broertje frans komt mij oppikken, ook in 2005 reed hij met mij naar Antwerpen voor de pet-scan. onderweg is het stil en gaat het over koetjes en kalfjes. ik leg uit wat mij maandag verteld is.
ik herinner mij plots dat ik in 2005 maar half wist wat een pet-scan aangeeft. bij een pet-scan krijg je eerst een valiumpilletje om je zéér relaxet te maken, krijg je contraststof via infuus, en ga je een half uur op de scanner. alles is in rust, je zweeft tussen wakker en slapen. de scan geeft een gele kleur op de foto indien er op die plaats activiteit is. toen ik in 2005 de pet-scan onder ogen kreeg, werd ik niet goed: in mijn hersenen (ik heb er !) waren veel gele plekken. ik vreesde het ergste. maar de minste activiteit in je hersenen (ook al slaap je) geeft gele plekken. (ook je hart kleurt geel) oef !
hij begrijpt me wel en ik 'gun' hem als het ware deze dienst. het is niet makkelijk voor anderen om een kankerpatiënt te benaderen. ik ben daar zelf ook niet zo'n held in (geweest).
ilse is niet zo sterk in 'vreemde' ziekenhuizen bezoeken: het spaart haar een beetje voor de toekomstige activiteiten denk ik dan. de verpleger in Leuven geeft me veel uitleg over hetgeen hij doet en hetgeen mij nog te wachten staat.
terug thuis en afwachten, maandag 10 september weet ik meer volgens mijn oncologe...
vandaag om 15u kreeg ik van de oncologe te horen dat zowel echo van vorige week en de extra scan aantonen dat ik weer prijs heb. herval na 2 jaar. het gaat om een knobbel ter grootte van 1.5cm in dezelfde oksel. de grond onder mijn voeten zinkt weer weg. voorgesteld wordt om donderdag 6/9/2007 een pet-scan te nemen in Leuven (het snelst beschikbaar). depri
