Volgende test, botscan. Smorgens krijg ik radioactieve contrastvloeistof ingespoten. De verpleegster vraagt in welke arm. Ik bied mijn linkerarm aan. Ah nee, hangt nog plakkertje op van gisteren. En in rechterarm is nog maar geprikt voor bloedonderzoek. Amai, mijn aders zullen op die manier snel versleten zijn. Ik mag na de inspuiting voor enkele uren naar huis. Hopelijk sla ik in tussentijd niet groen uit of geef ik geen licht door de radioactiviteit. Ik val in tussentijd voor half uurtje in slaap. Eindelijk eens even geslapen want ik voel me zoooo moe. Is dit door die vuile kankercellen of van zo weinig te slapen de laatste dagen? Feit is dat ik al lange periode moe ben. Elke dag, nooit een uitgeslapen gevoel. Is dat omdat ik al met kanker in mijn lijf zat of is dat eigen aan t mama- zijn?
In namiddag terug naar ziekenhuis. Ik vraag of ik straks al de resultaten weet. Verpleegster zal t vragen aan dokter om resultaten direct mee te geven. Weeeeral zoveel schrik. Waar is die wc hier? Een half uur duurt de scan, een half uur stil liggen en proberen om alles in mijn lijf te houden van de schrik. Na dat half uur zegt de verpleegster al dat t er op t eerste zicht geruststellend uitziet maar dokter gaat t nog even grondiger bekijken. Even geduld nog. Dokter komt 10 min later met een enveloppe in zijn handen en zegt dat t er voor hem ok uit ziet. Yessssss!!! Geen uitzaaiingen!! De dokters gaan toch wel goed gekeken hebben? Dat zal wel zeker. Dat moet! Moet ik nu blij zijn? Ja opgelucht, even vergeet ik dat ik wel nog steeds borstkanker heb. Die gedachte komt wel snel terug. Volgende week moet ik miss al onder t mes. Maar met chemo moet er alleszins niet onmiddellijk gestart worden. In t geval van uitzaaiingen zou men onmiddellijk starten met chemo en dan pas opereren. Ik krijg steken in mijn slechte borst. Is dat de kanker? Of de stress? Wordt vervolgd