Dat de maand juli druk zou worden qua voetballen, wisten we
natuurlijk al langer. Op 10 dagen tijd
heeft Marcin 11 wedstrijden gespeeld met zijn ploeg Fusion U12. Afwisselend reden we naar Blaine voor de
Schwans cup of naar Shakopee voor state tournament.
Vooraleer de Schwans cup wordt geopend gaat dit gepaard met
een officiële openingsceremonie. Hierbij
komen alle ploegen die deelnemen van verschillende landen (Denemarken, Mexcio,
Canada, Oeganda, op een groot plein samen waarbij de vlag van het land wordt
gedragen en tevens ook de vlag van de club waarbij je speelt, vergelijkbaar met de opening van de Olympische spelen. Met ongeveer 2000 voetbalspelers werden we
per ploeg naar binnen geloodst en waren de kreten van de Fusion ploeg ver boven
de andere ploegen te horen! Als afsluiter
werden we nog getrakteerd op vuurwerk.
Met fierheid mogen we zeggen dat Marcin's ploeg de beker
van de Schwans cup mee naar huis heeft genomen. Hier speelden ze wedstrijden tegen ploegen
uit Illinois, Mexico, Iedere wedstrijd duurde 2 x 30 minuten en tijdens de
laatste dagen werd er een waterpauze ingelast wegens zomerse temperaturen (boven de 35°C) We hadden een aantal Belgische supporters
meegebracht waarmee ze naar de overwinning toe juichten.
Met de matchen die tijdens het jaar werden gespeeld heeft
het team zich ook gekwalificeerd bij de 6 beste ploegen van de staat
Minnesota. Hierdoor moesten ze nog 3
wedstrijden spelen tegen andere Minnesota ploegen spelen tijdens de play-offs om de kampioen van Minnesota te bepalen. Helaas verloren ze beide wedstrijden in de play-off poule zodat ze de finale misten. De vermoeidheid van zoveel
dagen na elkaar te spelen speelden hen parten en nu zijn we volop aan het genieten van hun
verdiende rust.
Marcin zal volgend jaar nogmaals bij de U12 spelen. Vanaf U13 wordt er 11 tegen 11 gespeeld en
willen geen risico nemen op kwetsuren bij het toch wel bijzonder fysische spelbeeld hier in Amerika.
Hij werd onmiddellijk geselecteerd bij de try-outs om bij de A-ploeg
te spelen.
En niet alleen de ploeg heeft gevierd, maar ook de ouders,
maar hiervan worden er geen fotos gepubliceerd!
De mooie zomers hebben hier ook wel eens een neveneffect. In onze buut raast af en toe een tornado voorbije. Daartoe worden de kinderen op school en Bjorn op het werk ook geoefend om te schuilen. Eenmaal per maand loeien de sirenes in de stad als test voor een eventuele tornado. Terwijl onze Belgische vrienden op bezoek waren, kregen we al af te rekenen met een hevige storm. Ook hier wordt je via de media en de GSM verwittigd. We legden uit dat we een schuilkelder hebben zonder vensters voor het geval het erger zou worden, maar dat dan de sirenes in de stad eerst moeten loeien. Dit hebben we sinds ons verblijf hier nog niet meegemaakt.
Amper één nacht later werden we midden in de nacht even gewekt door loeiende sirenes en toeterende GSM berichtjes... Een tornado zou over een kwartiertje in de buurt voet aan grond zetten en dus was het schuilen geblazen. Nog snel plaatsten we de voetbal goal en tuinstoelen binnen om daarna de kinderen te wekken en met zijn negenen op de grond te schuilen in onze kelder; vergezeld van een voorraad water (zoals voorgeschreven), een GSM en een Ipad om de weersontwikkelingen te volgen.
De tornado zette uiteindelijk voet aan grond op 40 km van onze deur en was afgezwakt toen hij bij ons voorbij raasde. Veel wind en regen, maar verder niet veel soeps en dus trok iedereen terug naar bed .... tot een half uurtje later aan zinderende nagolf van wind kwam. Deze storm was erger en deed de woning letterlijk daveren, de hemel bleef onafgebroken verlicht door de vele bliksemflitsen (soms meerdere per seconde). Bjorn hield alles angstvallig in de gaten want de invallende donder zette ook enkele huizen in lichterlaaie.
Na een korte nacht konden we de volgende ochtend de schade opmeten: 60.000 gezinnen zouden twee dagen zonder elektriciteit komen te zitten, startend aan de overkant van de staart. In onze tuin werden twee bomen ontworteld zodat Bjorn aan het zagen kon slaan (voor de veiligheid werden twee andere bomen die aan het kantelen waren ook verwijderd). De trampoline was een metertje verplaatst en tegen de brievenbus tot stilstand gekomen en internet lag een volledig dag plat.... maar al bij al zijn we er zonder kleerscheuren doorheen gekomen...
Afgelopen weekend mocht Thano voor het eerst deelnemen aan een tennistornooi. Hij volgt intussen al een tijdje tennisles en de plaatselijke tennisclub organiseerde zijn eerste tornooi, dus werd hij uiteraard aangemoedigd om deel te nemen. Alles verliep op training vlot, dus kwam hij met grote verwachtingen aan de start. En dat loonde, want zijn allereerste wedstrijd won hij zowaar. De twee sets draaiden telkens op een tie-break uit die hij in zijn voordeel wist te beslechten. Niet slecht, want als 8-jarige moet hij wel spelen bij de spelers tot 11 jaar... Een dagje later werd hij wel in de volgende ronde uitgeschakeld.
