dit weekend was het uitzonderlijk goed fietsweer. nu ben ik van natura een louter passieve sportliefhebber, dus het kostte me veel moeite om op het zadel plaats te nemen. ik denk dat we zo'n 20 kilometer gefietst hebben.
halfweg waren fietsbruggen in Rumst over de Nete en Dijle voor Jens dé gelegenheid om papa uit te dagen voor een sprintje bergop. ik heb dit jammerlijk verloren en kon me niet wegsteken achter de vaderlijke uitvlucht om zoontje te laten winnen. mixed emotions about that.
dat eenvoudige fietstochtje heeft me wel vermoeid. kan ik dit niet (meer) aan, de radiotherapie is toch al meer dan 2 maanden achter de rug ? misschien moet ik een beetje meer moeite doen, en krijg ik zowaar een conditie-tje.
wat ik ook niet meer volop kan: fysiek werk doen met mijn rechterarm. bij het oppompen van een fietsband 'voel' ik onmiddellijk mijn rechterarm zwaarder worden. het ophangen van een lamp aan het plafond moet in stappen gebeuren: werk boven schouderhoogte is quasi onmogelijk. de oncologe heeft me een beetje laten schrikken ivm een opgezwollen arm: de zwelling is dikwijls onomkeerbaar...
daarom doe ik de moeilijkere en zwaardere dingen, zeker boven schouderhoogte, met mijn linkerhand.
hoewel ik van nature aanvankelijk linkshandig was, werd ik in het eerste leerjaar rechtshandig gemaakt (toen ging dat zo). dit alles zorgde voor hilariteit tijdens mijn legerdient: bij schietoefeningen mikte ik altijd met mijn linkeroog en hield ik het geweer in mijn rechterhand. (don't try this at home) om van de schietoefeningen af te geraken schoot ik altijd in de schietschijf van de baan naast mij. (ik had altijd 0 op 20, buurman 30 op 20). ondanks mijn nullen werd mij de job van scherpschutter opgedragen bij de alarmoefeningen in onze kazerne...
maar wat wél positief is, is dat ik de 'zaak' meer en meer van me kan afzetten en voor een paar uren zelfs kan vergeten. af en toe flitst de ganse zaak weer vol ongeloof door mijn kop. gelukkig heb ik genoeg om handen nu: de combinatie van parttime job en parttime huisman bevalt me zeer.
fysiek is er nog veel werk aan de winkel, maar emotioneel sta ik er terug (vind ik)
