vrijdag had ik een gesprek ivm de werk(re)organisatie bij V&M. dit jaar kom ik niet meer aan werken toe (bestraling tot einde november). het is mijn voornemen om vanaf begin 2008 te hervatten à 50%. na mijn eerste operatie in 2005 ben ik overgeschakeld naar 4/5 regeling (soms was er wel verwarring omtrent welk cijfer de teller en welk cijfer de noemer was).
me emotioneel verder opladen dan 50% zie ik momenteel echt niet zitten. bij een eventueel herval wil ik niet met die kater zitten dat ik voor die laatste euro's weer flink gewerkt heb...
misschien zal ik me in 2008 wel voelen als een gepensionneerde die nog wat bijklust. de jobinvulling zal ongetwijfeld veranderen, de automatisering bij V&M zal allicht een groter stuk innemen en dus zal er in de 'dossiers' moeten gesnoeid worden. een logische conclusie en het doet me deugd dat bepaalde klanten blijkbaar al gevist hebben naar mijn diensten.
dat er 'vervanging' moet gezocht worden vind ik eerst een beetje 'raar', maar eigenlijk is dit volledig normaal.
het weerzien met de collega's is leuk, en ik voel ook een aantrekkingskracht van het werk (ik ruik onmiddellijk enkele dingen die om aanpassing vragen) ik ben ervan overtuigd dat werken een positieve invloed op mij zal hebben: het zal op zijn minst mijn zinnen verzetten.
..............
virtueel zet ik een aantal bakens uit: het einde van de bestraling valt samen met Jens zijn 8e verjaardag. december wil ik reserveren voor recuperatie van de bestraling, misschien wel opgevuld met een reis(je) dat is nog niet duidelijk.
ik heb inderdaad een verhoogde drang tot reizen, normaal reserveer je dit voor je pensioen. of en hoe dit familiaal kàn ingevuld worden weet ik niet, ik heb tenslotte ook gezinsmatige verplichtingen.
...............
mijn positieve voornemens worden regelmatig de grond in geboord. als ik 's morgens uit de douche kom en mezelf in de spiegel zie, betrap ik mezelf op struisvogelpolitiek: wegkijken. de oksel voelt akelig, het kost me overredingskracht dit stuk te wassen. gek hoe ik met dit ongevoelig geworden lichaamsdeel zo weinig mogelijk wil te maken hebben.
negatieve mijmeringen heb ik ook bij jaarlijkse evenementen: zielepotig spreek ik dan met mezelf af 'tot volgend jaar'. die negatieve gedachten moeten slijten.
ik besef ook dat ik eigenlijk ook wel blij mag zijn. blij zijn dat ik al twee keer een tamelijk vlugge diagnose kreeg, blij dat ik me in het juiste tijdperk bevindt, blij dat ik op de juiste noorderbreedte rondloop.
die flipperkast van negatieve en positieve gevoelens is uitputtend voor mij (en ook voor mijn omgeving vrees ik)
...............
mijn schotelvodgehalte wordt gelukkig verstoord door Ilse die een wandeling wil maken als Jens naar de chiro is. de wandeling, het herfstzonnetje en het terraske geven me zuurstof. dat we de boel op verschillende snelheid verwerken is wel duidelijk.
deze regen-namiddag ben ik met jens naar cinema geweest. bij het buitenkomen heeft hij 'het' gezegd ! en dit volledig gratis en spontaan, en... zelfs tamelijk gemotiveerd. en niet zomaar op een schools doorprikte vaderdag, zomaar in catacomben van metropolis. wie zei er dat mannen geen gevoelens kunnen uiten ?
het gaf mij een boost. ik kan misschien een beetje mijn best gedaan hebben op meerdere fronten, maar dit zet veel in de schaduw! yes ! daarvoor doe je het.
stapje voor stapje.
vanaf nu tot het begin van de radiotherapie zal ik alleen op woensdag en weekend 'publiceren'.
boodschappen gedaan, jens halen/brengen van/naar school, ik word nog een nieuwe man.
snoep moest ik niet meebrengen, want gisteren kreeg ik van Yentl mijn petekind een kanjer van een zelfgemaakte snoeptaart. zonde om van dit visueel spectakel te snoepen Yentl, maar de verleiding is te groot ! streng maar rechtvaardig zal ik toekijken op de rantsoenering ervan naar mijn huisgenoten. je peter troosten is niet simpel tegenwoordig, je doet het op je eigen manier en dat doet me meer dan iets. bedankt!
....
de kinesiste heeft me vanmiddag een goede schoudermassage gegeven (*), de draadjes zijn eruit, en mijn griepvaccin zit op zijn plaats (Benidorm here i come !) hierdoor zit ik tot 15/10/2007 (de start van de radiotherapie) in een medisch vacuüm. opvullen die boel !
zonet hoorde ik in het nieuws dat in de leeftijdsgroep 45-70 jaar kanker de belangrijkste doodsoorzaak is: ik laat er blijkbaar geen gras over groeien! en over grasgroeien gesproken: al jaren laat ik meerdere mollen oogluikend toe in onze gazon, die daardoor een hoog acné-gehalte kent. merkwaardig, maar nu moéten die "indringers" eruit !
blijkbaar zit ik in een periode van sarcasme aan.
------
daarnaast heb ik bij mezelf een griezelig neveneffect vastgesteld: ik ben jaloers op 'gezonde carrosseries'. in mijn fantasie wil ik met andere woorden Dracula-gewijs iemand 'bodyjacken'. ik loop rond met een gevoel van verraden geweest te zijn door mijn eigen carrosserie. voer voor psychologen als je het mij vraagt. indien een psycholoog meeleest en dit bestempelt als 'gevaarlijk', gelieve mij te contacteren, zonodig te interneren aub. voor mijn medemensen: dit zijn alleen maar dromerige gedachten.
------
ik betrap mezelf steeds meer en meer op 'plannen', vooruitdenken. de maand december heb ik zelfs in het vizier...
maar evenvlug sta ik met beide pootjes op de grond.
-------
van verdriet, vervloeking en onmacht over sarcasme en fantasie naar vooruitdenken. ik vind dat goed.
filip
(*) voor de kenners: dit was geen body to body massage !
eten klaargemaakt, een echte kok zal ik nooit worden denk ik.
in de namiddag veel geslapen: een echt dag-nachtritme heb ik nog niet aangekweekt. om het dubben te beperken wil ik pas gaan slapen als ik echt moe ben, de belspelletjes op tv zijn voor mij een signaal dat het bedtijd zou kunnen zijn. mijn kama sutra inzake slaaphoudingen is nog maar een dun boekske met 2 bladzijden. en al slapend ga ik graag all the way !
bezoek van schone zus en petekind Yentl, na de eerdere verzorging van zuster Ilse krijg ik gratis een wondeverzorging van zuster Rein (een ex-verpleegster).
morgenmiddag krijg ik een eerste schouderbehandeling bij de kinesist. Jan is met vakantie, dus ik word onderhanden genomen door één van zijn assistentes.
later in de namiddag komt de dokter de draadjes verwijderen uit de 2 tiretten. daarnaast komt hij mij ook, zoals onze oudere medemensen, inenten tegen de griep. (dit alles omdat ik door radiologie misschien wel verzwak)
het gaat weer een heel klein beetje beter met de moraal.
de keelpijn bij de voorzitster van de raad van bestuur heeft tot gevolg dat de mannen het hier tijdelijk voor het zeggen hebben. ik leer ondertussen bij in gebarentaal en liplezen.
