Middagpauze We nestelen ons in een leeg klaslokaal, weg van
nieuwsgierige blikken. Het is er ongezellig en rommelig maar daarvoor zijn we
hier niet. Ik luister naar de stilte, naar je voorzichtige woorden, naar het
zenuwachtig schuifelen op je stoel, naar de rust die traag over je komt, naar
je tranen, je twijfel, je angst naar jou. Ik probeer je even ruimte te geven
om te laten zijn wat is en probeer een klein beetje mee te dragen op je weg. Te
weinig en vaak te laat, zo bedenk ik mij. Jongeren sleuren vaak veel te zware
rugzakken mee door de school. Echtscheiding, gekwetste vriendschappen,
pesterijen, huiselijk geweld en zoveel meer. Ze voelen de druk van de prestatiemaatschappij
waarin ze voortdurend de boodschap krijgen dat ze over hun eigen zorgen heen
moeten stappen en altijd vooruit moeten gaan. Ze moeten er geraken maar
weten, net zoals ik, niet waar er zou kunnen liggen. Kennisoverdracht is
slechts een klein stukje van mijn job, een stukje dat volledig afhankelijk is
van de mate waarin ik andere stukken kan realiseren.
Een dagje pure anarchie, zo noem ik de dagen waarop de
kinderen even ergens anders zijn en ik gewoon mijn ding kan doen. Dan vind je
me om 9u op het terras van het café tegenover de boekenwinkel. Niets beter dan
starten met een kopje koffie en de krant die er gewoon voor handen is. Om 9u30
stipt opent de boekenwinkel en ten vroegste een half uur later stap ik terug
buiten, meestal met een zakje in mijn hand. Zo ook vorige maandag. Even
ontspannen langs de winkels slenteren en een paar boodschappen doen. Het
ecologisch gedachtegoed dat in winkels binnensijpelde doet hen de spullen
verpakken in papieren zakken en net als ik op het punt sta naar huis te fietsen
valt de regen met bakken uit de hemel. Binnensmonds vloekend bereik ik met
gescheurde zakken de voordeur. Het binnensmondse komt naar buiten wanneer
blijkt dat het slot kapot is en ik mijn eigen nest niet meer binnen geraak.
Uiteindelijk besluit ik bij mijn overbuur aan te bellen opdat ik daar zou
kunnen schuilen, wachtend op de slotenmaker.
Het werd een omgekeerde situatie. Ik luisterde naar haar verhaal. Zij schuilde
bij mij voor de regen van het leven en ontsloot traag maar zeker haar hart.
Mijn werkplek? Een lichte peervorm volgens mijn collega
aardrijkskunde. Oud maar degelijk. Onderhevig aan verandering. Verdeeld in
stukken. Goed verlucht. Toegeven, de klimatisatie laat soms te wensen over. Versierd
met planten en dieren. Behoorlijk druk ook. Altijd beweging, altijd lawaai,
altijd wel ergens licht. Gelukkig ook altijd wel ergens een plekje voor mij
alleen, stilte en duisternis. Op deze regendag bedenk ik mij dat mijn werkplek
wellicht toch net iets meer dan 71% water bevat.
Leren, dat doe je in de wereld.
Een product aanprijzen doe ik niet. Het is niet mijn stijl
om wat ik doe in de verf te zetten. O ja, ik heb een product cursussen die
elk jaar opnieuw netjes geactualiseerd worden en die ik aantrekkelijk probeer
te presenteren. Lessen die ik met hart en ziel geef. Maar hoe langer ik in het
onderwijs sta, hoe meer ik begrijp dat het daar niet om gaat. Wat tussen de
lijnen van de cursus staat, dat is de kern. Misschien is dat wel het product.
Alleen niet het mijne. Beste leerling, kijk ook eens naar het wit tussen twee
lijnen tekst. Maagdelijk wit, stralend wit, rusteloos wit, eierschaalwit,
duivenwit aan jou om het in te vullen, in te kleuren. Jij maakt het product
maar dat is geen mooi woord. Even anders. Jij kan het verschil maken!
Op dinsdag heb ik helaas geen tijd om in kamerjas te genieten van een geurige kop koffie en een croissant. Zeven lesuren lang geef ik dan het beste van mezelf en in mijn middagpauze ga ik in gesprek met een leerlinge die enkel nog bestaat uit knoken en huid en huilend komt zoeken naar een beetje troost en steun nu ze zo zwak geworden is dat ze er nog nauwelijks in slaagt zich een hele lesdag recht te houden. Dat lijkt mij niet het moment om alsnog een croissant uit mijn brooddoos te toveren en mezelf op een kop koffie te vergasten. Te lang heeft zij haar steeds brozer wordende lichaam voor haar ouders verborgen onder een veel te groot vallende kamerjas. Ze at nauwelijks iets vaak niets. Zelfs niet op dinsdag.
