Wellicht gaat nu mijn laatste week mét borsten in want volgende donderdag 19 juni zal ik geopereerd worden. Ik ga vragen voor een dubbele borstamputatie en als de prof daarmee akkoord gaat zal ik dus stilletjes aan afscheid moeten beginnen nemen van mijn borsten. Hoe neem je afscheid van je borsten? Een vraag die ik me nog nooit had gesteld. Door ze veel te bekijken, door ze aan te raken,...? Misschien een selfie nemen ;)

Aanraken doe ik liever niet meer maar ik bekijk ze toch wel iets meer als anders. Ik denk dat ze voor altijd op mijn netvlies zullen gebrand staan.

Het is echt heel raar en moeilijk om afscheid te moeten nemen van iets wat al bijna 20 jaar deel uitmaakt van mijn lichaam. Als prille tiener heb ik meerdere keren gehuild als mijn borstjes begonnen groeien want ik wou toen geen borstjes, ik wou geen bhtjes dragen. Maar uiteindelijk vond ik dat niet erg meer :)

Mijn borsten heb ik later ook nog vervloekt. Toen ik borstvoeding gaf heb ik heel veel pijn gehad door een borstontsteking. Ik had zoveel pijn dat ik op dat moment liever geen borsten had.

Maar nu vervloek ik mijn borsten niet, nu ben ik hen dankbaar. Dankbaar voor de melk die ze gaven aan Lauren, dankbaar voor de mooie momenten samen :)

En nu, 20 jaar later, huil ik opnieuw voor mijn borsten, maar nu omdat ze weg moeten, weg om te kunnen overleven, weg omdat ik dit wil overleven. En daar moet ik jammer genoeg mijn borsten voor opofferen.

Ik bekijk mijn borsten nu dikwijls in de spiegel en duw ze dan eens plat om me een beeld te proberen vormen van hoe t eruit zal zien zonder. Maar ik kan natuurlijk niet inschatten hoe de littekens eruit zullen zien en dat zal misschien nog de grootste impact hebben. Men zegt dat men nooit alleen mag zijn als je voor de eerste keer naar je bloot bovenlichaam zonder borsten kijkt. Dit doe je best in het bijzijn van een psycholoog zodat die je stap voor stap kan begeleiden in wat je te zien zal krijgen.

Je kan je voorstellen wat voor een psychologische impact het zal hebben om voor de eerste keer na de operatie in de spiegel te kijken. Ik kan me nu nog niet voorstellen hoe ik me dan zal voelen. Misschien wel voor een deel opgelucht omdat die kankercellen nu weg zijn maar ik zal ze toch missen, mijn borstjes.

Ik vraag me af wat men met mijn borsten gaat doen nadat men het weefsel heeft onderzocht. Zomaar in de afvalcontainer werpen? :(  Tja, zo zal het wel zijn want men kan moeilijk vragen of ik ze wil meenemen natuurlijk ;)

Hihi, een grapje mag wel eens maar vanaf volgende week zullen mijn grapjes achterwege blijven vrees ik want vanaf dan zal mijn ziekte ook zichtbaar zijn...

Sofie

wordt vervolgd