Omdat Douwke's glucosespiegel nagenoeg verdubbeld is, werd vandaag besloten de vingerprikken verder te zetten... Dik balen, dus. Gelukkig heeft mama dan toch nog ergens een schuifke met vechtlust gevonden en hebben de artsen, na een rondje vechten met ondertekende, het aantal prikken van vier naar drie teruggebracht zodat onze nachtrust toch enigsinds verzekerd blijft. De sondevoeding blijft voorlopig hetzelfde en dat is nog iets waar mama een rondje voor wilt gaan, Douwke's maag is zo overvuld dat ze constant maagpijn heeft. Nu zijn de darmkrampen en de misselijkheid wel over maar nu krijgen we dát in de plaats. Jullie hebben al wel door dat ondertekende er onderhand genoeg van heeft en de "ambetante" patiënt uithangt. Tja, het duurt dan ook allemaal al veel te lang en we lijken van het ene in het andere te sukkelen... een mens wordt er niet bepaald vrolijk van.