Kleutertijd. Hij sleurde zijn rugzakje naar huis. Tong uit de mond, rug een tikkeltje gebogen. Elke dag opnieuw. Het ging wel vooruit. De zware last viel hem niet zwaar. Eens de voordeur door en de keuken binnen zette hij zijn schat op de tafel en verscheen een lachje dat fierheid, blijheid en gelukzaligheid uitstraalde. De rits ging open en de brooddoos werd snel op het aanrecht gezet. En dan begon het. Een bonte verzameling aan kastanjes en nootjes werd vergezeld van herfstbladeren in alle mogelijke kleuren. Voorzichtig schikte hij ze op de tafel nauwlettend in de gaten houdend hoe zijn broer, zus en ikzelf erop zouden reageren. Elke kastanje die op het eikenhout tikte maakte zijn glimlach groter. Elke kleur die het tafereel opsmukte ontstak een lichtje in zijn ogen. De herfst tekende elke dag een stilleven in ons huis.
Helaas staan er geen bomen op de speelplaats van de lagere school.

18-09-2014 om 21:45 geschreven door eva

Ik ben er eentje van ‘die van het onderwijs’… je weet wel, die club van mensen die in de perceptie van anderen 20 uren (nota bene van slechts 50 minuten) werken per week en dan uitroepen dat ze het toch zo zwaar hebben.  Zij die volgens ‘de publieke opinie’ te veel vakantie hebben en te weinig werken.
Ikzelf heb een hekel aan het woord vakantie precies omdat het in het onderwijs iets heel anders lijkt te betekenen dan erbuiten. Ik associeer het met onbegrip wanneer ik aan menig ouder van klasgenootjes van onze kinderen voorzichtig laat horen dat ik geen ‘vakantieopvang’ organiseer voor kinderen wiens ouders ‘wel’ werken want ik daar echt geen tijd voor heb. Onbegrip wanneer ik zeg dat mijn kinderen in elke vakantie een paar dagen naar hun grootouders gaan omdat ik anders mijn schoolwerk niet rond krijg. Vakantie is immers de periode om achterstallig verbeterwerk te doen, lesvoorbereidingen te maken, cursussen te herwerken, vakliteratuur door te nemen, administratie bij te werken… en dat alles te combineren met het bakken van cupcakes, het bewonderen van de dieren in de zoo, het redden en afwerken van loomknutselwerkjes, het beslechten van kleine ruzies, het bestieren van het huishouden…
Ik snak soms naar een snipperdagje maar die hebben wij niet… Nooit zie ik het schooloptreden van mijn kinderen, nooit kan ik hen aanmoedigen tijdens een loopwedstrijd, hen uitzwaaien wanneer ze op zee- of bosklassen vertrekken.
Drie weken per jaar probeer ik helemaal schoolvrij te houden maar ook dat lukt nauwelijks… dat heb je wanneer je een godsdienst geeft, een actualiteitsgevoelig vak, en de halve wereld in brand lijkt te staan in naam van een of andere God. E doch, schoolvrije momentjes zijn ogenblikken waarin de wereld even stopt met draaien en ik met de kinderen en mijn man de natuur intrek. Het moet niet ver zijn en niet veel. Een veld met gele of paarse bloemetjes en mijn hoofd staat stil, mijn hart vindt rust, mijn zijn wordt overspoeld met liefde. 

18-09-2014 om 21:44 geschreven door eva

De keuken… Is dit niet de plaats waar eenvoud chaos wordt en vervolgens – als alles mee zit – in orde wordt herschapen? Misschien leidt het niet tot een eetbaar gerecht vaak wel tot enige samenhang in mijn hoofd. Of is het omgekeerd…

Ik breng veel tijd door in de keuken… dat kan ook niet anders wanneer je een gezin met 5 mensen wil voorzien van verse en gezonde voeding. Maar er is meer. Ik breng er graag tijd door. Ingrediënten die soms wel, soms niet lekker zijn op zichzelf combineren met andere voedingsmiddelen en zo een smakelijke maaltijd bereiden. De bio-boer confronteert me geregeld met groenten die ik niet ken. De invloeden die op me afkomen vanuit andere culturen inspireren.  Soms voel in de aarzeling in mezelf; andere keren ga ik er onmiddellijk mee aan de slag en maak ik er gewoon een lekker potje van. Springen en zwemmen… meestal valt het resultaat mee. De durf, de drempel overwinnen is vaak het moeilijkst.

Op de tafel ligt een stapel boeken te wachten om gelezen te worden. Ingrediënten. Hoewel zorgvuldig uitgezocht weet ik zeker dat niet alles even goed zal smaken. De kunst zal erin bestaan het waardevolle te selecteren en in mijn geheugen op te slaan, het vervolgens samen te brengen met alle kennis en vaardigheden waarover ik beschik en zo nieuwe inzichten te ontwikkelen of nuances aan te brengen in reeds verworven gedachten.

