Wat heb ik het lastig deze avond... Ik kan alleen maar aan de negatieve dingen denken. Dat komt natuurlijk omdat ik morgen bij de prof moet om de laatste testresultaten te bespreken en het verloop van de operatie te bespreken.
Ik ben zo bang, bang om wat de prof gaat zeggen, bang dat de resultaten van de laatste onderzoeken niet goed gaan zijn. Waarom kan ik nu eens niet positief denken? Hoe hard ik ook mijn best doe, het lukt me niet.
Ik durf eigenlijk ook niet positief denken omdat ik vrees dat het dan zeker niet goed zal zijn. Beter voorbereid zijn op t ergste denk ik dan. Alhoewel, echt voorbereid op het ergste ben ik ook niet want als ik morgen echt slecht nieuws ga krijgen dan ga ik zeker en vast een klop krijgen en mijn vechtlust verliezen. Dus het MOET gewoon goed nieuws zijn. GEEN uitzaaiingen in de lymfeklieren en geen kanker in andere borst!!!
Deze avond is mijn papa op bezoek geweest. Net zoals een klein kind zocht ik troost bij mijn papa en heb ik in zijn armen gehuild. Als ik vroeger bang was van het onweer zocht ik ook troost bij mijn ouders en zij konden me altijd geruststellen Maar nu kan mijn papa me niet geruststellen. Hij kan me geen garantie geven dat alles goed komt. En het is juist dat dat ik zo graag wil horen. Waarom kan niemand met zekerheid zeggen dat alles wel goed komt. Dat ik niet ga sterven ten gevolge van deze kanker en dat ik nog lang en gelukkig mag leven met mijn gezinnetje.
Bestaat er zo niets als verlengde garantie bij borstoperaties? Anders neem ik direct levenslange garantie!
Vandaag ben ik bij de cardioloog geweest voor een check-up van mijn hart. Ik moest een inspanningstest doen op een fiets. De resultaten waren erg goed.
Cardioloog zei dat hij zelf erg sportief is maar dat hij, zelfs als man niet kan tippen aan mij. Mijn conditie is dus supergoed en mijn hart is perfect in orde Hij zei dat ik 0% kans heb op hart-en vaatziekten.
Moest de kanker niet aanwezig zijn dan zouden alle dokters kunnen beamen dat ik perfect gezond ben. Ik denk dat die kanker gewoon een perfect gezond lichaam heeft uitgezocht om zich te kunnen nestelen. Want wie
wil er nu gaan wonen in een ongezonde omgeving? Niemand toch, en mijn kanker denkt daar blijkbaar ook zo over...
Wordt vervolgd
.
|