maandag 01/06/2008

de maand mei is voorbijgevlogen, de kankergedachten verdampen beetje bij beetje.

ik heb dan toch dat onschuldige huidknobbeltje (met een ingewikkelde naam) aan mijn knie laten wegnemen.
mijn dermatologe heeft dit lachend weggesneden.
we begrijpen mekaar ondertussen goed, we weten allebei dat het probleempje eigenlijk tussen mijn oren zat...
dat deurtje kan dicht.

...

ik ben er ondertussen in geslaagd om tweemaal een kinéafspraak te vergeten.
gênant enerzijds, maar anderzijds positief:  ik vind blijkbaar genoeg afleiding en bezigheid.

...

gisteren heb ik weer veel plezier beleefd met Jens op de finaledag van de Jeugdbeker van Vlaanderen tafeltennis.
de acht beste "benjamins" mochten op de finaledag allemaal tegen mekaar spelen. (ieder zeven wedstrijden)
Jens was, tot voor deze finaledag, met zijn zevende plaats in de tussenstand niet direct een podiumkandidaat.

Jens moest het, in tegenstelling tot de anderen, doen met een trainer en coach in één persoon, gekleed in een
jeansbroek (waar ligt nu weer mijn trainingspak !?), die niets begrijpt van tactiek en techniek, die het nut van een
time-out niet goed snapt, en die ontzettend veel variaties kent op 'speel gewoon verder, je bent goed bezig'.

de eerste twee wedstrijden verloor Jens,... maar de volgende vijf won hij !
(daarbij kon hij een 2-9 achterstand in de beslissende set tegen de verwachte zilveren medaille ombuigen naar 11-9!).

die zilveren medaille was uiteindelijk ... voor Jens, hij mocht op het tweede schavotje van het podium. 
daar sta je dan als papa, ... zonder fototoestel.
maar zelfs mét fototoestel had ik niet veel van gebakken, denk ik.
op zulke momenten kom ik weer in mijn emo-flipperkast terecht.

wat me het meest onderuithaalt is het gevoel van ouderlijke gerustheid naar de toekomst.
dat half-Filippeke zal er wel komen: hij kan zijn mannetje staan, zich inzetten en iets bereiken.
dat 'iets' is nu voorlopig en toevallig tafeltennis, maar ik projecteer het graag algemeen.

met de neus in de wind, verlaten wij Leuven en neemt Jens als een minister op de achterbank zijn Jommekes-dossiers nog even door.
ik kijk veel in de achteruitkijkspiegel en neem me voor om mijn vreugde en geluk naar hem toe gecontroleerd te kanaliseren.
niet makkelijk.

...

wat ik geleerd heb ?
bij 2-9 in de beslissende set, ben je nog niet verloren !
bedankt Jens

filip