een handboek voor mijn situatie zal er niet bestaan vrees ik.

geen pijn, maar zo onzeker.

gedaan met de Grote Onbezorgdheid.

daar ben ik jaloers op, gewoon kunnen opstaan en onbezorgd overgaan naar de dagelijkse dingen.

elke keer die confrontatie en zelfs ongeloof.

de minste tinteling in mijn lijf doen mijn gedachten verdwalen in donkere wegen.

…..

ik probeer iets nieuw om mijn kop leeg te blazen: de ‘decibelmethode’.

daarvoor maak ik mij een compilatieCD van muziekjes die bij mij iets positiefs teweegbrengen.

geen diepzinning geleuter, het zou me alleen nog maar zielepotiger maken.

Ook niet de laatste van Willy De Gieter (laat de zon in je hart, geniet van het leven, het duurt toch maar even)

en dan speel ik Werchtertje !

en dat al drie dagen (net echt)

ik blaas elke mol die er ook maar aan denkt om terug te keren naar onze gazon gewoon weg !

dat lucht toch wel op.

…..

ik ben dinsdag reisbrochures gaan halen en kijk daardoor een beetje vooruit.

het bladeren in zo’n brochures op zich vind ik plezant. soms is dit zelfs leuker dan de reis zelf.

egypte, begin december ?

--------------

dinsdag heb ik ook mijn eerste kinébeurt gehad.
dan lig ik op die tafel, komt jan naast me staan, en gebruikt mijn arm als deur.
steeds verder en verder.  zelf durf ik dit niet: bang voor een scheur in de scharnier.

schouder gemasseerd, en daarna moet ik liggend 'power-liften' met een ...   borstelsteel. (net zoals in 2005)
voorzichtig begin ik eraan, maar telkens ik hoog til beginnen mijn talrijke spieren rond mijn rechterschouder te trillen.
alsof ik het wereldrecord powerliften aan het breken ben !   ik schiet in de lach.
dat had ik niet in 2005, maar jan stelt me gerust: dit komt wel goed.
we spreken af dat ik 2 kinébeurten per week doe, want ik moet klaar zijn voor mijn 'zonnebankkuur' op 15/10/2007
de kinébeurt doet me goed: ik kan mijn arm terug beter gebruiken.
maar woensdag is dat effect grotendeels weg: het wordt zoals in 2005 de processie van Echternach.

-----

tot zondag, hopelijk met een betere moraal.



filip


merkwaardig genoeg krijg ik nu ook aangename reacties van ‘onbekenden’.
dit dagboek is zeker niet opgebouwd om reacties uit te lokken, maar ze zijn wel leuk

meerdere mensen lieten me weten dat reacties via de webblog dikwijls niet lukt.
zelf heb ik daar geen ervaring mee (zou een beetje stom zijn nietwaar ?)
er moet, ter bescherming van de privacy van mijn emailadres, blijkbaar een code ingetikt worden. 

het dagboekidee is plots opgekomen de avond voor mijn operatie, en ik heb echt geen vergelijkende studie kunnen maken.
de hoofdbedoeling ervan is het ventileren van mijn gedachten: intikken, wegschrijven (ik had bijna getikt 'doorchassen') en zeker niet herlezen.