Hij is er dé brief zoals hij onder de collegas genoemd wordt. Het moment dat een collega dé brief in de brievenbus vindt, gaat het als een lopend vuurtje rond en zit iedereen op vinkenslag tot de postbode verschijnt met de enveloppe met het vertrouwde logo. Dé brief bevat een uitnodiging voor de algemene vergadering en de afwikkeling van het voorbije schooljaar (deliberaties van leerlingen die aanvullende proefwerken moeten afleggen) en je opdracht voor het nieuwe schooljaar. Ik blijf het altijd weer spannend vinden om te ontdekken van welke klas ik titularis word en welke andere klassen ik onder mijn vleugels kan nemen voor mijn vak. En dus, jawel hij is er. Ik mag als klastitularis moederen over een vijfde Latijn en mijn vak ook nog aan negen andere klassen doceren, derdes, vierdes en vijfdes. Ik denk al even aan de pubers die me toevertrouwd worden en kijk ernaar uit. Stilaan komt de hele molen terug op gang. Cursussen worden herwerkt. Ik schrap stukken, actualiseer andere delen en voeg nieuwe onderwerpen toe. Ik pas de bijhorende presentaties aan, zoek visueel materiaal en zorg ervoor dat ik alles vlot terugvind als ik in de klassen aan de slag ga. De laatste week van de vakantie ga ik een paar keer naar school om de sfeer op te snuiven, een beetje te werken en de collegas terug te zien. Op 1 september, om 10u sta ik op de speelplaats om mijn klas op te wachten en hen welkom te heten in de vijfdes. Enige plechtstatigheid mag dat wel hebben, vind ik. Twee uur tijd heb ik om hen op weg te helpen in dit nieuwe schooljaar. Om 12u starten de lessen. Waarom langer wachten? Kom, we vliegen erin!
Ik denk dat ze zelf nog niet weet wie ze is. Van zichzelf
zegt ze vaak dat ze de samenleving van vandaag niet begrijpt en niet kan
volgen terwijl ik zelden iemand ontmoet heb die zo op de hoogte is van alles
wat er leeft en beweegt in de wereld. Ze interesseert zich in zoveel maar
tegelijk enkel in mensen. Ze hunkert naar kennis in de vakgebieden die haar
eigen zijn; theologie, filosofie, psychologie, ethiek maar heeft het lak aan
kennis om de kennis. Ik heb haar leren kennen als iemand die wil weten om te
kunnen toepassen, om nabij te kunnen zijn bij mensen en samen het verschil te
maken. Ze geniet van gesprekken waarbij kennis en meningen met elkaar in
dialoog kunnen gaan en denkt daar nog lang over na. Voor haar geen nepgedoe,
geen maskers. Een kat is een kat. Dingen worden benoemd en getoetst. Fouten
worden toegegeven en worden leermomenten. Eva is bijzonder veeleisend voor
zichzelf en ook wel voor mensen die haar omringen. Ze houdt niet van situaties
waarin mensen zich te goed wanen en uitgaan van eigen onfeilbaarheid. Dat maakt
dat ze af en toe wel stevig botst met mensen.
Met een rijke achtergrond stapt ze naar andere mensen.
Jarenlang was Eva aanwezig bij stervende mensen en hun naasten, als pastor
en rouwconsulent. Daarna maakte ze de overstap naar het onderwijs en toen de
inspecteur haar vroeg of ze het graag deed antwoordde ze op haar eigen manier
Ik hou van mijn leerlingen net zoals ik vroeger mijn patiënten graag zag!.
Liefde als kern van het leven zorgt er misschien wel voor dat Eva zelf nog
niet goed weet wie ze is en ze meer dan eens zegt dat ze zich een marsmannetje
voelt in deze wereld.
Ook privé heeft ze een druk leven. Eva heeft een lieve
echtgenoot en drie fijne kinderen die kort na elkaar geboren zijn. Een van de
kinderen heeft een aangeboren afwijking en heeft wekenlang gevochten voor zijn
leven. Hij blijft kwetsbaar maar ook dat probeert Eva als kracht te
benoemen. Zo vaak hoor ik haar zeggen dat ze gelooft in de kracht van het
kwetsbare en de kansen die eruit voortkomen. Ze is er zeker van dat ook hij
zijn weg in het leven wel zal vinden. Het kwetsbare dat Eva elke dag op
haar weg ontmoet, doet haar nadenken over de manier waarop mens en samenleving
functioneren, wat een samenleving definieert als sterkte en zwakte en de plaats
die mensen, elk met hun eigen sterktes en zwaktes daarin krijgen.
En doorheen al dit denkwerk houdt ze haar levensmotto
overeind: Je moet af en toe iets geks doen om zelf niet gek te worden.. Als
je haar dan vraagt wat zij dan voor gekke dingen doet, krijg je een minzame
glimlach en verwijst ze fier naar de collectie in haar boekenkast een
verzameling die wellicht even zeldzaam als uniek is. Eva verzamelt immers
Bijbels en heeft er ondertussen meer dan 300 staan.