Marcin was intussen met zijn team begonnen met de eindronde van de reguliere competitie. In de eindronde strandden ze op de tweede plaats. Die gaf recht op een barageduel tegen de tweede van een ander deel van de staat Minnesota. Die werd uiteindelijk met 1-0 gewonnen, waardoor het team de komende week deelneemt aan het Minnesota kampioenschap met de beste 6 ploegen van de staat. Intussen speelt hij ook de USA Schwanns cup tegen international teams. Een druk programma, want in totaal zal hij 11 wedstrijden in 10 dagen spelen... en dit bij temperaturen boven de 25°C... en bij twee jaar oudere voetballers...
Tussen de tennis, het turnen en het voetbal door, bezochten we afgelopen weekend ook een rodeo wedstrijd in de buurt. Vooral voor paardenliefhebber Erin was dit uiteraard iets om naar uit te kijken. Naast de klassieke rodeowedstrijden werden ook heel wat andere competities gehouden waarbij de cowboys en cowgirls hun kunsten konden etaleren. En aangezien wij de familievoorstellingen bijwoonden, was er ook animatie voor de kinderen voorzien. Zo streden Thano en Marcin mee in een wedstrijd waarbij je zo snel als mogelijk een kaartje van de staart van een kalf moet weten te trekken. Marcin spurtte als eerste naar het dier toe maar besefte dan dat het niet zo makkelijk is om dat ding van die staart te plukken aangezien het kalf het zelf op een lopen zet... (op de foto is hij te zien met zijn gele voetbalshirt aan...)
Het ganse gezin keek dit jaar extra fel uit naar de nationale Amerikaanse feestdag - 4th of july. Op de vooravond kregen we namelijk opnieuw Belgisch bezoek. Ilse, Marc, Rune en Erin maken voor drie weken de oversteek en werden op de vooravond van de feestdag verwacht. Omdat dit op een zaterdag viel, kreeg Bjorn op vrijdag al vrijaf. Daar werd dankbaar gebruik van gemaakt om het huis in orde te zetten en nog even de benen te strekken op de fiets. Het weer is hierin tussen echt zomers geworden met constante temperaturen tussen de 25 en 30° C. De kinderen zij intussen al een maandje met vakantie, maar na Aruba werden de lessen Nederlands en Frans gevoelig opgevoerd.
Om van de jetlag te bekomen reden we van de luchthaven rechtstreeks naar het feest op de vooravond van de 4th of july. De kinderen konden meteen kennis maken met het Amerikaanse kermisgebeuren, terwijl de ouders hét Amerikaanse bier bij uitstek lieten vloeien: Budweiser. Na een korte nacht werd het tijd voor een dag vol feesten. In de voormiddag trokken we naar Eagan voor een typische Amerikaanse feestdagparade mee te maken. Een stoet van ruim een uur waarbij alle lokalen verenigingen, scholen, bedrijven en zelfs politieke partijen voor de gelegenheid in blauw, rood en wit uitgedost werden. Verder werd er massa's snoep uitgedeeld. Vooral omdat we op het einde van het parcours stonden en alle restjes uitgestrooid moesten worden...
Na de stoet werden we op het middaguur in het restaurant van de buren uitgenodigd. De nationale feestdag is zowat de enige dag per jaar dat het restaurant sluit en daar maakten ze gebruik van om het eerste verjaardagsfeest van hun tweeling te vieren. Catharina gaat wekelijks een handje helpen en was dan ook apetrots dat haar foto met één van de kinderen aan de fotomuur prijkte... Die fotomuur bevatten enkel beelden van de tweeling en de ouders... Het feest werd in Amerikaanse stijl gevierd met alles er op en eraan, inclusief geschenkjes voor alle kinderen en uiteraard ten volle eten en drinken uit de Thaise keuken. Het leek wel op een mini-trouwfeest... En bij deze leerden we ook Thais bier kennen...
Na het feest werden we bij onze Nederlandse vrienden verwacht nom gezellig bij de kletsen, een potje te voetballen met kinderen en papa's en wat Cargill vlees op de barbecue te gooien... Een ideale gelegenheid voor onze Belgische gasten om onze levensstijl hier ten volle te leren kennen, want uiteraard waren ook zij meer dan welkom. Rune sprak zowaar al zijn eerste woordjes Engels... en dat na amper 24 uur op Amerikaanse bodem! De dag werd afgesloten met een vuurwerk boven Lake Minnetonka, al waren we door het drukke verkeer wel iets te laat om het volledige spektakel te zien.
Eén week later dan in België is papa hier ook in de bloemetjes gezet... of beter gezegd in het bier. Voor de gelegenheid kreeg Bjorn zijn favoriete Amerikaanse én Belgische biertje voorgeschoteld. Daarnaast hadden de kinderen ook voor een leuke verrassing gezorgd. Heel wat creatieve geschenkjes, met dank aan Catharina, én een ware fotoshoot in de namiddag. Daarin lieten de kinderen hun creatieve kant zien en dit werd door het bedrijf duidelijk gesmaakt. Op het einde van de fotoshoot werd gevraagd of zij de rechten op de foto's mochten hebben zodat ze die ook kunnen commercieel gebruiken. In ruil kregen we alvast een attentie en dus is de kans groot dat naar aanleiding van vaderdag volgend jaar ons gezin in het winkelcentrum Ridgedale te bewonderen zal zijn... Daarnaast stond als extra hint 's morgens zowaar een volledig barbecuepakket klaar.... De dag werd afgesloten bij een gezellig kampvuur aan de voordeur, waar we het voortuintje intussen hebben aangepakt zodat we er gezellig kunnen genieten van een hapje en een drankje bij een vuurtje.