Een lekkere maaltijd geniet je met mensen… nieuwe inzichten toets je in gesprek met andere mensen. Ik bied hen een lekkere maaltijd aan en laat me voeden door hun ideeën, door hun studiewerk, hun denken…

Het keukengebeuren is dagelijkse kost. Het kokkerellen in mijn hoofd evenzo.

18-09-2014 om 21:44 geschreven door eva

Ik weet niet waar jij aan gehecht bent, maar ik hou in elk geval niet vast aan plaatsen… Met een boutade zeg ik al eens dat ik zelfs in een bloempot zou kunnen bloeien. Het gaat niet over waar ik ben, het gaat over met wie ik ergens ben.
Als ik binnenkom op school sta ik niet stil bij de geur of de kleur…  De klas moet al een echte stort zijn voor het mij opvalt… Ik kijk naar mensen en niet eens naar hoe ze eruit zien. Lang of kort haar, bruin of blond, al dan niet een bril… ik heb geen idee… Het verrast me hoe collega’s leerlingen feilloos kunnen beschrijven… tot de dikte van de puberale klodders mascara toe.
 Ik stap van klas naar klas, kom binnen en zet het raam open. Letterlijk en figuurlijk… Frisse lucht binnenlaten en hopen dat ik met mijn lessen een venster naar de buitenwereld open… of toch minstens op een kier zet… of – laat ons de lat niet te hoog leggen – ontgrendel. Mijn job is leerlingen leren kijken doorheen het uiterlijke van wat zich aandient. Of de klas groen of blauw geschilderd is, is niet belangrijk… hoe jij in de klas zit en hoe jij je verhoudt tot wat je omringt… daar gaat het over. Heb je het nieuws gezien? De foto in de krant? Welke vragen roept dit bij je op? Waaraan denk jij hierbij? Hoe voelt dat? Wat kan er anders? Is anders beter? Ik denk mee met jou.
Voorwaarde om te kunnen groeien in het leven is liefde ontvangen. Een goede leraar moet de leerlingen graag zien. En dan maakt het niet uit hoe ze eruit zien en waar ze zich bevinden… de essentie zit in de diepte, de derde dimensie van het kijken… doorheen de kleur en de geur, het ouderwetse meubilair, de bekraste banken en de vuile ramen… Als je de ziel leven kan inblazen, komt de rest vanzelf.

18-09-2014 om 21:44 geschreven door eva

Ooit gehoord van het werkwoord ‘omdenken’? Wel, ik ook niet. Tot voor een paar dagen had ik het woord nog nooit gezien of gehoord. Ondertussen weet ik ook hoe dat komt. Het woord bestaat niet in de Nederlandse taal. Maar als ik het goed begrepen heb, kan het wel bestaan, tenminste als ik bereid ben om ‘om te denken’. Vermits ik geen idee heb hoe ik ‘om kan gaan denken’ heb ik datgene gedaan waar ik meer vertrouwd mee ben… denken dus. En dan heb ik mij afgevraagd wanneer ik mijn denken wat heb moeten intomen omdat het te zeer gestoeld was op dromen, gewoontes of mijn eigen ik.

Wanneer mensen in verwachting zijn verwachten ze zo vaak zoveel meer dan een kindje. Ze verwachten een voetballertje, een dokter, een miss, een BV. Prille verwachting doet menselijke harten en geesten op hol slaan en dromen worden al bijna werkelijkheid voor het kind geboren is. Ons jongste zoontje was amper een paar dagen of weken oud toen een vreemd gevoel mij bekroop en ik begon te vermoeden dat er iets niet klopte. Hij was niet zoals onze andere kinderen die lagen te kraaien in hun wieg, wilden geknuffeld en vertroeteld worden. Nathan lag uren en uren stil in foetushouding en hij duldde geen aanraking. Stilletjes zat ik naast zijn bedje, mijn armen als een beschermende boog rond zijn kwetsbare lijfje. Anderhalf jaar laten viel de diagnose als een bom in onze woonkamer, in ons hoofd. Een bijzonder krachtig overlevingsinstinct neemt het van je over en brengt je terug naar de essentie van het leven. Een voor een springen alle dromen als zeepbellen stuk. Of nee. Stilaan begrijp je dat niet jij je kind niet kan beschermen voor al wat op hem afkomt maar je hem wel bij de hand kan nemen en kan omringen met liefde. Hij zal zijn weg wel vinden. Moge hij gelukkig zijn.