Wie is dus haar ideale lezer? Iemand die bereid is alles in
vraag te stellen.
Nathan: Mama, ik heb pokemonkaarten gekregen van de tandenfee! (en vervolgens krijg ik een bijna professionele uitleg over welke kaarten het precies zijn maar vergeef het me want dit reproduceren kan ik echt niet...) mama: Heb je dan al eens naar de hemel gezwaaid en 'dank je wel, tandenfee' geroepen? Nathan: Nee... Vervolgens kijkt hij me heel indringend aan, zwaait en zegt: 'dank je wel, tandenfee!' Nathan: Jij doet dat he mama? Mama: Waarom denk je dat, Nathan? Nathan: Omdat ik niet geloof dat de tandenfee precies weet wat ik graag heb en bovendien kan ze hier zo snel niet geraken want ze woont in Afrika!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Nathan: 'Ik wil later 100 kinderen' Mama: 'Is dat niet een beetje veel voor je vrouw.' Nathan: 'Zij moet het niet betalen he. Ik zal het wel betalen.' Mama: 'Ja, maar 100 keer in verwachting zijn... altijd 9 maanden... dat is toch wel heel lang he.' Nathan: 'Ze kan het per twee doen he, dan is ze maar 50 keer in verwachting!' En wat later... Nathan: 'Ik ben toch wel blij dat ik een jongen ben.'
Ik vang al eens een verdwaald gesprek op... Nathan: 'Wie van ons heeft de mooiste tetjes?' Joachim: 'Anna, zonder twijfel!' Nathan: 'Waarom?' Joachim: 'Omdat die later groot worden!'
Onderweg naar huis hoorde ik in de auto Stef Bos zingen over een wonder van een vrouw... Joachim: Anna, Nathan, hoor, dit liedje gaat over mama! Nathan: Waarom? Joachim: Luister! Hij zingt 'wat een wonder van een vrouw'. Dat is toch mama! Die is toch ook een wonder van een vrouw! Anna stemt in en Nathan na enig nadenken ook. Ik kan het niet laten om even met liefde op Joachims knie te tikken met de vraag: 'Wat heb je nodig, Joachim?' Joachim: 'Niets mama, je bent ook maar een klein wonder hoor! Ik ben een veel groter wonder!'
Wijsheden op zondagavond... Joachim: Wat is het lievelingsspelletje van papa? Mama: Je moest eens weten, Joachim! Anna: VLIEGEN! Papa kan vliegen! Joachim en Nathan: Maar nee, papa kan helemaal niet vliegen. Anna: Toch wel, papa vliegt elke avond een rondje. Joachim: Dan moet je me eens wakker maken, mama. Dan kan ik kijken. Anna: Dat kan niet! Joachim: Waarom niet? Anna: Om te vliegen is romantiek nodig. Als er romantiek is, krijgt papa vleugels en kan hij vliegen. En dat kan niet als jij erop staat te kijken!
De kinderen vullen een vaderdagboekje in. Op 1 van de bladzijden staan polsbandjes die papa kan uitknippen en aandoen. Volgende teksten zijn voorgedrukt: 'NIET STOREN', 'ik mag even rustig de krant lezen', ' very important papa '. Een vierde polsbandje is vrij in te vullen. Dat heeft Nathan gedaan: 'niet ampeteeren'
Ik zag bij mijn schoonmoeder een soort vrouwentongen staan die ze nog niet kende... scherp en recht... deed meer denken aan de tong van een venijnig serpent. Mama: 'Nathan, weet jij hoe deze planten heten?' Nathan: 'Het zijn mama-tongen! Dat heeft grootmoe mij geleerd!'
Even Joachim die zijn les over EHBO geleerd heeft ondervragen: Mama: 'Joachim, waarvoor dient een driehoeksverband?' Joachim: 'Om je arm in te laten rusten als die pijn doet.' Mama: 'Joachim, waarvoor dient een pincet?' Joachim: 'Om een splinter uit een vinger te halen.' Mama: 'Joachim, waarvoor dient een drukverband?' Joachim: 'Om een erg bloedende wonde toe te drukken zodat het bloeden stopt.' Mama: 'En waarvoor dient een sluitspeld?' Joachim: 'Voor als je broek afzakt!'
Mama: 'Joachim, kan jij eens voordoen hoe jij om een ziekenwagen zou bellen? Stel dat je met mama op stap bent, mama valt en kan niet meer verder. Wat ga jij dan zeggen?' Joachim: 'Mama, mag ik eerst eens tonen hoe het niet moet?' Mama: '...' Joachim (in 't plat Antwerps): 'Alo, ongs moeder is up eur bakkes geslagen. Kundegulle eur kommen oppikke want ik kraaig die nie recht zulle!'