Beelden zeggen meer dan woorden.... impressies van Aruba
Helaas is zit onze zomervakantie er al op... Bij thuiskomst om middernacht werden ze geconfronteerd met een aangename verrassing... tijdens onze reis bleek de koelkast annex diepvriezer het begeven te hebben met een afschuwelijke stank tot gevolg. Meteen dus enkele uurtje aan het poetsen geslagen met alle ramen en deuren open... Intussen heeft de eigenaar al een nieuw exemplaar afgeleverd en is de geur het huis uit zodat we ten minste kwaliteit kunnen garanderen voor de bed & breakfast die over enkele weken start.
Het gewone leven is opnieuw zijn gangetje gegaan... Bjorn aan het werk op kantoor, de kinderen in de thuisklas bij lerares Els voor nederlands en frans en tussendoor zwemles rugslag en crawl... Verder veel sportlessen voor iedereen... En even nagenieten van de beelden van Aruba... die zeggen vast en zeker meer dan de woorden op deze blog...
Genieten van de laatste dagen met Belgische producten
Iedere week vindt er op Aruba een plaatselijke markt
plaats in San Nicolas. Vooraleer we
genoten van de markt maakten we nog even een pitstop in de beroemdste plaatselijke
pub. De inrichting hiervan bestaat
vooral uit zaken die toeristen vergeten en kitscherige dingen. Voor één keer mochten de kinderen ook aan de
toog zitten want hier in Minnesota is dit ten strengste verboden. Er stonden niet veel kramen maar we
verorberden wel frietjes in een puntzak.
Aruba is vooral ook gekend voor zijn Aloe Vera en hier hebben
ze dan ook nog een plantage en bedrijf waar je het productieproces kan
volgen. Dit bedrijf werkt momenteel
samen met de universiteit van Gent om de balsem op basis van Aloe Vera te
gebruiken bij brandwondpatiënten.
Nadat we het eiland bijna volledig hadden verkend trokken we
er een dagje op uit naar Palm Island.
Dit kan je enkel bezoeken met een overzetboot en dit eiland is mits
betaling open van 10 tot 17 u waar je de ganse dag kan onbeperkt kan eten en
drinken. Hier kond iedereen iets
naar hartenlust vinden om zich bezig
te houden. Marcin en Thano waren vooral geboeid door het
waterpretpark, trampoline en zipline.
Catharina genoot vooral van het snorkelen samen met Bjorn en de trampoline, en ik heb
vooral genoten van het heerlijke eten en de plaatselijke cocktails. Met
het ganse gezin wilden we ook nog eens een rit beleven op een bananenboot,
voortgetrokken door een speedboot. Daar beleefden we de tijd van ons leven zeker toen één van onze
medepassagiers zijn zwembroek verloor...
De laatste dagen vertoefden we vooral in de nabijheid van
het zwembad in ons huisje, en bezochten we nog één strand, baby beach. Catharina, Marcin en Thano hadden de microbe
voor het water te pakken, zelfs een fotoreportage mocht er vanaf! Bjorn verkende het eiland nog wat uitvoeriger met de mountainbike. Vooral het ontwijken van honden bleek de lastigste klus te zijn maar hij kon op die manier wel enkele mooie plekjes bezoeken die met de wagen niet bereikbaar zijn...
De laatste dag werden nog heel wat producten
meegenomen (eierkoeken, palm, la chouffe,soepballetjes, ) Onze valiezen waren voller dan toen we hier
vertrokken. We zijn weer een ervaring
rijker en kijken alvast uit naar een volgend avontuur
Al 8 maanden waren de
tickets voor Aurba geboekt en eindelijk werd het tijd om te vertrekken. Op vrijdag 5 juni, onmiddellijk na einde van
het schooljaar vertrokken we eerst richting New York voor een nachtje om daarna
op zaterdag 6 juni door te vliegen richting Aruba. Met een goeie 20 graden vertrokken we in
Minnetonka om te eindigen met 30 à 32 graden.
Bij aankomst in Aruba werden we verwelkomd in het Nederlands
want Aruba behoort is nu éénmaal nog als onafhankelijke kolonie tot het Nederlands
koninkrijk. Voor ons even aanpassen om
dagdagelijks de Nederlandse taal te horen. We werden opgehaald door de eigenaars van de vakantiewoning, die we voor
10 dagen hadden gehuurd met zwembad.
Geen overbodige luxe om een zwembad en airco in de woning te hebben want
de temperatuur overdag was steeds 30 à 32 graden en koelde s nachts slechts af
tot 22 graden.
De eerste uren gingen we dan ook shoppen in de plaatselijk
supermarkt waar we heerlijk verwend werden met Belgische/Nederlandse producten. Hier konden we nu genieten van lekker vlees
(gyros, brochet, kippenschnitzel, spek, poffertjes ) maar ook van soepballetjes, eierkoeken,
cocktailsaus, passoa, pisang en zelfs jupiler,
Heel wat producten die we hier in Minnesota moeten missen! Onze buikjes werden dan ook gevuld met alle
lekkernijen die we hadden moeten missen.
