|
woensdag 17/10/2007
ik ben ondertussen al twee keer bestraald.
dinsdag, de eerste keer was toch een beetje wennen.
in de wachtzaal wacht ik als viertje tussen zessen en zevens.
ik realiseer me dat ik nu lid ben van 2 clubs waarvan de leden gewoonlijk ouder zijn: de kaartclub en de club Radio Therapie.
de oproep "mijnheer de backer" verlost me van Laura Lynn, waarvan ik vorige donderdag het fijne nog niet teweten gekomen was.
het was voor mij een hele opluchting dat ik naar een ander lokaal geleid werd, naar een andere machine.
ik zag het onmiddellijk: deze machine dateert uit deze eeuw, is modern en kan misschien wel mijn vriend worden.
(de vorige machine, anno 1975 (?) noemen ze blijkbaar 'de kobalt' en dient alleen voor af te tekenen).
er wordt op de ligplank een comfortabele ligkuip gelegd met bijhorende hoofd-, arm- en elleboogsteunen.
het is nl. belangrijk om telkens in dezelfde houding te liggen, en verschillende coördinaten worden genoteerd en ingesteld.
het venstertje boven mij, waaruit volgens mij de stralen zullen komen, toont een sudokurooster met maar 4 vakjes,
die met een zoemend geluidje gedeeltelijk worden afgedekt.
dokter Spaas komt nog even checken, maar ik kan zijn wenkbrauwen niet goed zien omdat mijn bestralingshouding inhoudt dat mijn hoofd iets
naar links moeten gewend worden.
mijn positionering wordt verder verfijnd door de tafel millimetertjes te verschuiven in diverse richtingen, en dan stuiven ze met z'n allen weg.
nu is het tussen mij en de machine.
zoals verwittigd voel ik van de effectieve bestraling niets, alleen een stoombootachtig gezoem verraadt dat de bestraling bezig is.
op mijn stralingsschema stond als duurtijd van de bestraling : ' 0:10 ', ik ging ervan uit dat de bestralingsduur dus10 minuten was.
ik neem me voor inwendig mee te tellen en kom maar tot zo'n 10 seconden.
dat misverstand is dan ook weeral de wereld uit...
en zo spoedig de verpleegsters verdwenen, zo spoedig staan ze terug naast mij.
ze willen nu ook de achterkant bestralen, dat is nieuw voor mij, maar klinkt logisch.
ik denk ineens aan kip-aan-'t spit of aan een wafelijzer: gaan ze mij klemmen en ronddraaien ?
neen dus, deze machine kan zelf roteren, d.w.z. dat de stralingsbron naar onder kan gedraaid worden, onder de ligplank.
weer komt de 10-secondenstoomboot, en klaar is flip.
bij het verlaten van het lokaal zie ik dr. Spaas naar een monitor kijken en hij vraagt me zodadelijk met hem mee te gaan 'voor een bespreking'.
fwiet..................................
ik duik in het kleedhok, en verlies mijn inmiddels 2%-zelfvertrouwen: wat kan daar de bedoeling van zijn ?
vanalles flitst door mijn holle kop. (krijg ik het nekschot ? heeft hij iets gezien op die monitor ?)
95% van mijn verstand hangt weer aan het plafond.
als ik hem naar zijn burootje volg is het net of ik slaapwandel.
ik zet me neer, zucht, en let vooral op zijn wenkbrauwen.
hij glimlacht merendeels en vraagt me hoe het gaat, of de operatiewonden goed genezen zijn.
opluchting alom, was het dat maar ?
ik zal waarschijnlijk gepreveld hebben dat voor mij alles OK was, want het gesprek wordt snel afgerond in een goede sfeer.
blijkbaar is het de gewoonte om regelmatig (1 keer per week) tussendoor te evalueren.
dat had ik beter op voorhand geweten, want het minste haalt me onderuit.
.........
mogelijke bijwerkingen zouden huidirritatie kunnen zijn of vermoeidheid.
voorlopig is van huidirritatie niet veel te merken volgens mijn kinesist.
toch heb ik de indruk dat er intern iets tintelt, een soort interne zonnebrand: ik noem de machine dus beter zonnebank.
van vermoeidheid heb ik niet veel last.
mijn namiddagdutje is vooral te wijten aan mijn laat opblijven.
laat opblijven doe ik nu eenmaal om urenlang woelen in bed te vermijden.
............
vandaag was het dan mijn tweede zonnebank-beurt.
gezwind maakte ik gebruik van mijn vip-parkeerkaart.
na 20 minuten was ik terug thuis, Jens heeft niets gemerkt.
prima.
...........
tot zondag(nacht)
filip
|
