De Bende had gehoopt om er voor Douwke een aangename dagvan te maken, ze doet het redelijk, alhoewel de leverwaarden niet meer zo spectaculair zakken, de viruswaarden gaan echter wel naar beneden.
In de loop van de voormiddag kwam één van de artsen vertellen dat door één van de medicijnen de bloedsuiker van Douwke te sterk was gestegen. Om dit verder na te kijken moet er gedurende 24 uur een glucosecurve opgemeten worden uit vrees voor het intreden van diabetes of suikerziekte. Dit zal bepalen of men een behandeling moet opstarten met insuline of niet.
De glucosecurve wordt via bloed met de zogenaamde vingerprik opgemeten. Als je hoogsensitief bent en prikangst hebt dan is het woord vingerprik geen goed nieuws, en zeker niet op je verjaardag! Douwke probeerde zich dapper te houden maar ze wordt weer eens op de proef gesteld.
Toen Douwke nog thuis was en door verpleegsters van het Wit-Gele Kruis werd ingespoten, vertelde een verpleegster dat één van de patiënten die ze verzorgde een uur voor haar prik een kalmeringsmiddel moest nemen van de artsen omdat ze zich anders gewoon weg niet liet behandelen en hier ging het  om een volwassen vrouw.
De glucosecurve wordt over 24 uur gemeten en dat houdt dan weer in dat dat er ook 's nachts bloed zal geprikt worden. Het chronisch slaaptekort en gebrek aan privacy zijn voor Douwke en Krisje stilaan slopend. Douwke werd op 2 april opgenomen en heeft in de tussentijd 2 nachtjes in haar eigen bed thuis geslapen, we zijn nu 2 juni.
En zo gaat de Bende van de ene ontwikkeling naar de andere, je zou beginnen denken dat we meespelen in een aflevering van "House MD" !!

Desondanks, toch een welgemeende danku voor alle kaartjes, tekeningen en cadeautjes!!!

Menu van de dag:

Douwke en Krisje mochten van de dokters even naar huis om te bekomen van alles. Bij het weerzien van Rienske vlogen de zussen elkaar om de hals, de begroeting was zo heftig dat ze beiden op de grond tuimelden.

Het mooie weer was een extra cadeautje voor de Bende die terug  vier man (wel één man en drie vrouwen) sterk was en samen onder 1 dak sliep. Kleine dingetjes kunnen heel belangrijk zijn.

Douwke heeft genoten van haar verblijf thuis en hoopt dat ze niet te lang moet blijven voor ze terug in haar eigen bedje kan slapen.

Ze zijn vandaag terug naar Gent gereden.

De leverbioptie is achter de rug, Douwke had wel veel pijn na de ingreep. Na extra pijnstillers vond ze de nodige rust en tegen de avond was haar eetlust ook komen opzetten.

 Het is nu afwachten welke informatie de dokters uit dit onderzoek kunnen halen en dat gaat pas de komende week zijn.

Douwke doet het voor de rest redelijk goed, maar ze wil vooral naar huis. De dokters zijn een aantal medicijnen aan het afbouwen dus dat lijkt ook hoopvol.

Hopelijk mag dit een teken aan de wand zijn : Krisje en Wim fluisterden gisteren dat sinds de transplantatie Douwke nog steeds geen plaatjes of rode bloedceltransfusie heeft nodig gehad….

Na de fysieke en emotionele roetsjbaan die de Bende heeft moeten afleggen hoopt ze dat deze rit bijna ten einde is, de vermoeidheid begint zwaar door te wegen.

Douwke blijft klagen over buikpijn. Medicijnen nemen die slecht smaken als je ziek bent is niet makkelijk dus is dat voor haar een hele opgave en daar komt nog bij dat ze het liefst naar huis zou willen gaan.

De geelzucht is nog niet volledig weg maar voor het eerst zagen de dokters dat een aantal leverwaarden daalden dus dat is zeker positief nieuws. De bezorgdheid blijft en om verdere belangrijke informatie te verkrijgen hebben de dokters besloten om een leverbioptie te nemen. Er wordt een piepklein stukje leverweefsel weggenomen voor verder onderzoek om te kijken of er toch niets over het hoofd wordt gezien.

Dat dit geen lichtzinnige beslissing is mag blijken uit het feit dat Douwke morgen volledig  “onder zeil” moet, ze wordt volledig verdoofd voor deze ingreep.

Het einde lijkt nog niet in zicht maar koppig voortgaan lijkt de boodschap en dat doet de Bende dus!

De  initieël goede respons lijkt een beetje te vertragen.  Haar algemene toestand is  vrij goed, in een onderhoud met de dokters  werd gezegd dat de labowaarden stabiel blijven

Frustratie bij Krisje en Wim dus die graag zouden horen dat alles de goede kant opgaat. Douwke blijft klagen over buikpijn, de huiduitslag is op bepaalde plaatsen verdwenen en op andere plaatsen opnieuw komen opzetten.  De dokters hebben voor de zekerheid terug een echografie van haar buik gemaakt maar vonden gelukkig genoeg  geen erge dingen terug.

Dus tot vervelens toe moet de Bende opnieuw zeggen:  afwachten!

Bijlagen:
spelletje 1.JPG (212.7 KB)   
Trivial .JPG (175.8 KB)   

Het virus dat men probeerde op te sporen is niet teruggevonden.

  Het gaat echter volgens de dokters om een complicatie van de transplantatie zelf, niet de VOD waar ook naar gezocht werd maar nog een andere boosdoener : acute Graft  Versus Host  Disease.

Bij een transplantatie kan de gastheer ( Douwke in dit geval) de donorcellen (van onze jongeman uit Hamelen ) in principe afstoten.

 Bij GVHD wordt alles op zijn kop gezet, het zijn in dit geval de donorcellen die de gastheer aanvallen. De lever is  onder andere een orgaan dat wordt aangetast en zo komt ons Douwke dus aan de ontstoken lever. Bij GVHD wordt er huiduitslag gezien en kan er geelzucht optreden, symptomen die ons Douwke heeft.

De dokters zijn direct aan de slag gegaan om de GVHD te bestrijden met de nodige medicijnen en zo  te voorkomen dat het uit de hand zou lopen.  

Ons taai rakkertje  heeft een flinke deuk gekregen , maar  haar toestand lijkt stabiel te blijven.

En ook al voelt Douwke zich alsof ze een paar  rondjes met Sugar Jackson achter de rug heeft , ze houdt zich staande.  De Bende hoopt dan ook dat Douwke  de GVHD  spreekwoordelijk eens ferm    “Oep zen bakkes “  klopt zoals de fans van Sugar Jackson graag scanderen.  

Rond 17h00 werd door de dokters gisteren besloten om een echografie van Douwke haar buik te maken. De misselijkheid en buikpijn bleven aanhouden. Uit dat onderzoek kwam naar voor dat Douwke naast een infectie van de luchtwegen ook hepatitis heeft, dus een ontstoken lever.

In haar bloedbeeld werden verhoogde leverwaarden teruggevonden. Men was ook bang dat het om een ernstige complicatie ten gevolge van de transplantatie zou gaan, een aandoening die wordt afgekort met de letters VOD en die onder andere de lever ernstig beschadigt. Toen de Bende vernam dat dit niet zo was haalde die opgelucht adem maar hield er toch flink “den bibber” aan over.

De schuldige zou wel eens een virus kunnen zijn en er wordt verwoed door de dokters gezocht naar de onverlaat die Douwke zo ziek maakt.

Deze morgen zag Krisje ook dat Douwke zo geel als een citroentje was geworden.
Ze voelt zich miserabel maar de koorts is wel gezakt. Ze krijgt via de blijfcatheter antibioticum en een medicijn tegen de misselijkheid.

Terwijl superopa bij Douwke bleef zijn Krisje en Wim naar Rienske haar klasje gegaan om haar aan het werk te zien en om haar duidelijk te maken dat zij zowel als haar zus letterlijk onze schatten zijn

Dus zoals men tegenwoordig in de Wetstraat zegt: “Wordt ongetwijfeld vervolgd”

Bijlagen:
lachen.JPG (194.9 KB)   

 Toen ze zondag thuiskwam was ze aan het niezen maar daar zoek je niet direct iets achter. Een van de eerste dingen die ze deed was onze poezen en ons hondje begroeten want die had ze gemist zei ze.
 Deze morgen was Douwke erg lusteloos en bracht ze bijna de ganse dag op de sofa door.Er kwam  echter ook iets opzetten waar Krisje en Wim ontzettend bang voor zijn: koorts. Toen die in de loop van de dag steeg wisten ze genoeg. Douwke neemt preventief nog antibiotica en antimycotica maar na overleg met de dokters in Gent werd besloten haar opnieuw te hospitaliseren. Rond 20h30 had Krisje terug ingepakt en vertokken ze opnieuw richting Oost-Vlaanderen. 
Rienske heeft één nacht bij haar zus kunnen slapen in het stapelbed. Ze is door opa opgehaald om daar te gaan logeren. Morgennamiddag mogen de ouders mee met de leerlingen in de klas van Rienske  hun kinderen aan het werk zien en dus gaat opa morgen naar Gent om bij Douwke te zijn en komt Krisje terug om naar de klas van Rienske te gaan.

Krisje en Wim hadden gehoopt dat Douwke eerst had kunnen aansterken zodat ze een infectie beter van zich af zou kunnen vechten maar daar werd dus vakkundig  een stokje voor gestoken door een virus of bacterie. Iets wat voor een gemiddelde mens geen echt gevaar oplevert kan voor een transplantatiepatiënt een groot risico inhouden omdat de afweer niet kan terugvechten. De euforie van de afgelopen dagen wordt dus even terug opgeborgen.

De Bende hoopt Douwke zo snel mogelijk thuis te hebben en denkt hierbij aan het haar motto:

Semper Emergo

We houden van je lieve schat dus kom maar vlug naar huis!

Douwke en Krisje komen zondag in de loop van de namiddag naar huis.
 Rienske is met de Gidsen een weekendje "De gaas gaan doen branden en de klinken repareren.. " in Kontich-Kazerne, om het met het befaamde wijsje van onzen Urbain uit te drukken  . Of nog een leuze van de dames Gidsen: "Meisjes zijn goe, Jongens zijn boe!"
Bij deze laten wij u met enige sfeerbeelden en wat een maand BMT met iemand kan doen! De Bende wenst te stipuleren dat het hier niet om proprioceptiestoornissen bij Krisje gaat maar gewoon het gevolg toont van vermoeidheid en heel veel goed nieuws!