18-09-2014 om 21:44 geschreven door eva

Af en toe denk ik aan de woorden van Gerard Reve in ‘Nader tot U’:
‘Eigenlijk geloof ik in niets, en twijfel ik aan alles, zelfs aan U. Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft, dan denk ik, dat Gij liefde zijt, en eenzaam, en dat, in zelfde wanhoop, Gij mij zoekt, zoals ik U.’
Het zijn woorden die ik al van in mijn tienerjaren vanbuiten ken en waar ik geregeld aan denk. Woorden waarin ik mij heel erg herken, als mens, als gelovig mens. Er is zoveel dat ik niet weet, enkel kan geloven. Twijfel is daar onlosmakelijk mee verbonden. Als ik iets weet en er dus niet meer over moet twijfelen, dan hoef ik het ook niet meer te geloven.
Godsdienst geven is jongeren vertrouwd maken met de twijfel die inherent verbonden is met het leven. Het is jongeren laten zien dat zoveel in het leven niet zwart/wit is. Het is jongeren laten zien dat er zoveel tinten zijn, zoveel kleuren die vaak veel mooier zijn dan zwart of wit. We benoemen vaak het grijs maar daar geloof ik niet in… het zijn kleuren die tussen zwart en wit liggen. Van pastels tot felle, fluorescerende tinten.

Helaas leef ik in een universum waar mensen geacht worden zich zeker van zichzelf te voelen en waar voor twijfel zo weinig plaats is ookal ben ik ervan overtuigd dat onderwijs start bij de twijfel en vragen. Ook de twijfel in mezelf.

18-09-2014 om 21:43 geschreven door eva

Middagpauze… We nestelen ons in een leeg klaslokaal, weg van nieuwsgierige blikken. Het is er ongezellig en rommelig maar daarvoor zijn we hier niet. Ik luister naar de stilte, naar je voorzichtige woorden, naar het zenuwachtig schuifelen op je stoel, naar de rust die traag over je komt, naar je tranen, je twijfel, je angst… naar jou. Ik probeer je even ruimte te geven om te laten zijn wat is en probeer een klein beetje mee te dragen op je weg. Te weinig en vaak te laat, zo bedenk ik mij. Jongeren sleuren vaak veel te zware rugzakken mee door de school. Echtscheiding, gekwetste vriendschappen, pesterijen, huiselijk geweld en zoveel meer. Ze voelen de druk van de prestatiemaatschappij waarin ze voortdurend de boodschap krijgen dat ze over hun eigen zorgen heen moeten stappen en altijd vooruit moeten gaan. Ze moeten ‘er’ geraken maar weten, net zoals ik, niet waar ‘er’ zou kunnen liggen. Kennisoverdracht is slechts een klein stukje van mijn job, een stukje dat volledig afhankelijk is van de mate waarin ik andere stukken kan realiseren.

18-09-2014 om 21:43 geschreven door eva

‘Een dagje pure anarchie’, zo noem ik de dagen waarop de kinderen even ergens anders zijn en ik gewoon mijn ding kan doen. Dan vind je me om 9u op het terras van het café tegenover de boekenwinkel. Niets beter dan starten met een kopje koffie en de krant die er gewoon voor handen is. Om 9u30 stipt opent de boekenwinkel en ten vroegste een half uur later stap ik terug buiten, meestal met een zakje in mijn hand. Zo ook vorige maandag. Even ontspannen langs de winkels slenteren en een paar boodschappen doen. Het ecologisch gedachtegoed dat in winkels binnensijpelde doet hen de spullen verpakken in papieren zakken en net als ik op het punt sta naar huis te fietsen valt de regen met bakken uit de hemel. Binnensmonds vloekend bereik ik met gescheurde zakken de voordeur. Het binnensmondse komt naar buiten wanneer blijkt dat het slot kapot is en ik mijn eigen nest niet meer binnen geraak. Uiteindelijk besluit ik bij mijn overbuur aan te bellen opdat ik daar zou kunnen schuilen, wachtend op de slotenmaker.
Het werd een omgekeerde situatie. Ik luisterde naar haar verhaal. Zij schuilde bij mij voor de regen van het leven en ontsloot traag maar zeker haar hart. 

18-09-2014 om 21:42 geschreven door eva

Mijn werkplek? ‘Een lichte peervorm’ volgens mijn collega aardrijkskunde. Oud maar degelijk. Onderhevig aan verandering. Verdeeld in stukken. Goed verlucht. Toegeven, de klimatisatie laat soms te wensen over. Versierd met planten en dieren. Behoorlijk druk ook. Altijd beweging, altijd lawaai, altijd wel ergens licht. Gelukkig ook altijd wel ergens een plekje voor mij alleen, stilte en duisternis. Op deze regendag bedenk ik mij dat mijn werkplek wellicht toch net iets meer dan 71% water bevat.
Leren, dat doe je in de wereld.

18-09-2014 om 21:42 geschreven door eva

Een product aanprijzen doe ik niet. Het is niet mijn stijl om wat ik doe in de verf te zetten. O ja, ik heb een ‘product’… cursussen die elk jaar opnieuw netjes geactualiseerd worden en die ik aantrekkelijk probeer te presenteren. Lessen die ik met hart en ziel geef. Maar hoe langer ik in het onderwijs sta, hoe meer ik begrijp dat het daar niet om gaat. Wat tussen de lijnen van de cursus staat, dat is de kern. Misschien is dat wel het product. Alleen niet het mijne. Beste leerling, kijk ook eens naar het wit tussen twee lijnen tekst. Maagdelijk wit, stralend wit, rusteloos wit, eierschaalwit, duivenwit… aan jou om het in te vullen, in te kleuren. Jij maakt het product maar dat is geen mooi woord. Even anders. Jij kan het verschil maken!

18-09-2014 om 21:42 geschreven door eva

18-09-2014 om 21:42 geschreven door eva

18-09-2014 om 00:00 geschreven door eva

Ik denk dat ze zelf nog niet weet wie ze is. Van zichzelf zegt ze vaak dat ze de samenleving van vandaag niet begrijpt en niet kan volgen… terwijl ik zelden iemand ontmoet heb die zo op de hoogte is van alles wat er leeft en beweegt in de wereld. Ze interesseert zich in zoveel maar tegelijk enkel in mensen. Ze hunkert naar kennis in de vakgebieden die haar eigen zijn; theologie, filosofie, psychologie, ethiek… maar heeft het lak aan kennis om de kennis. Ik heb haar leren kennen als iemand die wil weten om te kunnen toepassen, om nabij te kunnen zijn bij mensen en samen het verschil te maken. Ze geniet van gesprekken waarbij kennis en meningen met elkaar in dialoog kunnen gaan en denkt daar nog lang over na. Voor haar geen nepgedoe, geen maskers. Een kat is een kat. Dingen worden benoemd en getoetst. Fouten worden toegegeven en worden leermomenten. Eva is bijzonder veeleisend voor zichzelf en ook wel voor mensen die haar omringen. Ze houdt niet van situaties waarin mensen zich te goed wanen en uitgaan van eigen onfeilbaarheid. Dat maakt dat ze af en toe wel stevig botst met mensen.

Met een rijke achtergrond stapt ze naar andere mensen. Jarenlang was Eva aanwezig bij stervende mensen en hun naasten, als pastor en rouwconsulent. Daarna maakte ze de overstap naar het onderwijs en toen de inspecteur haar vroeg of ze het graag deed antwoordde ze op haar eigen manier… ‘Ik hou van mijn leerlingen net zoals ik vroeger mijn patiënten graag zag!’. Liefde als kern van het leven zorgt er misschien wel voor dat Eva zelf nog niet goed weet wie ze is en ze meer dan eens zegt dat ze zich een marsmannetje voelt in deze wereld.

Ook privé heeft ze een druk leven. Eva heeft een lieve echtgenoot en drie fijne kinderen die kort na elkaar geboren zijn. Een van de kinderen heeft een aangeboren afwijking en heeft wekenlang gevochten voor zijn leven. Hij blijft kwetsbaar maar ook dat probeert Eva als kracht te benoemen. Zo vaak hoor ik haar zeggen dat ze gelooft in de kracht van het kwetsbare en de kansen die eruit voortkomen. Ze is er zeker van dat ook hij zijn weg in het leven wel zal vinden. Het kwetsbare dat Eva elke dag op haar weg ontmoet, doet haar nadenken over de manier waarop mens en samenleving functioneren, wat een samenleving definieert als sterkte en zwakte en de plaats die mensen, elk met hun eigen sterktes en zwaktes daarin krijgen.

En doorheen al dit denkwerk houdt ze haar levensmotto overeind: ‘Je moet af en toe iets geks doen om zelf niet gek te worden.’. Als je haar dan vraagt wat zij dan voor gekke dingen doet, krijg je een minzame glimlach en verwijst ze fier naar de collectie in haar boekenkast… een verzameling die wellicht even zeldzaam als uniek is. Eva verzamelt immers Bijbels en heeft er ondertussen meer dan 300 staan.

Wie is dus haar ideale lezer? Iemand die bereid is alles in vraag te stellen.

18-09-2014 om 00:00 geschreven door eva

17-09-2014 om 21:18 geschreven door eva

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

17-09-2014 om 20:50 geschreven door

17-09-2014 om 00:00 geschreven door eva

17-09-2014 om 00:00 geschreven door eva

17-09-2014 om 00:00 geschreven door eva

27-04-2014 om 00:00 geschreven door eva

17-04-2014 om 00:00 geschreven door eva