Het eiland is natuurlijk niet zo groot, een 30 km lang en 15
km breed. In die 10 dagen hadden we meer
dan tijd genoeg om alles te verkennen.
De eerste dag brachten we een bezoek aan de hoofdstad Oranjestad waar we
in de avond genoten van een frietjes met frikandellen en vleeskroketten. Veel tijd hebben we ook doorgebracht in de
patio met aperitieven en drinken van een cocktail of een biertje. Want we moesten nu toch wel bekomen van de
warmte.
Op maandag konden we het niet langer uitstellen en reden we
richting het strand waar Bjorn, Catharina, Marcin en Thano naar hartenlust konden
snorkelen en genieten van de talrijke vissen die hier aanwezig waren. Het water was helblauw/appelblauwzeegroen en ik durfde niet te snorkelen maar kon toch de
vissen waarnemen.
Na een heerlijk dagje strand verkenden we verder de omgeving
van Palm Beach. Daar botsten we op een
plekje waar we konden genieten van het happy hour met cockails voor 3 euro (18 u tot 21 u) en voor de kids heerlijke ijsjes. Daar zijn we dan ook 3 x naartoe geweest
tijdens de vakantie.
Voor Bjorn begon het op dinsdag te kriebelen en huurde hij een fiets met
persoonlijke gids om het eiland te verkennen.
Al vroeg uit de veren vertrok hij richting kust en binnenland om 2 uur
later al thuis te komen. De gids had hem
blijkbaar zwaar onderschat en Bjorn had hem uit de wielen gereden. Daarna werd het tijd om ons eens onder te
dompelen in de plaatselijke cultuur. Het
papiamento is de officiële taal en de kinderen leerden een aantal
basiswoorden. Daarna werden de lokale
dansen en muziek aan ons voorgesteld!
Het hoogste punt in Aruba is 138 meter hoog en kan je slecht
bereiken via 562 trappen. De hooiberg
hebben we beklommen, met 2 dagen pijn erna in onze kuiten. Hiervan kan je het volledig eiland zien en
het landschap bewonderen.
Thano keek heel erg uit naar de laatste week van mei want
daar stonden twee daguitstappen gepland. De eerste daguitstap was het bijwonen van een baseball wedstrijd van de
thuisploeg Twins. Voor beide uitstappen
kon ik ook meegenieten van de gezichten van de kinderen.
Vooraleer de wedstrijd begon werden de kinderen nog even
attent gemaakt op de gevaren van donder en bliksem. Hierbij werd er wedstrijd gehouden tussen de
verscheidene groepen en enthousiast gingen ze daar op in.
Omstreeks middaguur begon de wedstrijd en zowel de kinderen
als de leerkrachten gingen volop mee in de wedstrijd. Baseball is hier dan ook heel groot en vooral
het belangrijkste sportevenement in de US. Vooral de ogen van de kinderen begonnen te
twinkelen als ze de verkoper van de suikerspinnen zagen voorbij lopen. De
Twins wonnen de wedstrijd tegen de Boston Red Sox met 6 -4.
De dag erna werden we verwacht bij Oliver Kelleys
farm. Hierbij tonen ze hoe het leven op
de boerderij was 160 jaar geleden. Eerst werd er een korte uitleg gegeven waarna de kinderen dan zelf aan
de slag konden. Onze groep mocht als
eerste aardappelen met de handen planten, om daarna kennis te maken met de mest
die dieren produceren. Deze mocht op een
kar gegooid worden, net zoals het uitmesten van stallen. Bij het bekijken en verzorgen van de dieren
hadden ze ogen tekort. Daarna mochten we kennis maken met de zaken
die een vrouw vooral deed in het huishouden: brood bakken, groeten snijden en
inleggen, les geven, kledij herstellen,
Als laatste mochten ze nogmaals op het veld vertoeven. Daar werden ze verondersteld van het land met
een os en ploeg vooruit te duwen zodat het land werd bewerkt. Na een vermoeiende dag werd het tijd om
huiswaarts te keren en om ons stilletjes klaar te maken voor de vakantie!
Zaterdagavond trokken Els en Bjorn naar een RAVE party. Dit zijn feestjes die georganiseerd worden in verlaten fabrieken of loodsen met vooral techno muziek. Een van de expats die Bjorn begeleidt en straks naar Nederland terug keert had dit voor de gelegenheid op het touw gezet. Hij is ook de papa van onze babysitter die we tot nog toe hier hadden. Voor de gelegenheid werd het feestje wel wat geamerikaniseerd... Zo startte het feestje niet om mindernacht maar om 9 uur.... toch al laat genoeg voor Amerikanen... Het feestje werd op gang getrapt met de Minnesota Style... Een parodie op de Gangnam Style met Minnesota als onderwerp. Voor diegenen die bij ons al zijn langs geweest en voor hen die nog zullen komen heb ik alvast de link van de clip bijgevoegd. Intussen zorgde Catharina voor de twee jongens thuis... een eerste test als oppas ten huize Delhaye...
Terwijl jullie in België volop aan het genieten waren van het
Pinksterweekend konden wij hier ook genieten van Memorial Weekend. Memorial Day is de dag waarop Amerika hun
soldaten herdenkt die gestorven zijn tijdens één van de vele oorlogen. En dat zijn er natuurlijk wel wat...
Net zoals vorig jaar waren we tijdens dit verlengde weekend uitgenodigd bij vrienden in hun
cabin in Hayward, Wisconsin. Dit is zowat 2,5 uur rijden ten noord oosten van Minnetonka. Voor deze
trip had Catharina al forfait gegeven.
Ze was namelijk uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van haar beste
vriendin en besloot dan maar om daar het ganse weekend te gaan logeren... Ze zouden de handen vol hebben met de voorbereiding en op zondag zelfs een twee uur durende kerkdienst in het Russisch bijwonen...
Gepakt en gezakt vatten wij op zaterdagmorgen onze rit aan. Kort na de middag haalden we onze
eindbestemming waarna we onmiddellijk met onze voeten onder tafel mochten
schuiven voor een BBQ. Heerlijk om zo
onmiddellijk verwend te worden. Nadat de
hongerige maagjes gestild waren spreidde iedereen zowaar zijn vleugels
uit. De kinderen genoten vooral van een
trip op de boot, Bjorn wilde het zekere voor het onzekere nemen en deed een
fietstocht in afwachting van minder goed weer. Ik genoot van de stilte in
huis en nam de tijd om een boek te lezen.
Na ongeveer 2 uur werd er terug samengekomen in het huis
waar de volwassenen en kinderen aan de aperitief begonnen. Hierbij leerden we de Amerikaanse vrienden
kennis maken met Jungle Speed en het ging er soms wel eens pittig aan toe. Wij hadden voor de gelegenheid het diner
voor ons rekening genomen, waarbij we de gasten onderdompelden in Zwiterse chalet eetgewoontes: lekkere kaasraclette.
Na een korte nacht (zeker voor de kinderen die met 5 op één kamer sliepen) wilde Bjorn
toch wel eens de regio verkennen met zijn mountainbike. Hij nam Noel mee op sleeptouw voor een 3 uur
durende rit te midden in de bossen. Een prachtige single track trail van ruim 50 kilometer die zich slingert langs de Birke trail waar wij eerder dit jaar aan het langlaufen gingen. Geen meter plat maar volgens Bjorn het mooiste mountainbike parcours dat hij in zijn leven al heeft gereden. Kapelhoekrijders worden bij deze extra uitgedaagd om de oversteek te maken!!!! Tijdens de rit hebben ze volop
genoten van de natuur en gelukkig maar... geen beren tegengekomen (wat Bjorn had zijn berenbel aan de fiets vergeten).
De vroege tocht op de fiets bleek een goede timing te zijn, want in de namiddag was er van zon geen sprake meer. Dus verkaste
de volledige ploeg naar het zwembad van een plaatselijk hotel. Hier kon er naar hartenlust gestoeid worden
aangezien er geen andere bezoekers waren.
Om de perfecte dag af te sluiten zijn we naar het lokale restaurant aan het meer iets gaan eten. Bij terugkeer was
iedereen behoorlijk uitgeput en voor één keer kregen we geen tegenstand van de
kinderen om te gaan slapen.
Maandagmorgen moesten we met spijt in het hart terugkeren
richting Minnetonka waar we volop ondergedompeld werden in de verhalen van
Catharina. Zij had blijkbaar een
superleuk weekend achter de rug en was blij dat ze de trip richting Wisconsin
niet had hoeven te doen.
Intussen begint al onze volgende trip wel heel dichtbij te komen
want over 10 dagen vertrekken we namelijk richting Nederland... maar wel aan deze kant van de oceaan... de Nederlandse provincie Aruba!
Dat de weekends in mei beloofden druk te worden, dat wisten
we al! Maar we worden vooral kampioen in
het heen en weer rijden naar Wisconsin.
Marcin had het eerste weekend van mei wedstrijd in Racine. Bjorn nam de taak op zich om zich over Marcin
te ontfermen dat weekend zodat Catharina, Thano en ik konden genieten van
Moederdag! Het voelde natuurlijk wel
raar aan om niet met het ganse gezin samen te zijn.
De rit naar Racine hoefde Bjorn echter niet alleen af te
leggen, hiervoor kon hij rekenen op
goede vrienden. Dit was echter
noodzakelijk want Bjorn vertrok zondag na de wedstrijd richting Europa.
Marcin speelde dus voor de tweede keer dit seizoen buiten
Minnesota. De wedstrijd werden tegen
plaatselijke ploegen gespeeld. De eerste
wedstrijd werd op kousenvoeten gewonnen met 4 0. De tweede wedstrijd speelden ze met 2 2
gelijk. Met een goed gevoel gingen de
jongens nog genieten van het zwembad en werd er s avonds een pizzafestijn
georganiseerd. Bjorn leerde de
Amerikaanse ouders ondertussen kennis maken met Belgische bieren! Dus plezier verzekerd.
Fris en monter stond het team op zondagmorgen terug op het
veld waar ze het beste van zichzelf gaven, deze wedstrijd werd dan ook
afgefloten met 2 0 voor het Fusion team.
Kort na de middag werd het tijd om de finale te spelen. Deze werd met pijn in het hart nipt verloren
met een 2 -1. Marcin was wel ontgoocheld
maar volgend jaar gaat hij terug naar de tornooien om wel alle finales te winnen! You will hear him back!
Na Marcin werd het ook de tijd om Catharina te laten kennis
maken met de competitie tussen de verschillende staten. Tijdens het 2de wekeend van mei
werden we in Milwaukee verwacht voor de Regionals, hierin strijden 13
staten. Met een vlotte rit van 5 uur
kwamen we in het Wisconsin center aan waar Catharina op vrijdagavond mocht
oefenen. Ondertussen was Bjorn al veilig
geland uit Europa en werd het een blij weerzien in Milwaukee.
Op zaterdag had Catharina haar eerste wedstrijd van dubbel
mini in level 8. Haar eerste sprong was
quasi perfect en kreeg ze ook hoge
scores. Bij de tweede sprong verplaatste
ze haar voet en gingen de punten de dieperik in. Toch waren wij tevreden om te zien hoe ze
het deed en welke weg ze in de voorbije 18 maand al heeft afgelegd. In de namiddag stond de tumbling op het
programma. Daar eindigde ze op plaats 9
van 21. Wat een knappe prestatie
was.
Zondag mochten we nogmaals terug voor trampoline. Daar neemt ze ook deel in level 8 en haar
eerste sprong sloot ze dan ook af met een dubbele salto. Met wat minder vertrouwen startte ze de
oefening maar bracht het geheel tot een goed eind. We bleven echter niet op de scores wachten
want toen stond ons nog een rit van 5 uur voor de boeg en we wilden ook op een
deftig uur thuis komen.
Catharina was wel wat ontgoocheld over haar prestaties maar
we mogen vooral niet vergeten dat ze nog maar 4 maanden aan het trainen is in
niveau 8, 3 weken out is geweest wegens klierkoorts en hier komen natuurlijk
talenten samen van de 13 staten. Wij
hebben er in ieder geval van genoten en kijken al uit naar de kampioenschappen
van volgend jaar.
Tussen de verschillende turndisciplines door namen we ook de
gelegenheid te baat om de bekendste toeristische trekpleister van Milwaukee te
verkennen: het Harley-Davidson museum. In deze stad ligt namelijk de bakermat
van de tweewieler en tot op vandaag wordt die hier ook geproduceerd. Het was
even watertanden voor Els en Bjorn kreeg zowaar zijn eerste rijles op een
Harley kwestie van toch eens de smaak te pakken te krijgen
Met het einde van het schooljaar in zicht worden hier in North Junior High ook awards uitgereikt. De leerkrachten kunnen leerlingen nomineren voor het deelnemen aan bepaalde sportactiviteiten, voor het behalen van bepaalde scores, voor goedheid en zorgzaamheid, ...
Tijdens de maand april kregen we het heuglijke nieuws dat Catharina ook een award in ontvangst mocht nemen. Dit werd ons dan ook een bekend gemaakt via een uitnodiging waarbij de aan- en/of aanwezigheid moest gemeld worden. Catharina was natuurlijk nieuwsgierig en wilde dit vooral niet aan haar neus laten voorbij gaan.
Op 4 mei 2015 was het eindelijk zover. Om stipt 19 uur begonnen de awards! Eerst werd dit plechtig geopend door de principal (directeur) en waarna de leerkrachten van de zevende graad (eerste middelbaar) de leerlingen afriepen waarvoor ze genomineerd waren. Catharina mocht als een van de eersten op het podium gaan en kreeg haar award in ontvangst voor kindness en caring. Dit betekent dat ze zorgzaam en goedheid ten opzichte van leerlingen en leerkracht gedurende het ganse jaar heeft getoond. Na de zevende graad waren ook nog de achtste en negende graad aan de beurt.
Na ongeveer anderhalf uur waren alle awards uitgereikt. Het enige wat we hier nog misten waar een glaasje en een hapje!
Marcin timmert verder aan zijn internationale voetbalcarriere...
Er zijn wellicht niet zoveel jeugdspelertjes die kunnen zeggen dat ze al
een international voetbalcarriere hebben uitgebouwd. Op het CV van Marcin
prijken intussen vier clubs.... twee in Belgie en twee in Amerika. De club waar
Marcin vorig jaar bij speelde is immers gefusioneerd en speelt voortaan onder
de toepasselijke naam Fusion zijn tornooien. Fusie tussen de clubs uit de
buurtgemeenten Plymouth en Wayzata. Maar dit is nog niet alles... intussen
prijkt op zijn lijstje van verdienste ook deelname aan tornooien in diverse
Amerikaanse staten. Na Chicago in Illinois vorig jaar was het afgelopen weekend
de beurt aan Omaha in Nebraska. Over drie weken volgt dan nog Milwaukee in
Wisconsin.
Hoe zot kan een mens eigenlijk wel zijn??? Voor een tornooi rijden
we hier 2 staten verder en ongeveer 6 uur rijden vanuit Minneapolis. Als
zou Torhout volgend weekend even voor twee dagen een tornooi in Bordeaux gaan
spelen... Gelukkig konden Marcin en ik mee rijden met vrienden zodat we de
weg niet alleen hoefden af te leggen. Bjorn bleef intussen thuis met
Catharina enThano. Op die manier kon Catharina verder rusten en bekomen van de
klierkoorts die haar al enkele weken op non-actief zette en waardoor ze ook het
Minnesota turnkampioenschap aan zich voorbij zag gaan. Thano kon op zijn beurt
dan weer de tennis- en voetbaltrainingen mee pikken waarbij hij voor het eerst
een match kon spelen voor zijn nieuwe club, Minnetonka United.
