dat ik gerust nog een dag of 2 dagen mocht wachten om te kijken. Ik vroeg eerst aan kris of hij wou kijken. Hij keek en stelde me gerust. Hij zei dat t meeviel, dat t proper was en niet bloederig. Gewoon grote naad. Ik besloot dan toch mijn hoofd op te richten en te kijken. Het deed raar maar was precies niet echt. Dat paste niet bij mijn lichaam dat litteken. Ik heb ook slechts en deel gezien want het litteken loopt nog door tot diep onder mijn oksel. Dat kon ik niet zien vanuit liggende positie. De volgende stap is kijken in de spiegel, dan zal ik t volledige litteken zien. 'Dat zal voor morgen of overmorgen zijn. Wat ook raar is dat ik soms wil grijpen naar mijn borst maar dat ze er niet meer is. Het voelt aan alsof ze er wel nog staat. Ik zal hier nog erg aan moeten wennen en t grote verdriet zal allicht nog moeten komen vrees k. Ik ben wel al blij dat kris het ok vindt, hij vindt het niet afstotelijk en vindt mijn lichaam nog even mooi. Dat zal wel klein leugentje zijn maar tis dan toch goed bedoeld van hem. Even later stond de kinesist hier al. Ik moest mijn arm bewegen. Door de pijn en ook uit angst om nog meer pijn te hebben hield ik mijn arm krampachtig stil. Dit is natuurlijk niet goed want dan kan alles nog meer verstijven en is het achteraf nog moeilijker om dit los te krijgen. Bij de start van de oefeningen kon ik mijn arm amper 5 cm omhoog heffen. Op het einde kon ik mijn arm al volledig strekken. Goed gewerkt dus met de arm. Deze oefeningen moet ik nu meermaals per dag herhalen. Als ik hier straks klaar ben met schrijven ga ik mijn oefeningen nog eens herhalen. Eventjes afzien maar dat hoort erbij. Ik heb ook al eens een wandeling gemaakt in de gang want hier altijd in bed liggen is niks voor mij. Moest k kunnen, ik stond hier al te kuisen ;) De vensters van mijn kamer vind ik toch een beetje vuil... Maar kmoet minstens 6 weken wachten alvorens ik ramen mag kuisen, Kzal dus nog eens moeten terug komen binnen 6 weken ;) Deze avond is mijn infuus verwijderd. Krijg nu pijnstilling die k oraal moet innemen. Ik kan ook al terug goed eten dus extra vocht via infuus is ook niet meer nodig. Toen de verpleegster mijn infuus kwam verwijderen zei ze dat t tijd werd dat infuus eruit ging want mijn hand stond helemaal opgezwollen zei ze. Ik en kris keken en schoten in de lach. Wat een dikke hand! Ik was op dat moment aant het lezen en had dat zelfs nog niet opgemerkt! Ik moest 5 minuten duwen op wonde waar infuus eruit is getrokken en toen ik stopte met duwen had ik een put in mijn hand. Kris kwam niet meer bij van t lachen. Ik moest ook lachen maar werd toch ook wat ongerust. Sofieken de panikeer zegt kris dan. Verpleegster kwam terug en alvorens ik iets kon zeggen zei ze': je hebt een put in je hand geduwd zeker? Ik en kris moesten lachen. Ze stelde me gerust dat dit morgen wel weg zou zijn. Gelukkig! :) Wat ga ik hier nog allemaal meemaken zeg... :) Sofie Wordt vervolgd


    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)
    Archief per week
  		• 04/01-10/01 2016
  		• 21/12-27/12 2015
  		• 14/12-20/12 2015
  		• 07/12-13/12 2015
  		• 30/11-06/12 2015
  		• 09/03-15/03 2015
  		• 02/03-08/03 2015
  		• 16/02-22/02 2015
  		• 26/01-01/02 2015
  		• 19/01-25/01 2015
  		• 12/01-18/01 2015
  		• 05/01-11/01 2015
  		• 29/12-04/01 2015
  		• 22/12-28/12 2014
  		• 08/12-14/12 2014
  		• 01/12-07/12 2014
  		• 24/11-30/11 2014
  		• 03/11-09/11 2014
  		• 27/10-02/11 2014
  		• 13/10-19/10 2014
  		• 06/10-12/10 2014
  		• 22/09-28/09 2014
  		• 08/09-14/09 2014
  		• 01/09-07/09 2014
  		• 25/08-31/08 2014
  		• 18/08-24/08 2014
  		• 11/08-17/08 2014
  		• 04/08-10/08 2014
  		• 28/07-03/08 2014
  		• 21/07-27/07 2014
  		• 14/07-20/07 2014
  		• 07/07-13/07 2014
  		• 30/06-06/07 2014
  		• 23/06-29/06 2014
  		• 16/06-22/06 2014
  		• 09/06-15/06 2014
  		• 02/06-08/06 2014
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs