Even een adem pauze genomen. Onze bende of nest probeert zich terug te organiseren, het is leuk om terug bij elkaar te zijn.
Vooreerst is er natuurlijk het venster op de klas en de onvermoeibare juf Sarah, Betnet is een vaste waarde voor ons D’ke geworden. (nog eens merci aan alle betrokkenen) maar bovenal geniet ze van het thuis zijn (nestwarmte). Rienske heeft nog een beetje last van de spanning (maar we hopen dat die plooien ook weer glad gestreken zullen worden), bovendien loopt ze er tegenwoordig bij als een schattig konijntje (tanden wisselen). Wim heeft een onverwacht maar broodnodig een extra dagje vrij gekregen en ik (Kris) zit weer vollop in de huishoudelijke routine...
Ondertussen blijft de medische trein aan een gestaag tempo verder sporen. De controles in het UZ Gent beperken zich tot tweemaal per week en ook daar sluipt langzaam aan een zekere routine in (behalve voor Wim die afgelopen vrijdag met D'ke meeging en prompt verloren liep in de onderaardse gangen op weg naar het labo om bloedstalen af te geven. Het is slechts dankzij de allertheid van twee mama-lotgenoten dat hij behoed werd van een eenzame hongerdood.)
De dosis van de geneesmiddelen werd ondertussen verhoogd (de resultaten bleven een beetje uit) maar ondertussen heeft Douwke's beenmerg toch teken van leven gegeven en zijn we weeral een "categorietje" gezakt in isolatietype (in de BMT hadden we A, thuis was het eerst nog B en nu zitten we al aan de C) en dus mogen we enkele isolatie-voorzorgen beginnen te versoepelen. Hoera! Want dat is toch wel leuk!
Nu nog hopen dat die dosis van het geneesmiddel weer mag zakken want het is nét het meest gemene spuitje dat in volume werd verhoogd en dat vindt Douwke niet zo tof!

Het is blijkbaar erg druk op 3K6 in Gent en er zijn natuurlijk een heleboel kindjes veel zieker dan ons Douwke, dat betekent voor de dokters alle hens aan dek en voor ons een beetje vragen en soms zelfs gillen om info te krijgen hoe het met ons D’ke gaat.
En verder rest ons niets dan wachten... behalve dan een hippie-sprei haken, een schriftelijke cursus volgen, wat "vakliteratuur" doornemen, het dak (laten) repareren (het weekend dat Douwke ziek werd was er net een velux uitgewaaid), nieuwe ramen laten steken en de achterbouw verbouwen (ha neen, dat waren de buren), een TV carrière beginnen (zeker kijken naar de "kom op tegen kanker" show, mogelijks komen onze smoeltjes in beeld!), ...
Lieve groeten aan iedereen!


PS Elien, als je op de foto klikt zie je jezelf in beeld

4 november 2009 : een memorabele moment voor ons viertal. Douwke wordt ontslagen uit ziekenhuis. Tegen de avond aan komen ze thuis aan, Wim heeft spijtig genoeg spreekuur.

En Rienske, toch wel onze  beproefde pechvogel van deze week is ziek gevallen maandag .

De huisarts denkt aan de knorretjesgriep want die heeft men bij schoolgangers van de Blokkendoos al kunnen vaststellen via de nodige testen. Ze kan dus niet mee naar huis maar moet nog even onder de zorgende vleugels van Opa en Oma blijven ( die er steeds op de juiste moment voor ons zijn!) Dit zou natuurlijk nog het laatste zijn wat ons Douwke nodig heeft!

Maar tegen vrijdag is ze terug opgeknapt en koortsvrij en Krisje gaat na het Gents ziekenhuisbezoek met Douwke langs om ons onfortuinlijk spruitje op te pikken. En zo wordt iedereen toch nog herenigd.

Douwke heeft een verlanglijstje met gerechten die ze heeft moeten ontberen de afgelopen maand. Waarschijnlijk niet helemaal in overeenstemming met de Gentse wensen maar toch oh zo lekker!

Krisje gaat nog wel enkele keren per week naar Gent moeten, een hele onderneming maar het voornaamste voor ons is: we wonen terug onder één dak !

Het Keltische nieuwjaar !

Mijn 3 favoriete “heksen” werden vandaag herenigd in Gent. Wim is met Rienske op bezoek gegaan bij Douwke en Krisje. Krisje heeft aan de de dokters gevraagd of Rienske niet binnen mocht bij Douwke maar de dokters waren streng: een dikke “Njet”. Dus Rienske moest vanachter de raam van de kamer haar zus voor het eerst bezoeken. Met haar grote empathie begon ze spontaan te proberen haar zus op te monteren.

We hebben  slingers en een film mee gebracht voor Douwke ( en een heksenneus!) om haar toch nog een beetje in de feeststemming te brengen.

Wim is bij Douwke gebleven en Krisje is met Rienske een stapje in Gent gaan maken..

Hopelijk is het eind van de isolatie stilaan in zicht, we draaien op dit ogenblik als een gebroken gezin. Het is ongeveer een maand geleden dat we samen aan tafel hebben gezeten voor een maaltijd. ( Nooit gedacht dat ik dit belangrijk zou vinden)

En mocht u tijd hebben vanavond : een welgemeende “Abracadabra” voor ons Douwke zou door ons allemaal ten zeerste geaprecieërd worden!!

Zoek de oorsprong van de spreuk eens op!

De man die geen bezem heeft, maar vergeet vooral niet dat deze dochter kunstmatig in leven wordt gehouden door bloedtransfusies, een horde antibiotica tegen infectie en vooral :

“””TLC””” Tender Loving Care

Dus stevige linker voor alle mensen, (en lichtwezens, het is toch Halloween ) die ons Douwke willen beter maken!!