In Omaha werd , wegens de slechte weersomstandigheden, de eerste match
met 1 u en 15 minuten vertraging op gang gefloten. Toch ontbrak het
hen niet aan enthousiasme om voluit te gaan voor de wedstrijden. Op
zaterdag speelde Fusion de eerste wedstrijd gelijk met 0 0 tegen een topploeg
uit Nebraska, de tweede werd gewonnen met een overtuigende 8 0. Tijdens de
opwarming droeg Marcin niet alleen zijn Fusion uniform maar nog altijd met
trots ook zijn trainingsjas van KM Torhout... een geluksbrenger of wat
nostalgie???
Na de nodige inspanning werd het tijd voor de ontspanning.
De buikjes konden gevuld worden in een Italiaans restaurant. Voor
15 euro konden Marcin en Els genieten van een pizza- en pastabuffet, soep,
dessert, Niet het meest culinaire maar de maagjes waren
gauw gevuld om dan in het zwembad te duiken.
Na een goede nachtrust en wat spierpijn maakten we ons klaar om de derde
wedstrijd in het weekend te spelen. Deze was vooral van belang om
poulewinst en dus een plaats in de finale van het tornooi. We hadden
genoeg aan gelijkspel en zo ook geschiedde. In de late namiddag speelden
we de finale tegen een plaatselijk team waar we spijtig genoeg de finale
verloren met 2 1.
Terwijl de twee grootste babbelaars niet thuis waren, keerde de rust en
kalmte terug in huis. Catharina had een verjaardagsfeestje van een
vriendin waar ze naartoe ging en Bjorn nam Thano op sleeptouw voor het
mountainbiken. Toen ik een telefoontje naar huis pleegde had Thano een
veel te druk programma en had nog geen tijd gevonden om zijn huiswerk te
maken. Thano had namelijk tennis, training en wedstrijd in het
voetbal. Zijn eerste wedstrijd heeft hij dan ook gewonnen met 3 2 en
hierbij scoorde hij zelf een goal! En de mountainbikemicrobe heeft hij
duidelijk te pakken. Hij reed zonder probleem een uurtje mee in de bossen op
single tracks parcours en wou de dag erop al meteen weer aan de slag... Over
enkele jaartjes zijn de Kapelhoekrijders dus aan uitbreiding toe...
Bed en Breakfast Del'haye Olevier klaar voor de zomer
De lente is hier volop aan het door breken. De kardinaal fluit onze elke morgen weer enkele minuten eerder wakker...En dus wordt de tuin in orde gezet en de tuinmeubels boven gehaald. En ook de bed en breakfast staat paraat. De afgelopen week kregen we Vlaams bezoek over de vloer. Maija en Terence die hier eerder al een jaartje verbleven met hun dochter Arwen keerden voor het eerst terug sinds ze naar Vlaanderen zijn terug gekeerd. En dus wat het een blij weerzien. Catharina en Arwen waren amper nog te bespeuren en hadden bijzonder veel bij te kletsen. Terence vergezelde Bjorn bij het kijken naar Parijs-Roubaix (en Quickstep werd weer maar eens tweede....) en de dames maakten alles paraat voor een goede barbecue op onze terras. Herinneringen aan het voorbije jaar werden opgediept maar bovenal was het vooral tijd maken voor bij te praten, hen in te wijden in Machiavelli (Maija moest niet onderdoen en zou best kunnen wedijveren met Heidi...),... Op zaterdag gingen Terence en Bjorn bovendien de mountainbiketrails onveilig gaan maken. Letterlijk want Bjorn ging op één van de hindernissen plat op de buik... Gelukkig bleef de schade beperkt tot schrammen en wat bloed en vooral veel stramheid een dagje later... Het bezoek werd afgerond met het ontdekken van een leuke Duitse bier- en worstenbar in downtown Minneapolis terwijl Bjorn en Terence stiekem hun GSM in de gaten hielden om te weten die mocht drinken van plezier en wie van miserie... Terence is met zijn Ieperse roots nog altijd Club Brugge fan en die dag speelden ze tegen Anderlecht...
De bed en breakfast is bij deze geopend voor het seizoen en we kijken al reikhalzend uit naar nog enkele Vlaamse avonden deze zomer...
Marcin had eerder dit jaar al zijn musical gehad, nu was het
de beurt aan Thano! Tijdens onze spring
break kreeg Thano de liedjes via mail toegestuurd om deze online te
oefenen. In de wagen, skipiste, in het
bad, werd er dan ook duchtig geoefend op de teksten.
Het resultaat mochten we bekijken op woensdag 9 april in de nieuwe sportzaal van de
school. Thano was voor de gelegenheid
verkleed als vlinder. Met zelfgemaakte
T-shirts en hoedjes op het hoofd werd dit geheel mooi afgewerkt. Tijdens de voorstelling werden er
verscheidene liedjes gebracht en deze werden afgewisseld met teksten gebracht
door de kinderen. Ook Thano mocht een
tekst inspreken en hij heeft het tot een goed eind gebracht! Niemand die merkte
dat hij een Belg was dus zijn Amerikaans accent zit snor . Dat zal aanpassen
worden in het middelbaar wanneer een Brits accent vereist zal zijn.
Met een gerust hart reden we terug richting Ella Lane, op weg
naar het volgend avontuur!
De voorbije maanden beleefden we opnieuw leuke avonturen waarbij beelden soms veel meer zeggen dan de woorden op de blog. Bij deze delen we daarom opnieuw onze herinneringen aan de voorbije maand via bijgevoegde link.
