het is eigenlijk al maandag en de laatste weerberichten garanderen dat je volgende week kan uitwaaien aan zee. dat gaan we dan ook doen, een midweek aan zee.
's nachts is het rustig, op tv: onnozele belspelletjes. maar het is vooral de herhaling van de 7e dag met als onderwerp euthanasie dat het startsein voor een een update van mijn blogje is. over dit onderwerp moeten nog vele heilige huisjes gesloopt worden. ik hoor onmiddellijk wie 'levens'ervaring op dat gebied heeft. de veroordeling van een dement iemand die een uitstapregeling ten uitvoer kon brengen, gaat er bij mij niet in. godsdienstige motieven hebben geen plaats in deze discussie. alleen zij die zélf nauw betrokken waren bij een hopeloze situatie hebben recht van spreken. je hoort het: ik ben eerder aanhanger van Vermeersch en minder van Danneels.
---
de voorbije maand was rustig, niets speciaals te melden. en dat is eigenlijk verbazend goed. eind volgende maand (24/4/08) ga ik terug door de scanner, gaan ze weer kijken of de vitale organen er goed uitzien. een paar dagen later volgt dan het gesprek met de 'aftasting', wat klinkt dat middeleeuws ! zeker als je weet dat die 'aftasting' vorig jaar in september het begin was van de ellende.
ik heb nog altijd niet gekeken naar het litteken onder de oksel. dit houdt zowat het midden tussen bijgeloof en struisvogelpolitiek. ik kijk er alleen onrechtstreeks naar: als een dokter of de kiné met me 'bezig' zijn, let ik vooral op hun ogen. hun ogen zijn mijn spiegeltje.
over kiné gesproken: de 'rek' in mijn schoudergewricht is eruit. ik ga ondertussen al 3 keer per week naar de kiné voor drainage en het verhogen van mobiliteit van mijn schoudergewricht. maar de volgende dag al sta ik telkens terug bij af. ik maak dus geen progressie qua mobiliteit en dat wringt, werkt op mijn moraal.
een jaar geleden was ik zover gerevalideerd dat ik aan een sportraam kon hangen. en als ik mijn rechterarm omhoog stak, kon je een 'putje' bovenop de schouder zien, net zoals mijn linkerkant. those were the days.
zoonlief zal tijdens ons weekje vakantie allicht veel willen pingpongen. ik hoop dat hij ter plaatse een sparring partner vindt, mijn rechterarm laat dit niet meer toe heb ik ontdekt en dat wringt.
op naar einde april voor mijn 2e controle, we maken er het beste van ! tot einde april !