Na ettelijke uren geoefend te hebben op de kleinere heuvels rond Minneapolis, stonden we op maandagmorgen klaar voor het grotere werk. Onze vakantiewoning lag op 3000 meter hoogte en dus was het meteen even aanpassen aan de ijle lucht. Thano was de eerste nacht ziek en voor iedereen leek het oplopen van de trap alsof er een marathon afgelegd moest worden. Alhoewel, Marcin bleek andermaal geen last te hebben van de fysieke ongemakken van de ijle lucht. En ondanks de hoge hoogte was er in het dorp amper sneeuw te bespeuren.
Vanuit ons dorp zouden we de komende dagen drie verschillende skigebieden uittesten: Keystone, Breckenridge en Copper Mountain. Met bergtoppen tussen de 3800 en 4000 meter waren deze gebieden wel nog sneeuwzeker, zelfs met de stevige lentezon die er de eerste dagen voor zorgde dat we met aangename lentetemperaturen van rond de 15°C konden skiën. Enig ongemak.... na een dagje skiën en de zonstraling stevig onderschat te hebben waren ze allemaal rode kreeftjes. Bjorn kreeg zelfs af te rekenen met verbrande ogen omdat de zonnebril onvoldoende de UV-straling kon opvangen. Op dinsdag werd dan ook in allerijl extra zonnecreme, lippenbalsem en zonnebrillen aangeschaft om de rest van de week door te kunnen komen.
De skigebieden waren duidelijk een kolfje naar de hand van de jongens. Terwijl we met de makkelijkste pistes van start gingen, zochten de jongens al snel de bossen naast de pistes op om daar wat kunstjes uit te halen en vooral om hun springtechniek bij te schaven. Met de dag ging ook de snelheid aardig de hoogte in zodat zelfs mama of papa niet langer konden volgen. De laatste dagen mochten ze dan ook met papa de iets moeilijker pistes uittesten, al was dit vooral een ferme uitdaging voor de papa eerder dan voor de jongens. Catharina en mama wisselden dan weer de rustige pistes af met enkele warme chocolademelks in de skichalets. Met rond de 100 pistes per skigebied kunnen de Rocky Mountains gerust de vergelijking met de skioorden in de Alpen doorstaan. Naast de piste vonden we zelfs een Belgische koffiebar waar de suikerwafels vers klaargemaakt werden en tot meters ver geurden... dat vroeg uiteraard om een smaaktest!
En zelfs in het dorp vonden we een aardige bar om van apres-ski te kunnen genieten: een ware Duitse bar. Na het opentrekken van deur viel ons meteen ook de grote Belgische vlag op die boven de houten banken prijkte. Bij navraag bleek het geen verwarring te zijn met de Duitse vlag maar een opzettelijke aanduiding van het rijk assortiment aan Belgische bieren. En ja, wij konden dus niet laten om de La Chouffe van het vat te verorberen. En dat bij een selectie van vier Duitse worsten als aperitiefhapjes...
Vier dagen skiën na elkaar wordt vooral naar het einde toe gevaarlijk door de vermoeidheid, en dus hadden we midden in de week afgesproken met een Nederlandse collega van Cargill die ook in de buurt verbleef om samen de sneeuwscooters uit te testen. Een twee uur durende tocht zou ons naar uniek verzichten op de besneeuwde bergen leiden. De tocht startte met het aanscherpen van de stuurtechnieken op een groot bevroren en besneeuwd meer. Hier konden de kinderen ook de kleinere scooters uit testen. Daarna werd met een aardig tempo richting bergtop gereden. In de terugtocht liep het evenwel bijna volledig mis. Els verloor de controle van de scooter met Thano achterop en reed pardoes richting Ravijn. Gelukkig kantelden ze beiden van de scooter op zowat een meter van de afgrond zodat deze door dit manoeuvre ook meteen compleet tot stilstand kwam. De schade viel gelukkig mee maar Thano verkoos om achterop de gids plaats te nemen voor de rest van de rit en Els wist meteen waarom Bjorn niet wil dat ze met een motor gaat rijden...
Op zondagmorgen vertrokken voor ons laatste deel van de reis richting Colorado. In de voormiddag stonden nog enkele laatste haltes op het programma vooraleer we in Frisco zouden arriveren: de in Amerika beroemde Mount Rushmore en de evenknie Crazy Horse. Mount
Rushmore is een nationaal monument,
gelegen in de Black Hills dichtbij Keystone. Het herdenkt de de geboorte, groei en
ontwikkeling van de Verenigde Staten. Zon 400 arbeiders onder leiding van Borglum brachten dit monument tot stand. In de bergrotsen werden de gezichten van 4 presidenten uitgehouwen nl.
Washington, Jefferson, Roosevelt en Lincoln.
Dit symboliseert de eerste 150 jaar van de geschiedenis van Amerika!
Omdat de Indianen ook een opperhoofd hadden wilden ze een
tegenhanger maken van Mount Rushmore, nl.
Crazy Horse! Dit is een monument dat tot op vandaag nog steeds wordt
uitgehouwen in graniet. Wanneer het af
is zal het Crazy Horse afbeelden, rijdend op een galopperend paard. De bouw hiervan wordt gefinancieerd met
giften. Om dit monument te mogen
bekijken betaal je 28 dollar, bijna het 3 dubbele dan Mount Rushmore.
Daarna werden de laatste uren richting Colorado
ingezet. We stopten nog even in de
supermarkt in Denver om daarna een uurtje later te eindigen in onze bestemming,
nl. Frisco. Van hieruit zouden we de komende dagen 4 skigebieden aandoen en een
sneeuwscootertocht!
